ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Tragic idol” – PARADISE LOST
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Century Media Records
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Jens Bogren
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Nick Holmes – Φωνητικά
Greg Mackintosh – Κιθάρες
Aaron Aedy – Κιθάρες
Steve Edmondson – Μπάσο
Adrian Erlandsson – Τύμπανα
PARADISE LOST… ίσως το μοναδικό συγκρότημα που όταν ξεκινάς να ακούσεις μία καινούργια του δουλειά, δεν ξέρεις πραγματικά τι σου επιφυλάσσει η μοίρα και τι θα βγει από εκεί μέσα…
Ο διακαής πόθος των οπαδών των Shadowkings, όλα τα χρόνια της περιπλάνησης του συγκροτήματος σε μονοπάτια μακριά από την ιστορία τους και ότι τους έκανε τόσο σπουδαίους για τον Metal χώρο, ήταν η επιστροφή τους εκεί που σύμφωνα με το κοινό τους μεγαλούργησαν.
Οι LOST, φυσικά συνέχισαν το χαβά τους, μέχρι που κυκλοφόρησε το “Symbol of life”. Χωρίς να είναι ακόμα σε βαρύς ατραπούς, τουλάχιστον ήταν πιο βαρύ, πιο κοντά στο ποθούμενο. Τo “In requiem” του 2007, εκτός από πολύ καλό άλμπουμ, ήταν ακόμα πιο βαρύ, ακόμα πιο σκοτεινό. Το “Faith divides us – death unites us” του 2009, κινούνταν στα ίδια μήκη κύματος (πάνω – κάτω δηλαδή, σιγά μην έβγαζαν δύο ίδια άλμπουμ και μάλιστα back to back).
Το 2012, βρίσκει του μεγάλους Βρετανούς να κυκλοφορούν το δέκατο τρίτο (και τυχερό;) άλμπουμ τους. Το άλμπουμ θα ονομαζόταν “Tragic idol”. Ξεκινώντας από το εξώφυλλο, ω της εκπλήξεως και της χαράς, βλέπουμε έναν παλιό γνώριμο να επιστρέφει κοντά μας. Το κλασικό λογότυπο των PARADISE LOST, στέκεται αγέρωχο μέσα σε ένα σκούρο φόντο στα δεξιά του artwork. Όμως όπως είπαμε και στην αρχή, δεν ξέρεις πραγματικά τι σου επιφυλάσσει η μοίρα. Το πρώτο single έρχεται. Ονομάζεται “Crucify”. Απερίγραπτη χαρά… όσο καλά και να ήταν τα πειραματικά άλμπουμ των LOST, ας μη γελιόμαστε, δεν τους αγαπήσαμε από/για αυτά.
24 Απριλίου του Σωτήριου έτους 2012. Το άλμπουμ βρίσκεται στα χέρια του κάθε οπαδού. Ξεκινάει με το “Solitary one”. Συνεχίζει με το “Crucify”. Προχωράει με το “Fear of impending hell”. “Honesty in death”, “”Theories from another world” “, “In this we dwell”, “To the darkness”, “Tragic idol”, “Worth fighting for”, “The glorious end”. Το τελευταίο κομμάτι περιέχει όλη την ουσία στον τίτλο του. «Glorious». Ο Nick Holmes, φωνητικά, βρίσκεται ακριβώς εκεί που θα έπρεπε. Τα φωνητικά του αποπνέου άνεση, ασφάλεια. Οι κιθάρες του Greg, πίσω στις χαρακτηριστικές μελωδίες του. O Aaron ριφάρει ανελέητα. Ο Steve, επιτέλους, δίνει στο μπάσο του και καταλαβαίνει. Η προσθήκη του χαρισματικού Adrian Erlandsson στα τύμπανα δίνει δυναμική και όγκο στα τραγούδια.
Επικά riff και δολοφονικά σόλο συνδυάζουν όμορφες μελωδίες και στοιχειωτικές ατμόσφαιρες (το μοναδικό, ιδιαίτερο και ξεχωριστό χαρακτηριστικό των LOST) για να μετατρέψουν ένα πλήθος μελωδιών σε ένα από τα καλύτερα μνημεία του μουσικού μεγαλείου εκείνης της εποχής του συγκροτήματος. Κάθε τραγούδι είναι μια μαρτυρία της δέσμευσης των μουσικών να ανακτήσουν τον δίκαιο μελαγχολικό θρόνο τους.
Μερικά από αυτά τα τραγούδια είναι εύκολα μεταξύ των καλύτερων που έχουν οι PARADISE LOST τα τελευταία χρόνια. Τα εκρηκτικό ρεφρέν και οι σκληρές και στοιχειωμένες κιθάρες του “Crucify” και του “Honesty In Death”, τα riff και τα τύμπανα του “Theories of another world”, αναμφισβήτητα το πιο βαρύ πράγμα που είχαν ηχογραφήσει εδώ και πολλά χρόνια.
Τα “In requiem” και “Faith divides us – death unites us”, βάδιζαν σε καλό δρόμο. Το “Tragic idol” όμως, ήταν η επισφράγιση της επιστροφής των PARADISE LOST. Γι’ αυτό και μόνο το άλμπουμ αξίζει κάθε τιμή και αναγνώριση. Σε συνδυασμό με το εξαιρετικό του περιεχόμενο όμως, το άλμπουμ αξίζει μία ιδιαίτερη θέση στην μετα- “Draconian times” εποχή της πεντάδας από το Χάλιφαξ.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
