Το Σάββατο, ήταν βραδιά για όλους τους prog/power οπαδούς, που οπωσδήποτε θα μείνει στην ιστορία. Οι FIREWIND στα πλαίσια της περιοδείας “Masters of fire” με τους MASTERPLAN, να παίζουν σε ένα κατάμεστο Gagarin, με τους υπέροχους SUNBURST να ανοίγουν τη συναυλία; Τι μπορεί να πάει στραβά;!
Λίγο πριν τις 8, οι SUNBURST, ανεβαίνουν στο σανίδι. Τεράστια αδυναμία προσωπική, μια από τις αγαπημένες μου prog/power μπάντες των τελευταίων 10 ετών, απίστευτη μπαντάρα, με δεύτερη δισκάρα στις αποσκευές τους (“Manifesto” – τα έχουμε πει και γράψει, απλά άκουσε το!). Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου “The flood” αναλαμβάνει να εκκινήσει με τον καλύτερο τρόπο την εμφάνιση, ενώ το δεύτερο κομμάτι στα καπάκια είναι το “Out of the world” από το “Fragments of creation”. Ο ήχος είχε θέματα στα κομμάτια αυτά, τα οποία ευτυχώς διορθώθηκαν από το αμέσως επόμενο κομμάτι “Inimicus intus”. Όπως είναι φυσικό, ο νέος δίσκος, είχε τη μερίδα του λέοντος του set τους (“Samaritan”, “Hollow lies” που έκλεισε το set και “From the cradle to the grave”), ενώ η μπάντα πήρε από νωρίς μαζί της το γεμάτο Gagarin. Θα σταθώ σε δύο πράγματα που ειπώθηκαν.
Το πρώτο, πριν το “Samaritan” ειπώθηκε από τον τραγουδιστή Βασίλη Γεωργίου “βλέπω πως δεν καπνίζει κανένας σας, μπράβο σας παιδιά, άμα καπνίζατε δεν θα έβγαινε το live”. Που φτάσαμε, να μας ευχαριστούν από σκηνής που τηρούμε τα αυτονόητα, τέλος πάντων! Να μεταφέρω και εκ μέρους του ROCK HARD και τα συλλυπητήρια μου για την απώλεια της γιαγιάς του (στην οποία αφιερώθηκε το “From the cradle to the grave”). Το έτερο ειπώθηκε από τον Gus Drax, ο οποίος πέρα από μια απόλυτη ευχαριστία προς όλους μας που είμασταν εκεί, αλλά και όλη τη διοργάνωση, είπε τα εξής: “Μέχρι το 2001 περίπου, αυτή η χώρα εξήγαγε μόνο φαγητό. Από τότε και πέρα, εξάγει και κιθαρίστες και κύριος υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Gus G”. Μια από τις πλέον όμορφες στιγμές της βραδιάς, που χειροκροτήθηκε δυνατά από το κόσμο!
Η εμφάνισή τους επιπλέον, περιλάμβανε δύο επιλογές ακόμα από το ντεμπούτο: το υπέροχο “Dementia” και μια καθηλωτική εκτέλεση του “Beyond the darkest sun” κατά την οποία, όσοι είμαστε κιθαρίστες οιουδήποτε επιπέδου, κατεβάσαμε σαγόνι σαν τον Jim Carrey στο “The mask”! Εμφάνιση, με αέρα headliner από μπάντα που άμα βγάζει πιο συχνά δίσκους, το μέλλον της ανήκει, όχι μόνο στο χώρο της αλλά και γενικά.
Σκυτάλη στο power metal supergroup MASTERPLAN, του πάλαι ποτέ κιθαρίστα των HELLOWEEN, Roland Grapow (ενώ από εκεί έχουν περάσει Jorn Lande και Uli Kursch – μεταξύ άλλων), τους οποίους θα έβλεπα για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τους ίδιους, είχαν ετοιμάσει ένα set που βασιζόταν στο πρώτο τους, φερώνυμο άλμπουμ που μετράει πλέον πάνω από 20 χρόνια. Ξεκίνημα λοιπόν με το “Enlighten me” από εκείνο το άλμπουμ, με τους οπαδούς της μπάντας, να έχουν μια πάρα πολύ ιδιαίτερη σχέση μαζί του, μια και έβλεπα παντού φάτσες (ειδικά παλαιάς κοπής οπαδούς του είδους) που γκάριζαν τους στίχους γεμάτοι πώρωση. Στο μικρόφωνο, ο Rick Altzi των AT VANCE, να δίνει το σύνθημα για να χαρούν μικροί και μεγάλοι!
Οι Γερμανοί, τήρησαν την υπόσχεσή τους, με το ντεμπούτο να καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος του setlist (“Spirit never die”, “Kind hearted light”, “Crystal night”, “Soulburn”, “Crawling from hell” που έκλεισε εμφατικά το set, αλλά και το “Heroes” που αφιερώθηκε στο κόσμο – κάποιος από το κοινό το μάντεψε ήδη, εισπράττοντας τα εύσημα από τον Altzi!), οδηγώντας σε παράκρουση το κόσμο στο Gagarin, που έπαιρνε ακριβώς ό,τι ζήτησε. Μοναδική επιλογή εκτός του δίσκου αυτού, το “Crimson rider” από το “Aeronautics” που επίσης αγκαλιάστηκε, αν μη τι άλλο, από τον κόσμο. Να δώσω από τη μεριά μου εύσημα για το πόσο όμορφα δούλευαν οι τρεις φωνές (Roland Grapow, Rick Altzi και Axel Mackenrott στα πλήκτρα) δημιουργώντας ένα δεμένο αποτέλεσμα. Φυσικά, ο Roland Grapow, δεν παρέλειψε να μας μιλήσει για το πως γράφει κομμάτια, προσπαθώντας να πει μικρές ιστορίες κατά κύριο λόγο.
Μια από αυτές τις ιστορίες του, αφορούσε το παρελθόν του με τους πιονέρους HELLOWEEN, οπότε μέσα στο set ακούσαμε το φερώνυμο κομμάτι του ΜΝΗΜΕΙΟΥ “The time of the oath” σε μια φοβερή εκτέλεση πραγματικά. Μόνη ένσταση, ότι στον Altzi, δεν πολυπήγαινε στη φωνή του να κάνει τσιρίδες ανάλογες του Andi Deris, όχι επειδή δεν είναι ικανός ο άνθρωπος, απλώς γιατί είναι άλλου τύπου φωνή, πιο μεσαία από πλευράς έκτασης και με άλλα χαρακτηριστικά. Και το καταλάβαινε κανείς στα κομμάτια MASTERPLAN πόσο πιο οργανικά ταιριάζουν στη φωνή του. Η έτερη ιστορία του Grapow, αφορούσε τους BEATLES, που τόσο τον επηρέασαν για να γράψει ένα κομμάτι τον καιρό που ήταν στους HELLOWEEN για τις ευκαιρίες της ζωής…. “The chance” το λοιπόν, με αρκετούς περισσότερους από όσους θα φανταζόταν κανείς να τραγουδάνε, ένα τόσο παραγνωρισμένο κομμάτι της δισκογραφίας των Γερμανών.
Outsider επιλογή από λατρεμένη μπάντα, με τον γράφοντα να τρίβει τα χέρια του, μια και για κάτι τέτοια ζει! Καλές χρυσές οι υπερκλασσικές επιτυχίες ενός σχήματος, αλλά αυτά που διαμορφώνουν ή και συνδιαμορφώνουν την ταυτότητα του είναι και τα πιο “deep cuts” που λένε στο χωριό μου! Φυσικά, η μπάντα δεν ξέχασε να ευχαριστήσει τους FIREWIND για τη περιοδεία, όλους εμάς που ήρθαμε και τους τιμήσαμε με τη παρουσία μας σε ένα κατάμεστο Gagarin που (ευτυχώς, όχι ασφυκτικά γεμάτο). Έτσι, μετά από κάτι λιγότερο από μια ώρα set, οι MASTERPLAN είχαν ολοκληρώσει μια πολύ ωραία εμφάνιση, γεμάτη χαμόγελα, γεμάτη χειροκροτήματα, ενώ ο κόσμος με τα πολλά και με τα λίγα, ετοιμαζόταν για το κυρίως πιάτο της βραδιάς, που όλοι ξέρουμε ποιο είναι!
Οι FIREWIND για τον γράφοντα, που τους βίωσε όταν έβγαζαν το “Allegiance” (2006) και το “The premonition” (2008) σε πραγματικό χρόνο, αποτελούν εφηβική αγάπη που δεν σβήνει με τίποτα. Οπότε είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με υπέροχες αναμνήσεις και δυνατότατες στιγμές. Οι 8 (μαζί με την χθεσινή εμφάνιση του Δεκεμβρίου 2024) φορές που τους έχω δει τα τελευταία 15 χρόνια, το πιστοποιούν απόλυτα. Η αγαπημένη μου εγχώρια power metal μπάντα, με τους INNERWISH να ακολουθούν, πρεσβεύοντας απολύτως το μασίφ, riff-άτο power metal που λαχταράει η καρδιά μου να ακούει. Ενίοτε με hard rock ρίζες (περισσότερα επ’ αυτού παρακάτω) και με γρέζι στα φωνητικά σαν του υπέροχου κυρίου Herbie Langhans ο οποίος αντικατέστησε επάξια τον τιμιότατο Henning Basse.
Η ώρα 10:30, το φοβερό “Fallen angel” αγκαζέ με το φερώνυμο κομμάτι από το πολύ ωραίο φετινό “Stand united” δονούν το Gagarin, που φυσικά έχει αγκαλιάσει την τελευταία κυκλοφορία της μπάντας! Και από το παρόν, στο παρελθόν….”I am the anger”/”Destination forever” και ο Langhans είναι κομμένος και ραμμένος γι αυτά τα κομμάτια φωνητικά, καρφώνοντας με χαρακτηριστική άνεση τους ύμνους του “τότε”, λες και δεν ήταν τίποτα! Παρμένο από το παρελθόν και το ιστορικό “The fire and the fury” instrumental, που τρέλανε το κόσμο!
Ο ήχος με το μέρος των FIREWIND, η καπελάρα του Πέτρου, μαζί με τις γάτες στο drum kit κλέβουν τις εντυπώσεις, με το σχήμα να έχει μεγάλα, πολύ μεγάλα κέφια! Το “Destiny is calling” και το hard rock αδερφάκι του “Falling to pieces”, “Chains” αποτέλεσαν τις μόνες άλλες εκπροσωπήσεις του “Stand united”. To δε φερώνυμο άλμπουμ, εκπροσωπήθηκε από τα ξεσηκωτικά “Rising fire” και “Break away” και το υπέροχο “Longing to know you” (με τον Langhans, να ταυτίζεται με την ιστορία του πατέρα που δεν είναι εκεί να δει τη γέννηση του γιού του).
Το “Days of defiance” βρήκε το δρόμο του στο setlist μέσω του “World on fire” (κλασσική επιλογή!), το “Immortals” από την άλλη, με το “Ode for Leonidas”, που επίσης, έχει μείνει κλασσικό στα set τους από το 2017 ως και σήμερα. Και από εκεί και πέρα, ήρθε η ώρα για το σημείο που η συναυλία, έγινε από μια φοβερή εμφάνιση, μια πραγματική γιορτή του σχήματος! Γιατί εκεί, άρχισαν οι καλεσμένοι! Πρώτος ο Apollo Papathanasio, μετά από μια δεκαετία και βάλε απουσίας, πάλι στο σανίδι με τους FIREWIND! Η συγκίνηση για όσους τον ζήσαμε σε πραγματικό χρόνο, τουλάχιστον έκδηλη. Πρώτο κομμάτι που επιλέγεται, “Mercenary man”! Με τη γλυκιά του μελωδία και το υπέρτατο ρεφρέν του, καρφώθηκε πριν 15+ χρόνια στο μυαλό μας και δεν βγήκε ποτέ! Καπάκια, επιστρέφει στο σανίδι ο Langhans, κάνοντας ένα τιτάνιο ντουέτο στο ομώνυμο του “Allegiance”.
O γράφων κλαίει από χαρά, τραγουδώντας το ρεφρέν πιο δυνατά από ότι στα 16 του! Και καπάκια, καλείται να “χορέψει” (που λέει ο λόγος) στους ήχους της κλασσικής πλέον διασκευής στο “Maniac” (η γιορτή που λέγαμε). Ο Apollo φεύγει, παρεμβάλλεται ένα κομμάτι εποχής Langhans (“Rising fire”), λέμε “πάει αυτό ήταν όλο”. Αμ δε! Επιστρέφει ο Apollo, έρχεται ο Bob Katsionis κάνοντας ένα μικρό FIREWIND reunion. Και παραθέτω το σχόλιο ενός στενού μου φίλου: “ωραία, τώρα αυτό το line-up, όπως είναι, κρατήστε το!”. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να λάβει σάρκα και οστά αυτό, ωστόσο, βλέποντας το πόσο υπέροχα έπαιξαν παρέα την δολοφονική τελευταία τριπλέτα “Breaking the silence” (άλλο ντουέτο-φωτιά από κει)/”Head up high”/”Falling to pieces”, δεν θα ήταν καθόλου άσχημη ιδέα. Το ευχαριστιόντουσαν και οι ίδιοι που βρίσκονταν εκεί, το μόνο σίγουρο!
Εν κατακλείδι, μετά από 90 λεπτά υπέροχης απόδοσης που πραγματικά είναι μέσα στις καλύτερες φορές που τους έχω δει, οι FIREWIND αποχαιρετούν το 2024 με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αποθεωμένοι από το κοινό τους, με ένα κεφάτο, μερακλίδικο set που κάλυψε όλες τις εποχές της μπάντας (ο γράφων θα ήθελε έστω μια επιλογή από το αγαπημένο του “Forged by fire” – αλλά ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας!) με τη διάθεση στα ύψη και λαμπρό μέλλον για τη συνέχεια μια και δισκογραφικά παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα. Στα επόμενα κύριοι, πάντα τέτοια!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Πέτρος Καραλής
