ONOMA AΛΜΠΟΥΜ: “Running wild” – GIRLSCHOOL
ETΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ETAIΡΙΑ: Mercury
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Nick Tauber
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Jackie Bodimead – φωνητικά/πλήκτρα
Gil Weston-Jones – μπάσο
Kim McAuliffe – ρυθμικές κιθάρες/ φωνητικά
Cris Bonacci – lead κιθάρες
Denise Dufort – τύμπανα
Tα μέσα της δεκαετίας του ‘80 ήταν προβληματικά για την all female μπάντα των GIRLSCHOOL. Ενώ ξεκίνησαν τη πορεία τους με τρία εξαιρετικά άλμπουμ (“Demolition”, “Hit and run” και “Screaming blue murder”), αποφασίζουν με το “Play Dirty” (1983) να ακολουθήσουν πιο μελωδική στροφή απογοητεύοντας αρκετούς από τους πολυπληθείς φίλους τους ανά τον κόσμο. Η αποχώρηση της κιθαρίστριας Kelly Johnson καθώς και η χρεοκοπία της δισκογραφικής τους εταιρίας δεν τους βοήθησε καθόλου όσον αφορά το εμπορικό κομμάτι της προώθησης του δίσκου και παρόλες τις προσπάθειες της μπάντας να υποστηρίξει τον δίσκο τίποτα δεν ευδοκίμησε.
Πλέον αρχές του 1984 βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη περίοδο μιας και χρειάζονταν και νέα κιθαρίστρια αλλά και δισκογραφική στέγη. Στην θέση της κιθάρας θα έρθει η Cris Bonacci που αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο να αντικαταστήσει την παρουσία και τις ικανότητες της προκατόχου του. Επίσης για πρώτη φορά στην καριέρα τους θα προσλάβουν την Jackie Bodimead (CANIS MAJOR/SHE) για τα πλήκτρα και τα φωνητικά.
Η πενταμελής πλέον μπάντα των GIRLSCHOOL θα τραβήξει τα βλέμματα της Mercury records (παράρτημα της πολυεθνικής Polygram) η οποία είδε στις GIRLSCHOOL το αντίπαλο δέος της Lita ford και των ΗΕΑRT για την Αμερικάνικη αγορά. Για να πετύχει η συνταγή έπρεπε οι συνθέσεις να είναι radio friendly και πολύ πιο FM rock από ποτέ και επίσης έφεραν στο προσκήνιο τον Βρετανό παραγωγό των επίσης glam metallers GIRL, Nick Tauber.
O δίσκος ήταν σαφώς και προσανατολισμένος στο εμπορικό hard rock και ελάχιστα θύμιζε τον ήχο των πρώτων χρόνων, παρόλα αυτά περιέχει μερικές καλές συνθέσεις σε αυτό τον ήχο. Το μελωδικό ομότιτλο κομμάτι δεν είναι καθόλου άσχημο και κυκλοφόρησε και σαν single, επίσης τo “Are you ready” φέρνει κάτι από την “αλητεία” της πρώτης εποχής τους (το αίμα νερό δεν γίνεται). To ρυθμικό “Something for nothing” καθώς και η διασκευή στο “Do you love me” των ΚΙSS κλείνουν την πρώτη πλευρά. Το εμπορικό “I want you back” θα μπορούσε να γίνει hit με την ανάλογη προώθηση, το “Nasty nasty” είναι γκαζιάρικο και ωραίο ενώ πολύ πιασάρικο και ικανοποιητικά ωραίο είναι το “Love is a lie”.
Η δισκογραφική τους αποφάσισε να κυκλοφορήσει τον δίσκο μόνο στην Αμερική αλλά χωρίς να το στηρίξει στον τομέα του marketing. Η μπάντα ήλπιζε ότι σύντομα ο δίσκος θα κυκλοφορούσε και την πατρίδα τους την Βρετανία, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ μιας και η εταιρία δεν έδειξε παρά ελάχιστο ενδιαφέρον γι’ αυτό, από την αρχή κιόλας της κυκλοφορίας του. Οι λίγες κόπιες που έφτασαν στην πατρίδα τους ήταν σαν δίσκος εισαγωγής και το κοινό στο νησί δεν έδειξε να το εκτιμά ιδιαίτερα.
Η μπάντα προσπάθησε από την δική της πλευρά να προωθήσει τον δίσκο με τον τρόπο που γνώριζαν πολύ καλά, τις συναυλίες. Θα παίξουν με τους ΗΑΝOI ROCKS στην Βρετανία και μετά θα ακολουθήσουν τους DEEP PURPLE στην παγκόσμια περιοδεία τους. Επίσης θα παίξουν support με τους MAGNUM προς τα τέλη της χρονιάς και θα κυκλοφορήσουν και ένα live video από την περιοδεία αυτήν.
Ο δίσκος σαφώς και πάτωσε εμπορικά και σαν αποτέλεσμα αυτού η νεοφερμένη τραγουδίστρια Jackie Bodimead θα εγκαταλείψει το σχήμα μετά το πέρας της περιοδείας. Επίσης η δισκογραφική τους εταιρία αφού δεν πήρε τα εμπορικά αποτελέσματα που ήλπιζε να πάρει, αποφασίζει και αυτή να τους αποδεσμεύσει με το σχήμα πλέον να βρίσκεται στο απόλυτο κενό. Η αρχηγός του σχήματος Kim Mc Aullife χρόνια αργότερα θα αναφέρει “είχαμε χάσει εντελώς τα μυαλά μας, υπήρχαν κάποια καλά κομμάτια στον δίσκο αλλά δεν αντιπροσώπευαν τον ήχο τους σχήματος. Με όλες αυτές τις αλλαγές των μελών θα έπρεπε να είχαμε αλλάξει όνομα αλλά η δισκογραφική μας είχε δώσει πολλά χρήματα εξ αρχής. Είχαμε επίσης αποκοπεί από τον τύπο που μας είχε αρχικά υπογράψει στην εταιρία και όταν προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με τα γραφεία τους στην Να Υόρκη, κανείς εκεί δεν ήξερε ποιες ήμασταν εκείνη την περίοδο”.
Η μπάντα δεν θα το βάλει όμως κάτω και θα περιοδεύσει σε όλη την Βρετανία στα τέλη του 1985 με σκοπό να ξανακερδίσει τους οπαδούς της και στις αρχές του 1986 με προτροπή του Lemmy θα υπογράψουν στην GWR, δισκογραφική εταιρία και των ΜΟΤΟRHEAD εκείνη την περίοδο.
40 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το “Running wild” μας θυμίζει την δύσκολη περίοδο της μπάντας εκείνα τα χρόνια και η ύπαρξή του προσφέρεται περισσότερο γι’ αυτόν τον σκοπό παρά για τον μουσικό του πλούτο, παρόλο που όπως ανέφερα παραπάνω έχει και τις καλές του στιγμές αλλά πέρα από τους φανατικούς που θέλουν να τα έχουν όλα δύσκολα προτείνεται σε οποιονδήποτε άλλον πέρα ίσως από τους οπαδούς του εμπορικού hard rock της εποχής. Οι υπόλοιποι καλό είναι να αρχίσουν με τα τρία πρώτα τους άλμπουμ, εκεί που κατέθεσαν και αυτές με την συμβολή τους το δικό τους λιθαράκι στην αναγέννηση του heavy metal της δεκαετίας του ‘80.
Γιάννης Παπαευθυμίου
