ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Out of myself” – RIVERSIDE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Laser’s Edge
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: RIVERSIDE
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Mariusz Duda – Φωνητικά, Μπάσο, Ακουστική Κιθάρα
Piotr Grudziński – Κιθάρα
Jacek Melnicki – Πλήκτρα
Piotr Kozieradzki – Τύμπανα
Είκοσι χρόνια πριν, σαν σήμερα οι αγαπημένοι μας RIVERSIDE μπήκαν στις ζωές μας με τον πρώτο εκπληκτικό δίσκο “Out of myself”. Για την ακρίβεια, πολύ λίγοι γνωρίσαμε την μπάντα από την πρώτη στιγμή, μιας και η πληροφορία διαδίδονταν εντελώς διαφορετικά τότε, ωστόσο το ρητό “η αρχή είναι το ήμισυ του παντός” επαληθεύτηκε με το καλύτερο τρόπο στα χρόνια που ακολούθησαν. Ντεμπούτο λοιπόν για τους Πολωνούς, ανοίγοντας την τριλογία Reality Dream Trilogy, με τα “Second Life Syndrome” και “Rapid Eye Movement” να την ολοκληρώνουν. Μια τριλογία που διέπεται από αστείρευτο λυρισμό, εξαιρετικό songwriting με ως επί το πλείστον mid tempo συνθέσεις, με ξεκάθαρα μέρη και δομή, σε αντίθεση με τους δίσκους που ακολούθησαν όπου το prog στοιχείο κυριάρχησε στο σύνολο των συνθέσεων.
Αλλά για να γυρίσουμε στο “Out of myself”, όπως περιγράφει και η ίδια η μπάντα επρόκειτο για “ένα συναισθηματικό μουσικό ταξίδι” και φράση αυτή είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Δημιουργώντας μια έντονη 90s ατμόσφαιρα, κουβαλώντας πολλές PORCUPINE TREE και PINK FLOYD επιρροές, είναι σαφές ότι ο δίσκος στοχεύει στο θυμικό, βγάζοντας εκτός κάδρου το heavy στοιχείο. Επιπλέον, η αισθαντική φωνή του Mariusz κατατάσσει το όλο εγχείρημα στην κατηγορία “ερωτεύσιμος δίσκος”. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να είναι με αυτούς τους στίχους και αυτές τις εκτελέσεις σε κομμάτια όπως το ομότιτλο, το “Loose Heart”, κα. Όπως και να έχει, εδώ μιλάμε για την πρώτη επαφή του συγκροτήματος με τον έξω κόσμο, κι αυτή έγινε με τον ιδανικότερο τρόπο. Έντονα τραγούδια, γεμάτα με σημεία που θες να ακούσεις ξανά και ξανά, ενώ το σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι αποτελεί την αρχή ενός μακρόπνοου σχεδίου που θα ολοκληρωθεί τρία χρόνια αργότερα.
Προσωπικά, έτσι προσεγγίζω αυτούς τους τρεις πρώτους δίσκους του συγκροτήματος, σαν έναν. Διότι και στους τρεις βρίσκεις ακριβώς το ίδιο συνθετικό ύφος, με το ίδιο υψηλό επίπεδο συγγραφής και εκτέλεσης. Ωστόσο όταν τα επίπεδα νοσταλγίας πιάνουν επικίνδυνες τιμές, το “Out of myself” είναι το σημείο μηδέν όπου επιστρέφω. Είναι εκεί όπου όλα ξεκίνησαν, και σίγουρα έχει ένα ξεχωριστό σημείο στην καρδιά των πιστών οπαδών.
Νίκος Ζέρης
