a
OΝΟΜΑ ALBUM: ”No turning back” – INNERWISH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Ulterium Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Φώτης Μπενάρδο – Θύμιος Κρίκος
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Μπάμπης Αλεξανδρόπουλος
Κιθάρες – Θύμιος Κρίκος
Κιθάρες – Μανώλης ”Inner Doctor” Τσίγκος
Μπάσο – Αντώνης Μαζαράκης
Τύμπανα – Τέρρης Μωρός
Πλήκτρα – Γιώργος Γεωργίου
Οι INNERWISH ανέκαθεν ήταν ένα από τα 3 πιο αγαπημένα μου σχήματα όσον αφορά την εγχώρια metal σκηνή, και μάλιστα τους θεωρώ από τα συγκροτήματα που με τα χρόνια έχουν βοηθήσει σημαντικά στην ανάδειξη της ελληνικής metal σκηνής. Το μόνο που τους έλειψε κατά τη γνώμη μου για να μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το κοινό τους και την επιτυχία τους ήταν η σταθερή συνέχεια, καθώς πάντα είχαν μεγάλα διαστήματα ανάμεσα στις κυκλοφορίες. Όπως και να έχει όμως, η συνέπεια τους σε ποιοτικότατες δουλειές είναι αναντίρρητη, μιας και κάθε καινούργιος τους δίσκος έπαιρνε τον τίτλο του καλύτερου τους άλμπουμ, μέχρι το επόμενο φυσικά. Μεγάλη μου χαρά από τη μια να ασχοληθώ εδώ με τα 10 χρόνια κυκλοφορίας που κλείνει το υπέροχο πέμπτο τους δισκογραφικό πόνημα ”No turning back”, αλλά και μεγάλη μου λύπη από την άλλη, μιας και με κάτι τέτοιους δίσκους αναγκάζομαι να συνειδητοποιήσω πόσο αμείλικτα τρέχει ο χρόνος.
Πάμε όμως στο προκείμενο. Το ”No turning back” έρχεται να διαδεχθεί και να ξεπεράσει το ”Inner strength”, ένα, ομολογουμένως, δύσκολο έργο αλλά με τέτοια διάθεση και καλοδουλεμένη ομάδα που διέθεταν τη δεδομένη στιγμή είχαν τα φόντα και τα εφόδια να τα καταφέρουν. Βασική ιδέα, όπως φανερώνει και ο τίτλος και το εξώφυλλο του δίσκου, είναι το θέμα της καταστροφής του πλανήτη, ενώ φυσικά υπάρχουν και άλλα θέματα και νοήματα, τα οποία μπορεί να ερμηνεύσει από την σκοπιά του ο κάθε ακροατής, κάτι που συνηθίζει έτσι και αλλιώς η μπάντα στα άλμπουμ της. Από την άλλη, η ηχητική προσέγγιση παραμένει καθαρά INNERWISH, με κύρια λογική το melodic heavy power που όλοι ξέρουμε, αλλά μέσα σε αυτό προστίθενται πιο φρέσκα και δυναμικά στοιχεία, ανοίγοντας έτσι την ηχητική παλέτα τους. Βασικός πυρήνας των συνθέσεων μπορεί να είναι το τρίο της παλιάς φρουράς των Κρίκου, Τσίγκου και Μαζαράκη, όμως πάντα προσθέτουν και τα υπόλοιπα μέλη το κατιτίς τους, κι έτσι να δημιουργείται ένα καθαρά ομαδικό, πολύπλευρο, πανέμορφο τελικό αποτέλεσμα.
Εμπλουτίζουν και πάλι τον ήχο τους με φρέσκες ιδέες όπως περισσότερο γκρουβάρισμα αλλά και μεγαλύτερη έμφαση στα χορωδιακά μέρη. Έτσι, μέσα στις 12 συνθέσεις που αποτελούν τον δίσκο ακούς σχεδόν τα πάντα: κλασικές heavy φόρμες, hard rock, επικό συναίσθημα, power, speed που κινείται ως και τα όρια του thrash μερικές φορές, με όλα όμως να δένουν εξαιρετικά κάτω από έναν απίθανα μελωδικό μανδύα με υπέροχα refrain που απλά κολλάνε στο μυαλό του ακροατή. Υπάρχουν τραγούδια για όλα τα γούστα, με αρκετά εξ αυτών να τιμώνται συχνά πυκνά στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας, όπως το δυναμικό εναρκτήριο κομμάτι του άλμπουμ ”The sign of our lives”, το μεγάλο hit του δίσκου που γυρίστηκε και σε βίντεο κλιπ ”Burning desires” με τον επικό του χαρακτήρα, τα ανατολίτικα ”Sirens” και Kingdom of our prime” με τα υπέροχα χορωδιακά του μέρη, το γκαζωμένο hard n’ heavy ”The chosen one”, το σκοτεινό heavy power ομώνυμο ”No turning back”, το speed/power ”Last Breath”, το πιο U.S. power δομής ”Lawmaker” αλλά και το υπέροχο κλείσιμο του δίσκου με την μόνο πιάνο-φωνή μπαλάντα ”Live for my own”.
Το δίδυμο της παλιάς φρουράς στις κιθάρες είναι και πάλι ο οδηγός των INNERWISH, καθώς η χημεία που έχουν οι Θύμιος Κρίκος και Μανώλης ”Inner Doctor” Τσίγκος είναι εκπληκτική. Η πιο power/speed λογική και δυναμική της τεχνικής του πρώτου και η πιο κλασικότροπη heavy και ‘τσαχπίνικη’ του δεύτερου αλληλοσυμπληρώνονται ιδανικά, έχοντας ως βασικό κοινό στοιχείο και των δυο το πολύ μελωδικό παίξιμο τους, χτίζουν φανταστικά riffs, υπέροχες δισολίες και πανέμορφα solos. Ακριβώς επειδή καθένας τους βάζει την δική του πινελιά και χαρακτήρα παιξίματος τόσο έντονα, έχοντας ταυτόχρονα ένα τρομερά εξαιρετικό δέσιμο και χημεία μεταξύ τους, θεωρώ πως είναι με διαφορά το καλύτερο κιθαριστικό δίδυμο της εγχώριας σκηνής εδώ και χρόνια και ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει στο χώρο του μελωδικού heavy metal γενικότερα. Εξαιρετικό wall of sound δημιουργούν και χτίζουν υπέροχα με το rhythm section που απαρτίζουν ο τρίτος της παλιάς φρουράς, μπασίστας και μεγάλη φιγούρα της μπάντας Αντώνης Μαζαράκης και ο ντράμερ Λευτέρης Μώρος, που θα σταθεί για τελευταία φορά πίσω από τα τύμπανα της μπάντας μιας και θα αποχωρίσει αμέσως μετά την κυκλοφορία του δίσκου. Την θέση του θα πάρει, όπως έχει δηλώσει χαρακτηριστικά σε συνέντευξη του εδώ στο rockhard.gr o Μανώλης Τσίγκος ”ο αγαπημένος μας, αγαπημένος σας και αγαπημένος όλων των Ελλήνων” , το δικό μας παιδί, ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης. Η φωνή της μπάντας Μπάμπης Αλεξανδρόπουλος, που και αυτός θα αποχωρήσει έναν περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου για να ακολουθήσει το όνειρο του να γίνει τενόρος στην λυρική ακολουθώντας μια νέα καριέρα, δίνει μια υπέροχη τελευταία παράσταση πίσω από το μικρόφωνο της μπάντας, με τις δυναμικές, παθιασμένες και άκρως εκφραστικές ερμηνείες του δίνει στα κομμάτια την ένταση, την λυρικότητα και τον επικό τόνο που αυτά απαιτούν. Να πούμε βέβαια για την ιστορία πως και εδώ ο αντικαταστάτης του πίσω από το μικρόφωνο Γιώργος Εικοσιπεντάκης απεδείχθη ”λίρα εκατό” που λένε, αλλά αυτά είναι μια ιστορία που θα αφήσουμε μέχρι να έρθει η ώρα της. Στο τελικό αποτέλεσμα μερίδιο έχει και το έκτο πλέον μέλος της μπάντας Γιώργος Γεωργίου στα πλήκτρα, που δίνει βάθος και προσφέρει σημαντικότατα στο χτίσιμο της ατμόσφαιρας σε συνδυασμό με τα χορωδιακά φωνητικά, που συμβάλλουν σε αυτό.
Η παραγωγή του δίσκου παίζει και αυτή τον ρόλο της στο αναδειχθεί το υλικό του δίσκου, και έγινε από τον Φώτη Μπενάρντο και τον κιθαρίστα της μπάντας Θύμιο Κρίκο. Μάλιστα στα Devasoundz studios του πρώτου έγιναν και οι ηχογραφήσεις του δίσκου. Σε αυτό τον τομέα τα μέγιστα βοήθησε και η μίξη με το mastering του δίσκου που έγινε από τους πολύ γνωστούς Fredrik Nordstrom και Mika Jussila. Τέλος να προσθέσουμε πως το πολύ όμορφο εξώφυλλο είναι δια χειρός Γιώργου Ζαχαρόγλου των DREAM WEAVER.
Κλείνοντας να πούμε πως το ”No turning back” τελικά κέρδισε το στοίχημα να γίνει για μια ακόμα φορά ο καλύτερος δίσκος των INNERWISH μέχρι τον επόμενο, για τον οποίον θα μιλήσουμε όταν θα έρθει η ώρα, καλά να είμαστε βέβαια μέχρι τότε. Ταυτόχρονα κάνουν και ένα εξαιρετικό ποδαρικό με την καινούργια τους εταιρεία Ulterium Records, στην οποία βρίσκονται μέχρι και σήμερα. Πατήστε λοιπόν το play, απολαύστε και θυμηθείτε άλλη μια υπέροχη κυκλοφορία των INNERWISH, μιας από τις καλύτερες melodic heavy metal μπάντες της εγχώριας σκηνής και όχι μόνο, κατά την άποψή μου.
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
