ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Nevermore” – NEVERMORE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1995
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Neil Kernon
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Warrel Dane – φωνητικά
Jeff Loomis – κιθάρες
Jim Sheppard – μπάσο
Van Williams – τύμπανα
Δεν νομίζω να υπήρχε ιδανικότερη χρονική συγκυρία για να γραφτεί αυτό το άρθρο. Τώρα που ονόματα όπως Jeff Loomis, Van Williams και NEVERMORE είναι και πάλι στον αφρό της δημοσιότητας! Μου πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να το συνειδητοποιήσω, έκανα 2-3 φορές την αφαίρεση για να είμαι σίγουρος, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ΓΕΡΑΣΑ. Αν ξύπνησες σήμερα και αισθάνεσαι γεμάτος ζωντάνια και ενέργεια, πάρτο κι εσύ λοιπόν: ο πρώτος δίσκος των NEVERMORE, το ομώνυμο δηλαδή, γίνεται 30 χρονών. Κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1995. Απίστευτο;;; Κι όμως αληθινό! Ναι. Το 1995 είναι τριάντα χρόνια πίσω.
“A day to remember” έχει το μενού σήμερα λοιπόν, με “τα χρυσά αγαλματάκια της καρδιάς μας” σε πρώτο πλάνο. Με την διάλυση των SANCTUARY το 1992, ο αγαπημένος Warrel Dane παρέα με τον κολλητό του Jim Sheppard, έχουν ένα όραμα: να παίξουν το καλύτερο heavy metal που γράφτηκε ποτέ. Παίρνουν λοιπόν έναν φέρελπι κιθαρίστα που τους βοηθούσε σαν session μέλος στα tour, ονόματι Jeff Loomis (στην πορεία, φήμες λένε ότι έγινε καλούτσικος παίχτης) και τον drummer Mark Arrington και η γέννηση της αγαπημένης μου μπάντας είναι γεγονός! Υψώνουν ένα μεγαλοπρεπές κωλοδάχτυλο στο Seattle και σε όλη την κουλτούρα της εποχής (αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της διάλυσης των SANCTUARY άλλωστε), η μεγάλη Century Media (ευτυχώς) πιστεύει πολύ σε αυτούς, τους στέλνει στην Washington παρέα με τον Neil Kernon για παραγωγό και έτσι γράφεται μια χρυσή σελίδα στην Ιστορία της αγαπημένης μας μουσικής.
Αν πιστεύεις στον έρωτα με τη πρώτη ματιά, κάπου τότε ήταν που ο έφηβος Μιμάκος γνώρισε τον έρωτα με την πρώτη αυτιά. Ήταν απογευματάκι, στο δωμάτιό του, με παρέα ένα φορητό ραδιοκασετόφωνο Philips και την μοναδική εκπομπή που έπαιζε heavy metal εκείνη την εποχή, πειρατικό ράδιο Ουτοπία στους 107,7 και “Ιστορίες από το κουτί της Πανδώρας”. Ο Άκης που έκανε τότε εκπομπή, είχε σαν σήμα αρχής το “Eternity” των ANATHEMA. Εκείνο το συγκεκριμένο απόγευμα λοιπόν, λέει για μια καινούρια μπάντα που μόλις κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο, “και πάμε να ακούσουμε ένα κομμάτι από εκεί”, μια στιγμή ησυχίας, και drum intro. Μιμάκος 5 λεπτά με ανοιχτό το στόμα και στα χαμένα, να κοιτάει το Philips λες και κάτι περίμενε. Τελειώνει το κομμάτι, τηλέφωνο στην εκπομπή – ναι, έτσι γινόταν τότε η φάση, άμα ακούγαμε τραγούδι στο ράδιο και μας άρεσε, παίρναμε τηλέφωνο και σπάγαμε τις μπάλες του παραγωγού – τίτλος κομματιού “Garden of Gray”. Όπως στο λέω: έρωτας με τη πρώτη αυτιά!
Στα του δίσκου τώρα. Αρχικά, και έχοντας πλέον ολοκληρωμένη εικόνα της προϊστορίας, της συνέχειας και του τέλους (…?) των NEVERMORE, μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι αυτό ήταν η φυσική εξέλιξη και το σφράγισμα των SANCTUARY αλλά και οι βάσεις για την μετέπειτα πορεία της μπάντας. Είναι πολύ διαφορετικό από ότι μας πρόσφεραν αργότερα, μόνο εδώ έπαιξαν και ακούστηκαν έτσι, χωρίς αυτό να μειώνει προφανώς την ποιότητά του. 8 κομμάτια, συνολική διάρκεια 42 λεπτά και 55 δευτερόλεπτα, όλη η μουσική γραμμένη από τον Jeff και όλοι οι στίχοι φυσικά από τον Ξανθό. Άξιο αναφοράς το ότι κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων έχουμε αλλαγή στη σύνθεση, με τον Van Williams να κάθεται στα τύμπανα και να τελειώνει τον δίσκο, αλλά τα takes του Mark έμειναν απείραχτα στην τελική μίξη. Οι hard core οπαδοί θεωρώ μπορούν να ξεχωρίσουν ποιος έγραψε τι. Βάζεις το CD, πατάς play και συνειδητοποιείς πως κανείς δεν βλέπει αυτό που γνωρίζει το αύριο. “What tomorrow knows”, γυρίστηκε και video clip που αν ήσουν τυχερός ίσως το πετύχαινες στο MTV. Πριν προλάβεις να καταλάβεις τι έγινε, τρως στη μάπα ένα “C.B.F.”. Δηλαδή, “Chrome black future”. Χαμός στο ίσιωμα!
Πέφτουν λίγο οι τόνοι με “The sanity assassin”, μια δυνατή μπαλάντα πρακτικά, ένα αουτσάιντερ στη δισκογραφία των NEVERMORE, που όμως ΌΛΕΣ οι μπάντες θα ήθελαν να το είχαν γράψει, ενώ για αυτούς ήταν απλά μια Πέμπτη ξέρω γω… Απίθανη ερμηνεία του Warrel εδώ. Και μετά; “When the moon is high across the Garden, that’s when I’ll come to you”…! Σοκ και δέος. Απλά. Με κάποιο μαγικό τρόπο έχω στην κατοχή μου το μπλουζάκι το “Garden of gray”, υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Warrel την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, μέχρι και ο ίδιος απόρησε που και πως το βρήκα. Φυσικά το έχω αποσύρει από την ενεργό δράση και έχει τη θέση του στο wall of fame. Παρανοϊκό χάσιμο με “Sea of possibilities”, κανονικό doom metal με “The hurting words”, φόρος τιμής στον αγαπημένο χαρακτήρα του Dane στο Timothy Leary (μεταξύ άλλων, εφευρέτη του LSD) και φινάλε με το πάντα επίκαιρο, αντιδραστικό και αντίθρησκο Godmoney.
ΟΛΟΚΛΗΡΩCIC.
Στην απίθανη περίπτωση που λείπει από την συλλογή σου, αν θες να είμαστε φίλοι κανονικοί, ψάξε για την επανέκδοση του 2006 με τα 5 bonus tracks, συμπεριλαμβανομένου και του demo ’92. Ωμό, τραχύ, αγυάλιστο σε σύγκριση με ό,τι το ακολούθησε, δεν διεκδίκησε ποτέ δάφνες πρωτιάς, αλλά έχει κάτι που δεν έχουν τα υπόλοιπα. Είναι η δήλωση “Γειά σας, είμαστε οι NEVERMORE, ήρθαμε και από εδώ και πέρα κάνουμε κουμάντο εμείς!”
Ε. Και έκαναν.
Μίμης Καναβιτσάδος
