ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Sharks” – UFO
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Shrapnel (ΗΠΑ), SPV/Steamhammer (Ευρώπη)
ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ: Mike Varney, Steve Fontano
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Phil Mogg
Κιθάρα – Michael Schenker
Μπάσο – Pete Way
Ντραμς – Aynsley Dunbar
Μάντσεστερ, βράδυ της 24ης Νοεμβρίου 2000. Οι UFO, πάλαι ποτέ θρύλοι της βρετανικής hard rock, βρίσκονται στην σκηνή του τοπικού Apollo, στο πλαίσιο της περιοδείας τους για το άλμπουμ τους “Covenant” (2000). Μία δουλειά επαρκής αλλά με κανένα τρόπο συγκλονιστική, μάλλον κατώτερη του “Walk on water” (1995), της προηγούμενης τους κυκλοφορίας.
Το “Walk on water” είδε τους UFO να επανεμφανίζονται ξανά με την κλασική σύνθεση των “Lights out” (1977) και “Obsession” (1978), όπου το συγκρότημα καλλιτεχνικά βρισκόταν στο ζενίθ του. Ήτοι, οι Phil Mogg (φωνητικά), Michael Schenker (κιθάρα), Pete Way (μπάσο), Andy Parker (ντραμς) και Paul Raymond (πλήκτρα/κιθάρα). Ακόμα και τον ίδιο παραγωγό επιστράτευσαν, τον Ron Nevison. Παρόλαυτα, επειδή μιλάμε για τους UFO, δεν έλειψαν οι αναταραχές κατά την διάρκεια της πτήσης. Πριν την περιοδεία ο ντράμερ Andy Parker εγκατέλειψε το σχήμα, για προσωπικούς λόγους, ενώ τον ακολούθησε και ο Schenker, μετά από 4 εμφανίσεις από την έναρξη της περιοδείας και πάλι στο ίδιο μέρος που τους είχε αφήσει πριν 17 χρόνια, στο Palo Alto της Καλιφόρνια! Για μία ακόμη φορά, λοιπόν, ενώ ξεκίνησαν με καλές προοπτικές, κατέληξαν να το διαλύσουν πάλι.
Ο Schenker επανήλθε, για να ξαναφύγει κάποια στιγμή το 1998, όπου κατέρρευσε ξανά, την 24η Απριλίου 1998, μπροστά στο ιαπωνικό ακροατήριο. Όλα πήγαιναν περίφημα εκείνο το βράδυ και ο Schenker φαινόταν να το διασκεδάζει. Ωστόσο, με την παρέλευση ενός μισάωρου και κατά την διάρκεια του “One more for the rodeo”, o Michael μουρμούρισε μερικές λέξεις, δείχνοντας έντονη δυσφορία και είπε «συγγνώμη», έβγαλε την κιθάρα του, την πέταξε στη σκηνή και έφυγε εμφανώς ταραγμένος. Οι υπόλοιποι, σοκαρισμένοι, δεν ήξεραν πως να αντιδράσουν, με τον Mogg να ζητάει επίσης συγγνώμη και να αποχωρούν από την σκηνή. Μετά από 5 λεπτά, βγήκε μία ανακοίνωση προς τον κόσμο ότι ο Schenker «ήταν άρρωστος» (χωρίς να διευκρινιστεί τι και πως) και πως η συναυλία θα ακυρωνόταν. Εν συνεχεία, οι λοιποί UFO (πλην Schenker) επέστρεψαν στην σκηνή, με τον Way να ζητά συγγνώμη, να τους λέει πως θα ήθελαν να συνεχίσουν αλλά δεν ήταν και πολύ σίγουροι μετά από αυτό το σκηνικό και ως εκ τούτου θα τελειώσει εκεί η βραδιά και θα αποζημιωθούν πλήρως όλοι.
Στο πλαίσιο επιβεβλημένης ανάπαυλας, τα μέλη του συγκροτήματος δούλεψαν σε ξεχωριστά project. Oι Mogg και Way έβγαλαν το “Chocolate box” (1999), ενώ ο Schenker κυκλοφόρησε τα “Adventures of the imagination” (2000) και “MS 2000: Dreams and expressions” (2000). Και κάπως έτσι φτάσαμε στο 2001 και το διαβόητο βράδυ στο Manchester, περί ου ο λόγος.
Είχαν απομείνει λίγες ημερομηνίες για να λήξει η βρετανική περιοδεία του “Covenant”. O Mogg δεν ήταν και στην καλύτερη του φόρμα. Ο Schenker, υπέρβαρος από το ποτό, βγήκε με δωράκι μώλωπες που απέκτησε από την προηγούμενη μέρα στο Newcastle, μετά από καυγά που είχε με τον Spike, τραγουδιστή των Quireboys. Μάλιστα, στο μέτωπό του έγραφε “Spike”, θέλοντας να καταδείξει τον ένοχο για τα χάλια του. Ο Michael αρνήθηκε να παίξει τα σόλο του κι έπεσε επίτηδες επάνω στον Mogg. Μάλιστα του έδωσε και την κιθάρα στα χέρια για να παίξει εκείνος και πλέον το κοινό εξοργισμένο άρχισε να γιουχάρει, για να πάρει την απάντηση από τον Schenker ότι είναι χάλια και αυτός και αυτοί! Έφυγε και μετά ξαναγύρισε χωρίς τους υπόλοιπους, οι οποίοι ήδη είχαν παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια. Σε εκείνη την φάση ήταν πια πολύ αργά. Ο ίδιος ο κιθαρίστας έριξε το φταίξιμο στον Pete Way, υποστηρίζοντας πως ήθελε με τον δικό του «ιδιαίτερο» τρόπο να του δείξει πως τον κάνει να αισθάνεται όταν ο μπασίστας «πέφτει διαρκώς πάνω του»!
Μετά το φιάσκο στο Μάντσεστερ, η υπόλοιπη περιοδεία ακυρώθηκε και το συγκρότημα μπήκε σε νάρκη. Το 2001, πάντως, οι Mogg, Way και ένας … μετανοημένος Schenker, συνάντησαν τους Uli Jon Roth και τον μπασίστα/τραγουδιστή Jack Bruce (πρώην CREAM), στην σκηνή του “Rock & Blues Festival”, στο Donington της Αγγλίας και συγκεκριμένα στην δεύτερη μέρα του, όπου εμφανίστηκαν και οι WISHBONE ASH, οι COMPANY OF SNAKES (με τους πρώην WHITESNAKE Bernie Marsden, Micky Moody, Neil Murray καθώς και τους Don Airey και John Lingwood) και η αδελφή του John Bonham, Deborah.
Μετά την κυκλοφορία του “Be aware of scorpions” από τους MSG, επίσης το 2001, ο κυκλοθυμικός Schenker συνεργάστηκε ξανά με τον Pete Way και τον ντράμερ Jeff Martin σε ένα νέο σχήμα, με το όνομα THE PLOT. Συνεργασία που δύο χρόνια αργότερα θα κυκλοφορούσε ως ένα ομώνυμο άλμπουμ. Προς το παρόν, το καλοκαίρι του 2001 είχε αποφασιστεί ότι οι THE PLOT θα έπαιζαν ως support στους MSG στην αμερικάνικη τους περιοδεία. Ωστόσο, τον Δεκέμβριο και πάλι ο Schenker έπαθε τα δικά του επί σκηνής και δεν κατάφερε να τελειώσει καν το πρώτο κομμάτι, το κλασικό “Into the arena”. Ο κιθαρίστας αποχώρησε, οι υπεύθυνοι ανακοίνωσαν ότι η συναυλία ακυρώνεται και ο κόσμος αποζημιώθηκε με επιστροφή χρημάτων. Το αστείο είναι ότι η εν λόγω εμφάνιση έγινε πάλι στο Palo Alto της Καλιφόρνια, ένα μέρος που προφανώς ο Schenker είχε συνδέσει με την προσωπική του κατάρρευση! O Phil Mogg κράτησε πιο χαμηλό προφίλ κυκλοφορώντας το άλμπουμ “Dancing with St Peter” (2002) με το side project του $IGN OF 4.
Το 2002 θα ήταν η χρονιά που οι UFO θα έμπαιναν στο στούντιο, σε μία ύστατη προσπάθεια αναδιοργάνωσης, για να ηχογραφήσουν το 16ο άλμπουμ τους. Στην θέση του ντράμερ, από την εποχή του “Covenant”, βρίσκεται πλέον ο αρκετά ευχάριστος τύπος, κατά τον Mogg, Άγγλος Aynsley Dunbar. Τεράστιος ντράμερ, με εκθαμβωτική καριέρα. 20 χρονών βρέθηκε ένα βήμα πριν τους JIMI HENDRIX EXPERIENCE, για να χάσει την θέση από τον Mitch Mitchell σε μία ρίψη κορώνα-γράμματα, κυριολεκτικά. Κατέληξε στους BLUESBREAKERS του John Mayall το 1967, ξεκινώντας από εκεί την τεράστια καριέρα του. Μετά από σύντομο πέρασμα από το JEFF BECK GROUP, έφτιαξε το δικό του συγκρότημα, τους AYNSLEY DUNBAR RETALIATION και μετά ακολούθησαν συνεργασίες με τον Frank Zappa, τον David Bowie, έγινε ο πρώτος ντράμερ των JOURNEY για τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ τους, έπαιξε σε τρία άλμπουμ των JEFFERSON STARSHIP και αργότερα αντικατέστησε τον Cozy Powell στους WHITESNAKE το 1985, όντας μέλος της σύνθεσης που ηχογράφησε το κορυφαίο “Whitesnake” (1987). Μετά από μία δεκαετία άρχισε η συνεργασία του με μέλη των UFO, πρώτα στους Mogg/Way (“Edge of the world”, 1997) και έπειτα με τον Schenker (“The unforgiven”, 1998 και “Adventures of the imagination”, 2000).
Την παραγωγή ανέλαβε ο διάσημος Mike Varney, παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας Shrapnel Records. Από την Shrapnel θα κυκλοφορούσε το νέο άλμπουμ, όπως είχε κυκλοφορήσει και το “Covenant”. Μαζί του, ο Steve Fontano, έμπειρος παραγωγός με πιο επιτυχημένη δουλειά την συνεισφορά του στο υπέρ-επιτυχημένο “Supernatural” (1999) του Carlos Santana, ενώ είχε εργαστεί και στο ομώνυμο ντεμπούτο των W.A.S.P (1984).
Οι ηχογραφήσεις θα γινόντουσαν στα Prairie Sun Recording Studios των Mark “Mooka” Rennick και Clifton Buck-Kauffman (ο οποίος συνεισέφερε την προς ανοικοδόμηση έκταση, όντας εκτροφέας κοτόπουλων και έχοντας στην κατοχή του σχετική φάρμα), 70 χλμ. βόρεια του San Francisco. Εκεί ηχογραφήθηκε ένα από σημαντικότερα άλμπουμ της Shrapnel, το ομώνυμο ντεμπούτο των STEELER (με τους πρωτοεμφανιζόμενους Yngwie Malmsteen και Ron Keel) και ακολούθησαν κυκλοφορίες όπως το μνημειώδες “Bonded by blood” των EXODUS, το ομώνυμο ντεμπούτο των ICON, τα “Soldiers of the night” και “Digital dictator”των VICIOUS RUMOURS, το “Houdini” των MELVINS, τα δύο άλμπουμ των CACOPHONY, τα δύο πρώτα των RACER X, άλμπουμ των CHASTAIN και την πρώτης κυκλοφορία κάποιου εξαιρετικά ταλαντούχου κιθαρίστα, ενός … Vinnie Moore (“Mind’s eye”, 1986). Οι Mogg/Way και ο Schenker ηχογραφούσαν εκεί από την διετία 1997-1999, οπότε φαίνεται πως ήταν αρκετά εξοικειωμένοι με τον χώρο και το προσωπικό του studio.
Το πρόγραμμα των παραγωγών ήταν αρκετά φορτωμένο, που δημιούργησε κάποια θέματα στους UFO οι οποίοι ήταν συνηθισμένοι να δουλεύουν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Οι Mogg και Way μετέβησαν στην Καλιφόρνια λίγες μέρες πριν τις ηχογραφήσεις, για να κάνουν πρόβες και να δοκιμάσουν αυτά που είχαν δουλέψει συνθετικά μέχρι τότε. Ο Varney έφερε και κάποιες δικές του ιδέες στην διαδικασία, με αποτέλεσμα να έχουν επαρκές υλικό για ένα κανονικό άλμπουμ. Ο Schenker από την άλλη είχε τους ενδοιασμούς του για το νέο άλμπουμ. Είχε τις αμφιβολίες του τόσο για το line-up, από το οποίο απουσίαζαν οι Andy Parker και Paul Raymond, όσο και για τον Mike Varney. «Ποτέ μην κάνεις επανασύνδεση των UFO εκτός κι αν είναι με την κλασική σύνθεση, συμπεριλαμβανομένου του παραγωγού….αν βγάλεις ένα κομμάτι, η χημεία θα χαλάσει», είχε πει ο Schenker στον Mogg. Όσο για την επιλογή του Mike Varney αντί του Ron Nevison, επίσης του είχε πει να μην το κάνει και πως η επιλογή όχι μόνο δεν θα τον δικαιώσει αλλά θα του γυρίσει μπούμερανγκ! Παρόλαυτα, η ηχογράφηση του νέου άλμπουμ συνεχίστηκε κανονικά, παρά τις όποιες ενστάσεις του Schenker.
Πέρα από την τετράδα Mogg, Way, Schenker και Dunbar, άλλοι συντελεστές του νέου άλμπουμ ήταν οι Jesse Bradman και Luis Maldonado στα δεύτερα φωνητικά, οι οποίοι είχαν επίσης συνεισφέρει στις προηγούμενες δουλειές των Mogg/Way καθώς και στο “Covenant”. Στα πλήκτρα βρίσκεται ο Kevin Carlson, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Aldo Nova και τους BLUE OYSTER CULT, ενώ και αυτός είχε συμμετάσχει στο “Covenant”, μαζί με τον Paul Raymond. O ίδιος ο Varney έπαιξε κιθάρα στο τραγούδι “Fighting man”, ενώ ο έτερος παραγωγός Steve Fontano έχει λάβει συνθετικά credits για άλλα τρία τραγούδια, τα “Shadow dancer”, “Sea of faith” και “Perfect view”. Το τελικό άλμπουμ, που πήρε τον τίτλο “Sharks”, αποτελείτο από 11 κομμάτια (στην πραγματικότητα 10 τραγούδια και 1 μικρό instrumental από τον Schenker, στο τέλος του).
To “Sharks”, που κυκλοφόρησε ακριβώς πριν 20 χρόνια, γενικά δεν απογοητεύει. Τουναντίον, είναι καλύτερο από το “Covenant” που είχε προηγηθεί. Το δυναμικό opener “Outlaw man” φέρνει λίγο στο μυαλό LED ZEPPELIN και BAD COMPANY, που γενικά «ακούγονται» σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ, με τα ρεφρέν να φέρνουν στο μυαλό τους κλασικούς UFO. Τα “Quicksilver rider” και “Serenity” συνεχίζουν στο ίδιο καλό επίπεδο, ενώ στο “Someone’s gonna have to pay”, που φέρνει στο μυαλό το boogie των ZZ TOP (ή ακόμα και τον ρυθμό του “The zoo” των SCORPIONS), πολλοί fans αναγνωρίζουν το highlight του άλμπουμ. Επίσης αξιόλογα είναι και τα “Sea of faith” και “Fighting man”. Γενικά το άλμπουμ προσφέρει τραγούδια αντάξια του ονόματος και της φήμης του συγκροτήματος. Ίσως ένα κλικ κάτω από το “Walk on water” αλλά σίγουρα πάνω από το “Covenant”. Για την απόδοση του Schenker, γράφτηκαν και κάποια σχόλια, με αρκετούς οπαδούς να ισχυρίζονται ότι παίζει λίγο συγκρατημένα ή διστακτικά. Πάντως ο Γερμανός είναι εκεί και το παίξιμο του δεν χάνει αυτή την μαγεία που το διέπει.
Το “Sharks” κυκλοφόρησε στην Shrapnel Records στις ΗΠΑ και από την γερμανική SPV-Steamhammer στην Ευρώπη. Στην ιαπωνική έκδοση του άλμπουμ υπάρχουν τρία bonus τραγούδια, live εκτελέσεις των κλασικών hits “Only you can rock me”, “Too hot to handle” και “Rock bottom”, από μία συναυλία που είχαν δώσει στο Buffalo των ΗΠΑ, την 11η Σεπτεμβρίου 1995. Επίσης, μία ρωσική έκδοση του “Sharks” περιέχει άλλα 7 άγνωστα κομμάτια που δεν αναγράφονται στο εξώφυλλο. Η κυκλοφορία του “Sharks” δεν συνοδεύτηκε από κάποια ιδιαίτερη πορεία στα charts. Κάθε άλλο. Εθεάθη κάπου στο νο. 75 του γερμανικού chart, αλλά πέρα από εκεί, σιωπή.
Το “Sharks” έμελλε να είναι το τελευταίο άλμπουμ των UFO με τον θεό της κιθάρας Michael Schenker. Λόγω διαζυγίου και άλλων θεμάτων ο Schenker βρέθηκε να χρωστάει στους πάντες και αναγκάστηκε να ρευστοποιήσει μεγάλο μέρος της προσωπικής του περιουσίας. Κατά τη διάρκεια του 2002, η σύζυγος του, Linda, είχε πουλήσει τα περισσότερα από τα προσωπικά του υπάρχοντα, πριν η ίδια την κοπανήσει για Ταϊλάνδη με τον γιο τους. Η δε manager του, Bella Piper (με την οποία είχε αποκτήσει δύο κόρες), φέρεται να είχε υπεξαιρέσει τα περισσότερα από τα χρήματα που ο κιθαρίστας είχε κερδίσει κατά τη δεκαετία του ’90, βγάζοντας στο σφυρί αποκλειστικές ηχογραφήσεις μέσω του Διαδικτύου καθώς και χρήματα από την δουλειά του με τους UFO. Προκειμένου να ανταπεξέλθει και να επιβιώσει, αναγκάστηκε να πουλήσει τα λίγα εναπομείναντα προσωπικά του υπάρχοντα, συμπεριλαμβανομένων τριών Gibson Flying V – το σήμα κατατεθέν του- που είχε χρησιμοποιήσει εκτενώς με τους UFO και τους MSG. Μεταξύ άλλων, ο Schenker πούλησε το μερίδιό του στο όνομα των UFO στον Phil Mogg, κάτι που εν γένει ήταν καλό, μιας και το συγκρότημα αποδεσμεύτηκε από το βαρίδι του Γερμανού, ο οποίος δεν μπορούσε να βάλει σε τάξη την ζωή του, πόσο μάλλον την επαγγελματική του δραστηριότητα. Οι UFO θα προχωρούσαν, αντικαθιστώντας τον Schenker με τον Αμερικάνο βιρτουόζο Vinnie Moore, άξιο τέκνο του Mike Varney και της Shrapnel Records. Με τον Moore πορεύονται και έως σήμερα και με αυτόν θα τελειώσουν, όπως φαίνεται, την 29η Οκτωβρίου 2022 στην αποχαιρετιστήρια συναυλία τους στην Αθήνα (σ.σ. αν και τελικά, λίγο πριν ανέβει το κείμενο, η καρδιά του Mogg τους πρόδωσε και η περιοδεία αναβλήθηκε).
Πλέον, ο Michael θα έμπαινε σε κέντρο αποτοξίνωσης και θα διέμενε σε ένα ξενοδοχείο στο Phoenix της Αριζόνα. Παρόλο που κατάφερε να υπογράψει μία επικερδή συμφωνία με την εταιρεία Dean Guitars (η οποία παρεμπιπτόντως θα ενέτασσε στο roster της και τον αντικαταστάτη του στους UFO, Vinnie Moore, αλλά και τον παλιό του αντικαταστάτη στους SCORPIONS, Uli Jon Roth), για μία δική του σειρά από signature κιθάρες και κουτσά-στραβά ενεργοποίησε ξανά τους MSG, δεν έπαψε να βρίσκει μπροστά του τα απότοκα των κακών επιλογών του. Προσέλαβε μία νέα manager, κάποια Nancy Lewis, την οποία απέλυσε μετά από τρεις μήνες. Οι συνεχιζόμενες διαμάχες του με την Piper, την πρώην σύζυγό του Linda και τη Lewis έφτασαν στο απροχώρητο. Η Linda Schenker και η Piper ισχυρίστηκαν ότι ο κιθαρίστας ήταν ένας κακός πατέρας και η Lewis τον κατηγόρησε δημόσια ότι δεν πλήρωσε τους φόρους εισοδήματός του, καθώς και άλλα χρέη. Ο Schenker αντέδρασε τελείως αψυχολόγητα, βγάζοντας τα ίδια του τα άπλυτα στην φόρα, μέσω μιας μακροσκελούς επιστολής που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του. «Δεν νιώθω ασφαλής να επιστρέψω στις ΗΠΑ … με απειλούν με αναστολή του διαβατηρίου μου, πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων μου και φυλάκιση», ήταν κάποια από τα πράγματα που δήλωσε. Πληροφοριακά, πάντως, φαίνεται ότι ο Schenker έχει βρει τον δρόμο του, έχει καθαρίσει γενικώς και η φετινή του δουλειά με τίτλο “Universal”, είναι αξιολογότατη, να την τσεκάρετε!
Εκτός από κάποιες ατέλειες στην παραγωγή και τα σόλο, το “Sharks” έχει τα χαρακτηριστικά UFO στοιχεία. Διαθέτει αξιομνημόνευτα τραγούδια, παρά το γεγονός ότι η πάντα εύφλεκτη σχέση μεταξύ Mogg, Way και Schenker έφτασε ξανά στα όρια της, πράγμα που οδήγησε τον κιθαρίστα στο να χάσει το ενδιαφέρον του και απλά να μην αποδώσει στο απόλυτο επίπεδο του, όντας απλά καλός. Ωστόσο, στο “Sharks” φάνηκε, για τελευταία φορά, ότι οι τρεις τους είχαν ξανά αυτή την ιδιαίτερη ικανότητα που τους έκανε να επανέρχονται από την πανωλεθρία, ανεξάρτητα από γροθιές, ναρκωτικά, ακυρωμένες συναυλίες, αλκοόλ και κακή διάθεση και συμπεριφορά.
Κώστας Τσιρανίδης
