ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The last supper” – GRAVE DIGGER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Chris Boltendahl, Manni Schmidt και Jörg Umbreit
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Chris Boltendahl
Κιθάρες – Manni Schmidt
Μπάσο – Jens Becker
Drums – Stefan Arnold
Keyboards – H.P Katzenburg
Οι GRAVE DIGGER το 2005, είχαν ήδη «κλείσει» 21 χρόνια στην δισκογραφία, προσφέροντας κυκλοφορίες που έχουν μέχρι και σήμερα μείνει αναλλοίωτες στο χρόνο. Με τα τραγούδια τους δημιούργησαν έναν πολύ φανατικό πυρήνα οπαδών ανά τον κόσμο, που ναι μεν ήξερε από πριν που θα κυμαινόταν ηχητικά το σχήμα σε κάθε δουλειά, σίγουρα όμως την περίμενε, για να βρει τα όποια καινούργια τραγούδια ηχητικού επιπέδου, που θα τον ικανοποιούσαν σε κάθε ακρόαση.
Το γκρουπ για κάποιους ίσως και να θεωρούνταν, από τότε, ηχητικά ή συνθετικά τετριμμένο, αλλά εκείνοι, όπως και πολλοί που «υπηρετούν» τον πιο κλασσικό heavy metal ήχο, αψηφούσαν κάθε σχόλιο, κάνοντας αυτό που ήθελαν περισσότερο, αποτελώντας και οι ίδιοι ένα συγκρότημα που είναι από τους ακρογωνιαίους λίθους στο heavy metal οικοδόμημα, με μοναδική και τακτικά χρονική συνεισφορά στο ιδίωμα.
Το γκρουπ είχε υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο ηχητικό μονοπάτι να «βαδίζει», ειδικά μετά την επιτυχία του “Tunes of war”. Έτσι, είκοσι χρόνια πριν, το “The last supper”, που κυκλοφόρησε το 2005, θα αποτελούσε την 12η δισκογραφική τους κίνηση, η οποία θα έπαιρνε την σκυτάλη από όλες τις προηγούμενες δουλειές τους, χωρίς να είχε ξεφύγει καθόλου από την ηχητική και συνθετική τους ταυτότητα και αλλά και το προφίλ που είχαν δημιουργήσει, ακολουθώντας κατά γράμμα την επιτυχημένη συνταγή του παρελθόντος.
Και σε αυτό το άλμπουμ, ο ακροατής θα άκουγε συνθέσεις απλά δομημένες, χωρίς κανένα ηχητικό φανφαρονισμό, καμία απολύτως πολυπλοκότητα ή τάση για κάτι διαφορετικό από ότι περίμενε. Τραχείς και στακάτες συνθέσεις με ένα ή δυο χαρακτηριστικά riff σαν βασική ιδέα, βασισμένες όλες στον Γερμανικό (κυρίως) heavy metal ήχο, έχοντας και αρκετά πιο power μέρη «έντυσαν» ηχητικά και το νέο τότε πόνημα τους. Τραγούδια που ο καθένας θα «τα έκανε δικά του», πολύ γρήγορα και θα τα άκουγε πολλές φορές, για το riff, το ρεφρέν, την μελωδία, ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο επιθυμούσε, χωρίς να υπάρχει μια συγκεκριμένη αιτία. Για ακόμα μια δουλειά υπήρχαν συνθέσεις αρκετά άμεσες προς τον οπαδό, αποτελώντας «εύκολο» πόλο ηχητικής έλξης, αφού ήταν ως επί το πλείστον άκρως πορωτικές, με κύριο γνώμονα την δυναμική και το τσαγανό, ειδικά όταν το tempo ήταν σε πιο γρήγορους ρυθμούς.
Συνθέσεις όντας για ακόμα μια φορά δομημένες στο γνώριμο μουσικό ύφος του συγκροτήματος, που δεν θα σε αφήναν αδιάφορο σε κάποιο σημείο της ακρόασης. Σίγουρα δεν ήταν σε σύνολο η καλύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια αλλά θεωρώ ότι όταν έχεις μια τόσο μεγάλη γκάμα κυκλοφοριών, κάποιες θα είναι ένα κλικ πιο κάτω. Ακόμα και ήδη παιγμένα μέρη σε παρελθοντικούς δίσκους, να ανακάλυπτε κάποιος, δε νομίζω να τον ενοχλούσε, αφού ήταν άλλη μια κυκλοφορία με τα συν και τα πλην της.
Οι GRAVE DIGGER στο «Τελευταίο δείπνο», όπως κάνουν άλλωστε σε κάθε δίσκο τους, δεν δυσαρέστησαν, πρωτίστως, όσους αρέσκονται σε αυτό που εκφράζονται συνθετικά. Η εμπειρία και φυσικά το ταλέντο που υπάρχει έμφυτο στους μουσικούς που απαρτίζουν το γκρουπ, λειτούργησαν ιδανικά έτσι ώστε και αυτό το άλμπουμ να έχει τραγούδια που έχριζαν από τότε αρκετές ώρες ακροάσεων και προσέφεραν άμεσα ευχαρίστηση και διαρκή διασκέδαση στον ακροατή. Το γκρουπ είναι ένας από τους πιο άξιους πρεσβευτής της heavy metal μουσικής, κάθε φορά κυκλοφορεί ωραία τραγούδια και δεν έχει εξοκείλει ποτέ από το στυλ του, παίζοντας αυτό που γουστάρει. Δεν είναι τυχαία η εκτίμηση του κόσμου, που τους έχει κάνει τόσο αγαπητούς.
Did you know that:
– Μετά την αποκάλυψη του εξωφύλλου τον Νοέμβριο του 2004, το οποίο έλαβε θετικά σχόλια, αρκετοί οπαδοί όμως απογοητεύτηκαν από αυτό λόγω του κινήτρου που σε κάποιους φαινόταν ότι υπήρχε. Το συγκρότημα δήλωσε ότι το εξώφυλλο δεν είναι ένα μήνυμα του Διαβόλου και εναντίον των Χριστιανών, αλλά μια αναπαράσταση ενός καταθλιπτικού Ιησού Χριστού τις τελευταίες μέρες πριν από το θάνατό του.
– Το άλμπουμ παρόλο που στιχουργικά δείχνει το αντίθετο, δεν είναι θεματικό, με ένα κεντρικό θέμα να κυριαρχεί, αλλά πολλά τραγούδια, απλά, είναι βασισμένα στις τελευταίες μέρες του Ιησού Χριστού. Το “The last supper”, όπως δηλώνει ο τίτλος, αναφέρεται στο τελευταίο δείπνο του Ιησού και την προδοσία του Ιούδα, το “Soul savior” αναφέρεται στον Χριστιανισμό, το “Crucified” αναφέρεται στα συναισθήματα που είχε ο Ιησούς όταν σταυρώθηκε, το “Divided cross” αναφέρεται στις στιγμές που ο Ιησούς ήταν σταυρωμένος και τα συναισθήματα του κόσμου και το “Always and eternally” αναφέρεται στις μνήμες και για τις αναμνήσεις και τις προσωπικές πεποιθήσεις που μένουν μετά τον θάνατο του Χριστού.
– Στην limited digipack έκδοση του άλμπουμ σε CD, υπάρχουν δυο επιπλέον τραγούδια, τα “Sleepless” και “Jeepers creepers”
– Το αρχικό format του βινυλίου ήταν σε picture disc, και όχι μονόχρωμο όπως τα περισσότερα, δηλαδή σε βινύλιο όπου και το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι τυπωμένα πάνω του, χωρίς να υπάρχει έξτρα εξώφυλλο να καλύπτει το βινύλιο.
– Η δισκογραφική τους εταιρία, στα πλαίσια της προώθησης του δίσκου, είχε βγάλει μπουκάλια με κόκκινο κρασί και ως ετικέτα το εξώφυλλο του άλμπουμ, κάνοντας τους απαραίτητους συνειρμούς με τον «Μυστικό Δείπνο».
Θοδωρής Μηνιάτης
