ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Psychedelicatessen” – THRESHOLD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΙΑ: Giant Electric Pea
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Karl Groom, Richard West
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Karl Groom – κιθάρες
Richard West – πλήκτρα
Jon Jeary – μπάσο
Nick Midson – κιθάρες
Nick Harradance – ντραμς
Glynn Morgan – φωνητικά
Ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους των Βρετανών progsters, THRESHOLD, αναμφισβήτητα, είναι το “Psychedelicatessen”, μολονότι και όχι και ο πιο αντιπροσωπευτικός τους. Ξέρετε, πολλές φορές, αν όχι τις περισσότερες, οι δίσκοι και το πόσο μας αρέσουν, έχουν να κάνουν με βιώματα, με το πότε και πώς ακούσαμε το κάθε άλμπουμ, με ποιον ήμασταν κ.ο.κ.
Τω καιρώ εκείνω, δεν υπήρχε YouTube, Spotify και όλα αυτά τα καλούδια και πολλές φορές αγοράζαμε/παραγγέλναμε από το εξώφυλλο, την περιγραφή ή το όνομα του συγκροτήματος. Κάπως έτσι είχα παραγγείλει το ντεμπούτο των THRESHOLD, με την ετικέτα «μοιάζουν με DREAM THEATER”. το “Wounded land”, από το οποίο μου είχε κολλήσει ο υπερ-κόμματος “Paradox” (το οποίο είχα την τύχη να το δω να το ερμηνεύει ο συγχωρεμένος Andrew MacDermott, κάνοντας κατακόρυφο, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’90, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία…
Το “Psychedelicatessen” κυκλοφόρησε την ερχόμενη χρονιά, το 1994, και αυτό από την εταιρία GEP, ήτοι Giant Electric Pea. Τι ήταν αυτή η εταιρία; Ήταν η εταιρία που ίδρυσαν τα μέλη του –επίσης- Βρετανικού prog rock σχήματος, IQ, αρχικά για να βγάλουν τους δικούς τους δίσκους και υπέγραψαν και τους THRESHOLD. Σ’ αυτήν την εταιρία, είχαν και τον πολυμήχανο Thomas Waber, που λίγο μετά αποφάσισε να ανοίξει την Inside Out, δημιουργώντας έτσι τη μεγαλύτερη εταιρία για το ιδίωμα αυτό και πήρε τους THRESHOLD στις τάξεις της (όπως και τους SPOCK’S BEARD, που είδε τη δυναμική τους).
Σε μία τυπική THRESHOLD φάση, χωρίς να το ξέρουν –βέβαια- τότε ακόμα, άλλαξαν τραγουδιστή (άλλαξαν και ντράμερ, αλλά αυτό είναι δευτερεύον). Έφυγε ο Damian Wilson, για να δημιουργήσει τους LANDMARQ και πήγε ο Glynn Morgan (ο οποίος έφυγε αμέσως μετά κι επέστρεψε ο Wilson, ενώ μετά την τρίτη θητεία του Damian Wilson στο σχήμα, τον αντικατέστησε πριν μερικά χρόνια εκ νέου και παραμένει μέχρι και σήμερα πίσω από το μικρόφωνο). Revolving door το λένε αυτό στο χωριό μου, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.
Μουσικά, τώρα, οι THRESHOLD, εν μέρει και ίσως λόγω της πιο hard rock/metal χροιάς του Morgan, είχαν έναν πιο σκληρό ήχο, πιο μεταλλικό, όπως για παράδειγμα στο αγαπημένο μου, “Will to give”, που είναι πολύ straightforward για τα δεδομένα του συγκροτήματος, που πάντα παλάντζαρε ανάμεσα στο prog rock και το prog metal.
Από εκεί και πέρα, υπήρχαν, όπως σε κάθε δίσκο των Βρετανών, οι πιο δαιδαλώδεις, οι πιο περιπετειώδεις και μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, όπως το “Into the light”, το εναρκτήριο “Sunseeker”, ή το “Tension of souls”, αλλά και πιο μπαλαντοειδείς όπως το “Under the sun” ή το “Innocent”, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα τραγούδια τους, για το οποίο μάλιστα, είχε γυριστεί και video clip. Ιδιαίτερο είναι το γεγονός, ότι όταν αμέσως μετά το “Psychedelicatessen” δημιούργησε τους MINDFEED, που κυκλοφόρησαν δύο –μέτριους είναι η αλήθεια- δίσκους, στο κύκνειο άσμα τους “Ten miles high” το 1998, επανηχογράφησαν το “Innocent”, χωρίς ιδιαίτερες διαφορές είναι η αλήθεια και χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία…
Οι THRESHOLD είναι ένα από εκείνα τα συγκροτήματα, που κυκλοφορούν αποκλειστικά και μόνο καλούς ή πολύ καλούς δίσκους, σε όλα τα στάδια της καριέρας τους, με οποιονδήποτε τραγουδιστή. Το “Psychedelicatessen”, για εμένα, είναι από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας τους, που μπορεί στην Ελλάδα, αν κρίνουμε από την παρουσία του κόσμου στις συναυλίες τους, να μην είμαστε πάνω από 200-250, αλλά αναγνωρίζουμε την πολύ σημαντική αξία τους. Τώρα για ποιον λόγο δεν έγιναν μεγαλύτεροι, ενώ πιθανόν να το άξιζαν, αυτό είναι κάτι που έπρεπε εδώ και καιρό, να το έχουν εξερευνήσει οι ίδιοι…
Σάκης Φράγκος
