ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “See you in hell” – GRIM REAPER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ebony
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Darryl Johnston
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Steve Grimmett
Κιθάρες – Nick Bowcott
Μπάσο – Dave Wanklin
Drums – Lee Harris
Το heavy metal δεν ορίζεται μόνο από τους επιφανείς ήρωες, που έκαναν εκατομμύρια πωλήσεων και γεμίζουν αρένες ως και τις μέρες μας. Κάποιες φορές ορίζεται και από μπάντες που προσπάθησαν, μόχθησαν αλλά παρόλο που δεν τα κατάφεραν εμπορικά στον ίδιο βαθμό, έμειναν στις συνειδήσεις των οπαδών ως πραγματικά σπουδαίες. Μια από αυτές τις περιπτώσεις, είναι οι Βρετανοί θεοί GRIM REAPER από το Droitwich του Worcestershire. Ιδρυθέντες στα τέλη του ‘70 (1979), μέρος του τόσο επιδραστικού NWOBHM κινήματος (όσοι διαφωνείτε, ρωτήστε τους thrashers της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Θα σας πουν πολλά), οι GRIM REAPER, μετά από δύο demo (“Bleed ‘em dry” – 1981, “For demonstration only” – 1982) το 1984, υπό το βλέμμα του Darryl Johnston στη παραγωγή, θα ηχογραφούσαν ένα από τα ωραιότερα heavy metal ντεμπούτα που έχουν ακούσει τα αυτιά μου.
“See you in hell”. 33 λεπτά ατόφιου heavy metal από τα άγια Αγγλικά χώματα που ακούγεται τόσο φρέσκο όσο όταν κυκλοφόρησε προ 40 ετών. Από τα mid-tempo “All hell let loose” και “Dead on arrival” (τι τίτλος για να ανοίγεις δίσκο, πόσο μάλλον κομμάτι) στα πιο γκαζωμένα “Liar” και “Wrath of the ripper” βλέπουμε όλες τις αρετές των GRIM REAPER. Μια hard rock μελωδικότητα, μια πρωτόλεια heavy metal αιχμηρότητα, μια παικτική αρτιότητα και πάνω από όλα, την υπέροχη φωνή του Steve Grimmett. Αυτό το ωραίο γρέζι, σε συνδυασμό με τις κορώνες που πετούσε, ήταν απλά μια τρομερή επιλογή από κάθε άποψη. H δεύτερη πλευρά, μας επιφυλάσσει, το προσωπικό μου αγαπημένο, την ωδή στη σχέση που πρέπει να τελειώσει: “Now or never”. Τι κομματάρα διάολε, ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ. “This moment in love, it ain’t a game I want to play. I like to be free, so I can face another way, It ain’t such a dream, cause I can’t take it any time. If that’s such a scene, honey that’s no crime”. Απορίες; Φυσικά και όχι! Έρχεται τότε και το “Run for your life” καπάκια και ισιώνεις χαρακτήρα.
Ξεχωριστά θέλω να σταθώ στο “The show must go on”, εκτός του ότι είναι το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου, είναι το κοντινότερο σε μπαλάντα που έχει αυτός ο δίσκος, που είναι ή γκαζωμένο mid-tempo ή γκαζωμένο σκέτο. Λυρικό, πανέμορφο, σαν ένα ταξίδι συναισθημάτων που διαρκεί 7,5 λεπτά. Άλλη μια ωδή σε χαμένη αγάπη (είναι ερωτιάρηδες, τι να τους κάνουμε Σάκη μου;!) με ένα σαφώς πιο μελαγχολικό τόνο αυτή τη φορά. Έξυπνη κίνηση, το ένα γκαζιάρικο, το άλλο μελαγχολικό. Όχι ότι θα τρώγανε ξύλο οι άνθρωποι, άμα κάνανε κάτι τέτοιο! Απλά εντάξει, όπως και να το κάνουμε όταν γράφεις δύο ίδια τραγούδια, ε το ένα θα είναι σαφώς καλύτερο από το άλλο και δεν το θες στο δίσκο σου αυτό. Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο μεγάλο φινάλε του δίσκαρου, το κοντινότερο πράγμα που έκανε αυτή η μπάντα σε hit: το θρυλικό ομώνυμο. Ακούς τον Grimmett να ωρύεται “See you in heeeeeeeeeeell” και λες “μαζί σας και στη κόλαση”, μέχρι να τελειώσουν τα 4,5 λεπτά του κομματιού.
Στη συνέχεια GRIM REAPER, θα ακολουθούσαν άλλα δύο άλμπουμ (“Fear no evil” – 1985, “Rock you to hell” – 1988), ίδιου υψηλού επιπέδου, με τη μπάντα ωστόσο δυστυχώς να διαλύεται το ‘88. Αλλά η αρχή βρίσκεται 40 χρόνια πίσω, σε αυτό το τόσο σπουδαίο ντεμπούτο, που κυματίζει περήφανα τη σημαία της Αγγλίας στο heavy metal. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχει τελειώσει άλλη μια ακρόαση, με εμένα να διαπιστώνω πόσο μα πόσο όμορφα του έχει φερθεί ο χρόνος.
Did you know that?
– Μετά τη διάλυση των GRIM REAPER το ‘88, o Steve Grimmett θα γινόταν μέλος των ONSLAUGHT για το “In search of sanity” (1989), ενώ θα πήγαινε να αναστήσει τους GRIM REAPER ως Steve Grimmett’s GRIM REAPER το 2010. Μια μπάντα που θα έβγαζε ορισμένους δίσκους και θα κρατούσε ως και το τέλος της ζωής του το 2022 από θέματα με τη καρδιά του.
– Τεχνικά, η Ebony έβγαλε τον δίσκο το 1983, αλλά η RCA το έκανε ευρέως γνωστό το 1984.
– Η RCA θα ήταν η τελευταία εταιρεία που θα κυκλοφορούσαν κάτι οι GRIM REAPER
Γιάννης Σαββίδης
