ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Primo Victoria” – SABATON
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Black Lodge Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tommy Tägtgren
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Joakim Brodén
Μπάσο – Pär Sundström
Κιθάρες – Rikard Sundén / Oskar Montelius
Drums – Daniel Mullback
“Through the gates of hell, as we make our way to heaven, through the Nazi lines…
Primo Victoria” JUMP!!!
Μία στιγμή που πολλοί την έχουμε ζήσει σε μία από τις συναυλίες των SABATON στην Ελλάδα, ενώ την έχουμε δει πολλάκις σε κάποιο από τα video που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα διαδικτυακά. Το “Primo Victoria” που κλείνει τα 20 χρόνια ζωής φέτος δεν περιορίζεται μόνο στο ομότιτλο hit των Σουηδών, αλλά ήρθε με ένα γεμάτο οπλοστάσιο που αποτέλεσε το πρώτο βήμα προς την σωστή δημιουργική κατεύθυνση, για να έρθει λίγο αργότερα η παγκόσμια αναγνώριση. Μπορεί το όνομα SABATON να έγινε μεγάλο και τρανό με την τριάδα “Art of war”, “Coat of arms”, “Carolus Rex”, αλλά τα πράγματα ίσως ήταν διαφορετικά αν δεν είχε θέσει τα σωστά θεμέλια η εν λόγω κυκλοφορία.
Ποια θεμέλια είναι αυτά; Κύριο γνώρισμα της μπάντας είναι ως γνωστόν, η θεματολογία που βασίζεται γύρω από πολεμικά γεγονότα της πιο σύγχρονης ιστορίας (και όχι μόνο). Ο Joakim είχε ήδη γράψει το “Panzer battalion”, η μουσική κατεύθυνση του ομότιτλου κομματιού σήκωνε και αυτή πολεμικό κλίμα, οπότε το πήγαν ένα βήμα παραπέρα και γεννήθηκε ένας concept δίσκος βασισμένος σε πολεμικά γεγονότα με την συνέχεια να είναι πλέον γνωστή. Εξαιρετικής σημασίας φυσικά είναι ότι και μουσικά, έγινε τρομερή αναβάθμιση συγκριτικά με το πραγματικό τους ντεμπούτο, το “Metalizer” . Λέω πραγματικό, γιατί το “Primo victoria” μπορεί να φαίνεται σαν την πρώτη πλήρη δουλειά που κυκλοφόρησαν, αλλά είχε γραφτεί ήδη το “Metalizer” το οποίο ήταν να διατεθεί από άλλη εταιρεία κάτι που δεν έγινε ποτέ. Μπήκε στο ράφι λοιπόν και το κυκλοφόρησε η Black Lodge μετά το “Attero Dominatus”. Οι SABATON με λίγα λόγια είχαν ένα άλμπουμ έτοιμο, δεν βγήκε ποτέ και αυτοί αντί να απογοητευτούν και να τα παρατήσουν, επανήλθαν με δισκάρα! Δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρίσκονται εδώ που είναι σήμερα θα πω εγώ.
Γυρνάμε στον εορτάζοντα δίσκο, όπου αν βγάλουμε τα “Purple heart” και “Metal machine” από την εξίσωση οι υπόλοιπες εφτά συνθέσεις είναι κομματάρες. Μάλιστα μπορεί το ομότιτλο να είναι τέλειο για συναυλίες, αλλά θεωρώ πως τραγούδια όπως τα “Panzer battalion” και “Stalingrad” είναι ακόμα καλύτερα. Το δεύτερο ειδικά είναι σκέτη πώρωση μέχρι και στους στίχους:
“The sound of the mortars, the music of death
we’re playing the devil’s symphony
our violins are guns, conducted from hell”
Ο μουσικός κορμός της πρώιμης αυτής φάσης της μπάντας είχε κάτι το ιδιαίτερο, αφού συνδύαζε ταλέντο με την ανεμελιά και ορμή. Τότε δεν είχαν να ικανοποιήσουν ένα πολυάριθμο fanbase, δεν ήταν brand, αντιθέτως είχαν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους και να τους κερδίσουν όλους χωρίς τίποτα να χάσουν. Η έμφαση στη μελωδία και στα χαρωπά ρεφραίν δεν ήταν κύριο χαρακτηριστικό ακόμα, αφού τα τραγούδια ήταν πιο άγουρα. Ας πούμε όταν έβαζες δίσκο τους να παίζει ήταν σαν να γινόταν πόλεμος στο δωμάτιό σου, ένα συναίσθημα που μου λείπει πολύ από τις πιο πρόσφατες δουλειές τους εκτός αν έχω χάσει τραγούδι που μπορεί να κοντράρει το μπάσιμο του “Reign of terror” (το “Night witches” πλησίασε αρκετά).
Ο δίσκος αυτός απέδειξε και κάτι άλλο. Ότι το συναίσθημα και η ένταση στη μουσική είναι πάνω από όλα. Αντικειμενικά ο Joakim δεν θα ήταν μέσα στις πρώτες μας επιλογές σε μία συζήτηση που αφορά τις καλύτερες φωνές του metal, ακόμα και αν περιοριστούμε στο Power. Κιθαριστικά δεν μπορούμε να πούμε πως έχουμε μία απαραίτητη στάση μελέτης για κάθε ανερχόμενο κιθαρίστα. Πως να το κάνουμε όμως όταν εδώ μιλάμε για την βάση ενός συγκροτήματος που αποτελεί έμπνευση και σύγκριση για την πλειοψηφία των κυκλοφοριών του σήμερα στα πλαίσια του είδους αυτού; Πρόκειται για ένα σημαντικό σημείο αναφοράς του ιδιώματος, που το ορίζει μέχρι και σήμερα.
Για τα κλεισίματα να πω ότι ίσως θα κατέτασσα τα “Art of war” και “Carolus Rex” πιο ψηλά, αλλά μετά ακριβώς ακολουθεί το “Primo victoria” και φυσικά κάθε οπαδός που στρατολογήθηκε στο πιο κοντινό παρελθόν μόνο να κερδίσει έχει ακούγοντάς το αν δεν το έχει κάνει ήδη. Εννοείται δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει χωρίς reissue, το οποίο ήρθε στα πλαίσια των re-armed επανεκδόσεων. Εκεί εκτός από το “The march to war” ορχηστρικό που άνοιγε στο παρελθόν πολλές συναυλίες της μπάντας πριν αυτή βγει με το “Ghost division”, θα βρούμε και το “Shotgun” το οποίο έχει πολύ χώσιμο για τα δεδομένα του συγκροτήματος. Ο συναγερμός χτυπάει, αρπάζουμε τα όπλα μας, φοράμε τις στολές μας, βρίσκουμε κάλυψη και πατάμε play άλλη μια φορά για να γιορτάσουμε 20 χρόνια “Primo victoria”!
Παύλος Παυλάκης
