ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Critical mass” – THRESHOLD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΙΑ: Inside Out Music
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Karl Groom/Richard West
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Andrew “Mac” McDermott
Κιθάρα – Karl Groom
Κιθάρα – Nick Midson
Μπάσο – Jon Jeary
Τύμπανα – Johannes James
Πλήκτρα – Richard West
Με την έμπνευση να αρνείται τους εγκαταλείψει και τις μνήμες από εκείνο το απίστευτο “Hypothetical” ακόμα νωπές, οι THRESHOLD έκριναν πως το momentum ήταν τέτοιο που τους έδινε την δυνατότητα αλλά και την άνεση να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τον απόηχο που είχε το πέμπτο τους άλμπουμ. Η ομάδα που συνέθεσε το κορυφαίο ίσως δισκογραφικό κατασκεύασμα της συνεχίζει απτόητη, βασιζόμενη εν πολλοίς στην πολύ επιτυχημένη συνταγή του προκατόχου του. Και, βέβαια, μην πάει το μυαλό σας σε μία επανάληψη με μικρές και ασήμαντες διαφοροποιήσεις αλλά για υλικό που διακατέχεται από την ίδια συλλογιστική στην ολότητα του. Οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά δεν είναι λίγες, μιας και το “Critical mass” ηχεί πιο σκοτεινό και βαρύ από το “Hypothetical”, προσδίδοντας κατ’ αυτό τον τρόπο μια πιο αιχμηρή και μεταλλική προσέγγιση. Σαφώς και δεν λείπουν οι μελωδικές στιγμές αλλά αυτές αποτελούν ένα μέρος του concept που “συνέλαβαν” οι Άγγλοι progsters και εντοπίζονται κατά βάση στην power ballad “Avalon”.
Ο βασικός κορμός του άλμπουμ, οι συνθέσεις εκείνες που στην καθομιλουμένη “τραβούν όλο το κουπί” και αποτελούν την ραχοκοκαλιά του είναι τα “Phenomenon”, “Choices”, “Falling away” και η τριλογία του ομώνυμου 13λεπτου κομματιού. Oι THRESHOLD είναι γεγονός πως ανέκαθεν αρέσκονταν στο να χτίζουν συνθέσεις που με περισσή ευκολία ξεπερνούν τα πέντε λεπτά. Πάντοτε επεδίωκαν να αφήσουν την φαντασία τους να ξεπεράσει τις γνώριμες και περιοριστικές φόρμουλες αλλά σε καμία περίπτωση δεν επέτρεπαν στο επιτηδευμένο να αναλάβει τα ηνία. Διέθεταν αυτογνωσία. Είχαν ένα πλάνο στο μυαλό τους και το υπηρετούσαν πιστά. Μπορεί να τους είχαν χαρακτηρίσει στο ξεκίνημα τους ως η αγγλική απάντηση στους DREAM THEATER και να τους πήρε κάποια χρόνια ώστε να αποτινάξουν οριστικά αυτή την ρετσινιά –ή σωστότερα να καταπιούν την γλώσσα τους όσοι είχαν την φαεινή ιδέα να τους βάλουν την συγκεκριμένη πολύ άδικη για την ίδια την μπάντα ταμπέλα- δίσκοι όμως όπως το “Critical mass” έβαλαν την οριστική ταφόπλακα στους αστείους παραλληλισμούς.
Ποτέ δεν θεωρώ ότι είναι αργά για όλους μας να βουτήξουμε στην δισκογραφία καλλιτεχνών που για μια σειρά από λόγους δεν παρακολουθήσαμε όπως έπρεπε ή θα επιθυμούσαμε. Ακολουθώντας τους THRESHOLD από το ξεκίνημά τους και λόγω της ιδιαίτερης σχέσης που έχω με το progressive metal, η ταπεινότητά μου, μου επιτρέπει να εξωτερικεύσω την θέση/άποψη/πεποίθηση πως από την εποχή εκείνου του μυθικού “Wounded land”, οι Άγγλοι έβαλαν φαρδιά πλατιά την σφραγίδα τους σε ένα ιδίωμα που ενώ οι βάσεις τους (βλ. progressive rock) μας είχαν έρθει από την Γηραιά Αλβιόνα, εντούτοις –και με εξαίρεση το κίνημα του neoprog στα 80s- ο μεταλλικός του χαρακτήρας μπήκε με την σφραγίδα των THRESHOLD. Και δεν θα βαρεθώ να το γράφω με την κάθε δυνατή ευκαιρία. Το δίπολο των κύριων συνθετών Karl Groom/Richard West προσδίδουν τον πλουραλισμό, την στιβαρότητα, αναδεικνύουν το λυρικό στοιχείο του prog δίχως φυσικά να απολέσουν ούτε μία σπιθαμή από το heavy metal υπόβαθρο τους, πάνω στα οποία συμπληρώνουν το πάζλ τα υπόλοιπα μέλη. Η συμμετοχή τους και στο συνθετικό κομμάτι – πέρα από το δεδομένο υψηλό εκτελεστικό- δίνουν στο σχήμα την πολυτέλεια να σφιχταγκαλιάζει την εκφραστικότητα και να αναζωογονεί χωρίς τέλος την μουσική που υπηρετεί. Συγκλονιστικός ο Mac για μια φορά ακόμα, οι ενορχηστρώσεις “τρομάζουν” με την αρτιότητά τους και έτσι πολύ απλά βρισκόμαστε μπροστά σε έναν από τους δίσκους εκείνους που όχι μόνο έχτισαν την φήμη των THRESHOLD αλλά θα μνημονεύονται στο διηνεκές για την απαράμιλλη ποιότητα τους! Από την επιβλητική, in your face καταιγίδα του “Phenomenon” μέχρι και το ομώνυμο υπερ-έπος με το εθιστικό refrain και τα Floydικά solos, ένα αριστούργημα δρόμος…
Did you know that?
– Τίτλοι τέλους για τον μπασίστα Jon Jeary, ο οποίος είχε ηχογραφήσει όλα τα άλμπουμ μέχρι εκείνη την στιγμή με τους THRESHOLD. Η θέση καλύφθηκε από τον Steve Anderson που την κατέχει μέχρι και σήμερα. Τον Jeary τον συναντάμε εκ νέου στο “Legends of the shires” του 2017 όπου και συμμετέχει στα φωνητικά στο 3ο μέρος του “The shire”.
– Για όσους αρέσκονται στις περιορισμένες εκδόσεις, στο “Critical mass” μπορείτε να βρείτε ένα πολύ ενδιαφέρον multimedia section αλλά και τρεις επιπλέον συνθέσεις. Η “κουτσουρεμένη” radio edit του “Phenomenon”, το “Do unto them”, μία απλοϊκή στην δομή της αλλά πολύ όμορφη σύνθεση του Mac και το λιγότερο ενδιαφέρον “New beginning” του Midson.
– Έγινε και αυτό… Η πρώτη φορά που το line up του σχήματος παρέμεινε ίδιο και απαράλλακτο παρατηρήθηκε στο “Critical mass”… Απίστευτη διαπίστωση αν σκεφτεί κάποιος τις συνεχείς αλλαγές που συνέβαιναν στο στρατόπεδο των Άγγλων από το ξεκίνημα τους ακόμα. Στοιχείο (ειδικά στην νευραλγική θέση του τραγουδιστή) που τους “κρατούσε” πίσω σε ορισμένες περιπτώσεις όσον αφορά την μαζικότερη αποδοχή…
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
