ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The system has failed” – MEGADETH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Sanctuary
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jeff Balding/Dave Mustaine
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, κιθάρες – Dave Mustaine
Κιθάρες – Chris Poland
Μπάσο – Jimmy Sloas
Drums – Vinnie Colaiuta
Όταν οι MEGADETH έβγαλαν το άνισο “The world needs a hero” (2001), δεν μπορώ να πω ότι μπήκαν και με το δεξί στη νέα χιλιετία. Έχει κάποιες καλές στιγμές αλλά άλλες τόσες μέτριες προς αδιάφορες, σίγουρα ανάξιες να βρίσκονται σε δίσκο MEGADETH, που το ρίχνουν προς το πάτο μιας άτυπης κατάταξης. Μόνο άξιο αναφοράς πέραν αυτών, είναι ότι αυτό, τους έφερε στη χώρα μας στα πλαίσια του Rockwave festival, μαζί με JUDAS PRIEST, για δεύτερη φορά στην ιστορία τους. Και το “Rude awakening” (2002) DVD που το συνόδεψε, ήταν σοβαρό, όπως κάθε εμφάνιση των MEGADETH ακόμα και με session-άδες κατά κύριο λόγο. Και εδώ, στραβώνει το πράγμα, για την υγεία του MegaDave. Ισχυριζόμενος τραυματισμό στο χέρι σε βαθμό που του στερεί τη δυνατότητα να παίζει αποτελεσματικά κιθάρα (πλείστες όσες οι θεωρίες για το πως συνέβη αυτό – δεν θα αναλυθούν εδώ), διαλύει τους MEGADETH την ίδια χρονιά, τον Απρίλιο του 2002.
Μεγάλη θλίψη για τους οπαδούς, ειδικά με το φινάλε αυτό δισκογραφικά (όπως έδειχναν τα πράγματα). Ευτυχώς, ο εφιάλτης τελείωσε ούτε δύο χρόνια μετά. Ιανουάριος 2004, ο Dave Mustaine ως επακόλουθο της “θρησκευτικής του αφύπνισης” (έγινε αναγεννημένος Χριστιανός, για όποιον δεν το γνώριζε πιθανότατα), επανενώνει τους MEGADETH με τον “φίλο από τα παλιά” Chris Poland ως κιθαριστικό παρτενέρ. Οι Ellefson, Pitrelli, DeGrasso δεν ακολούθησαν και ασχολήθηκαν με άλλα projects που έτρεχαν εκείνο το καιρό. Με τα πολλά και με τα λίγα γράφεται ένας δίσκος, που ήταν να βγει ως solo δίσκος του Mustaine, αλλά λόγω υποχρεώσεων συμβολαίου, θα έβγαινε ως MEGADETH. Αρωγοί, ως session μέλη, ήταν ο drummer Vinnie Colaiuta (όποιος γουστάρει jazz, στέκεται προσοχή! – μεγάλο κεφάλαιο του ήχου) και ο μπασίστας Jimmy Sloas. Επίσης, έλεγε ότι θα είναι το τελευταίο MEGADETH άλμπουμ, μια απόφαση που μετάνιωσε γρήγορα, συνεχίζοντας κανονικά μετά το πέρας της κυκλοφορίας του.
Το όνομα αυτού, “The system has failed” και βγήκε στη γύρα σαν σήμερα πριν 20 ολόκληρα χρόνια. Ούτε που κατάλαβα πότε πήγαμε από το να διαβάζω τη κριτική του τότε “φρέσκου” MEGADETH, στο να γράφουμε επετειακό κείμενο γι’ αυτό! Ένας δίσκος που οι Αμερικανοί, το χρειάζονταν όσο τίποτα, προκειμένου να επαναφέρουν αξιοπιστία στο ιερό τους όνομα και λογότυπο. Από το ατόφια, αδιαμφισβήτητα MEGADETH “Blackmail the universe”, “Kick the chair” (τι τύμπανα είναι αυτά που να με πάρει;!) και “Back in the day” (με το υπέροχα οπαδικό/ενωτικό μήνυμα) που δείχνουν πόσο υπέροχα μπορεί να γκαζώσει ο Mega-Dave ακόμα και στα (τότε) 40 του. Οι υπέροχα “ραδιοφωνικές” στιγμές τύπου “The scorpion” (όχι άδικα τρίτο single), το πρώτο single “Die dead enough” (μόνο εμένα ο Mustaine μου θυμίζει τον Αρχιτέκτονα από το “Matrix” στο video clip; – αν δεν το έλεγα θα έσκαγα – το πρώτο video clip MEGADETH που είδα ποτέ επίσης!) το υπέροχα ερωτικό “Tears in a vial” (τέτοιος είναι, γι’ αυτό τον αγαπάμε!) και το επιθετικό στιχουργικά “Something that I’m not” (περισότερα επ’ αυτού παρακάτω!), δείχνουν αυτή τη πολυμορφία που αγαπήσαμε στους MEGADETH, ειδικά από την εποχή Friedman/Menza και πέρα. Άλλωστε, οι MEGADETH, ουδέποτε ήταν μόνο ένα πράγμα μουσικά, οπότε.
Kάπου ανάμεσα, στέκονται τα τελευταία κομμάτια του δίσκου “Truth be told” (τι ωραίο ξέσπασμα στο φινάλε!), “Of mice and men” (δεύτερο single κιόλας – τι λέγαμε για κλασσικό MEGADETH πιο πριν; Ε αυτό!) και το “My kingdom”. Να τονίσουμε πόσο σοφά μπήκαν τα δύο ιντερλούδια “I know Jack” και “Shadow of deth” στη ροή του δίσκου, προσφέροντας απαραίτητες ανάσες στον ακροατή. 20 χρόνια “The system has failed”, αλλά έλα όμως που τίποτα δεν απέτυχε εδώ! Ίσα ίσα, από εδώ ως και το “The sick…the dying…and the dead!” (2022), με εξαίρεση το “Super collider” (2013) (δεν μετράω το “Th1rte3n” (2011) – είναι επανηχογραφήσεις ήδη γνωστών κομματιών), είχαμε τρομερή ευστοχία υλικού! Πρόκειται για τον πλέον σημαντικό δίσκο της δεύτερης 20ετίας των MEGADETH, ο οποίος έχει μεγαλώσει ΥΠΕΡΟΧΑ σε βάθος χρόνου, ενώ ο ίδιος ο ιθύνων νους το ονομάζει στα liner notes, ευχαριστώντας τους Colaiuta και Sloas, “the record of my life”. Παρότι όλοι ξέρουμε πλέον τον χαρακτήρα του Mustaine, άμα εκείνος λέει “ο δίσκος της ζωής μου”, κάτι παραπάνω ξέρει. Και διαβάζοντας την ιστορία μαζί μου, νομίζω καταλάβατε και εσείς!
Did you know that?
– Αν το “Something that I’m not” σας φαίνεται ιδιαιτέρως δεικτικό και να σκιαγραφεί μια πολύ γνωστή φυσιογνωμία, αυτό είναι διότι….το κάνει! Αναφέρεται στον Lars Ulrich των METALLICA, με τον οποίο μετά την εμφάνιση στο “Some kind of monster” (στην γνωστή σκηνή εξομολόγησης μεταξύ των δύο ανδρών), είχαν και άλλου τύπου διαμάχη, μια και είχε θεωρήσει ο Mustaine ότι το κομμάτι του μπήκε στη ταινία, χωρίς να τον ρωτήσουν. Θα έμεναν λίγα ακόμα χρόνια μέχρι να σταματήσει αυτή η κόντρα. 6 για την ακρίβεια με την Big Four περιοδεία του 2010 να κλείνει τη συζήτηση μια και καλή.
– H σειρά κινουμένων σχεδίων Duck Dodgers, είχε ένα επεισόδιο (S03E12 για την ακρίβεια – ναι, τέτοιος είμαι!) που λεγόταν “In space, no one can hear you rock/Ridealong calamity”. Σε εκείνο το επεισόδιο ο φερώνυμος χαρακτήρας, προσπαθεί να σώσει τη Γη από τους Αρειανούς, οι οποίοι με όπλο ένα τεράστιο σαξόφωνο, απειλούν να αντικαταστήσουν όλη τη μουσική της Γης με easy listening/jazz. Που κολλάει όλο αυτό με το κείμενο παραπάνω; Ο καλλιτέχνης που επαναφέρει ως αντίπαλο δέος ο Dodgers από τον κρυογονικό ύπνο, ήταν ο Dave Mustaine το κομμάτι που αυτή η μορφή των MEGADETH θα έπαιζε εν τέλει, να ήταν το “Back in the day” (με τον ίδιο τον Dave να δανείζει τη φωνή του). Αν δεν το έχετε δει, κάντε το και με ευχαριστείτε μετά!
– Το “Back in the day” στα 10 χρόνια του (2014), έλαβε ένα υπέροχο videoclip με τον Mustaine να ανοίγει σε ένα άσπρο δωμάτιο το βιβλίο των αναμνήσεων από το “τότε”, αυτές να μετατρέπονται σε video και φωτογραφικά ντοκουμέντα και στο τέλος, απλά να το κλείνει. Απλός, λιτός, νοσταλγικός και στο πνεύμα των στίχων. Άμα το είδατε και δεν κύλησε ένα δάκρυ, τι να σας πω, είστε πιο δυνατοί από μένα!
– Το “Shadow of deth” είναι στιχουργικά ο Ψαλμός 23 από το Βιβλίο των Ψαλμών και είναι μέρος της Παλαιάς Διαθήκης.
Γιάννης Σαββίδης
