a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ : “Sign Of The Hammer” – MANOWAR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ : 1984
ΕΤΑΙΡΕΙΑ : 10/Virgin
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ : Jack Richardson/Tony Platt
ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΛΜΠΟΥΜ :
Eric Adams – φωνητικά
Ross the Boss – κιθάρες, πλήκτρα
Joey DeMaio – μπάσο
Scott Columbus – ντραμς
Επικού παραληρήματος μέρος 2o σήμερα! Έχε γούστο να το γυρίσω τώρα στα γεράματα και να ακούω μονάχα ατσάλι, φωτιά και ματωμένες λεπίδες.
Όχι πολύ καιρό πριν, είχαμε κάνει εδώ στο Rock Hard ένα αντίστοιχο άρθρο για το “Hail To England”, οπότε κατά κάποιον τρόπο η συνέχεια ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη μιας και το δισκάκι που θα θυμηθούμε σήμερα βγήκε την ίδια χρονιά και έχει τα γενέθλιά του λίγους μήνες μετά τον προκάτοχό του.
Θεωρώ πως δεν υπάρχει νόημα να (ξανά)αναφερθούμε στους MANOWAR και στο πόσο σημαντική είναι η προσφορά τους στη μουσική που αγαπάμε, οπότε κατεβάζω 4η, κάνω προσπέραση, μπαίνω στη στροφή με χειρόφρενο και ξεκινάμε το παραλήρημα.
Παραλήρημα για ένα μνημείο μεταλλικής κληρονομιάς, τον τέταρτο δίσκο των MANOWAR, με τίτλο “Sign Of The Hammer”, που κυκλοφορεί σαν σήμερα 40 χρόνια πίσω! Όπως είπαμε και στο προηγούμενο άρθρο (τι εννοείς ποιο άρθρο; έχει κάνει highlight τον σύνδεσμο ο Φράγκος λίγο πιο πάνω, αν δεν το διάβασες, μόλις τελειώσεις αυτό πηγαίνεις και τσεκάρεις κι εκείνο!), ο δίσκος ήταν έτοιμος πριν βγει στη φόρα το “Hail To England” και κινείται στα ίδια πανύψηλα επίπεδα γ@μ@τοσύνης, sorry δεν έβρισκα καταλληλότερη λέξη.
Η συνταγή που ακολουθεί το συγκρότημα είναι παρόμοια με αυτή του προηγούμενου δίσκου, δηλαδή ίδιο line up, εν μέρει ίδιο στούντιο ηχογράφησης, το Phase One studio στον Καναδά, ίδιος παραγωγός, ο John Richardson και τέλος, ακόμα μια αστοχία όσον αφορά το track list με την προσθήκη του instrumental “Thunderpick”, ένα ανούσιο σόλο μπάσο με την υπογραφή του γενικού κουμανταδόρου Joey DeMaio. Όσον αφορά τις διαφοροποιήσεις, έχουμε αλλαγή της εταιρείας της μπάντας, κυκλοφορεί μέσω της 10/Virgin records, μέρος του δίσκου ηχογραφείται στα στούντιο της Virgin στην Οξφόρδη, στο ομώνυμο κομμάτι την παραγωγή έχει κάνει ο Tony Platt και στο καθαρά μουσικό μέρος απουσιάζει πλήρως ο Σατανάς. Το τελευταίο δεν πειράζει όμως, γιατί εδώ έχουμε για οδηγό το Σφυρί! Ένα σφυρί που έγινε σύμβολο της μπάντας, τόσο σημαντικό που όποιος ορκισμένος οπαδός αποφασίσει κάποια στιγμή στη ζωή του να χτυπήσει ένα tattoo, εεε αυτό είναι η πρώτη επιλογή.
Με το ξεκίνημα του δίσκου έχουμε ένα κομμάτι αφιερωμένο στον τζόγο, αυτό ήταν και το single, το “All men play on 10”. Και πάντα όταν το ακούω θυμάμαι έναν αλεπουδιάρη σοφό που είχε πει το διαχρονικό “all men play on 10, but REAL MEN always play on 11!”. Λίγο παρακάτω το χιλιοτραγουδισμένο “Thor (the powerhead), το οποίο έχει γίνει και επίσημο cover στο “Crowning Of Atlantis” των THERION. Θα πέσουν λίγο οι τόνοι και οι ταχύτητες για να μπορέσουμε να ανέβουμε σε ένα από τα πιο ψηλά βουνά του κόσμου, “Mountains” με αξιοζήλευτο songwriting και ανεπανάληπτη ερμηνεία από τον Θεό Eric Adams, πατάμε γκάζι και ξεφεύγουμε αλλόφρονες με το ομώνυμο του δίσκου και χέρια ενωμένα ψηλά, αγγίζουμε ιλιγγιώδη ταχύτητα με το μοναδικό κομμάτι που έχει βάλει το χεράκι του συνθετικά ο Ross the Boss και δεν είναι άλλο από το “The oath”, για να πέσουμε σε ένα ντουβάρι που ξεφυτρώνει στη μέση του πουθενά και να σκοτωθούμε με την instrumental χαζομάρα “Thunderpick”.
Το φινάλε του δίσκου μας ξαναζωντανεύει όμως. Το (ίσως) πιο σημαντικό τραγούδι του “Sign Of The Hammer” με την πιο ανατριχιαστική πραγματική ιστορία που το συνοδεύει, είναι μια ανατριχίλα και για τα 7 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα που διαρκεί. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια σε ολόκληρη τη δισκογραφία των MANOWAR, το “Guyana (cult of the damned) αναφέρεται σε μια από τις πιο σοκαριστικές ιστορίες μαζικής αυτοκτονίας. Πιο συγκεκριμένα, ένας αλλοπρόσαλλος τύπος ονόματι Jim Jones, ιδρυτής της αίρεσης Peoples Temple, κατάφερε να πείσει 909 ανθρώπους μεταξύ των οποίων τα 237 παιδιά, να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζώντων, λιποτάκτες της τελευταίας στιγμής, μανάδες έδιναν δηλητήριο στα παιδιά τους και μετά έπαιρναν και οι ίδιες, κάποιοι πιο τολμηροί τίναζαν αυτοβούλως το μυαλά τους στον αέρα, ενώ τους πιο δειλούς που δεν μπορούσαν να τελειώσουν την δουλειά μόνοι τους, τους βοηθούσαν οπλισμένοι στρατιώτες, κάνοντας το ίδιο και στους εαυτούς τους μετά. Όλο αυτό το σοκαριστικό σκηνικό υπάρχει καταγεγραμμένο σε ένα 45λεπτο ηχητικό ντοκουμέντο που έχει δοθεί στη δημοσιότητα γνωστό ως “death tape”. Εκεί ακούγονται καθαρά κλάματα, πυροβολισμοί, και ο ίδιος ο Jones να προτρέπει τον κόσμο να δώσει τέλος στη ζωή τους, υποστηρίζονταν ότι από στιγμή σε στιγμή θα εισβάλλουν στρατιωτικές δυνάμεις για να αφανίσουν τους πάντες. Η ιστορία είναι πολύ βαθιά για όποιον έχει άντερα να ασχοληθεί περαιτέρω, εγώ θα σταματήσω κάπου εδώ. Την επόμενη φορά λοιπόν που στο κλείσιμο του δίσκου θα ακούσεις τον Eric Adams να ουρλιάζει “mother Mother MOTHER!” θα ξέρεις για τι είναι.
Η επερχόμενη περιοδεία των MANOWAR που ελπίζουμε να κάνει μια στάση και στη χώρα μας θα στηριχθεί κυρίως στους δύο αυτούς δίσκους που συμπληρώνουν αμφότεροι 40 χρόνια από την κυκλοφορία τους φέτος, οπότε έχουμε μεγάλες πιθανότητες να ακούσουμε αρκετά έπη τόσο από το “Hail To England” όσο και από το “Sign Of The Hammer”. Ειδικά αν είναι και η τελευταία βόλτα τους όπως ακούγεται, ένας λόγος παραπάνω να είμαστε εκεί.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν λοιπόν κι ας είναι το ύστατο.
Μίμης Καναβιτσάδος
