ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “You are here” – U.F.O.
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΙΑ: SPV/Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tommy Newton
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Phil Mogg – Φωνητικά
Pete Way – Μπάσο
Vinnie Moore – Κιθάρες
Paul Raymond – Keyboards
Jason Bonham – Drums
Βρε παιδί μου, αυτή η ιστορία με τους U.F.O. και τον Michael Schenker ήταν φανταστική αλλά και κουραστική ως ένα σημείο. Δηλαδή ποιος λογικός άνθρωπος, αφού έχει φύγει το 1978 από μια μπάντα επιστρέφει μετα από σχεδόν είκοσι χρόνια, ξαναφεύγει και πάει κι έρχεται από το 1995 έως το 2002 τέσσερις – πέντε φορές μέχρι να ξαναφύγει (οριστικά πια..) αφού μάλιστα ηχογραφήσει και τα “Sharks”, “Covenant” και “Walk on water” μαζί; Όχι πείτε μου, είναι σοβαρά πράματα αυτά; Ε, είδαν και αποείδαν και αυτοί, ώσπου στο τέλος το 2002 εντάσσουν στις τάξεις τους έναν από τους πιο καλούς μαθητές του Schenker, τον μελωδικότατο Vinnie Moore και βρήκαν την ησυχία τους! Έτσι το 17ο άλμπουμ τους με τίτλο “You are here” στις 16/3/2004 ήταν στα ράφια των δισκοπωλείων, με άλλα λόγια είκοσι χρονάκια πίσω φίλοι μου… Εκτός φυσικά των Vinnie Moore, Paul Raymond, Pete Way και Phill Mogg στο άλμπουμ παίζει και ο Jason Bonham – drums, μια ακόμα εντυπωσιακή προσθήκη για τους τότε U.F.O.
Για να πάμε και λίγο στα παρασκήνια εκείνης της εποχής, η πρώτη ιδέα για κιθαρίστα ήτα ο Paul Chapman με τον οποίο φυσικά είχαν ξαναδουλέψει, αλλά τελικά την απέρριψαν, δεύτερη ιδέα ήταν ο John Norum, αλλά αυτός τους απέρριψε! Ακόμα μια σκέψη ήταν ο εξαίρετος Jeff Kollman (Glenn Hughes, COSMOSQUAD, Alan Parson’s Project, ASIA και δεκάδες άλλους) ο κιθαρίστας που είχε παίξει με τους MOGG/WAY στο τελευταίο τους άλμπουμ. Αυτόν μάλλον τον απέρριψε το management των U.F.O! Ο τεχνικός ήχου του Vinnie Moore, οποίος είχε κάνει και tour manager στους U.F.O. και είχε γνωστό τον μπατζανάκη του ξαδέρφου του προπάππου του manager της μπάντας Peter Knorn, ειδοποίησε τον Moore να του στείλει ένα CD του, το οποίο έφτασε τελικά στα χέρια του Mogg και έτσι αφού μιλήσανε αρχίσανε να γράφουν μαζί τραγούδια και τελικά έδεσε το γλυκό!
Τον Jason Bonham τον πρότεινε στην μπάντα ο Spike (QUIREBOYS) στον Phil Mogg όταν ο τελευταίος του ζήτησε να του προτείνει έναν drummer. Εκείνη την εποχή ο Bohnam περιόδευε με τους QUIREBOYS και έτσι η επαφή έγινε με συνοπτικές διαδικασίες! Τώρα η μπάντα ήταν πλήρης. Αλλά, διάολε, υπήρχε ένα πρόβλημα! Δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα τους! Δηλαδή, δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν άλμπουμ κάτω από το όνομα UFO εκτός εάν…. Εκτός εάν ο Michael Schenker τους έδινε την άδεια! Τι κάπνιζαν όταν υπέγραφαν συμβόλαια αυτοί οι τύποι δηλαδή;
Ο Mogg προσέγγισε τον Schenker και μιλήσανε σχετικά. Του έθεσε κάποια πολύ λογικά επιχειρήματα, όπως ότι για το “Sharks” εξαιτίας του δεν έκαναν περιοδεία για το άλμπουμ, ότι από τις 4 τελευταίες περιοδείες μόνο μια καταφέραν να ολοκληρώσουν γιατί (ο Schenker) μια έρχονταν και τρεις έφευγε, και άλλα πολλά. Προς τιμήν του διάσημου κιθαρίστα και μάλιστα χωρίς να απαιτήσει ούτε το ελάχιστο χρηματικό ποσό, χωρίς δεύτερη κουβέντα έκανε όλες τις νομικές διαδικασίες ώστε το όνομα να επιστρέψει καθ’ ολοκληρίαν εκεί που πραγματικά άνηκε. Οπότε λύθηκε και αυτό το θέμα και το συγκρότημα πλέον ηχογράφησε την νέα του δουλειά στο Area 51 studio, στο Celle της Γερμανίας με τον Tommy Newton να είναι ο παραγωγός τους.
To “You are here” ηχητικά σε πηγαίνει πίσω στον ήχο των “Lights out” και “Obsession” και γενικά η παραγωγή του Newton έδωσε μια πολύ καθαρή 70s αισθητική ξανά στην μπάντα, η οποία μπορεί να μην ξανάφτασε ποτέ στα δημιουργικά ύψη των κλασικών της άλμπουμ, αλλά σίγουρα συνθετικά μας παρουσίασε μερικά ενδιαφέροντα τραγούδια. Το “You are here” δεν ήταν το άλμπουμ που θα κέρδιζε εν έτη 2004 νέους οπαδούς για την μπάντα, ούτε ήταν η δουλειά που σήμερα την ακούς λες πόσο καλή είναι και δεν εκτιμήθηκε στην ώρα της. Όχι. Είναι όμως αξιοπρεπές και τίμιο. Έχει μια λάμψη που του χαρίζει σίγουρα ο Vinnie Moore με το παίξιμο του, και αυτό τράβηξε την προσοχή του κοινού, αλλά από την άλλη δεν μας έδωσε μια σύνθεση που θα άξιζε έστω μια θέση σε ένα εκτενές best of των UFO.
Να είμαστε τίμιοι λοιπόν και να πούμε ότι απλά μας έδωσε μερικά όμορφα τραγούδια σαν τα “Slipping away”, “Give it up”, “Swallow”, “Wild one” και μέχρι εκεί. Επ’ ευκαιρίας λοιπόν, της κυκλοφορίας του, δεν θα ήταν και άσχημη ιδέα να του ρίχνατε και εσείς μια ματιά ακόμα, έστω για να διαπιστώσετε ξανά πως, ακόμα και εδώ, ο Phil Mogg ήταν ένας τραγουδιστής που ερμήνευσε τα πάντα με αξιοθαύμαστο πάθος μέχρι το τέλος!
Δημητρης Σειρηνάκης
