ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ – “Mesmerize”- SYSTEM OF A DOWN
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ – 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ – American/ Columbia
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Daron Malakian / Rick Rubin
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/πλήκτρα – Serj Tankian
Kιθάρες/ φωνητικά – Daron Μalakian
Mπάσο – Shavo Odadjian
Τύμπανα – John Dolmayan
Μετά την καθολική επιτυχία που απέσπασαν με το “Τoxicity” στις αρχές της δεκαετίας, το 2005 οι SYSTEM OF A DOWN έφθασαν στο απόγειο της καλλιτεχνικής δημιουργία τους όπως απέδειξαν εκείνη την χρονιά με τις δύο κυκλοφορίες τους. Το “Mesmerize” κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2005 και ακολούθησε έξι μήνες μετά το “Hypnotize”. To καλό με αυτή την στήλη που διαβάζετε, είναι ότι επισκέπτεσαι δίσκους που είχες καιρό να τους ακούσεις. Έτσι και με το “Mesmerize” που είχα να το ακούσω καμία δεκαριά χρόνια, μιας και είχα κάνει τότε ένα κείμενο για τα δέκα χρόνια του.
20 ετών σήμερα, το πρώτο από τα δυο εκρηκτικά άλμπουμ της μπάντας που το 2005 σάρωσε τα πάντα στο διάβα της. Ας δούμε όμως τα πράγματα πιο αναλυτικά και πιο διεξοδικά και ας μεταφερθούμε πίσω στον χρόνο, στο όχι και πολύ μακρινό έτος 2005. Aς ξεκινήσουμε!
Το “Mesmerize” όσο και το επόμενο “Hypnotize” είχαν ηχογραφηθεί την ίδια περίοδο και αρχικά σκόπευαν να τα βγάλουν σε διπλό δίσκο, αλλά η εταιρία τους τους έπεισε να είναι αυτόνομες κυκλοφορίες. Ο ίδιος ο Daron Malakian θα υπερασπιστεί αυτή την κίνηση της εταιρίας, λέγοντας ότι ήθελε ο κόσμος να προσέξει όλα τα κομμάτια και αν κυκλοφορούσαν όλα μαζί τα 23 κομμάτια των δυο δίσκων θα χανόταν το μήνυμα σε πολλά από αυτά και δεν θα μπορούσε ο κόσμος να τα αφομοιώσει έτσι μαζεμένα σε ένα άλμπουμ. Ακούγοντας τις κυκλοφορίες σήμερα, μετά από τόσα χρόνια καταλαβαίνεις ότι η μια συμπληρώνει την άλλη και πολύ σωστά έπραξαν τότε.
Σε αυτόν τον δίσκο βλέπουμε τον κιθαρίστα Daron Malakian να αναλαμβάνει μεγαλύτερο ρόλο στα φωνητικά απ΄ότι συνήθως κι επίσης παρατηρούμε ότι έχει γράψει σχεδόν σε όλα τα κομμάτια την μουσική μόνος του. Μουσικά η μπάντα δεν ξεφεύγει από τον ήχο της, πάντα διατηρούν αυτή την ιδιομορφία που καταφέρνει να δένει με εντυπωσιακό τρόπο τις πολύπλευρες επιρροές τους. Ο τρόπος όμως που τις εντάσσουν στα τραγούδια τους (hardcore/ folk/metal/ethnic /jazz /electro κτλ.) είναι μια ικανότητα που αξίζει ιδιαίτερη μνεία και για μένα το κύριο χαρακτηριστικό που τους κάνει να ξεχωρίζουν από χιλιόμετρα. Καμιά μπάντα τόσα χρόνια μετά δεν έχει βρεθεί ώστε να μπορεί να τους αντιγράψει ή να κάνει κάτι ανάλογο ηχητικά! Το σχήμα δήλωνε τότε ότι έμπνευση για την διαδικασία συγγραφής των νέων κομματιών αποτελούσαν σχήματα όπως οι DARKTRONE, BEACH BOYS και KRAFTWERK. Μπορείτε πλέον να μπείτε στην λογική του Malakian όταν έγραφε τις συνθέσεις. Tην παραγωγή έχει αναλάβει ο Rick Rubin με τον Daron Malakian και την μίξη ο Andy Wallace και πρέπει να δώσω και ειδική μνεία στην πολύ περιποιημένη έκδοση του CD και στο artwork του Vartan Malakian (ζωγράφος και πατέρας του Daron).
Την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του στην Αμερική, το “Mesmerize” καρφώθηκε περίτρανα στο Νο 1 της πατρίδας τους και πούλησε 450.000 αντίτυπα (200.000 περισσότερες από το “Toxicity”) σε μια εποχή που το παράνομο download ήταν ήδη σε έξαρση. Για να συγκρίνουμε τα δεδομένα με την σημερινή εποχή, το τελευταίο GHOST (“Skeleta”) πριν δυο εβδομάδες έφθασε και αυτό στο top 1 των άλμπουμ charts με συνολικές πωλήσεις 86.000 την πρώτη εβδομάδα. Δηλαδή το ένα πέμπτο από αυτό των SOAD πριν είκοσι χρόνια. Επίσης, το “Mesmerize” καρφώθηκε κατευθείαν και στην πρώτη θέση στα charts πολλών χωρών και singles σαν τα “Β.Υ.Ο.Β” και “Question!” βοήθησαν την προβολή του δίσκου.
Αλλά ακούγοντας τον δίσκο δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την εκρηκτικότητα του “B.Y.O.B”, την hardcore αισθητική αλά DEAD KENNEDYS στο “This cocaine makes me feel like I’m on this song”, την χαοτική παράνοια του “Revenga”, την black metal αισθητική στο “Cigaro”, τα κοφτερά σαν λεπίδια speed metal riffs του “Sad statue”. Eπίσης είναι φυσικά αδύνατον να αντισταθείς στην αισθητική του “Radio/ Video”, την in your face επίθεση του “Violent pornography”, τoν heavy metal λυρισμό του “Question!” (κέρδισε Grammy το 2006), την νοσταλγία του “Old school Hollywood” και τον ρεαλισμό του “Lost in Hollywood”. Σε 36 λεπτά απόλυτου μουσικού οργασμού, το album κυλά σαν γάργαρο νεράκι με το “Mesmerize” να είναι το απόλυτο δεκάρι για μένα και χαίρομαι που μετά τόσα που τόσα χρόνια μετά κρατά ολοζώντανη την φρεσκάδα του και την ενέργεια που είχε εξ αρχής.
Η μπάντα θα βγει σε περιοδεία στην Αμερική, θα έρθει στην Ευρώπη με support τους εξαιρετικούς ΤΗΕ ΕΙGHTIES MATCHBOX B-LINE DISASTER, θα εμφανισθούν στα festivals Graspop και Nova Rock και θα περιοδεύσουν ξανά στην Αμερική και Καναδά με τους ΜΑRS VOLTA και BAD ACID TRIP.
Εν τέλει, με αυτόν τον δίσκο όσο και με τον επόμενο κατάφεραν να καθιερωθούν παντού σαν ένα από τα πιο ξεχωριστά metal σχήματα της δεκαετίας, και την επόμενη χρονιά τον Μάιο του 2006 ανακοίνωσαν ότι η μπάντα θα μπει στον πάγο, με το κάθε ένα μέλος να συνεχίζει να κάνει τα δικά του πράγματα. Δεν πρόκειται για διάλυση, αλλά για ξεκούραση μετά από 10 χρόνια συστηματικής δουλειάς δήλωναν τότε.
Εμείς πάντως τους περιμένουμε ακόμα δισκογραφικά να επιστρέψουν και ας έχουν περάσει είκοσι χρόνια από τότε που ακούσαμε νέα ολοκληρωμένη δουλεία τους. Ας ελπίσουμε, μιας και τα τελευταία χρόνια είναι δραστήριοι στον συναυλιακό τομέα, να δεήσουν να μας προσφέρουν και έναν νέο δίσκο κάποια στιγμή!
Did you know that?
– Τα “Mezmerize” και “Hypnotize” κυκλοφόρησαν με απόσταση έξι μηνών το ένα από το άλλο όπως ανέφερα στην αρχή και τα δύο όμως θα πάνε στο Νο 1 του Billboard την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας τους, βάζοντας τους στην “ιδιαίτερη” λίστα μαζί με τους BEATLES, GUNS N’ ROSES, 2 Pac και DMX, καλλιτέχνες που κατάφεραν να έχουν δύο studio δίσκους την ίδια χρονιά στο Νο 1 των άλμπουμ της Αμερικής.
– O μπασίστας Shavo ουσιαστικά παίζει σε τρία μόνο από τα κομμάτια του δίσκου. Ο λόγος ήταν ότι κατά την ηχογράφηση δεν τα είχε μάθει ακόμα καλά τα μέρη του και τα έπαιξε ο Malakian που ήταν και ο συνθέτης των τραγουδιών, καθαρά και μόνο για να κερδίσουν τον απαιτούμενο χρόνο που χρειαζόταν.
– Το “Lost in Hollywood” ασκεί κριτική στην βιομηχανία ονείρων αλλά επίσης αναφέρεται στην παιδική και εφηβική ηλικία του Daron στο Los Angeles που μεγάλωσε. O Daron αναφέρει για το κομμάτι: «Έτσι σκέφτομαι το Hollywood. Οι άνθρωποι που δεν ζουν εδώ το βλέπουν ως μια φανταστική περιοχή. Αλλά βλέπω ανθρώπους να εγκαταλείπουν την ηθική τους, να δίνουν τη ζωή τους, να εγκαταλείπουν τα πάντα για αυτή την πόλη. Όλα τα κορίτσια που ήρθαν εδώ για να γίνουν ηθοποιοί και κατέληξαν ως pornostars. Όλα τα κορίτσια που ήρθαν εδώ για να γίνουν μοντέλα και κατέληξαν stripers. Μιλήστε με έξι ή επτά στους δέκα pornostars και stripers και πιθανότατα θα προτιμούσαν να κάνουν κάτι άλλο».
– To κομμάτι “Cigaro” αναφέρεται στο γιατί κάποιοι επιτρέπετε να δολοφονούν κόσμο σαν δήθεν σωτήρες και γιατί όταν το κάνουν οι αντίπαλοι τους χαρακτηρίζονται σαν τρομοκράτες.
– B.Y.O.B. σημαίνει “Bring Your Own Bombs”, σε αντίθεση με την κοινή ερμηνεία “Bring your own booze”, αναφερόμενο στον πόλεμο του Ιράκ, όπου αντί για Jägerbombs ρίχνουν πραγματικές βόμβες. Όπως και το “Boom!” (από το “Steal this album”) γράφτηκε φυσικά σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά του πολέμου στο Ιράκ.
– O Daron δήλωσε για το κομμάτι “Radio/Video” στο περιοδικό Revolver : “Ξεκίνησα να συλλέγω δίσκους όταν ήμουν τριών ή τεσσάρων ετών, το solo άλμπουμ του Paul Stanley το 1978 ήταν το πρώτο που πήρα στα χέρια μου. Οι γείτονές μου ήταν ο Danny και η Lisa, για τους οποίους τραγουδάω στο “Radio/Video”. Είχαν αυτόν τον δίσκο και κατέληξε στο διαμέρισμά μου. Άκουγα αυτόν τον δίσκο όλη την ώρα”.
– Το “Violent pornography” είναι ένα σχόλιο για την εξευτελιστική φύση της τηλεόρασης και των μέσων ενημέρωσης γενικότερα για τον πολιτισμό και τη νοημοσύνη μας. Το κομμάτι που περιέχει ακατάλληλους φυσικά στίχους, μιλά για πράγματα για τα οποία κανείς δεν θέλει να μιλήσει.
– “Question!”- Το τραγούδι θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως ο συλλογισμός της μετά θάνατον ζωής ή των δυνατοτήτων της μετενσάρκωσης. Αναρωτιέται ο στιχουργός αν η ζωή μας τελειώνει εντελώς όταν πεθαίνουμε σωματικά ή αν το πνεύμα μας παραμένει.
– To “Τhe sad statue” είναι ένα αντικυβερνητικό κομμάτι, με το θλιβερό άγαλμα σε αυτό το τραγούδι είναι το Άγαλμα της Ελευθερίας, που είναι δυσαρεστημένο επειδή οι άνθρωποι ξοδεύουν όλο το χρόνο διαφωνώντας μεταξύ τους και έχουν αγνοήσει ως επί το πλείστον το γεγονός ότι η κυβέρνηση μπορεί να τους αφαιρέσει τα δικαιώματά τους. Χωρίς ελευθερία, δεν υπάρχει ευτυχία.
– “Old school Hollywood” – Γράφτηκε για ένα παιχνίδι μπέιζμπολ διασημοτήτων στο οποίο -συμμετείχε ο Daron. O ίδιος θα αναφέρει: “Αυτή ήταν μια μέρα που πέρασα παίζοντας μπέιζμπολ με τον Tony Danza και τον Frankie Avalon, οι οποίοι αναφέρονται στο τραγούδι. Γύρισα σπίτι και σοκαρίστηκα τόσο πολύ από την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Ήταν σουρεαλιστικό, αλλά ήταν ένα όνειρο που δεν ήταν ένα ευτυχισμένο όνειρο. Ήταν κάπως σκοτεινό, δεν θα έλεγα ότι ήταν εφιάλτης, αλλά ήταν περίεργο. Γύρισα σπίτι, έκανα ένα ντους και τελικά πήρα μια κιθάρα και αυτό το τραγούδι βγήκε από μέσα μου. Δεν ήξερα καν ότι θα βγει. Είναι ένα δροσερό κομμάτι. Νομίζω ότι είναι ένα πραγματικά διαφορετικό πράγμα για τους SOAD, μουσικά”.
– To “Revenga” μιλά για την αναζήτηση εκδίκησης για την απώλεια ενός παιδιού που ονομάζεται “Clementine”. Το τραγούδι αναφέρεται κυρίως σε μια έκτρωση που έγινε ενάντια στη θέληση του πατέρα. Δεδομένου ότι η απόφαση ήταν έξω από τα χέρια του, η εκδίκησή του θα είναι η λύπη που θα αισθανθεί στο μέλλον.
Γιάννης Παπαευθυμίου
