ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Dead end kings” – KATATONIA
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Peaceville Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Frank Default
ΣΥΝΘΕΣΗ: Jonas Renkse – φωνητικά
Anders Nyström – κιθάρα
Per Eriksson – κιθάρα
Niklas Sandin – μπάσο
Daniel Liljekvist – τύμπανα
Σαν σήμερα συμπληρώνεται μια δεκαετία από τη κυκλοφορία, του τελευταίου κατά τη ταπεινή μου άποψη, ολοκληρωτικά καλού άλμπουμ των λατρεμένων Σουηδών. Πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος είχαμε τη τρανταχτή, αν μη τι άλλο, αποχώρηση των αδερφών Norrman, οι οποίοι ήταν στην μπάντα για πάνω από μια δεκαετία. Αναβρασμός επικράτησε στους οπαδούς της μπάντας, φοβούμενοι την εξέλιξη του αγαπημένου τους συγκροτήματός. Προσωπικά, αν και στεναχωρήθηκα, είχα εμπιστοσύνη στους Διόσκουρους Jonas και Anders, αφού μέχρι τότε δεν με είχαν απογοητεύσει ποτέ.
Για άλλη μια φορά το ένστικτο μου δε με πρόδωσε. Το “Dead end kings” ήταν ένα ακόμη διαμάντι στη δισκογραφία των Σουηδών. Μάλιστα θα τολμήσω να πω ότι έφτανε στα επίπεδα του αγαπημένου “Last fair deal gone down”. Τα prog στοιχεία αυξάνονται προοδευτικά, η κιθάρα του Anders «βαραίνει» αρκετά σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ, ενώ θα ακούσουμε και αρκετά solos, περισσότερα από ποτέ. Ο Daniel μας αφήνει για άλλη μια φορά με ανοιχτό το στόμα, σε ένα πολύ πιο απαιτητικό άλμπουμ για τα ντραμς. Γενικά, ο heavy ήχος κυριαρχεί αδιαμφησβήτητα, χωρίς να λείπουν τα samples και οι μελωδικές στιγμές, οι οποίες χαρακτήριζαν τη μπάντα μέχρι τότε. Ο Jonas για ένα ακόμη άλμπουμ, από τότε που καταπιάστηκε με τα καθαρά φωνητικά, αποδεικνύει ότι δε σταματάει να γίνεται ολοένα και καλύτερος. Η φωνή του, ο τρόπος που τραγουδάει δεν έχει όρια… δεν έχει ταβάνι. Αξεπέραστος!
Ο δίσκος δεν έχει ούτε ένα filler τραγούδι, ενώ ακόμη και αυτά που «κόπηκαν» και βγήκαν στη δημοσιότητα σαν bonus, όπως το “The act of darkening”, είναι πραγματικά από ατόφιο χρυσάφι. “The parting”, “The racing heart”, “Lethean”, “Ambitions”, “Undo you”… έγραψα ήδη τα μισά νομίζω. Μπορεί να έχουμε να ακούσουμε κάτι αξιόλογο από τότε, μα αυτό το άλμπουμ, ακόμα και μετά από δέκα χρόνια, το ακούς με την ίδια όρεξη, όπως όταν πρωτοκυκλοφόρησε.
Γιώργος Δρογγίτης
