ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The killer instinct” – BLACK STAR RIDERS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2015
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Nick Raskulinecz
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Ricky Warwick – Φωνητικά, κιθάρα
Scott Gorham – Κιθάρες
Damon Johnson – Κιθάρες, β’ φωνητικά
Robbie Crane – Μπάσο
Jimmy DeGrasso – Τύμπανα, κρουστά
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ:
Nick Raskulinecz – Mellotron και Taurus πετάλια
Mark Gemini Thwaite – Ακουστικές κιθάρες
Θα είμαι ειλικρινής, όπως πάντα. Για μένα, οι THIN LIZZY του μακαρίτη πια John Sykes, με όσους συμμετείχαν από την αυθεντική παρέα του Phil Lynott, κακώς υπήρξαν. Όλο το εγχείρημα ήταν ΛΑΘΟΣ από την αρχή και επηρέασε, ευτυχώς όχι σε μη αναστρέψιμο βαθμό, και τους BLACK STAR RIDERS (BSR από τούδε και στο εξής). Οι αλλαγές στην σύνθεση με το «πήγαινε-έλα» ονομάτων, από το 1996 ως το 2012, ακόμη κι αν η μπάντα δεν κυκλοφόρησε νέο υλικό αλλά ήταν ένας «περιοδεύων φόρος τιμής» (εξαιρετικός βέβαια, να σημειωθεί εδώ, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος επάνω στην σκηνή), σε συνδυασμό με την διατήρηση του ονόματος, δημιούργησαν πολλές αντιδράσεις, πικρόχολα σχόλια και αρνητική στάση, από πάμπολλους οπαδούς των αυθεντικών THIN LIZZY.
Δικαίως, ψέματα να πούμε; Έπρεπε η μπάντα αυτή να ονομαζόταν κάπως αλλιώς, με ένα όνομα που να παραπέμπει στους THIN LIZZY και να τονίζει το “tribute” της όλης φάσης. Γνώμη μου, ξαναλέω. Όπως όμως συμβαίνει σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, εξίσου πολύς κόσμος δεν έδωσε και ιδιαίτερη σημασία σε τέτοια ζητήματα «ηθικής τάξεως» και τους στήριξε. Έτσι, όταν οι BSR έγιναν η εξελιγμένη, «επίσημη» μορφή των ΤΗΙΝ LIZZY, είχαν έτοιμη… μαγιά. Και μαγκιά, αφού το “All Hell breaks loose”, που κυκλοφόρησε το 2013, όσο και να θες να το δεις ως ένα “Lizzy tribute album”, σου έδειξε πως ναι μεν τιμά το ένδοξο παρελθόν αλλά έχει τον δικό του χαρακτήρα, τον χαρακτήρα των BSR.
Δυο χρόνια μετά, ήρθε το “The killer instinct”. Ο αρχικός σχεδιασμός, ήθελε τη μπάντα να ηχογραφεί στο Δουβλίνο και στη θέση του παραγωγού τον Joe Elliott των DEF LEPPARD, ωστόσο η συνεργασία δεν προχώρησε λόγω του βεβαρημένου προγράμματος του Elliott με την «Κουφή Λεοπάρδαλη». Έτσι, από το Δουβλίνο οι BSR βρέθηκαν στο Rock Falcon Studio, στο Tennessee, με παραγωγό τον «πολύ» Nick Raskulinecz, ο οποίος εννοείται έκανε καταπληκτική δουλειά. Μια ακόμη αλλαγή θα είχαμε στο μπάσο, όπου τη θέση του Marco Mendoza θα έπαιρνε ο Robbie Crane των RATT, LYNCH MOB, TUFF και VINCE NEIL BAND.
Σύμφωνα με τον Warwick, ο τίτλος δηλώνει το ένστικτο που πρέπει να έχεις, ώστε να πετύχεις τους στόχους σου και να ζεις πραγματικά ευτυχισμένος. «Η ζωή δεν είναι δίκαια, ποτέ δεν ήταν ποτέ δεν θα είναι. Μερικές φορές πρέπει να διαθέτεις ένστικτο δολοφόνου απλά για να επιβιώσεις, στο ‘κυνήγι’ της ευτυχίας. Επειδή κανένας δεν μπορεί να κάνει για σένα, αυτό που θα πρέπει να κάνεις εσύ». Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για «εκπτώσεις», όταν μιλάμε για τα «θέλω» και τις «ανάγκες» μας. Αρκεί, βέβαια, αυτά να μην έρχονται σε σύγκρουση με βασικές αξίες της ανθρώπινης ύπαρξης και να μην προκαλούν κακό στον διπλανό μας, έτσι; Τσαγανό είπαμε να έχουμε, όχι να είμαστε καθίκια!
Στο «ζουμί» τώρα της υπόθεσης, αν δούμε το “The killer instinct” ως νέο δίσκο και υποθέσουμε ότι κυκλοφορούσε φέτος, όλοι οι hard rockers θα σκίζαμε τα ρούχα μας από ενθουσιασμό. Οι THIN LIZZY είναι παραπάνω από απλά «παρόντες» σε τούτο το διαμάντι, με στοιχεία από όλες τις περιόδους τους ως κουαρτέτο/κουιντέτο, όπως είναι «παρόντες» και οι THE ALMIGHTY, λόγω Ricky Warwick. Οι κέλτικες δισολίες, ο bluesy χαρακτήρας και τα «πολεμικά» τύμπανα των πρώτων ταίριαξαν τόσο ιδανικά με το sleaze συναίσθημα των δευτέρων που ακούγοντάς το ξανά, έτσι, για να το «φρεσκάρω» λίγο έστω κι αν δεν χρειαζόταν, άφησα πάλι το θαύμα μου!
Πόσο ταλέντο μαζεμένο σε ένα σχήμα… Το δίδυμο Warwick/Johnson συνθετικά έχει και πάλι συνεργαστεί άψογα, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από το ντεμπούτο. Σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ του «ανήκει» και εκτός από αυτό, οι δυο μουσικοί βάζουν τα γυαλιά σε όποιον τολμά να αμφισβητήσει τις ικανότητες και τις προθέσεις τους. Ο Scott Gorham έχει μια πιο διακριτική παρουσία σε σχέση με τις μέρες του στους THIN LIZZY, τον «ακούς» όμως, δεν είναι ότι είναι αμελητέος, κάθε άλλο! Ο Robbie Crane με τον Jimmy DeGrasso (πόσο υποτιμημένος drummer, γαμώτο…), το τέλειο rhythm section.
Κάποια στιγμή, σε ανύποπτο χρόνο, είχα περιγράψει τον ήχο του “The killer instinct” ως «οι THIN LIZZY αποφασίζουν να παίξουν μουσική στην Άγρια Δύση». Ακόμη το πιστεύω αυτό! Σίγουρα ισάξιο, μην σου πω και καλύτερο του “All Hell breaks loose”, έχει τραγουδάρες που αν τις άκουγε ο Phil θα τις εκτιμούσε δεόντως και μα την αλήθεια, ποιος μου λέει εμένα πως αν υπήρχε ακόμη ο Μαύρος Πάνθηρας και είχε την Αδύνατη Σαυρούλα, δεν θα σκάρωνε έναν τέτοιο δίσκο;
Από τα καλύτερα hard rock επιτεύγματα της μετά-millenium εποχής.
Ορθά κοφτά.
Δημήτρης Τσέλλος
