ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Elysium” – STRATOVARIUS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2011
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Victor (Ιαπωνία)/earMusic (Παγκοσμίως πλην Ιαπωνίας)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Matias Kupiainen
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Timo Kotipelto
Κιθάρα – Matias Kupiainen
Μπάσο – Lauri Porra
Drums – Jörg Michael
Keyboards – Jens Johansson

Οι STRATOVARIUS το 2011, ήταν ήδη στην δεύτερη καμπή της καριέρας τους, αφού οι αποχωρήσεις των Jari Kainulainen στο μπάσο, αλλά κυρίως αυτή του Timo Tolkki, έναν εκ των ιδρυτών του group, τα προηγούμενα χρόνια, απέφεραν σίγουρα τότε πολλές επιφυλάξεις για το μέλλον του σχήματος, ειδικά στους πιο φανατικούς τους οπαδούς. Τα δυο νέα μέλη που μετεγράφηκαν, ειδικά ο αντικαταστάτης του Tolkki, Matias Kupiainen, επάξια «μπήκαν στα παπούτσια» αυτών που είχαν αποχωρήσει. Απόδειξη ήταν το αρκετά αξιόλογο “Polaris” του 2009, που είχε τα μουσικά στοιχεία του group, αλλά οι συνθέσεις σε σύνολο δίσκου δεν ήταν και οι καλύτερες.

Το επόμενο δισκογραφικό βήμα τους, θα ήταν κομβικό για εκείνους, αφού αν συνέχιζαν στο ίδιο ηχητικό μοτίβο του “Polaris”, ίσως έχαναν και άλλους πόντους. Δεν ξέρω αν το σκέφτηκαν αυτό, αλλά το “Elysium”, δυο χρόνια μετά, το 2011, δέκατη τρίτη δουλειά στην σειρά, μόνο γρουσούζικη δεν αποδείχτηκε. Το “Darkest Hours”, που «άνοιγε» τον δίσκο, έδωσε ένα στίγμα της κυκλοφορίας. Από το πρώτο δευτερόλεπτο του τραγουδιού, η mid tempo σύνθεση, εναλλασσόμενη με πιο γρήγορα σημεία, και ρεφραίν που δεν μπορούσες να μην το απομνημονεύσεις άμεσα, ήταν ακριβώς ότι μας είχε συνηθίσει το group στο παρελθόν. Η συνέχεια ήταν στα ιδία επίπεδα. Παρόλο που έλειπε ο ιθύνων συνθετικός νους, Timo Tolkki, οι Kotipelto/Kupiainen, κυρίως, ανέλαβαν να «σηκώσουν» το βάρος των τραγουδιών και βάση αποτελέσματος, τα κατάφεραν πάρα πολύ καλά. Ειδικά ο Kupiainen, ο οποίος στο δεύτερο δίσκο που συμμετείχε, ανέλαβε να «ντύσει» μουσικά τα περισσότερα τραγούδια. Αν κάποιος δεν ήξερε για τις αλλαγές μελών θα νόμιζε ότι άκουγε για άλλο έναν δίσκο τον Tolkki, αφού τα τραγούδια ήταν ακριβώς στο συνθετικό ύφος και μοτίβο που είχαμε γνωρίσει στα «χρυσά» χρόνια του συγκροτήματος. Μπορεί να μην έπαιζε τόσο γρήγορα όσο ο Tolkki, έβγαλε όμως εις πέρας την αποστολή που είχε, προς τέρψη των ακροατών. Τα μέλη του group, παρόλο που ήταν μόνο δυο χρόνια μαζί, κατάφεραν να «δέσουν» αρμονικά, «βγάζοντας» από τα ηχεία ένα αρκετά συμπαγές σύνολο μουσικών. Ειδικά για τον Kotipelto, ήταν άλλο ένα album, που απεδείκνυε περίτρανα γιατί θα είναι για πάντα ένας από τους πιο χαρισματικούς τραγουδιστές που έχουν υπάρξει. Σε όλα τα τραγούδια οι ερμηνείες του είναι καταπληκτικές.

Ο οπαδός ακούγοντας το album, θα έβρισκε, σε σύνολο, έναν 100% ολοκληρωμένο δίσκο STRATOVARIUS με τα όποια κλισέ το ίδιο το σχήμα είχε δημιουργήσει. Δυναμικά, «επιθετικά» και «αέρινα» κιθαριστικά ριφ, τρομερές μελωδίες στα solos, πομπώδη και catchy refrains και φυσικά η εμβληματική συνοδεία των keyboards, ήταν και πάλι παρόντα με τον πιο όμορφα δυνατό τρόπο. Όταν οι ταχύτητες ήταν γρήγορες, η αδρεναλίνη σου, «ανέβαινε» απότομα, ενώ όταν έπεφταν, αφηνόσουν στην αισθαντική πλευρά του τραγουδιού. Ότι περιλαμβανόταν στο δίσκο ήταν μόνο συνθέσεις που σε «ταξίδευαν» άμεσα στην καλή περίοδο του συγκροτήματος που είχε δημιουργήσει αέναες συνθέσεις, κάνοντας το ένα από τα κορυφαία που έχουν υπάρξει στο Ευρωπαϊκό power metal ιδίωμα. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που το album δεν είχε fillers παρά μόνο τραγούδια που θα άρεσαν σε κάποιους περισσότερο από τα άλλα. Καθένας θα έβρισκε σίγουρα τις συνθέσεις που του έκαναν το «κλικ» με αποκορύφωμα το ομώνυμο τραγούδι, διάρκειας 18 και κάτι λεπτών.

Οι STRATOVARIUS ειδικά με το “Elysium”, σίγουρα «έκλεισαν» πολλά στόματα που τους θεωρούσαν ξοφλημένους μετά την αποχώρηση του Tolkki. Όταν όμως το ταλέντο και η έμπνευση υπάρχουν άπλετα, ειδικά σε έναν άσημο κιθαρίστα που ξέρει να γράφει τραγούδια με όμορφες μελωδίες, τότε το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο από πολύ καλό. Η συγκεκριμένη κυκλοφορία, ξανά έβαλε το σχήμα και στις καρδιές των οπαδών τους, φανατικών και μη, αλλά και στις συνειδήσεις του ευρύτερου κοινού, ότι τελικά υπάρχει αύριο για όσους το θέλουν πολύ.

Did you know that:  
– Το album κυκλοφόρησε επισήμως στις 12 Ιανουαρίου στην Ιαπωνία, και δυο μέρες μετά στον υπόλοιπο κόσμο.
– Το “Elysium” ήταν το τελευταίο album, για τον επί σειρά ετών drummer του συγκροτήματος Jörg Michael.
– Το ομώνυμο τραγούδι είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια που έχει το συγκρότημα ηχογραφήσει στην δισκογραφία του.
– Για δεύτερη συνεχομένη δουλειά, μετά το “Polaris” του 2009, θα εμφανιζόταν στο εξώφυλλο το αλλαγμένο λογότυπο του group μαζί με το ίδιο διαστημόπλοιο.
– Το album κυκλοφόρησε στα εξής διαφορετικά formats: κανονικό cd και βινύλιο, διπλό deluxe digipack cd, με το δεύτερο να έχει τα demos όλου του δίσκου, διπλό συλλεκτικό cd με το δεύτερο να έχει τα demos όλου του δίσκου και δυο bonus τραγούδια σε επτάιντσο βινύλιο και Γιαπωνέζικο cd με bonus τραγούδια.
– Το album κατέλαβε την πρώτη θέση στα Φινλαδικά charts.

Θοδωρής Μηνιάτης