ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Οpen the gates” – MANILLA ROAD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Black Dragon Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: MANILLA ROAD
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Mark Shelton – Φωνητικά, Κιθάρα
Scott Park – Μπάσο
Randy Foxe – Τύμπανα
Εγέρθητε όσοι πιστοί του ξίφους.
Το σάλπισμα έχει δοθεί. Η πολιορκία ξεκινά και ο στρόβιλος του μετάλλου πέφτει λυσσαλέα στα τείχη του οχυρού. Οι πύλες ανοίγουν για να ξεχυθεί ο πύρινος ορυμαγδός.
40 χρόνια πάνε από όταν κυκλοφόρησε το “Open the gates” και κάθε φόρα που ακούγεται η εισαγωγή του “Metalstrom” το συναίσθημα είναι το ίδιο. Με τις εναλλαγές του να σε οδηγούν σε δέκα υποδειγματικές συνθέσεις βγαλμένες μέσα από την ψυχή του Mark Shelton. Άλλοτε σαν πολέμαρχος άλλοτε σαν αλχημιστής, υφαίνει τους κιθαριστικούς ιστούς του και σε παρασύρει σε μύθους μιας αρχαίας εποχής ξεχασμένης.
Είναι 1985. Η χρυσή δεκαετία του metal βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και οι MANILLA ROAD έχουν ήδη εξαπολύσει σαν δίχερο ξίφος το “Crystal logic”. Το επόμενο χτύπημα έρχεται με το “Open the gates”.
Ακόμα βέβαια είναι σαστισμένος ο κόσμος. Οι MANILLA ROAD γνωρίζουν την underground αναγνώριση ωστόσο οι ιδιαίτερες φόρμες του Mark Shelton και τα ιδιαίτερα φωνητικά του δεν κάθονται αμέσως σε όλα τα αυτιά. Ωστόσο σε σχέση με τον προκάτοχό του το “Open the gates” είναι εμφανώς πιο τραχύ και ρίχνει κλεφτές ματιές στο thrash metal. Ο Shark ο οποίος είναι ένας ικανότατος τραγουδιστής γρεζάρει το λαρύγγι του, τη στιγμή που τα riff του δε χαρίζουν κάστανα ενώ ο Randy Foxe στα τύμπανα γκαζώνει χωρίς φρένο στις στροφές ακολουθώντας πάντα τα μοτίβα των συνθέσεων σαν να συμπληρώνει τις κιθάρες.
Η επική θεματολογία που έχει αρχίσει να γίνεται γνώριμη στους οπαδούς του σκληρού ήχου είτε από τους γκουρού των 70s είτε από κάποιες μπάντες των early 80s που ξεκινούν να την εξερευνούν εδώ αρχίζει να παίρνει μια διαφορετική μορφή. Το κάλεσμα στα όπλα εναλλάσσεται με μια πιο μυστηριακή θεματολογία. Αρχαίοι θρύλοι και εικόνες χαμένες στην ομίχλη του χρόνου αγγίζουν ευαίσθητες χορδές στον ακροατή και τον τοποθετούν σε ένα κόσμο που φλέγεται από την οργή των Θεών.
Από το δίσκο δεν λείπουν ούτε τα κομμάτια ατόφιου ατσαλιού για να κοπανάς το κεφάλι σου όπως “Weavers of the web”, “Heavy metal to the world” και “Hour of the dragon”. Στον αντίποδα τα πιο ατμοσφαιρικά που κοιτούν προς τα 70s όπως τα “Open the gates”, “Astronomica” που βέβαια αποδίδονται υπό το 80s πρίσμα.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο “9th wave” που είναι και ένατο κομμάτι του δίσκου και εμφανίζει μια obscure αισθητική η οποία όμως σε μεταφέρει με τον καλύτερο τρόπο στην εποχή του βασιλιά Αρθούρου.
Ένα πολύ διασκεδαστικό fun fact είναι ότι οι ατμοσφαιρικοί ήχοι στο τέλος του “Dreams of Eschaton” που κλείνει τον προηγούμενο δίσκο (“Crystal logic”) ακούγονται αντεστραμμένοι με το που ξεκινάει το “Open the gates” και αποτελούν το intro του. Δημιουργώντας έτσι μια νοηματική συνέχεια.
H Γαλλική Black Dragon Records ήταν εκείνη που τόλμησε να κυκλοφορήσει το δίσκο. Ήταν η πρώτη τους κυκλοφορία με την εταιρεία, κάτι που έδωσε μια πνοή ενθουσιασμού στο συγκρότημα. Πραγματικά στην Black Dragon είχαν το κοκαλάκι της νυχτερίδας. Ένα χρόνο μετά θα κυκλοφορούσαν το δίσκο ορόσημο του επικού doom metal. Οι φήμες θέλουν τον Mark Shelton να πηγαίνει με ένα demo του “Epicus Doomicus Metallicus” και να πείθει τους υπεύθυνους του label να υπογράψουν τους πρωτοεμφανιζόμενους τότε NEMESIS που μετονομάστηκαν σε CANDLEMASS. Αλλά αυτό είναι ιστορία για μια άλλη φορά.
Η ουσία είναι ότι είναι μια εποχή που το metal σχηματοποιείται στο αμόνι των θεών. Και οι MANILLA ROAD κρατάνε το σφυρί.
H δυναμική τους στα 80s ξεκίνησε αυτό που στη συνέχεια θα αποκαλούσαμε Power metal. Έβαλαν τις βάσεις για τον επικό ατσάλινο ήχο και το “Open the gates” είναι ένας από αυτούς τους πυλώνες. Αποτελούσε για χρόνια διαμάντι στο στέμμα του Underground Metal και η επιρροή του παραμένει μέχρι σήμερα αναλλοίωτη. Εκεί αντιλαμβάνεται κάποιος τη διαχρονικότητα ενός έργου.
Όταν ανοίξουν οι πύλες απλώνεται μπροστά σου ο δρόμος του φωτός.
Άρης Λάμπος
