Φθάσαμε αισίως στο έκτο studio άλμπουμ των Αθηναίων PLANET OF ZEUS και ακόμα θυμάμαι έντονα το talk of the town για το πρώτο τους sold out στο Gagarin που είχε γίνει την εποχή του “Macho libre”. Mια επιτυχία που είχαν καταφέρει με το σπαθί τους τότε όταν ουσιαστικά η δημοτικότητά τους μεγάλωνε από στόμα σε στόμα.
Από τότε έχουν αλλάξει πολλά, πια η μπάντα έχει καθιερωθεί όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και στην διεθνή heavy rock σκηνή με τα άπειρα live τους εντός και εκτός συνόρων, την εργατικότητά τους και την συνεχόμενη παρουσία τους να τους έχει αποδώσει εκτός από αναγνώριση και το ανάλογο status σαν σχήμα.
Πέντε λοιπόν έτη μετά από το αρκετά “πειραματικό” για τα δεδομένα τους “Faith in physics” του 2019 επανέρχονται δυναμικά και πάλι στο στοιχείο τους που δεν είναι άλλο από το heavy rock, αφού εδώ και κάποια χρόνια έχουν απομακρυνθεί συνειδητά από την stoner rock ταμπέλα προσπαθώντας να διευρύνουν και να εμπλουτίσουν τον ήχο τους.
Επιρροές από τους QOTSA δεν μπορούν να απουσιάζουν και διακρίνονται τόσο στο feeling του εναρκτήριου “Baptized in his death” όσο και στο “The vixen” που είναι ένα psych/groovy κομμάτι με πολύ όμορφο riff που σε παρασέρνει με την ατμόσφαιρα του και συνοδεύεται και με πολύ ωραία φωνητικά. Το πρώτο single “No ordinary life” που αναφέρεται στα στερεότυπα της κοινωνίας και στα καλούπια που μας βάζουν θυμίζει τους λατρεμένους Καναδούς DANKO JONES με την ενέργειά του, ενώ το “Step on, Skin off” είναι και αυτό ένα πολύ δυναμικό heavy rock track.
Το εναρκτήριο riff του “The song you misunderstand” μας μεταφέρει στις late 90s – early 00s ημέρες των ΜΟNSTER MAGNET ενώ διαθέτει επίσης μιας εσάνς από το “Bullet with butterfly wings” των SMASHING PUMPKINS. Το εξαιρετικό δε “Let’s call it even” ξεκινά με riff- αρα άλα QOTSA ώσπου να έρθουν στην συνέχεια τα solos της μεγάλης ΗΕLLACOPTERS σχολής για να ολοκληρώσουν το puzzle. To mid-tempo “Bad milk” με το ωραίο του αργόσυρτο και fuzz- αριστό riff θυμίζει FOO FIGHTERS ενώ στο “Letter to a newborn” απολαμβάνουμε ένα hi energy rock’n ‘roll track που ακροβατεί ανάμεσα στους ΗΕLLACOPTERS και τους DANKO JONES. Η αυλαία θα πέσει με το “State of non-existence” με την υπαρξιακή φιλοσοφία να εμπνέει εδώ σε ένα υπέροχο ψυχεδελικό κομμάτι με αργόσυρτο riffing που θυμίζει ΑLICΕ IN CHAINS. Iδανικό κλείσιμο.
Μπορεί το διάστημα των πέντε ετών δισκογραφικής αποχής για μια μπάντα σαν τους PLANET OF ZEUS να είναι μεγάλο, αλλά είμαι σίγουρος και πλέον απόλυτα πεπεισμένος ότι με το “Afterlife” ανοίγουν μια νέα σελίδα στην καριέρα τους και επανέρχονται πολύ πιο δυναμικοί από ποτέ. Για όλους τους πολυάριθμους φίλους τους αλλά και για όσους ψάχνουν για μια δυναμική heavy rock κυκλοφορία να ξετινάξουν το στερεοφωνικό τους, ο δίσκος είναι πλέον διαθέσιμος και φυσικά αποτελεί για άλλη μια φορά εγγύηση.
8 / 10
Γιάννης Παπαευθυμίου
