Τα παιχνίδια στρατηγικής έχουν την δική τους γοητεία, δεν είναι προϊόν λαϊκής κατανάλωσης για playstation – xbox αλλά μόνο για τους λάτρεις του PC. Δεν βασίζονται στο να πρηστεί το χέρι με το joystick ή το mouse σφάζοντας όποιον βρεις μπροστά σου. Θέλουν μυαλό και ευελιξία στην στρατηγική, ενώ η διπλωματία πολλές φορές είναι σωτήρια στην εξωτερική σου πολιτική. Το μοναδικό τους μειονέκτημα είναι ότι απαιτείται χρόνος, να αφιερωθείς και να εξετάζεις όλες τις παραμέτρους. Το “A game of thrones: Genesis”, μόνο από το τίτλο του, υποσχόταν πολλά στον τομέα της στρατηγικής. Δυστυχώς το τελικό αποτέλεσμα με απογοήτευσε. Μου φανταζόταν ονειρικό να βρεθώ στον υπέροχο κόσμο, που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας George R.R. Martin. Να αναλάβω έναν από τους κυρίαρχους οίκους και να κυματίζουν τα λάβαρά μου στο σιδερένιο θρόνο. Γίνεται ευδιάκριτο η επιθυμία της εταιρίας να εκμεταλλευτεί όσο πιο γρήγορα την εμπορική επιτυχία των βιβλίων και της σειράς, τους ανάγκασαν σε επιπολαιότητες και μέτρια αποτελέσματα. Το μεγαλύτερο μειονέκτημα αποτελεί ότι πρόκειται για έναν εκπληκτικό κόσμο σε όλα τα επίπεδα που δυστυχώς δεν αξιοποίησαν. Το single – campaign είναι αναπάντεχα φτωχό, οι μάχες είναι μπάχαλο με δυσκολία στο χειρισμό διαφορετικών μονάδων, ενώ το όλο περιβάλλον στερείται φαντασίας. Επίσης η εξέλιξη των γεγονότων παραείναι αργή ακόμα και για strategy. Το μόνο θετικό έχει να κάνει με τις πολιτικές μανούβρες, ένα από τα πλεονεκτήματα των βιβλίων, όπου πραγματικά εντυπωσιάζουν. Όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό. Περιμένω το RPG “A game of thrones”, το οποίο ετοιμάζει η ίδια εταιρία, αλλά από τις πληροφορίες που έχω με μεγαλύτερη προσοχή, χωρίς βιαστικές κινήσεις, για να ζήσω τον κόσμο του Martin. Όσον αφορά τον τομέα στρατηγικής επιστρέφω στο κορυφαίο, για φέτος παιχνίδι, “Total War: Shogun 2”!!!

5/10

Παναγιώτης Δημητρόπουλος