ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ – “Catch thirtythree” – MESHUGGAH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 2005
ΕΤΑΙΡΙΑ – Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – MESHUGGAH
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Φωνητικά / Κιθάρες / Μπάσο / Drum programming – Jens Kidman
Κιθάρες / Μπάσο / Drum programming – Fredrik Thordendal
Κιθάρες / Μπάσο / Drum programming – Mårten Hagström
Drum programming – Tomas Haake
Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η δημοτικότητα των MESHUGGAH βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Συμμετέχουν στο Ozzfest μετά από προτροπή του γιου του Ozzy, Jack Osbourne, οι TOOL τους καλούν να παίξουν μαζί για δύο συνεχόμενες περιοδείες με τον drummer τους, Danny Carey, να δηλώνει πως στο επερχόμενο άλμπουμ τους θα υπάρχουν αρκετές αναφορές στους MESHUGGAH ενώ μέχρι και ο Mike Portnoy αναφέρεται σε μουσικά μέρη των DREAM THEATER ως MESHUGGAH parts. Την ίδια στιγμή εξειδικευμένα περιοδικά όπως τα Guitar World και Modern Drummer εκθειάζουν το παίξιμό τους φέρνοντας σε επαφή το συγκρότημα με κόσμο που δεν είχε καμία σχέση με τον metal ήχο στο παρελθόν διευρύνοντας έτσι το ακροατήριο τους το οποίο είχε ήδη αρχίσει να παρευρίσκεται στις συναυλίες τους.
Έχοντας κυκλοφορήσει δύο εκπληκτικά και ρηξικέλευθα άλμπουμ όπως τα “Destroy erase improve” (1995) και “Chaosphere” (1998), οι Σουηδοί MESHUGGAH επαναπροσδιορίζουν τον ήχο τους με την κυκλοφορία του “Nothing” (2002) και τη χρήση 8-χορδων κιθαρών και το 2004 ανοίγουν μία μικρή παρένθεση στη δισκογραφία τους με την κυκλοφορία του “I” EP και του “Catch thirtythree” το 2005 τα οποία περιείχαν ιδέες που είχαν στο μυαλό τους αρκετό καιρό πριν και βρήκαν την ευκαιρία και το χρόνο να τις υλοποιήσουν.
Το “I” αποτελείται από ένα τραγούδι διάρκειας είκοσι ενός αγχωτικών λεπτών, με αυξημένες ταχύτητες και βασισμένο σε drum-pattern του Tomas Haake με τις κιθάρες να πατούν πάνω σε αυτά προκαλώντας σου σε στιγμές δυσφορία και κυκλοφόρησε από την Fractured Transmitter Records, εταιρεία του τραγουδιστή των MUSHROOMHEAD, Jason Mann. Στην περίπτωση του “Catch thirtythree” έχουμε κατά κάποιον τρόπο τον αντίποδα του “I” ως φιλοσοφία παιξίματος, με ένα τραγούδι διάρκειας σαράντα επτά λεπτών μοιρασμένο σε δεκατρία μέρη, με τις κιθάρες εδώ να πρωταγωνιστούν, έχοντας αρκετά πιο heavy ήχο, εξίσου αποπνικτική ατμόσφαιρα και πιο κινηματογραφική αισθητική.
Δηλώνοντας εξ αρχής ότι δεν πρόκειται για κανονικές κυκλοφορίες και πως δεν θα περιόδευαν παίζοντας υλικό από αυτά ζωντανά, οι MESHUGGAH είχαν ήδη αποφασίσει σχετικά με τον μουσικό προσανατολισμό του επόμενου άλμπουμ τους, κάνοντας ένα βήμα πίσω, επιστρέφοντας στην πιο τυπική δομή τραγουδιών και εναλλαγής tempo που θα μπορούσαν να ενσωματωθούν σε κάποιο μελλοντικό set-list. Το “Catch thirtythree” απαιτούσε από τον ακροατή να ακούσει ένα τραγούδι μεγάλης διάρκειας το οποίο αναπτυσσόταν αρκετά αργά με σημεία τα οποία ακούγονταν παρεμφερή με άλλα που είχες ακούσεις τρία λεπτά πριν αλλά αυτό που είχε παραξενέψει μεγάλη μερίδα οπαδών ήταν η απόφαση του Tomas Haake να μην ηχογραφήσει κανονικά τύμπανα αλλά να τα προγραμματίσουν από κοινού όλα τα μέλη.
Η πρώτη δικαιολογία ήταν πως από την στιγμή που είχαν αποφασίσει πως δεν θα έπαιζαν ζωντανά υλικό από το εν λόγω άλμπουμ, δεν υπήρχε λόγος να κάτσει να ασχοληθεί περαιτέρω αλλά σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει το 2008 για το “Obzen”, σε σχετική ερώτηση γι’ αυτή τη δυσαρέσκεια των οπαδών μας είχε απαντήσει τα εξής: «Σίγουρα υπήρξαν τέτοιες απόψεις. Είναι ταμπού στην metal μουσική και περισσότερο για μια μπάντα σαν εμάς που τα drums και η όλη αντίληψη περί του ρυθμού αποτελούν βασικά μας στοιχεία, το να χρησιμοποιείς προγραμματισμένα τύμπανα, αλλά δεν είχαμε κανένα πρόβλημα να κάνουμε κάτι τέτοιο και ειδικά από την στιγμή που αποτελεί ταμπού ήταν άλλος ένας λόγος. Γνωρίζουμε πάρα πολλές σκατένιες μπάντες που χρησιμοποιούν προγραμματισμένα τύμπανα αλλά δεν βγαίνουν ποτέ να το δηλώσουν. Εμείς το είδαμε ως ένα εργαλείο που θα μας βοηθούσε στο να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα και αυτό είναι που μας ενδιαφέρει κι όχι πως θα φτάσεις μέχρι εκεί. Δεν με νοιάζει καθόλου αν οι metal μπάντες χρησιμοποιούν προγραμματισμένα τύμπανα από τη στιγμή που βγαίνουν και αναπαράγουν την μουσική τους ζωντανά».
Παρόλη αυτά γυρίστηκε ένα video για το “Shed” και το υπόλοιπο του 2005 τους βρίσκει στο δρόμο περιοδεύοντας μαζί με τους SCARVE στην Ευρώπη, με συμμετοχή σε μεγάλα φεστιβάλ όπως τα Download και Rock Am Ring και στις Η.Π.Α. με τους GOD FORBID, THE HAUNTED, MNEMIC, με τους MESHUGGAH να παίζουν μονάχα τα “In death – Is life” και “In death – Is death” από το “Catch thirtythree”.
Did you know that:
- Το artwork του άλμπουμ το επιμελήθηκε ο Tomas Haake και σύμφωνα με τον ίδιο αποτελεί μια οπτική συμπλήρωση του τίτλου του άλμπουμ, με τα παράδοξα, τις αρνήσεις και τις αντιφάσεις της ζωής και του θανάτου που πραγματεύονται οι στίχοι.
- Το “Catch thirtythree” ηχογραφήθηκε στη Στοκχόλμη στα Fear & Loathing studios που μοιράζονται οι MESHUGGAH μαζί με τους CLAWFINGER.
- Για τον προγραμματισμό των τυμπάνων χρησιμοποιήθηκε το Drumkit from hell expansion, μία midi βιβλιοθήκη για drum-sampling η οποία χρησιμοποιείται από πάρα πολλούς αξιωμένους καλλιτέχνες εδώ και αρκετά χρόνια και ηχογραφήθηκε πρώτη φορά το 1999 στα Dugout Studio από τον Tomas Haake, με μηχανικούς ήχου τους Daniel Bergstrand, Mattias Eklund (Toontrack) και τον κιθαρίστα των MESHUGGAH Fredrik Thordendal (Meshuggah).
- Στις 7 Φεβρουαρίου του 200 πραγματοποιήθηκαν τα σουηδικά βραβεία Grammy, όπου οι MESHUGGAH με το “Catch thirtythree” ήταν υποψήφιοι στην “Best hard rock” κατηγορία μαζί με τους CANDLEMASS, HAMMERFALL, HARDCORE SUPERSTAR και OPETH. To βραβείο το κέρδισαν οι CANDLEMASS με το ομώνυμο άλμπουμ της επιστροφής τους έχοντας τον Messiah Marcolin στη φωνή.
- Κατά τη διάρκειας της περιοδείας για την προώθηση του “10,000 days” οι TOOL έβαζαν να παίζει το “Catch thirtythree” ως intro-tape στις συναυλίες τους.
- Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ο κιθαρίστας των WATCHTOWER / SPASTIK INK, είχε προτείνει στον Tomas Haake να συμμετάσχει σε ένα νέο project που ετοίμαζε μαζί με τον μπασίστα των CANNIBAL CORPSE, Alex Webster με τον Haake να αρνείται ευγενικά. Πρόκειται φυσικά για τους BLOTTED SCIENCE, όπου τύμπανα έπαιξε αρχικά ο Chris Adler των LAMB OF GOD κι ακολούθησαν αρκετοί drummer αργότερα όπως οι Derek Roddy, Charlie Zeleny και Hannes Grossmann.
Κώστας Αλατάς
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙ ΣΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ROCK HARD TON IOYNIO TOY 2005 ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ
Πολλές φορές ακούμε συντάκτες και οπαδούς στην metal κοινότητα να αποκαλούν τις αγαπημένες τους μπάντες ως «η καλύτερη μπάντα αυτή τη στιγμή», «ελπίδα για το μέλλον» κτλ. Πόσες φορές όμως αυτές οι μεγαλόστομες δηλώσεις έχουν βάση; Για μένα οι Σουηδοί MESHUGGAH είναι από τις καλύτερες μπάντες και σίγουρα όχι ελπίδα αφού αριθμούν ήδη δεκαέξι χρόνια στην δισκογραφία και αυτό φαίνεται από τα φαινόμενα λατρείας που έχουν δείξει οι οπαδοί τους. Οι KING CRIMSON της γενιάς μου, κυκλοφορούν την ολοκαίνουριά τους δουλειά “Catch thirtythree” και ο drummer Tomas Haake μας μιλάει για όλα αυτά που συνέβησαν στο στρατόπεδο της μπάντας τα τελευταία χρόνια.
Δηλώνω μεγάλος οπαδός σας εδώ και αρκετά χρόνια και γνωρίζω άτομα που σας παρακολουθούν από τον πρώτο σας δίσκο. Έχετε καθόλου ιδέα τη ζημιά μας έχετε προκαλέσει με την μουσική σας;
Πιστεύω πως όχι.. Φαίνεται πως αρκετός κόσμος έπιασε το νόημα των MESHUGGAH από τις πρώτες κυκλοφορίες και τους είχε κάνει αίσθηση.
Έχετε δηλώσει ότι το “Catch thirtythree” όπως και το “I” E.P. αποτελούν μία παρένθεση στην όλη σας δισκογραφία και δεν πρέπει να τα θεωρούμε ως φυσική συνέχεια του “Nothing”. Επίσης δεν πρόκειται να τα προωθήσετε, παίζοντάς υλικό από αυτές τις κυκλοφορίες στις ζωντανές σας εμφανίσεις. Τι ακριβώς είχατε στο μυαλό σας όταν συνθέτατε το “I” και “Catch 33”;
Βασικά θέλαμε να κάνουμε κάτι μοναδικό και να φέρουμε τους εαυτούς μας σε διαφορετική studio κατάσταση και να κάνουμε κάποια πράγματα διαφορετικά. Το “I” ήταν μία one-off E.P. κυκλοφορία η οποία κυκλοφόρησε από μία άλλη εταιρία αντί της Nuclear Blast και ήταν κάτι που το κάναμε με πολύ ευχαρίστηση. Όσο για το “Catch 33”, ήταν μία ιδέα που είχαμε εδώ και μια δεκαετία περίπου Θέλαμε να κυκλοφορήσουμε ένα full length άλμπουμ το οποίο θα περιέχει ένα μόνο τραγούδι και θεωρήσαμε ότι αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για να το κάνουμε. Σχετικά με το να τα υποστηρίξουμε live όπως ανέφερες, να σου πω ότι και οι δύο κυκλοφορίες δεν είχαμε στο μυαλό μας να παιχτούν ζωντανά ή τουλάχιστον δεν τα γράψαμε γι’ αυτόν το σκοπό. Θα προσπαθήσουμε όμως αφού στο τέλος της εβδομάδας ξεκινάμε πρόβες και θα κάτσουμε να φτιάξουμε ένα τραγούδι γύρω στα επτά λεπτά το οποίο θα περιέχει διάσπαρτα μέρη από το “Catch 33” και εκεί θα δούμε αν μπορεί να λειτουργήσει στις live εμφανίσεις μας. Θα είναι πολύ δύσκολο, ειδικά στις κιθάρες αφού τα μέρη που έχουμε επιλέξει είναι και τα πιο «έντονα» και είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα παίξεις και δεν εννοώ ως προς την τεχνική πλευρά αλλά ότι έχεις πολλά να μάθεις και να θυμάσαι όλες τις αλλαγές. Θέλει πολύ δουλειά.
Τι να περιμένουμε να ακούσουμε στην επόμενή σας δουλειά τότε;
Το επόμενό μας άλμπουμ θα είναι σίγουρα ένα βήμα πίσω σε αυτό που κάναμε πριν το “I”. Χρειαζόμαστε κάτι που θα μπορούμε να το ενσωματώσουμε στο set-list μας. Πιο τυπικό σε ότι αφορά την δομή των τραγουδιών και πιθανότατα στην διάρκεια των επτά λεπτών. Δεν πρόκειται να είναι σαν το “Catch thirtythree”.
Είναι αλήθεια ότι χρησιμοποιήσατε προγραμματισμένα τύμπανα για το “Catch thirtythree”.
Ναι, είναι όλα προγραμματισμένα.
Γιατί έγινε κάτι τέτοιο; Θεωρείσαι από τους καλύτερους drummer. Δεν νομίζεις ότι μια τέτοια κίνηση δεν είναι ότι καλύτερο για την φήμη σου;
Δεν ξέρω… Αφήνουμε τους ανθρώπους να αποφασίσουν μόνοι τους και το τι θα σκεφτούν. Για μας είναι ηλίθιο να σκέφτεσαι έτσι. Νομίζω ότι υπάρχει μία παρανόηση για μας και σχετικά με το ότι προσπαθούμε να παίζουμε τεχνικά έτσι απλά για να παίζουμε τεχνικά και αυτό δεν έχει καμία σχέση με την μπάντα. Για μας παίζει ρόλο το τελικό αποτέλεσμα και το πως ακούγεται και όχι το μέσο που θα χρησιμοποιήσουμε για να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Όπως είπες κι εσύ έχουμε πολλούς οπαδούς που είναι μουσικοί ή μας ακούνε για διάφορους λόγους, είτε είναι η ίδια η μουσική ή από τεχνικής πλευράς. Προσπαθούμε να μην εμπλεκόμαστε με αυτό πάρα πολύ αλλά με κολακεύει το γεγονός ότι πολλοί με ρωτάνε γι’ αυτό το πράγμα. Ήταν τέτοια η διαδικασία σύνθεσης του άλμπουμ όπου αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος για να ηχογραφηθούν τα τύμπανα. Γράφτηκε αρκετά διαφορετικά από άλλες φορές. Κάθε riff ήταν ιδέα της στιγμής κι έπρεπε εσπευσμένα να το ηχογραφήσουμε γιατί αλλιώς μετά από δύο μέρες θα το ξεχνάγαμε. Έτσι τυχαία συνθέταμε και ηχογραφούσαμε κι αυτό δυσκόλευε πάρα πολύ στο να χρησιμοποιήσουμε αληθινά drums αν και στη πορεία συνειδητοποιήσαμε ότι τα προγραμματισμένα τύμπανα έφτιαχναν ωραία ατμόσφαιρα, υποστηρίζοντας την κι έδεναν αρκετά με τις κιθάρες και το vibe ήταν αυτό που θέλαμε να βγάλουμε εξαρχής.
Εσύ ήσουν υπεύθυνος για τον προγραμματισμό;
Όλοι μας. Αυτό το άλμπουμ είναι η πιο ομαδική μας προσπάθεια μέχρι στιγμής. Όλοι μας ασχοληθήκαμε με το κάθε riff της κιθάρας, τα τύμπανα και όλη την διαδικασία σύνθεσης και παραγωγής.
Πως θα αντιδρούσες αν μάθαινες κάτι αντίστοιχο για μια κυκλοφορία του Vinnie Colaiuta πχ;
Θα έμενα έκπληκτος αλλά στην πραγματικότητα δεν θα με ενδιέφερε. Έχει να κάνει με την ιδέα καθαυτή και όχι με το πως εκτελείς αυτή την ιδέα ή να αποδείξεις σε κάποιον ότι ξέρεις να παίζεις τύμπανα. Για το τελευταίο ειδικά δεν νομίζω ότι χρειάζομαι εγώ προσωπικά ή ένας άνθρωπος σαν τον Vinnie Colaiuta να αποδείξει κάτι τέτοιο. Σε εμάς αν ηχεί καλά και είναι ο ευκολότερος τρόπος να το κάνουμε, θα το κάνουμε.
Είστε μία μπάντα την οποία σέβονται οι πάντες. Από μέλη των METALLICΑ, KING CRIMSON και TOOL μέχρι τους PORCUPINE TREE, DREAM THEATER και πολλούς άλλους. Πώς αισθάνεσαι;
Είναι σίγουρα κολακευτικό όταν σε κάποιον αρέσει η μουσική σου και μιλάει γι’ αυτήν. Είναι πολύ καλό αλλά προσπαθώ να μην δίνω πολύ βαρύτητα σε τέτοιου είδους δηλώσεις αλλά είναι καλό αυτό που γίνεται.
Έχετε συμμετάσχει στο Ozzfest κι έχετε περιοδεύσει δύο φορές με τους TOOL. Πως σας βοήθησαν αυτές οι περιοδείες στο να γίνει το όνομα των MESHUGGAH πιο γνωστό στο ευρύ κοινό;
Η πρώτη μας περιοδεία που κάναμε στις Η.Π.Α. ήταν το 1999 με τους SLAYER και αυτή μας άνοιξε μονοπάτια ώστε να μας μάθει ο κόσμος και να γνωρίσουμε αρκετούς. Έχει να κάνει και με τις διασυνδέσεις αφού πάντα είχαμε τον σεβασμό από άλλες μπάντες και από ανθρώπους μέσα στην μουσική βιομηχανία και αυτό μας βοήθησε στο να κάνουμε αυτά τα μεγάλα shows. Oι δύο περιοδείες που κάναμε με τους TOOL και το Ozzfest ήταν πολύ καλές αφού ήταν τεράστια έκθεση για μας και το συνειδητοποιήσαμε αργότερα όταν περιοδεύσαμε ως headliners και είχαμε πολύ κόσμο. Είμαστε πολύ χαρούμενοι με το πως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα για εμάς στις Η.Π.Α. αλλά αυτή τη στιγμή θέλουμε να αφοσιωθούμε περισσότερο στην Ευρώπη και να κάνουμε κι εδώ κάτι ανάλογο.
Όντως η δημοτικότητά σας είναι μεγαλύτερη στην Αμερική. Που πιστεύεις ότι οφείλεται;
Δεν μπορώ να βρω τον λόγο που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι Η.Π.Α. είναι αχανείς κι ένα μέρος όπου πολλά δημιουργικά μουσικά ρεύματα έχουν ξεκινήσει από κει και μπάντες οι οποίες είναι πιο «δύσκολες» και προσανατολισμένες σε συγκεκριμένο κοινό όπως εμείς έχουν σχετικό ενδιαφέρον για αρκετούς. Πολλά από αυτά τα μουσικά ρεύματα έχουν έρθει και στην Ευρώπη και νομίζω ότι έχει να κάνει με το ότι η σκηνή γενικά έχει γίνει πιο ανοιχτόμυαλη στα περίεργα ακούσματα και μπάντες όπως οι THE DILLINGER ESCAPE PLAN και MASTODON έχουν ανεβάσει τον πήχη σε ότι αφορά το progressive metal και τα σχετικά. Όλο και περισσότερες μπάντες βγαίνουν και περιοδεύουν, με τον κόσμο να τις αναγνωρίζει και να ασχολείται μαζί τους και βοηθάει και μας.
Οι MESHUGGAH στις πρώτες τους κυκλοφορίες ήταν απλά μία καλή techno–thrash μπάντα στο ύφος των METALLICA. Όταν εισχώρησες στις τάξεις τους θα έλεγα ότι πρωτοακούστηκαν οι χαρακτηριστικοί σας fucked–up ρυθμοί. Άρα να υποθέσω ότι εσύ είσαι ο κυρίως υπεύθυνος ή απλά ο Fredrik Thordendal βρήκε στο πρόσωπό σου τον τέλειο συνεργάτη;
Όταν εισχώρησα στην μπάντα το 1990 οι υπόλοιποι είχαν ήδη αρχίσει να κινούνται διαφορετικά απ’ ότι στο παρελθόν και πιθανότατα και εγώ να έπαιξα ρόλο σε αυτό. Ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε ο ένας τον άλλον αφού είχαμε τον ίδιο τρόπο σκέψης και θέλαμε να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Έχει να κάνει με μία φυσιολογική εξέλιξη πραγμάτων όταν είναι κάποια συγκεκριμένα άτομα μαζί.
Έχετε αρκετά θέματα και συγκεκριμένα στο “Mind’s mirrors” όπου ακούγονται σαν να βγήκαν από ταινία του Stanley Κubrick. Αυτό έγινε συνειδητά;
Δεν είχαμε κάτι τέτοιο στο μυαλό μας αλλά θέλαμε να δημιουργήσουμε ανάλογα συναισθήματα με αυτό το άλμπουμ. Φυσικά και οι ταινίες του Stanley Kubrick μας έχουν επηρεάσει όλα αυτά τα χρόνια και μάλλον γι’ αυτό να ακούγεται κάπως έτσι. Δεν το κάναμε συνειδητά αλλά είσαι απολύτως σωστός. Σίγουρα και εμείς βλέπουμε το “Catch thirtythree” ως soundtrack και στην πραγματικότητα δεν περιέχονται τραγούδια σε αυτό -αν και υπάρχουν τίτλοι- απλώς εμείς τα θεωρούμε σαν κεφάλαια ενός βιβλίου. Θεωρούμε όλο τo album ως ένα ενιαίο τραγούδι και πρέπει να το ακούσεις όπως βλέπεις μία ταινία.
Ποιο το νόημα πίσω από τον τίτλο του άλμπουμ;
Όταν έγραφα τους στίχους για το “Catch thirtythree” -με μια μικρή βοήθεια από τον Martin- αισθάνθηκα ότι ταίριαζαν με το vibe που θέλαμε να βγάλουμε με το συγκεκριμένο album και έτσι πάνω-κάτω αποφασίσαμε πως θα θέλαμε να το ονομάσουμε αφού μέχρι τότε δεν είχαμε κάποιον τίτλο. Οι στίχοι έχουν να κάνουν με αντιφάσεις και αντιθέσεις, παραφράζοντας την έκφραση catch 22 με catch 33. Το εξώφυλλο δείχνει τρία φίδια που τρώει το ένα το άλλο και παρουσιάζει επιτυχώς το στιχουργικό περιεχόμενο και τον τίτλο του άλμπουμ.
Για άλλη μία φορά είστε υπεύθυνοι για την παραγωγή. Αισθάνεστε άνετα πλέον πίσω από αυτή τη θέση ή απλά θέλετε να είστε 100% σίγουροι για το τελικό αποτέλεσμα;
Είναι ένας συνδυασμός και των δύο. Αισθανόμαστε περίεργα όταν έρχεται κάποιος «απ’ έξω» ενώ βρισκόμαστε στο studio και γενικά όσον αφορά την μουσική μας θεωρούμε αποκρουστική την ιδέα του να έρθει κάποιος άλλος. Είμαστε περήφανοι που τα κάνουμε όλα μόνοι μας -κάτι που γινόταν πάντα- και δεν ξέρω τι θα γινότανε αν έμπαινε κάποιος παραγωγός και μας έλεγε «αλλάξτε αυτό, αλλάξτε εκείνο»… Μάλλον θα μας τρέλαινε εντελώς. Πιθανότατα δεν θα ξαναχρησιμοποιήσουμε «εξωτερικό» παραγωγό για την μουσική μας και μας αρέσει που τα κάνουμε όλοι μόνοι μας, από τον σχεδιασμό του εξωφύλλου μέχρι την παραγωγή και την μίξη και θα συνεχίσουμε αυτό που κάνουμε. Γινόμαστε όλο και καλύτεροι και πιστεύω ότι η παραγωγή στο “Catch thirtythree” το αποδεικνύει.
Είχατε ανακοινώσει πριν κάποιους μήνες την πρόσληψη νέου μπασίστα, τον Dick Lovgren (ex–ARMAGEDDON/LAST TRIBE). Τι έγινε τελικά με αυτόν; Γιατί δεν παίζει στο “Catch thirtythree”;
Όπως συνέβαινε με τον Gustaf, έτσι και με τον Dick, δεν αποτελεί μέλος που συμμετέχει στις συνθέσεις. Δεν χρειαζόμαστε άλλον έναν συνθέτη για την μπάντα και εφόσον οι κιθαρίστες μας μπορούν να παίζουν και μπάσο δεν υπήρχε και λόγος να τον φέρουμε στο studio για να γράψει οτιδήποτε για το άλμπουμ. Είναι απλά ένας session μουσικός για τα live shows μόνο.
Στο περιοδικό Modern Drummer ανακηρύχτηκες ως ένας από τους πέντε καλύτερους metal drummer. Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτή τη διάκριση;
Είναι κολακευτικό. Αυτό δείχνει ότι έχεις γερό πυρήνα οπαδών και πραγματικά πιστούς, γιατί οι αναγνώστες είναι που ψηφίζουν σε αυτά τα δημοψηφίσματα και οπαδοί αυτοί που στέλνουν e-mail ή γράμμα ή τηλεφωνούν για να σε ψηφίσουν. Ήταν έκπληξη που είδα το όνομά μου ανάμεσα σε μπάντες όπου έχουν εκατομμύρια πωλήσεις και αποδεικνύεται περίτρανα το αν έχεις κόσμο που σε ακολουθεί αφού δεν έχει να κάνει τόσο με την απόδοσή σου στα album αλλά με το πόσοι σε ψήφισαν.
Ποιες είναι οι επιρροές σου; Με ποιους drummer μεγάλωσες;
Όσο μεγάλωνα άκουγα όλους τους hard rock και metal drummer από τα 80s και αργότερα από την Bay Area thrash metal σκηνή. Ξεκίνησα με τα τυπικά και μπάντες όπως οι BLACK SABBATH, IRON MAIDEN, SAXON και την N.W.O.B.H.M. σκηνή γενικότερα, JUDAS PRIEST κι αργότερα χώθηκα στο thrash με μπάντες όπως οι MEΤAL CHURCH, EXODUS, METALLICA, ANTHRAX κτλ. Όλοι οι drummer τότε ήταν πολύ καλοί και με είχαν επηρεάσει ως παιδί όπως ο Neil Peart των RUSH. Όταν είσαι παιδί δέχεσαι τις περισσότερες επιρροές και αργότερα στην ζωή σου επηρεάζεσαι ακόμα περισσότερο από άλλους και βλέπεις ότι οι πρώιμές σου επιρροές δεν είναι φανερές στο παίξιμό σου αλλά από την άλλη σε παροτρύνουν να κάνεις κάτι διαφορετικό. Υπάρχουν τόσοι πολλοί drummer οι οποίοι είναι φανταστικοί και μέσα κι έξω από την metal σκηνή.
Ποιους σύγχρονους drummer ξεχωρίζεις από την σύγχρονη metal σκηνή;
Ξεχνάω το όνομά του αλλά ο τύπος από τους MASTODON παίζει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Επίσης ο Chris Pennie των DILLINGER ESCAPE PLAN, παλιοί drum heroes οι οποίοι γίνονται όλο και καλύτεροι όπως ο Gene Hoglan, o Peter Wildoer των DARKANE, o Dirk Verbeuren των SCARVE, είναι τόσοι πολλοί.
Ο Fredrick Thordendal είχε κυκλοφορήσει πριν μερικά χρόνια ένα solo άλμπουμ. Θα έκανες εσύ κάτι ανάλογο;
Δεν ξέρω. Είναι δύσκολο. Δεν παίζω κάποιο άλλο όργανο οπότε θα πρέπει να συνεργαστώ και με άλλους μουσικούς. Όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει αρκετά περίεργα πράγματα μουσικά τα οποία δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν από τους MESHUGGAH γιατί είναι όντως αρκετά περίεργα και ίσως κάποια στιγμή να κάνω κάτι στο μέλλον, αν και δεν υπάρχει κάποιο πλάνο αυτή τη στιγμή.
Ποιο άλμπουμ σας θα έλεγες ότι αποτελεί την ύψιστη στιγμή της καριέρας σας;
Είναι δύσκολο να απαντήσω. Κάθε άλμπουμ ήταν κάτι σαν ορόσημο και αλλαγή στο πως προσεγγίζαμε το οτιδήποτε. Tο “Destroy, erase, improve” ήταν το πρώτο που έκανε αίσθηση στον κόσμο και πιστεύω ότι ήταν σημαντικό για την καριέρα μας.
Κατά πόσο θα έλεγες ότι η μουσική σας αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα σας; Είστε τόσο περίπλοκοι και στην καθημερινή σας ζωή;
Όχι, δεν θα το έλεγα. Έχει να κάνει με το τι θέλεις να κάνεις στην μουσική. Δεν είναι αναγκαίο να αντικατοπτρίζει το πως είσαι στην καθημερινή σου ζωή. Ίσως κάποιο μέρος, αλλά όχι αυτό που δείχνεις στους ανθρώπους γύρω σου. Είναι η σοβαρή πλευρά του εαυτού σου που κρύβεται και βγαίνει στην μουσική. Συνήθως όταν κάποιος μας συναντά ή βλέπει φωτογραφίες μας, η εμπειρία του έρχεται σε σύγκρουση με την εικόνα που μπορεί να έχει σχηματίσει για την μπάντα. Αυτό συμβαίνει γιατί η μουσική είναι μία οντότητα από μόνη της και πιθανόν εμείς να μην δίνουμε την εντύπωση ότι είμαστε οι σύνθετες της. Είναι λίγο περίεργο… Αν το ψάξεις λίγο βαθύτερα στην μουσική βγαίνει η πιο σοβαρή πλευρά που έχει κανείς.
Έχετε καθόλου ενδοιασμούς σε ότι αφορά τον πειραματισμό;
Ίσως να έχουμε αλλά δεν θα έλεγα ότι αισθάνομαι κάτι τέτοιο. Με τους MESHUGGAH κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε αλλά δεν θέλουμε να ξεστρατίσουμε από τον metal χώρο. Θέλουμε να είμαστε αληθινοί σε αυτό που κάνουμε. Σίγουρα είμαστε metal μπάντα και πάντα θα είμαστε και θα έλεγα ότι αυτό είναι ο μόνος περιορισμός, αν και δεν το βλέπω έτσι αφού αυτό θέλουμε να κάνουμε.
Στις αρχές των 90s βλέπαμε φανταστικές μπάντες όπως οι ATHEIST και CYNIC που συνδύαζαν τον death metal ήχο με progressive/jazz fusion στοιχεία να διαλύονται γιατί ο κόσμος δεν μπορούσε να αντιληφθεί τη μουσική τους. Έχετε βιώσει εσείς κάτι ανάλογο;
Ήταν κάπως περίεργα στις αρχές. Στο πρώτο μας album ίσως να υπήρχαν αυτές οι επιρροές όπως και στους CYNIC που ανέφερες σε κάποιο βαθμό. Το ζήτημα είναι να συνεχίζεις να κάνεις αυτό που θέλεις. Εξάλλου με τα χρόνια έχουμε αλλάξει σαν μπάντα και δεν έχουμε τέτοιες επιρροές πλέον. Το σημαντικό είναι να συγκεντρώνεσαι σε αυτό που θέλεις να κάνεις και να ξέρεις τι είναι αυτό και ο κόσμος θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται το ποιος είσαι.
Πιστεύεις ότι έχει αλλάξει η όλη κατάσταση σήμερα;
Η σκηνή σαν σύνολο αλλάζει όλη την ώρα. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι γίνονται πιο ανοιχτόμυαλοι και εκτιμούν την μουσική που διευρύνει τα όρια και ακούγεται διαφορετική από το μεγαλύτερο ποσοστό της metal μουσικής.
Σας έχουν πλησιάσει πολυεθνικές εταιρείες μέχρι στιγμής; Θα αφήνατε την Nuclear Blast σε μία ανάλογη πρόταση;
Μας έχουν πλησιάσει. Αυτή τη στιγμή διαπραγματευόμαστε με δύο από αυτές αν και είχαμε μια πολύ καλή πρόταση από την Nuclear Blast. Δεν υπάρχει κάτι περαιτέρω. Μπορεί να μείνουμε στην Nuclear Blast, μπορεί και όχι. Μόνο αυτό μπορώ να πω προς το παρόν.
Για το τέλος έχω μία απορία.. Ποιος είναι καλύτερος drummer; Εσύ ή ο Morgan Agren;
Σίγουρα αυτός. Καμιά αμφιβολία.. Οποιαδήποτε ώρα και μέρα. Για μένα είναι από τους καλύτερους drummer στον κόσμο. Δεν έχω να πω κάτι εναντίον του. Ίσως να μην χειρίζεται την δίκαση όπως εγώ γιατί είμαστε τελείως διαφορετικοί σαν drummer αφού δεν είναι καν metal drummer. Είναι περισσότερο fusion τύπου Frank Zappa κι έτσι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ μας. Δεν θα ήθελα να μας συγκρίνω αλλά αν έπρεπε, είναι χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος. Super drummer!! Με βάζει κάτω οποιαδήποτε στιγμή.
Κώστας Αλατάς
