a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Don’t break the oath” – MERCYFUL FATE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Henrik Lund
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – King Diamond
Κιθάρες – Hank Shermann, Michael Denner
Μπάσο – Tim “ Grabber” Hansen (R.I.P. 2019)
Drums – Kim Ruzz
Μόλις ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, “Melissa”, κι ενώ ακόμα δεν είχε καταλαγιάσει ο ντόρος γύρω τους, οι MERCYFUL FATE ξαναχτύπησαν με το δεύτερο άλμπουμ τους, το ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ “Don’t break the oath”. Μαζί με το ντεμπούτο τους είναι ένα από τα καλύτερα metal άλμπουμ όλων των εποχών, και όπως είχα γράψει στην αντίστοιχη παρουσίαση για το “Melissa”, πάντα θα αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στα δύο για το ποιο είναι το αγαπημένο μου. Σήμερα, και λόγω της ημέρας, θα πάμε με το δεύτερο!
Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση ενός πιτσιρικά το 1984 που αντικρίζει ΑΥΤΟ το εξώφυλλο. Δεν θα νιώσετε σοκ και δέος; Προσωπικά τα ίδια συναισθήματα νιώθω ακόμα και σήμερα που το βλέπω. Και αφού ξεπεράσετε το πρώτο σοκ του εξώφυλλου, βάζετε να ακούσετε τον δίσκο. Και ξεκινά το “A dangerous meeting”. Δεύτερο σοκ , με ένα από τα καλύτερα κιθαριστικά δίδυμα όλων των εποχών (τα έχουμε ξαναπεί αυτά!) να κάνει την επέλαση του και ένας απίστευτος τραγουδιστής να προκαλεί ανατριχίλα. Από εκεί και πέρα τελείωσε, δεν υπάρχει γυρισμός…
Στιχουργικά ο King παρουσιάζει τις δικές του ιστορίες τρόμου, όπως και στο “Melissa” , και, αν στο άλμπουμ του 1983 μπήκαν οι βάσεις για τη μετέπειτα εξέλιξη του black metal, εδώ πια μιλάμε για ολόκληρο οικοδόμημα, προκαλώντας θύελλα διαμαρτυριών από διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις. Ακούστε για παράδειγμα την ανατριχιαστική εισαγωγή του “The oath”, κατά προτίμηση με κλειστά φώτα, και τον King Diamond να απαγγέλλει
“By the symbol of the creator, I swear henceforth to be
A faithful servant of his most puissant arch-angel
The Prince Lucifer
Whom the creator designated as his regent
And Lord of this world. Amen”
και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Μουσικά το άλμπουμ ακούγεται λιγότερο τραχύ από τον προκάτοχό του, παρουσιάζοντας μια πιο πολύπλοκη πτυχή της μπάντας, όχι όμως λιγότερο heavy. Σίγουρα είναι πιο θεατρικό, με τον King Diamond να αξιοποιεί ακόμα περισσότερο τις φωνητικές του δυνατότητες ενώ οι κιθάρες των Shermann / Denner πετούν φλόγες. Και τώρα, ειλικρινά πείτε μου, χρειάζεται να αναφερθούμε στα κομμάτια ένα προς ένα; Ρίξτε μια ματιά μόνο στο tracklist. Όλα τα κομμάτια θεωρούνται πλέον κλασικά και αν με ρωτήσετε ακόμα και τώρα δεν υπάρχει περίπτωση να σας απαντήσω με σιγουριά για το ποιο είναι το αγαπημένο μου. Δεν υπάρχει ούτε νότα περιττή σε αυτόν τον δίσκο, τα πάντα είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ακόμα και το μικρό instrumental “To one far away” εξυπηρετεί απόλυτα τον σκοπό του που δεν είναι άλλος από τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο “Welcome princess of hell” και το “Come to the Sabbath”.
Το αντίκτυπο που είχε το “Don’t break the oath” ήταν απίστευτο, ενδεχομένως να δημιούργησε και μεγαλύτερη επιρροή από το “Melissa”. Ακόμα και σήμερα, 40 ολόκληρα χρόνια μετά την κυκλοφορία του, ακούγεται το ίδιο μοχθηρό, επιβλητικό και ταυτόχρονα κολασμένα σαγηνευτικό όπως τότε. Να το θέσω πιο απλά. Αν το “Melissa” είναι το αντίστοιχο “Welcome to hell” των VENOM όσον αφορά την επιδραστικότητα, το “Don’t break the oath” είναι το αντίστοιχο “Black metal”. Αμφιβάλλει κανείς;
Did you know that:
- Ένα χρόνο μετά, η μπάντα οδηγήθηκε στην (προσωρινή, ευτυχώς) διάλυση. Αιτία, οι μουσικές διαφορές ανάμεσα στον Hank Shermann και τον King Diamond, καθώς ο κιθαρίστας επιθυμούσε να απαγκιστρωθεί από το σατανιστικό image και να παίξει πιο μελωδικά. Αυτό οδήγησε τον Shermann να ιδρύσει τους μελωδικούς hard rockers FATE και τον King Diamond στο σχήμα που έφερε το όνομα του.
- Σύμφωνα με τον ίδιο τον King, ο κανονικός τίτλος του κομματιού “Welcome princess of hell” ήταν “Welcome princes of hell” αλλά έγινε λάθος στην εκτύπωση τόσο στην εκτύπωση του εξώφυλλου, όσο και του εσώφυλλου.
- Ο King θεωρεί ότι το “Don’t break the oath” είναι το καλύτερο άλμπουμ των MERCYFUL FATE. Κάπου εδώ αξίζει να αναφέρουμε ότι το “Come to the Sabbath” κλείνει παραδοσιακά τις συναυλίες τόσο των MERCYFUL FATE όσο και των KING DIAMOND.
- Στην επανέκδοση του άλμπουμ υπάρχει σαν bonus το “Death kiss” σε demo εκτέλεση, που ουσιαστικά είναι η πρώιμη μορφή του “A dangerous meeting”. Το κομμάτι, μαζί και με άλλες σπάνιες εκτελέσεις μπορείτε επιπλέον να το βρείτε στην συλλογή “Return of the vampire” του 1992.
Θοδωρής Κλώνης
