a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Soulless” – GRAVE
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1994
ΕΤΑΙΡΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tomas Skogsberg / Fred Estby
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Κιθάρες, μπάσο φωνητικά – Jörgen Sandström
Κιθάρες – Ola Lindgren
Ντραμς – Jensa Paulsson
Στο προηγούμενο σχετικό κείμενο, αναφορικά με τους GOREFEST και το “Erase”, είχα μιλήσει για death metal που γκρούβαρε. Μέσα στις μπάντες που κάνανε μια τέτοια μεταστροφή από το ‘93 – ‘94 και πέρα, είχα αναφέρει μεταξύ άλλων τους ENTOMBED του “Wolverine blues” (1993) και ως επέκταση αυτής της επιρροής, τους DISMEMBER του “Massive killing capacity” (1995) και φυσικά τους λατρεμένους μου GRAVE και το “Soulless”. Βέβαια, για να φτάσουμε εκεί, είχαμε το ενδιάμεσο EP “…And here I die…satisfied…” (1993), 2 κομμάτια του οποίου, κατέληξαν εδώ (“And here I die”, “I need you”) δείχνοντας μια άλφα κατεύθυνση προς το κάτι το διαφορετικό. Ένα δείγμα του ότι δεν θα είχαμε μια επανάληψη του προσωπικού αγαπημένου και μνημειώδους “You’ll never see” (1992), αλλά μια πιο στακάτη ρυθμική προσέγγιση.
Σε παραγωγή του παλαιού γνώριμου Skogsberg καθώς και του Fred Estby των DISMEMBER, μια μέρα σαν τη σημερινή το ‘94, οι GRAVE, δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους στη γκρούβα και το χαμηλότερο γκάζι. Από το μπάσιμο το “Turning black” (συνοψίζει και όλη την αλλαγή μπορώ να πω), στο “Bullets are mine” (πόσο μα πόσο υπέροχη μπασαδούρα) καθώς και το θεϊκό ομώνυμο που αποτέλεσε και το πρώτο βίντεο της μπάντας, δίνοντας τους και το σχετικό airplay, καταλαβαίνεις ότι οι Σουηδοί το πάνε πολύ καλά σε αυτή την αλλαγή. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι κομμάτια αυτού του δίσκου, βρίσκουν θέση στο set της μπάντας ως και τις μέρες μας, εν αντιθέσει με τον σαφώς κατώτερο του διάδοχο “Hating life”. Tο instrumental του δίσκου “Judas” (το πρώτο που γράφουν στη καριέρα τους), μια πιο doom σύνθεση, συγγενής με τα αργόσυρτα σημεία της πρώτης περιόδου, ξεχωρίζει με το τρόπο του. Τοποθετημένο σοφά στη μέση, σαν να χωρίζει το άλμπουμ σε δύο κεφάλαια.
Περνώντας στο δεύτερο μισό λοιπόν, να σου το “Unknown” για να πέσει το σωστό το ξύλο με γερές δόσεις γκρούβας, και σε μικρότερες δόσεις στα “βιδώνω-πόδια-στο-έδαφος-και-σπάω-σβέρκο” “Genocide” και “Rain” (τι στακάτη κομματάρα). Από εκεί και πέρα, τα δύο κομμάτια του EP, βαλμένα στρατηγικά, ένα στο κάθε μισό του δίσκου, δείχνουν πόσο ωραία λειτουργούν και σε αυτά τα πλαίσια. Το “Scars”, η ξεκάθαρα μεγαλύτερη σύνθεση του δίσκου, ρίχνει τίτλους τέλους, δίνοντας στον ακροατή μια πλήρη εικόνα του τι άκουσε από τους GRAVE σε αυτόν εδώ τον δίσκο. Από την μπασο-εισαγωγή (χρόνος να αναπνεύσει το μπάσο, να φάνε και οι κότες γενικότερα), στο στακάτο riffing που χτίζει ένταση σε ένα κομμάτι με σαφώς πιο εσωστρεφές θέμα (WILL I FOREVER BE INSANE?). 30 χρόνια μετά ωστόσο, τι αφήνει πίσω του το “Soulless” στα ούτε 45 λεπτά διαρκείας του; Προσωπικά, εκτιμώ πως είναι από τα επιτυχημένα διαφορετικά άλμπουμ των GRAVE, που είναι ακριβώς στη μέση του γνώριμου και του πειραματικού ήχου του σχήματος, εξ ου και ωρίμασε όμορφα με τα χρόνια.
Αυτό που δεν τους βγήκε στο “Hating life”, όπου στραβοπάτησαν προσωρινώς. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία…
Did you know that?
– Πρώτη συνεργασία με τον Carsten Drescher στο layout, ο οποίος έχει έναν άκρως εντυπωσιακό κατάλογο που περιλαμβάνει μπάντες όπως οι ICED EARTH, AFTER FOREVER, ASPHYX, HELLHAMMER, GRIP INC, HEAVEN SHALL BURN, FIREWIND, EPICA, DARK FUNERAL μεταξύ άλλων.
– Τα samples στο “Turning black” έχουν παρθεί από τη πρώτη ταινία “Robocop” (1987)
– Τελευταίος δίσκος με τον Jörgen Sandström, με τον Ola Lindgren να αναλαμβάνει τα φωνητικά πέρα από τις κιθάρες.
Γιάννης Σαββίδης
