a
ΜΠΑΝΤΑ: JANE’S ADDICTION
ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ritual de lo habitual”
ETOΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1990
ETΑΙΡΕΙΑ: Warner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dave Jerden
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Perry Farrell – φωνητικά
Dave Navarro – κιθάρα
Eric Avery – μπάσο
Stephen Perkins – τύμπανα
Senores y Senoras, nosotros tenemos mas influencia con sus hijos que tu tiene.Pero los queremos.Creado y regalo de Los Angeles, Juana’s Adiccion. (μετ/ση: Κυρίες και κύριοι, έχουμε μεγαλύτερη επιρροή στα παιδιά σας από ότι εσείς, αλλά τα αγαπάμε. Γεννημένοι και μεγαλωμένοι στο Λος Άντζελες, οι JANE’S ADDICTION). Με αυτά τα λόγια τηs Cindy Lair, στο εναρκτήριο “Stop!”, ξεκινά ο διάδοχος του “Nothing’s shocking”, ενός δίσκου, που όπως έχουμε ξαναπεί, άνοιξε την πόρτα για τον εναλλακτικό ήχο που θα ερχόταν στα αμέσως επόμενα χρόνια. Ένας ήχος που εκτοξεύθηκε εμπορικά ύστερα από την αποδοχή που είχε από το νεανικό κοινό το εν λόγω άλμπουμ.
Το εναρκτήριο και εκρηκτικό “Stop!”, επιλέχθηκε για το πρώτο single από το δίσκο και τα πήγε πολύ καλά, φθάνοντας στην πρώτη θέση των modern rock tracks, όπου και έμεινε για δύο συνεχόμενες εβδομάδες. Το επόμενο single, θα ήταν το θρυλικό “Τhree days”, ένα κομμάτι υπεύθυνο και για εξώφυλλο που κοσμεί το “Ritual de lo habitual”. H ιστορία του τραγουδιού, αφορά τον Perry Farrell, την κοπελιά του, Casey Niccoli και την Xiola blue. Η τελευταία ήταν κορίτσι με ανήσυχο και καλλιτεχνικό πνεύμα που είχε γνωριστεί και είχε σχέση πριν από χρόνια με τον Farrell , επηρεάζοντάς τον και γοητεύοντάς τον ταυτόχρονα. Όταν η Xiola ήρθε να επισκεφτεί τους Farrell/Niccoli για ένα τριήμερο στο L.A, προέκυψε ένα ερωτικό τρίγωνο που περιλάμβανε sex, ναρκωτικά και πολλή μουσική. Το δωμάτιο που πέρασαν κλεισμένοι αυτό το τριήμερο, το ονόμασαν love garden και ήταν διακοσμημένο με κεριά, λουλούδια κτλ. To «ταξίδι» αυτό, αποτυπώθηκε στους στίχους του δεκάλεπτου αυτού τραγουδιού-έπους. “Three ways was the morning. Three lovers, in three ways. We knew when she landed, three days she’d stay”. Δυστυχώς, η Xiola θα πεθάνει από υπερβολική δόση στο διαμέρισμα της στην Νέα Υόρκη, σε ηλικία 19 ετών και για να τιμήσουν την μνήμη της, οι Farrell/Niccoli σκέφθηκαν το γλυπτό που απεικονίζεται στο εξώφυλλο. Όσον αφορά το τελευταίο, η Warner είχε ήδη αντιμετωπίσει προβλήματα με το “Νothing’s shocking”, φανταστείτε τι έγινε όταν είδαν το νέο προτεινόμενο εξώφυλλο. Όμως αυτήν τη φορά, ο Perry Farrell ήταν ανένδοτος και τους έπεισε να κυκλοφορήσουν τον δίσκο με το δικό του εξώφυλλο, δεχόμενος όμως και ένα δεύτερο (το clean cover)όπου σε λευκό φόντο υπήρχε το όνομα του group και ο τίτλος του δίσκου. Στο κάτω μέρος υπήρχε ένα κομμάτι από το πρώτη τροποποίηση του Συντάγματος, που αφορούσε την ελευθερία του λόγου, άλλο ένα καυστικό σχόλιο από την πλευρά της μπάντας για την λογοκρισία. Ο κόσμος όμως προτίμησε να αγοράσει το εξώφυλλο με το γυμνό γλυπτό, κάνοντας το έτσι ένα εξώφυλλο που θα έμενε στην ιστορία της μουσικής.
Εκεί όμως που πραγματικά εκτοξεύθηκε εμπορικά ο δίσκος (ο οποίος έγινε 2 φορές πλατινένιος και ξεπέρασε τις δύο εκατομμύρια πωλήσεις, φθάνοντας στο #19 των billboard album charts), ήταν όταν κυκλοφόρησε το single του “Been caught stealing” και ακολούθησε και το ανάλογο video clip του. Το τραγούδι αυτό κατάφερε να έχει συνεχόμενο airpaly και από τα mainstream ραδιόφωνα και ήταν τέσσερις εβδομάδες Νο 1 στα modern rock tracks και έμελε να είναι η μεγαλύτερη επιτυχία τους, μέχρι εκείνη την περίοδο. Το video clip δε, το είχε σκηνοθετήσει η κοπελιά του Farrell, Casey Niccoli και προτάθηκε υποψήφιο στην κατηγορία Best Alternative Video του MTV το 1991 και το κέρδισε κιόλας, γεγονός όμως που ούτε καν συγκίνησε τον Perry Farrell μιας και ήταν αντίθετος με το πνεύμα του MTV και αυτό που αντιπροσώπευε.
Παρόλη την μεγάλη επιτυχία, τα μέλη της μπάντας ήταν σε μία δύσκολη φάση, που η κούραση , οι διαπροσωπικές σχέσεις και τα ναρκωτικά τους είχαν καταβάλει. Ο Perry ήταν σε μία διαρκή κόντρα με τον μπασίστα Eric Avery, μία κόντρα που ξεκίνησε λίγο παλιότερα, όταν ο τελευταίος, μεθυσμένος, την έπεσε στην Niccoli, την κοπέλα του Perry, κάτι που ο Farrell δεν του το συγχώρησε ποτέ. Ο Dave Navarro δηλώνει επίσης ότι δεν έχει καθόλου μνήμες από τις ηχογραφήσεις του δίσκου, παρότι αυτές κράτησαν πέντε συνολικά μήνες. Όταν έφθασε η ώρα για την περιοδεία του δίσκου, η οποία κράτησε δεκατρείς μήνες, όλα τα παραπάνω προβλήματα διογκώθηκαν, με αποτέλεσμα ένα καλό και ένα κακό. Το καλό είναι ότι δημιουργήθηκε το festival Lollapalloza, μετά από σκέψη του Farrell με τεράστια επιτυχία και το κακό είναι ότι κάπου εδώ θα έρθει και η διάλυση της μπάντας, στο peak της καλλιτεχνικής και εμπορικής της επιτυχίας.
Το “Ritual de lo habitual”, είναι ένα μνημείο του alternative metal ήχου, ένα μουσικό Κομψοτέχνημα, που φανερώνει μία διαφορετική πτυχή του σκληρού ήχου, που όμοιό του δεν έχει ξαναβγεί μέχρι σήμερα, τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία. Γιατί πολλοί επηρεάσθηκαν από τον ήχο και τη φιλοσοφία των JANE’S ADDICTION, κανείς όμως δεν μπόρεσε ποτέ να φθάσει τη μαγεία τους.
Did you know that:
- Τέσσερα singles θα βγάλει ο δίσκος, τα “Stop”, “Three days”, “Βeen caught stealing” και “Classsic girl”
- Ο δίσκος συμπεριλαμβάνεται στους 500 καλύτερους δίσκους του περιοδικού Rolling Stone και συγκεκριμένα στη θέση 453.
- Στα βραβεία του ΜΤV , το “Βeen caught stealing”, ήταν προτεινόμενο στην κατηγορία Best Alternative Video και στην οποία κέρδισε κιόλας. Παρόλα αυτά, ούτε ο Perry Farrell, ούτε κάποιος από τη μπάντα ήταν εκεί για να το παραβάλει.
Γιάννης Παπαευθυμίου
