Ας υποδεχτούμε, σε αυτήν την παρουσίαση, άλλο ένα καινούργιο, ελληνικό συγκρότημα. Οι LEATHERHEAD έρχονται από την Λάρισα και το ομώνυμο άλμπουμ για το οποίο θα διαβάσεις ευθύς αμέσως, είναι το ντεμπούτο τους. Αν είσαι γνώστης της ελληνικής σκηνής και πέραν των πολύ μεγάλων της συγκροτημάτων, αυτών δηλαδή με τη διεθνή καριέρα που έχουν διαπρέψει στο mainstream, οι LEATHERHEAD θα σου είναι λογικά οικείοι ως φυσιογνωμίες, μιας και τα μέλη τους έχουν διανύσει μπόλικα χιλιόμετρα σε αρκετές εγχώριες μπάντες.
Μια από αυτές είναι και οι επίσης Λαρισαίοι MURDER ANGELS και δεν είναι τυχαίο που αναφέρονται ξεχωριστά, μιας και είναι αυτοί με τους οποίους οι LEATHERHEAD έχουν τις περισσότερες, ή σωστότερα πάρα πολλές, ομοιότητες ως προς τη μουσική κατεύθυνση. Οι MURDER ANGELS έπαιζαν αμερικανικό, ξεκάθαρα 80s, speed metal, από αυτά που πολύ εύκολα σε οδηγούσαν σε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, χωρίς να το προσπαθήσουν και ιδιαίτερα, εδώ που τα λέμε. Οι LEATHERHEAD πάλι, έχουν κρατήσει το στοιχείο αυτό αλλά οι πρόσθετες επιρροές από το κλασσικό, 80s heavy και το power metal, αμφότερα αμερικανικής προέλευσης, είναι πασιφανείς.
Το καλό με το speed metal που έχουν διαλέξει ως μουσική κατεύθυνση οι LEATHERHEAD, είναι ότι απέχει από το να χαρακτηριστεί μονότονο. Η μπάντα ευτυχώς δεν «τρέχει με 200» όλη την ώρα και οι ρυθμοί ποικίλλουν. Έτσι, το θρίλερ concept με το οποίο καταπιάνονται, «ντύνεται» με μια μουσική που έχει ως βάση τους AGENT STEEL και επεκτείνεται σε σχήματα σαν τους SAVAGE GRACE στα πρώτα τους αριστουργήματα, τους DEATH (ή αλλιώς DEAF) DEALER στο απίστευτο έπος “Journey into fear”, τους πολύ πρώιμους QUEENSRYCHE (σε στιγμές) και γιατί όχι τους επίσης πρώιμους OVERKILL.
Εντύπωση θετική προκαλεί και η απόδοση καθενός μουσικού ξεχωριστά, είναι όλοι τους εξαίσιοι στο πόστο τους. Περισσότερο από όλους όμως, νομίζω πως έχει βελτιωθεί ο τραγουδιστής τους. Στις μέρες των MURDER ANGELS προσπαθούσε πολύ να μοιάσει στον John Cyriis των AGENT STEEL, με ομολογουμένως αξιοσέβαστα αποτελέσματα, εδώ φαίνεται πως έχει δουλέψει κι άλλο τη φωνή του, με συνέπεια αυτή να είναι πληρέστερη χωρίς να χάνει το ιδιαίτερό της «χρώμα», συνεπώς την αναγνωρισιμότητά της.
Καλύτερες στιγμές, το ταχυδύναμο εναρκτήριο “Equinox”, το “Vampire’s kiss” και το “When death is near”, μακρινός απόγονος του θρυλικού QUEENSRYCHE EP. Δε θα κρύψω όμως πως, καίτοι τα κομμάτια βρίσκονται όλα αρκετά πάνω από τον μέσο όρο, το άλμπουμ δεν είναι τόσο ισορροπημένο. Το πρώτο του μισό είναι οπωσδήποτε καλύτερο του δευτέρου και τούτο είναι που κάπως «φρενάρει» εντυπώσεις και αντιδράσεις περισσότερο… ενθουσιώδεις.
Σαν σύνολο βέβαια, ως τελικό συμπέρασμα, το “Leatherhead” κρίνεται ως ένα πολύ καλό πρώτο δείγμα. Ελπίζω λοιπόν σε μια πολύ καλή συνέχεια, αφού οι δυνατότητες υπάρχουν. Το μόνο που χρειάζεται, είναι σωστός προγραμματισμός και σωστή δουλειά. Εμπειρία υπάρχει, θέληση θέλω να πιστεύω πως υπάρχει, τα καλύτερα είναι μπροστά τους.
ΥΓ: Το εξώφυλλο έχει ένα MELIAH RAGE (“Kill to survive”) vibe, που δε θα περάσει απαρατήρητο σε κάποιους
7,5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
