a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Reckoning Night” – SONATA ARCTICA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Sonata Arctica, Ahti Kortelainen
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Tony Kakko – φωνητικά, πλήκτρα
Jani Liimatainen – κιθάρα
Tommy Portimo – ντραμς
Marko Paasikoski – μπάσο
Henrik Klingenberg – πλήκτρα
Είναι φοβερό το πως λειτουργεί ο χρόνος. 20 ακριβώς χρόνια πριν, ως φοιτητής ακόμα της Νομικής ανέλαβα ως μια από τις πρώτες «αποστολές» σαν νεοφώτιστος συντάκτης του θρυλικού Metal Eagle webzine να επισκεφτώ τους Φινλανδούς SONATA ARCTICA σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας για να μιλήσουμε για τον 4ο τους τότε δίσκο “Reckoning Night”. Ο δίσκος αυτός αποτέλεσε ορόσημο για την ιστορία του σχήματος καθώς ήταν ο πρώτος με την μεγαλύτερη ανεξάρτητη εταιρεία του χώρου Nuclear Blast, η οποία όπως σωστά μου θύμισε ο Σάκης Φράγκος, τους είχε τότε επιλέξει για να καλύψει το κενό των STRATOVARIUS οι οποίοι μετά την κυκλοφορία των 2 “Elements” μόλις είχαν υπογράψει με την μεγάλη –τότε- Sanctuary Records. Παρότι το προαναφερθέν webzine δεν υπάρχει πια, κατάφερα να βρω τη συνέντευξη στο WayBackMachine και να θυμηθώ τι είχαμε πει (μεταξύ άλλων μας έδωσαν και συγχαρητήρια για την κατάκτηση του Euro2004…) αλλά και να συγκρίνω την εικόνα που τότε είχαμε για την μπάντα με τη σημερινή.
Ο χαμός που είχε γίνει όταν έσκασε το single του δίσκου “Don’t Say a Word” προμήνυε ένα σπουδαίο συνολικό αποτέλεσμα. Και πράγματι το “Reckoning Night” δικαίωσε τις περισσότερες από τις προσδοκίες μας καθώς περιείχε δείγματα εξαιρετικού συμφωνικού power metal με ισόποσες prog και hard rock πινελιές, φοβερές μελωδίες σε κάθε τραγούδι και εξαιρετικές συνθέσεις. Το 2004 οι SONATA ARCTICA μαζί με τους EDGUY του Tobias Sammet φαίνονταν έτοιμοι να αναλάβουν τα ηνία της ευρωπαϊκής power metal σκηνής, κάτι που τελικά δεν συνέβη ποτέ αφού η πορεία των δύο συγκροτημάτων (για διαφορετικούς λόγους το καθένα) δεν ήταν η αναμενόμενη. Υπενθυμίζω μάλιστα ότι παρότι το 2004 μας είχαν υποσχεθεί άμεση επίσκεψη για live στην Αθήνα, τελικώς κατάφεραν να παίξουν για πρώτη φορά στη χώρα μας μόλις τον περασμένο Νοέμβριο στο Fuzz Club, συμπτωματικά μαζί με τους STRATOVARIUS.
Θεωρώ το “Reckoning Night” ως τον τελευταίο μεγάλο δίσκο SONATA ARCTICA που κλείνει ιστορικά τον πρώτο κύκλο της δισκογραφίας του σχήματος διαδεχόμενο μια σειρά εξαιρετικών δίσκων (“Ecliptica” 1999, “Silence” 2001, “Winterheart’s Guild” 2003). Το “Reckoning Night” ένα υπόδειγμα του πως πρέπει να παίζεται -τότε και τώρα- το σύγχρονο μελωδικό heavy metal. Η παραγωγή έγινε στα Tico Tico Studios και το mixing/mastering στα Finnvox στη Φινλανδία και ακούγεται μέχρι σήμερα σύγχρονη και κρυστάλλινη. Από συγκεκριμένα τραγούδια ας αναφερθούμε στο “Misplaced” ανοίγει με ταχύτητα το άλμπουμ με ένα εξαιρετικό ρεφραίν, το πιο rock “Blinded No More” που κατεβάζει απότομα την ταχύτητα για να ανέβουν πάλι οι ρυθμοί στο bombastic “Ain’t Your Fairytale”. Στα πρώτα άσματα στα πλήκτρα παρατηρείται μια ενσωμάτωση 70s classic ήχων και πιο χαμηλοκουρδισμένης κιθάρας. Ηρεμία ξανά με το “Reckoning Day, Reckoning Night…” για να έρθει το hit “Don’t Say a Word” που αποτυπώνει τις επιρροές των NIGHTWISH στον ήχο της μπάντας οι οποίοι τότε γνωρίζουν πρωτόγνωρη επιτυχία.
Στα highlights κατατάσσεται επίσης το υπερμελωδικό ανθεμικό καραpower “My Selene” που αποτελεί την πρώτη και μοναδική σύνθεση του κιθαρίστα Jani Liimatainen, ο οποίος αποχώρησε μετά το επόμενο άλμπουμ γλιτώνοντας την παρακμιακή περίοδο του συγκροτήματος που κράτησε μέχρι το περσινό πολύ καλό “Clear Cold Beyond”. Αντίστοιχες συνθέσεις ο Jani έγραψε αργότερα τόσο για τους ALTARIA όσο και για τους CAIN’S OFFERING. Εξαιρετικό κλείσιμο με το heavy “Wildfire” το επικό “White Pearl, Black Oceans…” και την power ballad “Shamandalie”κλείνουν τον με πιο χαλαρούς ρυθμούς.
Να προσθέσουμε ότι η απότομη αλλαγή (προς το χειρότερο) κυρίως στο συνθετικό στυλ που εδραιώθηκε στον επόμενο δίσκο (“Unia”) για μια σειρά κυκλοφοριών είχε δώσει κάποιες ενδείξεις παρουσίας ήδη τόσο στο “Reckoning Night” όσο και στο προηγούμενο “Winterheart’s Guild” αλλά όταν αρκετά μειοψηφική δεν αρκούσε για να χαλάσει την πολύ καλή συνολική εικόνα. Αξίζει να ακούσετε σήμερα το “Reckoning Night” και να ταξιδέψετε σε μια εποχή που το Europower βρισκόταν στο τέλος της ακμάζουσας περιόδου του λίγο πριν την απότομη πτώση που ακολούθησε από το 2005 και μετά.
Fun Fact: Η περίοδος στην οποία αναφερόμαστε ήταν ακριβώς το στάδιο πριν την μεγάλη έκρηξη του γρήγορου ίντερνετ. Παρότι προφανώς το διαδίκτυο υπήρχε σε αρκετά σπίτια (αλλά ούτε λόγος βέβαια για mobile internet) και οι ταχύτητες ήταν αρκετές ώστε να σερφάρεις ή να κατεβάζεις ένα δίσκο (ή ένα επεισόδιο του “Lost”), η μουσική βιομηχανία το αντιμετώπιζε ως κάτι εχθρικό. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που μου έδωσε ο Jani Liimatainen όταν τον ρώτησα γιατί στο promo CD υπήρχαν μόνο 4 κομμάτια αντί για ολόκληρο το δίσκο. Παραθέτω την απάντηση του από την τότε συνέντευξη μας: «You have to ask Nuclear Blast (laughing). I guess they’ve done that because of the Internet…».
Did you know that (από τον Σάκη Φράγκο):
- Είχα δώσει το παρόν στο listeningsessionπου είχε γίνει σ’ ένα ξενοδοχείο στο χωριό Donzdorf, όπου έχει την έδρα της η NuclearBlast. Κάντε το λίγο εικόνα: Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης στο ποδόσφαιρο, ενώ η εκδήλωση αυτή, έγινε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Δηλαδή η χώρα μας ήταν στο επίκεντρο του κόσμου, οπότε η υποδοχή μου ήταν τρομερή! Οι άνθρωποι της εταιρίας, μας έλεγαν συνεχώς πόσο πίστευαν το συγκρότημα, αλλά και τον δίσκο και το απέδειξαν με την πολύ μεγάλη στήριξή τους. Ήθελαν να έχουν και τους EDGUYκαι τους SONATAARCTICA, τα δύο πιο σπουδαία –τότε- ονόματα του powermetal, διότι οι STRATOVARIUS, πέραν του του ότι είχαν υπογράψει στη Sanctuary, ήταν σε κάμψη, με εμφανή τα προβλήματα του TimoTolkki.
Απ’ όλη τη στάση των μελών του συγκροτήματος, μπορούσες να διακρίνεις ότι ο Liimatainen ήταν σχεδόν ξένο σώμα. Δεν μιλούσε με κανέναν και γενικότερα έδειχνε βαριεστημένος και «βαρύς». Διόλου τυχαίο ότι ήταν ο τελευταίος του δίσκος με τους Φινλανδούς. Από την άλλη, υπήρχαν άλλα μέλη του σχήματος, τα οποία ζούσαν το όνειρο του “rock star”, με τη βότκα να ρέει άφθονη. Το κλου της ημέρας ήταν το δίωρο ματσάκι bowling που παίξαμε οι δημοσιογράφοι με το συγκρότημα, όπου νικήσαμε κατά κράτος στο τέλος, μάλλον επειδή οι νεαροί power metallers, είχαν αφεθεί λίγο παραπάνω στο αλκοόλ. Hint: Το πανδοχείο που γινόταν το session, είχε εργαστήριο παρασκευής λουκάνικων!!! Μετά από ένα σύντομο tour και ανάλυση της διαδικασίας που φτιάχνονται (δεν θέλετε να ξέρετε), προβήκαμε σε επιτόπιο “test drive” καταναλώνοντας ποσότητες που αν το κάναμε σήμερα, θα έπρεπε να υπάρχουν δίπλα πρώτες βοήθειες για να ξεβουλώσουν οι αρτηρίες!!!
Όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο Δημήτρης, όντως το promo που είχαν στείλει είχε τέσσερα μόνο τραγούδια, αλλά τότε προσπαθούσαν οι δισκογραφικές να βρουν λύση για την πειρατεία. Η Nuclear Blast είχε βγάλει παλιότερα κάποια promo με τους καλλιτέχνες να μιλάνε πάνω από τα τραγούδια, αλλά αυτό ήταν ιδιαίτερα ενοχλητικό. Άλλες εταιρίες είχαν ηχητικά σήματα σε πολλές στιγμές των τραγουδιών. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι λίγο αργότερα, στα περιοδικά τουλάχιστον, έστειλε τη full version του δίσκου. Πράγματα που οι νεότεροι αδυνατούν να κατανοήσουν, πριν από 20 χρόνια όμως, ήταν το σημαντικότερο θέμα συζήτησης στη μουσική βιομηχανία.
Δημήτρης Μελίδης
