a
ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Condition critical” – QUIET RIOT
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1984
ΕΤΑΙΡΙΑ: Pasha/CBS
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Spencer Proffer
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Kevin DuBrow
Κιθάρες – Carlos Cavazo
Mπάσο – Rudy Sarzo
Τύμπανα – Frankie Banali
21/11/1983 και το αμερικάνικο Billboard δείχνει το αδιανόητο: ένα heavy metal άλμπουμ έχει ανέβει στην κορυφή του, το πρώτο του είδους που πάει στο νο. 1 των ΗΠΑ. Ο τίτλος “Metal health” και το συγκρότημα που το κυκλοφόρησε οι κάτοικοι Los Angeles, QUIET RIOT. Βέβαια κάποιοι θα ισχυριστούν ότι οι AC/DC με το “For those about to rock” του 1981 είχαν αυτή την διάκριση, όμως αφενός στο σημερινό πλαίσιο οι τελευταίοι θεωρούνται “hard rock”, αφετέρου δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το “Metal health” είχε μεγαλύτερη απήχηση στην αγορά.
Η αποκάλυψη των QUIET RIOT συνέβη σε μια μεταβατική περίοδο στον χώρο του hard rock και του heavy metal. Έτσι, μια glam μπάντα της σειράς, με έναν κιθαρίστα-φαινόμενο που σύντομα τους άφησε για να προχωρήσει με τον Ozzy Osbourne και να γράψει ιστορία, τον Randy Rhoads, ξεκίνησε να φτιάχνει το όνομα της συναυλία με συναυλία, με δύο άλμπουμ που δεν κυκλοφόρησαν καν στην Αμερική (βγήκαν μόνο στην Ιαπωνία το 1978). Μετά την φυγή του Randy Rhoads στην μπάντα του Ozzy, τον ακολούθησε ο μπασίστας Rudy Sarzo και η διάλυση των QUIET RIOT δεν άργησε να έρθει. Πρόσκαιρα, ωστόσο, αφού ο ιδιόρρυθμος τραγουδιστής τους, Κevin DuBrow, δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Το 1982 επανεκκίνησε την μπάντα με τους Frankie Banali (ντραμς), Chuck Wright (μπάσο) και Carlos Cavazo (κιθάρα), με τις ευλογίες του συνιδρυτή Randy Rhoads, ο οποίος επέτρεψε στον DuBrow να συνεχίσει με το όνομα QUIET RIOT. Δυστυχώς, αυτή θα ήταν μία από τις τελευταίες του προσθήκες στην σύντομη αλλά λαμπρή παρακαταθήκη του, καθώς σκοτώθηκε σε ένα αεροπορικό δυστύχημα καθώς περιόδευε με τον Ozzy για το “Diary of a madman”. Ο Sarzo μην μπορώντας να διαχειριστεί την απώλεια του φίλου του, άφησε τον Ozzy και επέστρεψε στους QUIET RIOT.
Με την καθοδήγηση του μέντορα τους, παραγωγού Spencer Proffer κυκλοφόρησαν το τρίτο άλμπουμ τους, “Metal health” τον Μάρτιο του 1983. Διακριτικά στην αρχή, το πρώτο βήμα έγινε τον Μάιο στο “US Festival” στην Καλιφόρνια, όπου άνοιξαν θριαμβευτικά την heavy metal μέρα – στην οποία headliners ήταν οι VAN HALEN. Λίγους μήνες αργότερα, κυκλοφόρησαν το single που έμελλε να αλλάξει τα πάντα: μία διασκευή στο κλασικό hit των Βρετανών SLADE, “Cum on feel the noize”, το οποίο δεν ήθελε με τίποτα να ηχογραφήσει ο DuBrow, όμως ο διορατικός Proffer (ευτυχώς) επέμεινε και έτσι το έβγαλαν ως πρώτο single από το “Metal health”.
Τον καιρό εκείνο, οι QUIET RIOT περιόδευαν με τους Καναδούς LOVERBOY και τους BLACK SABBATH με τον Ian Gillan στα φωνητικά, για τους σκοπούς του “Born again”. Τότε ανέβηκε στο νο. 1 το άλμπουμ τους, ρίχνοντας το “Synchronicity” των POLICE από την κορυφή. Το σοκ ήταν μεγάλο, τόσο για την ίδια την μπάντα, που το γιόρτασε με σαμπάνια επί σκηνής (κερασμένη από τους BLACK SABBATH) όσο και για την μουσική βιομηχανία που συνειδητοποίησε ότι το heavy metal ήρθε για να μείνει και όλες οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες έψαχναν να στελεχώσουν το ρεπερτόριο τους με metal συγκροτήματα. Καθώς τα video clip των QUIET RIOT και των DEF LEPPARD αλώνιζαν στο MTV και τα τραγούδια από τα άλμπουμ τους να παίζουν στα ραδιόφωνα, η αγορά άνοιξε για μία πλειάδα συγκροτημάτων που γιγαντώθηκαν στην πορεία της δεκαετίας. Για την προώθηση του άλμπουμ, οι QUIET RIOT περιόδευσαν με τους ZZ TOP, ανοίγοντας τις συναυλίες τους για το σούπερ-επιτυχημένο “Eliminator” και συνέχισαν μέχρι το 1984 ξανά με τους BLACK SABBATH. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, έδωσαν και τις πρώτες τους συναυλίες επί βρετανικού εδάφους, ανοίγοντας για τους JUDAS PRIEST.
O μπασίστας Rudy Sarzo, που συχνά έπαιζε τον ρόλο του πυροσβέστη προς τα έξω, ήταν πολύ συγκεκριμένος για το τι περίμεναν όλοι οι εμπλεκόμενοι από την μπάντα. Πρώτη και καλύτερη, η δισκογραφική τους εταιρεία ανέβασε τον πήχη, βγάζοντας τους σε περιοδεία ως headliners, παρά ως support σε άλλους. Για να πούμε την αλήθεια, ήταν καιρός να γίνει κάτι τέτοιο, όμως το συγκρότημα δεν αισθανόταν και τόσο έτοιμο να περιοδεύσει έτσι. Ιδίως όταν η μεγάλη πρόκληση ήταν η παράλληλη ηχογράφηση και κυκλοφορία ενός νέου άλμπουμ. Έτσι ενώ είχαν αρχίσει να προσαρμόζονται στο νέο τους ρόλο ως headliners, η εταιρεία τους έβγαλε εκτός περιοδείας και εντός στούντιο, προκειμένου να δουλέψουν στο διάδοχο άλμπουμ του “Metal health”, το οποίο είχε ήδη κλείσει ένα χρόνο κυκλοφορίας. Χρειάζονταν ένα νέο προϊόν για να προωθήσουν προκειμένου να καταγράψουν πωλήσεις στο τέλος του καλοκαιριού και, αργότερα, στα Χριστούγεννα του 1984. Στην πορεία, «έκαψαν» και τους Καναδούς HEADPINS, που άνοιγαν τις εμφανίσεις τους και είχαν επενδύσει πολύ στις κοινές τους εμφανίσεις με τους QUIET RIOT, αν και η εταιρεία τους ήταν αυτή που τα έκανε μαντάρα και όχι η μπάντα.
Καλούμενοι να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ που θα ξεπερνούσε το υπερεπιτυχημένο “Metal health” σε πωλήσεις και παράλληλα να γράψουν νέα τραγούδια υπό πίεση, η μπάντα στράφηκε στα … αρχεία της. Κυρίως τραγούδια που είχαν γραφτεί την εποχή του προηγούμενου άλμπουμ αλλά είχαν μείνει απ’ έξω. Ένα από αυτά ήταν το “Winners take all”, που περιείχε και κάποιες ιδέες του μακαρίτη Randy Rhoads (θυμίζει λίγο το “Goodbye to romance” του Ozzy σε σημεία), μόνο που ο DuBrow, ο οποίος το δούλεψε από το original προσχέδιο που λεγόταν “Teenage anthem”, δεν τον ανέφερε πουθενά. Επίσης, μιας και η διασκευή στο “Cum on feel the noise” έκανε τόση επιτυχία, οι QUIET RIOT δεν δίστασαν να δανειστούν πάλι ένα τραγούδι των SLADE, αυτή την φορά το “Mama weer all crazee now” από το “Slayed?” (1972), αφού και πολλοί ραδιοφωνικοί DJs τους το επισήμαναν σαν μία καλή επιλογή και η μπάντα έτσι κι αλλιώς σκόπευε να το βγάλει στο “Metal health”, αντί του “Cum on feel the noise”. Το τραγούδι κυκλοφόρησε και ως single, με μέτρια επιτυχία, φτάνοντας μόνο μέχρι το αμερικάνικο νο. 51 και το καναδικό νο. 50. Τα δάνεια από τους SLADE δεν σταμάτησαν εδώ. Το τραγούδι “Stomp your hands, clap your feet” έφερε τον ίδιο τίτλο με τον τίτλο της αμερικάνικης έκδοσης του “Old new borrowed and blue” (1974) των Βρετανών glam rockers.
Τα δύο video clip που γυρίστηκαν για την προώθηση του άλμπουμ αφορούσαν το single “Mama weer all crazee now” και το “Party all night”, όπου και στα δύο εμφανιζόταν ο γνωστός μασκοφόρος τύπος, άτυπη πλέον μασκότ των QUIET RIOT. Φαίνεται πως την πλειονότητα του υλικού την έγραψε ο DuBrow, με τον Cavazo να συνεισφέρει στα “Sign of the times”, το “Condition critical” και το “Scream and shout”. Στα δύο τελευταία έβαλαν το χεράκι τους και οι Banali και Sarzo, αντίστοιχα. Την παραγωγή ανέλαβε ξανά ο Spencer Proffer, που είχε στήσει τόσο την εταιρεία Pasha, όσο και το στούντιο που ηχογράφησε η μπάντα το άλμπουμ, το Pasha Music House στο βόρειο Χόλυγουντ.
Μέχρι το καλοκαίρι του 1984, το “Metal health” είχε πουλήσει 6 εκ. αντίτυπα στις ΗΠΑ, όμως οι QUIET RIOT μπήκαν στο κακό στόχαστρο της δημοσιότητας, σε βαθμό που με ασφάλεια μπορεί κάποιος να πει ότι σαμποτάρισαν τον ίδιο τους τον εαυτό. Το νέο άλμπουμ, που τελικά ονομάστηκε “Condition critical” κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1984 και με την ώθηση του “Metal health” που ακόμα ήταν εντυπωμένο στα αυτιά των fans, άρχισε να μοσχοπουλάει, έχοντας γίνει χρυσό ήδη από την προπώληση. Παρόλαυτα, βρήκε τοίχο σχετικά νωρίς, φτάνοντας μέχρι το νο. 15 των αμερικανικών charts και μετά βίας να ξεπερνάει το όριο του πλατινένιου άλμπουμ, πουλώντας οριακά πάνω από ένα εκατομμύριο. Δεν έκανε σε καμία περίπτωση την εντύπωση του προκατόχου του, ούτε είχε τα δυνατά hits του. Αυτή η εξέλιξη δεν έκατσε καθόλου καλά με τον frontman των QUIET RIOT, Kevin DuBrow.
Τα απρόβλεπτα ξεσπάσματα του τραγουδιστή έπαιξαν τον ρόλο τους στην πτώση και την καθίζηση της μπάντας. Σε συνέντευξη του, ο DuBrow άρχισε να μιλά υποτιμητικά για τις άλλες μπάντες από το Los Angeles που υπέγραψαν σε μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες μετά από την επιτυχία του δικού τους άλμπουμ, υπονοώντας ότι όλοι όφειλαν σε αυτούς την επιτυχία τους. Στην συνέχεια, αφού αποκάλεσε ένα μουσικό έντυπο «χαρτί υγείας» (που φυσικά δεν του κέρδισε πολλές συμπάθειες στον μουσικό Τύπο), προέβη σε υπερβολές τύπου να παρομοιάζει την μπάντα του με τους BEATLES. Και δυστυχώς δεν έμεινε εκεί. Επέλεξε να χλευάσει και μία από τις μεγαλύτερες μορφές του χώρου, τον Ozzy Osbourne, λέγοντας χαρακτηριστικά πως τραγουδάει σαν … βάτραχος. Όλες αυτές οι δηλώσεις προκάλεσαν πολύ αρνητική εντύπωση στους fans. Μάλιστα, σε απάντηση προς τον frontman των QUIET RIOT, o Ozzy δώρισε μερικά «μπουκέτα» στον παλιό του μπασίστα Rudy Sarzo, όταν τον πέτυχε τυχαία έξω.
Αυτές τις επιθέσεις απέναντι σε συνάδελφους και μουσικούς δημοσιογράφους θα τις πλήρωνε ακριβά το συγκρότημα, καθώς, δυστυχώς, η όποια δήλωση μεταμέλειας ακολούθησε, πέρασε τελείως στα ψιλά. Ήταν ξανά ο Sarzo που προσπάθησε να μαζέψει λίγο τα ασυμμάζευτα του DuBrow σε συνέντευξη που ακολούθησε. Περιέγραψε τις αντιδικίες με τον Ozzy ως «λυπηρές» και επέμεινε ότι ο DuBrow είχε «παρεξηγηθεί». Υπήρχαν όμως και άλλες επικρίσεις να απαντηθούν. Η απόφαση των QUIET RIOT να κυκλοφορήσουν το “Condition critical” με μια διασκευή ενός άλλου τραγουδιού των SLADE είχε χλευαστεί από τον Nikki Sixx των Mötley Crüe, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι οι QUIET RIOT δεν ήταν κάτι παραπάνω από μία μπάντα διασκευών που παίζει σε τοπικά μπαρ. Η απάντηση του Sarzo, αποστομωτική: «Οι Mötley Crüe διασκεύασαν το “Helter Skelter” (των BEATLES), σωστά; Η μόνη διαφορά είναι ότι εμείς είχαμε μια επιτυχία με το τραγούδι κάποιου άλλου και αυτοί όχι». Ο Sarzo έσπευσε επίσης να αποκρούσει μία δήλωση του μάνατζερ των DEF LEPPARD, Peter Mensch, ότι οι QUIET RIOT είχαν ήδη «πιάσει ταβάνι» και είχαν βαλτώσει. «Το “Condition critical”», είπε ο Sarzo, «είχε γίνει χρυσό πριν καν κυκλοφορήσει».
Ο μπασίστας δεν κατηγορούσε δημόσια τον τραγουδιστή τους για την αρνητική εξέλιξη που είχαν πάρει τα πράγματα, αλλά κατ’ ιδίαν, τόσο αυτός όσο και ο ντράμερ Frankie Banali άρχισαν να βλέπουν τον αθυρόστομο DuBrow ως βαρίδιο. Ταυτόχρονα, ο ανταγωνισμός εκείνη την χρονιά που περιλάμβανε άλμπουμ όπως το “Stay hungry” των TWISTED SISTER και το ”Out of the cellar” των RATT, φαινόταν να ταΐζει σκόνη τους QUIET RIOT, που δεν είχαν προϊόν αντάξιας ποιότητας να αντιπαραθέσουν. Την επόμενη κιόλας χρονιά, ο Sarzo θα έφευγε από τους QUIET RIOT για να γνωρίσει τελικά νέες δόξες με τους φρέσκους WHITESNAKE του 1987.
Όπως φάνηκε, το “Condition critical” σηματοδότησε την αρχή της βαθμιαίας πτώσης των QUIET RIOT, οι οποίοι δεν μπόρεσαν, εν τέλει, να διαχειριστούν την κατάκτηση της κορυφής το 1983. Είναι σίγουρα ένα άλμπουμ που αντικατοπτρίζει την διάθεση της εποχής, όμως πάντα οι συγκρίσεις με το “Metal health” – ευλογία και κατάρα ταυτόχρονα, όπως αποδείχτηκε – θα υποβαθμίζουν όποιο καλό στοιχείο μπορεί να είχε. Και μεταξύ μας αυτά δεν ήταν και πολλά. Άλλωστε, οι ειρωνικοί χαρακτηρισμοί “Condition Terminal” και “Prognosis Terminal” από τον Μουσικό Tύπο της εποχής αντικατοπτρίζει πλήρως την ελαφρότητα με την οποία η κοινότητα του σκληρού ήχου εξέλαβε τους QUIET RIOT το 1984, όταν η μπάντα είχε ακόμη λίγα αξιόλογα δείγματα γραφής να επιδείξει.
Κώστας Τσιρανίδης
