ΟΝΟΜΑ ALBUM: “The game” – QUEEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1980
ΕΤΑΙΡΙΑ: EMI Records, Electra
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: QUEEN – Reinhold Mack
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Δεύτερα φωνητικά/Πιάνο/Synthesizer/Ακουστική κιθάρα/co-Lead φωνητικά ”Rock it (Prime jive), ”Sail away sweet sister” – Freddie Mercury
Ηλεκτρική, Ακουστική, Lead κιθάρα/Δεύτερα φωνητικά/Πιάνο/Synthesizer/Lead Φωνητικά ”Sail away sweet sister” – Brian May
Τύμπανα/Κρουστά/Δεύτερα φωνητικά/Rhythm κιθάρα/Synthesizer/Lead Φωνητικά ”Rock it (Prime jive)/co-Lead φωνητικά ”Coming soon” – Roger Taylor
Μπάσο/Rhythm κιθάρα/Ακουστική κιθάρα/Πιάνο/Κρουστά – John Deacon
Με τους QUEEN είχα πάντα μια ιδιαίτερη σχέση λατρείας, μιας και είναι από τα σχήματα που σε μεγάλο βαθμό διαμόρφωσαν και έδειξαν τον δρόμο κατά την νεανική περίοδο των μουσικών μου αναζητήσεων. Στην πορεία, μολονότι πορεύτηκα προς σκληρότερα ηχητικά μονοπάτια, οι Βρετανοί κολοσσοί της παγκόσμιας μουσικής σκηνής παρέμειναν και πήραν ακόμα μεγαλύτερη θέση στην καρδιά μου και στα ακούσματά μου και θα βρίσκονται πάντα εκεί για εμένα. Δεν είχαν ποτέ είδος, δεν είχαν ποτέ ταμπέλα, δεν είχαν κανέναν, μα κανέναν, ενδοιασμό τί μουσική θα γράψουν και πώς, μέχρι ποιού σημείου να πειραματιστούν και πολλά άλλα τέτοια ζητήματα που απασχολούν συχνά τα μουσικά συγκροτήματα. Ήταν ανέκαθεν, και έμειναν μέχρι το τέλος, ένα σχήμα που αποτελούνταν από τέσσερις εκπληκτικούς και ευφυέστατους μουσικούς με τεράστια προσωπικότητα, όντας πλήρως ακομπλεξάριστοι από την πρώτη κιόλας στιγμή που συστήθηκαν στον κόσμο, πίσω στο μακρινό 1973 όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους. Έπαιξαν κάθε δυνατό μουσικό είδος που τους φάνηκε ενδιαφέρον και μάλιστα κατάφεραν να επηρεάσουν καλλιτέχνες από πάρα πολλά μουσικά είδη πέραν του rock και του metal, των οποίων μάλλον δεν υπάρχει κατηγορία που να μην έχει πάρει κάτι από τους QUEEN, όπως jazz, pop, electro, new wave, disco, soundtrack και πολλές άλλα. Γι’ αυτούς και πολλούς άλλους λόγους οι QUEEN είναι, κατά την εκτίμηση μου, ένα από τα πέντε σημαντικότερα σχήματα στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής.
Πάμε τώρα στο κυρίως θέμα, με τον χρόνο να γυρίζει σαράντα χρόνια πίσω, τότε που το τεράστιο αυτό σχήμα κυκλοφορεί το ”The game”, το ποίο και έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ο πιο επιτυχημένος δίσκος της μπάντας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, καθώς καρφώθηκε με το «καλημέρα» στο νούμερο ένα του Billboard 200 και έγινε τέσσερις φορές πλατινένιο μόνο στις Η.Π.Α. Ανήσυχοι όπως πάντα οι QUEEN, μετά το περίεργο και δύσκολο για πολλούς ”Jazz” αλλά και μια ακόμα υπέρ-επιτυχημένη περιοδεία, τη ”Live killers”, αποφασίζουν να διαφοροποιήσουν για μια ακόμη φορά τον ήχο τους, προσθέτοντας νέα στοιχεία και πειραματισμούς. Έτσι θα χρησιμοποιήσουν για πρώτη φορά synthesizer στα κομμάτια τους, θα προσθέσουν μια pop και dance αισθητική στον μουσικό τους καμβά και θα μας προσφέρουν έναν δίσκο με 10 υπέροχες σχεδόν στο σύνολο τους συνθέσεις διάρκειας 35 μισή λεπτών. Η δε πρώτη πλευρά του δίσκου αποτελείται από σχεδόν αψεγάδιαστα κομμάτια, δεδομένου ότι μιλάμε για μια πεντάδα που έχει μόνο hits. Το αριστούργημα του μπασίστα John Deacon και ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια στην καριέρα τους ”Another one bites the dust”, το εμπνεύστηκε ακούγοντας το disco κομμάτι ”Good times” του R&B σχήματος της δεκαετίας του ’70 CHIC, εξ ου και ο funky χαρακτήρας του. Στον ίδιο πιστώνεται και το υπέροχο χορευτικό rock n’ roll ”Need your loving tonight”. O δε Mercury έχει τα credits για 2 φανταστικά κομμάτια, το εισαγωγικό ”Play the game”, που αναφέρεται σε έναν αποτυχημένο του έρωτα και ακροβατεί υπέροχα ανάμεσα στο πιάνο, τα synth και τις κιθάρες και το άλλο είναι και αυτό ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και πολυπαιγμένα κομμάτια της μπάντας, το ”Crazy little thing called love”, ένα rockabillly έπος 2 λεπτών και 40 δευτερολέπτων, που στις συναυλίες με το παιχνίδι με τον κόσμο έφτανε μέχρι και τα 5-6 λεπτά διάρκειας. Το κομμάτι είναι ένας φόρος τιμής του Mercury στον θρύλο Elvis Presley, και ο μύθος λέει ότι το εμπνεύστηκε και το έγραψε μέσα σε μόλις δέκα λεπτά ενώ ήταν στην μπανιέρα του δωματίου του στο ξενοδοχείο Hotel Bayerischer Hof στο Μονάχο. Στην υπέροχη αυτή πεντάδα βρίσκεται και μια εκπληκτική σύνθεση του Brian May, το ”Dragon attack”, η πιο heavy κατά γενική ομολογία (αν διαφωνείτε ρωτήστε και τους TESTAMENT που το έχουν διασκευάσει), groove-ατη, με τις δυναμικές κιθάρες, που δεν έλειπε ποτέ από το setlist της μπάντας την πενταετία που ακολούθησε.
Η δεύτερη πλευρά του δίσκου με τα υπόλοιπα πέντε κομμάτια του άλμπουμ, μπορεί να μην ήταν τόσο άρτια όσο η πρώτη και να μην τράβηξε πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και των κριτικών, όμως δεν ήταν σε καμία περίπτωση αμελητέα. Μάλιστα πιστεύω ότι τρία εξ αυτών δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, όντας εξαιρετικές συνθέσεις. Το ”Rock it (Prime jive)”, σύνθεση του ντράμερ Roger Taylor, έχει μια πολύ ωραία rockabilly αισθητική που φέρνει έντονα στον νου Billy Idol. Βασικός τραγουδιστής εδώ είναι ο Taylor, με τον Mercury να εμφανίζεται στην εισαγωγή και στο refrain. Το ”Sail away sweet sister” είναι μια υπέροχη ρομαντική mid-tempo σύνθεση του Brian May, που συνδυάζει το πιάνο με ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα, και κρατά τον ρόλο και του βασικού τραγουδιστή, με τον Mercury να κάνει τα φωνητικά στο refrain και τη γέφυρα του κομματιού. Σε αυτή την τριάδα είναι σίγουρα και το πιο προβεβλημένο από τη δεύτερη πλευρά του δίσκου, το power ballad κομμάτι ”Save me”, μια σύνθεση του May με την οποία και κλείνει ο δίσκος, όπου ο ίδιος παίζει πιάνο, synthesizer, ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα. Το εν λόγω κομμάτι κυκλοφόρησε ως single στην Μεγάλη Βρετανία πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ για λόγους προώθησης και μάλιστα τα πήγε αρκετά καλά, καθώς μπήκε στα UK Singles charts και παρέμεινε στη θέση 11 για έξι εβδομάδες.
Για τους χαρισματικούς μουσικούς που συνέθεταν αυτό το τεράστιο σχήμα δε νομίζω ότι χρειάζεται να σχολιάσουμε κάτι ιδιαίτερο. Άλλωστε μιλάμε για τέσσερις εκπληκτικούς καλλιτέχνες, που, πέρα από την αδιαμφισβήτητη ικανότητα τους στα βασικά τους όργανα, είχαν την άνεση να χειρίζονται με ιδιαίτερη ικανότητα και άλλα, όντας στην πραγματικότητα πολύ-οργανίστες. Με τους Mercury, May και Taylor να διαθέτουν υπέροχες φωνές, οι QUEEN είχαν τεράστια ευχέρεια στο πώς να διαχειρίζονται φωνητικές γραμμές και μελωδίες. Έστω και αν τελικά έλαμπε η εκπληκτική, τεράστια φωνή του Freddie Mercury, κατάφερναν και οι άλλοι δυο να παίρνουν και σε αυτόν τον τομέα τα credits τους.
Το όλο εγχείρημα διαθέτει και μια εξαιρετική παραγωγή την οποία δούλεψαν μαζί οι QUEEN και ο πολύπειρος και πασίγνωστος τότε Γερμανός παραγωγός Reinhold Mack (είχε ήδη συνεργασίες με DEEP PURPLE, SCORPIONS, T-REX, ELO, THE ROLLING STONES, David Coverdale κ.α.). Κατά τον Brian May, ο Mack τους βοήθησε και τους διευκόλυνε πάρα πολύ, δίνοντας τους νέους τρόπους και τεχνικές κατά την διάρκεια της ηχογράφησης και ανοίγοντας τους νέους ορίζοντες για πειραματισμούς στον συγκεκριμένο τομέα.
Κλείνοντας, να πούμε πως το ”The game” αποτέλεσε μια ακόμα μεγάλη επιτυχία από αυτές που μεγάλωσαν, καθιέρωσαν και ανήγαγαν τους QUEEN ως ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα στην παγκόσμια μουσική σκηνή.
Did you know that:
– Το ”The game”, όπως είπαμε και στο κείμενο, είναι το πιο επιτυχημένο άλμπουμ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού όπου και καρφώθηκε στη πρώτη θέση του Billboard 200 πουλώντας μόνο στην Αμερική πάνω από τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα κάτι που έκανε τον δίσκο τέσσερις φορές πλατινένιο στις Η.Π.Α. Αντίστοιχα όμως επιτεύγματα είχε και σε πάρα πολλά άλλα μέρη του κόσμου, καθώς βρέθηκε στην πρώτη θέση των charts σε Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία και Καναδά, στην δεύτερη θέση στην Γερμανία, στην πέμπτη στην Ιαπωνία και στην Αυστρία αλλά και κάτω από την δεκάδα σε πολλές ακόμα. Επίσης κατέστη δυο φορές πλατινένιο στην Αργεντινή, μια στην Πολωνία και χρυσό σε Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία, Αυστρία και Νέα Ζηλανδία.
– Το ”Play the game”, ένα από τα singles και video clip του δίσκου, έφτασε μεταξύ άλλων στην 14η θέση των UK single charts, στην 42η θέση του Billboard και στην 22η των Canada charts. Το εξώφυλλο του single καθώς και το video προώθησής του που σκηνοθέτησε ο Brian Grant, σηματοδοτούν την πρώτη εμφάνιση του Mercury με το μουστάκι που έμελλε να γίνει και το σήμα κατατεθέν του. Ο Brian May δεν χρησιμοποίησε το δικό του σήμα κατατεθέν, την Red Special κιθάρα του, αλλά μια ρέπλικα της Fender Stratocaster από την Satellite. Αυτό έγινε πιθανότατα προς αποφυγή πρόκλησης ζημιάς κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής όπου ο Mercury αρπάζει την κιθάρα από τον May και μετά του την ξαναπετάει. Η σκηνή γυρίστηκε και παίχτηκε ανάποδα για να είναι πιο εύκολο για τον May να παίξει το solo του αφότου ‘έπιασε’ την κιθάρα που του πέταξε πίσω ο Mercury.
– Το ”Dragon attack” , όπως προείπαμε έχει διασκευαστεί από τους TESTAMENT και θα το βρει κανείς ως bonus track στο εξαιρετικό άλμπουμ των Αμερικανών thrashers ”Dark roots of the earth”.
– Το ”Dragon attack” είναι ένα από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια του μπασίστα των QUEEN John Deacon, σύμφωνα με δηλώσεις του. Όμως και ο ντράμερ τους Roger Taylor είχε το συγκεκριμένο κομμάτι περί πολλού, γιατί, όπως έχει δηλώσει, ήταν αρκετά μανιτζέβελο και πρόκληση για τον ίδιο, καθώς απαιτούσε δυναμικότητα και επιθετικότητα στα χτυπήματα αλλά και αντοχή, κάτι που ήταν πολύ σκληρό ειδικά για τον δεξιό καρπό του.
– Το ”Need your loving tonight”, που ήταν και αυτό μέσα στα singles του δίσκου και έφτασε στην 44η θέση του Billboard, θεωρήθηκε από πολλούς κριτικούς ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, χαρακτηρίστηκε ως power pop, ήχο που κατά κύριο λόγο εκπροσωπούσαν τότε σχήματα όπως οι THE WHO, THE BYRDS, THE BEACH BOYS. Υπήρχαν όμως και άλλοι που το βρήκαν ως μια rock ‘n’ roll εκδοχή των BOSTON.
– Ο Brian May εμπνεύστηκε τους στίχους του ”Save me” από τον χωρισμό και το διαζύγιο ενός πολύ καλού του φίλου. Υπήρξε, όπως αναφέραμε και στο κείμενο, προωθητικό single για τον δίσκο, κυκλοφόρησε όμως μόνο στην Ευρωπαϊκή και στην Ιαπωνική αγορά. Για τον ίδιο λόγο γυρίστηκε και σε video clip. Το video για το κομμάτι γυρίστηκε στο Alexandra Palace στις 22 Δεκεμβρίου το 1979 με σκηνοθέτη τον Keith “Keef” MacMillan και περιέχει animation μιας γυναίκας κι ενός περιστεριού. Το video ήταν και το τελευταίο που εμφανίζεται ο Freddie χωρίς μουστάκι.
– Το ”Crazy little thing called love” έγινε το πρώτο single στην ιστορία των QUEEN που μπήκε στο νούμερο ένα του US Billboard hot 100. Την ίδια θέση κατέλαβε σε Καναδά, Αυστραλία και Ολλανδία, ενώ καρφώθηκε στη δεύτερη θέση των UK single charts της Μεγάλης Βρετανίας. Το video για το κομμάτι γυρίστηκε στα Trillion Studios στις 22 Σεπτεμβρίου το 1979 σε σκηνοθεσία του Dennis De Vallance και περιελάμβανε τέσσερις χορευτές και ένα ‘πάτωμα’ από χέρια. Παρόλο που ο Mercury συνήθιζε να παίζει με μια 12-χορδη ηλεκτρακουστική κιθάρα Ovation Pacemaker 1615 και αργότερα με μια ηλεκτρική εξάχορδη Fender Telecaster, και οι δύο του May, ηχογράφησε το κομμάτι στο studio με μια εξάχορδη ακουστική με εξωτερικά μικρόφωνα. Ο Mercury έπαιξε και το αρχικό solo της κιθάρας σε μια εκδοχή του κομματιού που έχει χαθεί.
– Το single του ”Another one bites the dust” κατέκτησε και αυτό την κορυφή του US Billboard Hot 100 , αλλά σημείωσε και πάρα πολλές πρωτιές σε άλλα singles charts, όπως του Καναδά, του Ισραήλ, της Ισπανίας και άλλων. Έχει πουλήσει πάνω από 7 εκατομμύρια κόπιες σε όλον τον κόσμο. Το κομμάτι παιζόταν σε όλα τα live της μπάντας από την στιγμή που κυκλοφόρησε μέχρι και το 1986 που οι QUEEN σταμάτησαν να περιοδεύουν λόγω της αρρώστιας του Mercury. Ο John Deacon έχει δηλώσει σχετικά «Άκουγα πολλή μουσική Soul όταν πήγαινα σχολείο και πάντα με ενδιέφερε αυτό το είδος. Ήθελα καιρό να γράψω ένα κομμάτι σαν το “Another One Bites the Dust”, αλλά το μόνο που είχα αρχικά ήταν η γραμμή και το riff του μπάσου. Σταδιακά το «γέμισα» και η μπάντα προσέθεσε ιδέες. Μου ακουγόταν ως χορευτικό κομμάτι αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα γινόταν τόσο μεγάλη επιτυχία. Το κομμάτι επιλέχτηκε από τον δίσκο και άρχισαν να το παίζουν κάποιοι από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς με μουσική των μαύρων στις Η.Π.Α., κάτι που δε μας είχε ξανασυμβεί. Ο Michael Jackson ήταν αυτός που μας πρότεινε να το κυκλοφορήσουμε ως single. Ήταν οπαδός μας κι ερχόταν στα shows μας. Ο Brian May έχει πει σχετικά με το κομμάτι, ”Ο Freddie πάντοτε πολεμούσε για τα πράγματα στα οποία πίστευε, όπως ήταν και το ‘Another One Bites the Dust’ , το οποίο ήταν μια μεγάλη αλλαγή για τους QUEEN. Ο Roger, εκείνην την περίοδο, ήταν κάθετος ότι το κομμάτι δεν ήταν rock n’ roll και ήταν αρκετά θυμωμένος με το πώς εξελισσόταν. Τότε ο Freddie είπε, “Χρυσό μου, άσ’ το πάνω μου. Πιστεύω σε αυτό”. Ο John είχε γράψει το τραγούδι, αλλά χρειάστηκε την υποστήριξη του Freddie για να πραγματοποιηθεί. Επίσης, ο μακαρίτης Freddie Mercury είχε πει σχετικά ”Credit για το κομμάτι πρέπει να λάβει για πολλούς λόγους ο Michael Jackson . Ήταν οπαδός και φίλος και μου έλεγε διαρκώς “Freddie, χρειάζεστε ένα κομμάτι που να μπορούν να χορεύουν κι οι γάτες”. Ο John μας έπαιξε αυτό το riff σε μια πρόβα και όλοι μας σκεφτήκαμε αμέσως τη disco, που ήταν πολύ δημοφιλής εκείνην την εποχή. Το δουλέψαμε και μόλις ήταν έτοιμο το παίξαμε στον Michael. Ήξερα ότι τα είχαμε καταφέρει μόλις τον είδα να κουνάει το κεφάλι του ρυθμικά πάνω-κάτω. “Αυτό είναι, είναι τέλειο! Κυκλοφορήστε το και θα πάει στην κορυφή των charts,” είπε. Έτσι και κάναμε κι έτσι συνέβη”.
– Το ”Another One Bites the Dust” χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια ενός επεισοδίου της βασιζόμενης σε αληθινά γεγονότα τηλεοπτικής σειράς American Crime Story με τίτλο “A Jury in Jail”. Επίσης χρησιμοποιήθηκε σε μια μελέτη για την εκπαίδευση των γιατρών στην ΚΑΡ.Π.Α για να δίνει τον σωστό αριθμό θωρακικών συμπιέσεων. Η μπασογραμμή είναι κοντά στους 110 χτύπους ανά λεπτό και οι συμπιέσεις συστήνεται να είναι 100-120 το λεπτό.
– Αρκετές διασκευές έχουν γίνει στο ”Another one bites to dust”, ενδεικτικά όμως θα αναφέρουμε δυο πάρα πολύ καλές. Η πρώτη είναι από τον Jeff Scott Soto και την μπάντα του στο live με τον τίτλο ”The JSS Queen concert”, που κυκλοφόρησε σε DVD και σε CD. Η δεύτερη βρίσκεται στον δίσκο ”Dragon Attack – a tribute to Queen” όπου η ετερόκλητη τετράδα των Adam Paskowitz στα φωνητικά, John Petrucci στην κιθάρα, Rudy Sarzo στο μπάσο και Tommy Aldridge στα τύμπανα αποτίουν έναν υπέροχο φόρο τιμής τόσο στην μπάντα των QUEEN όσο και στο μοναδικό αυτό κομμάτι.
– Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ διαδεδομένο σε αθλητικές εκδηλώσεις, με στόχο τους ηττημένους.
Παναγιώτης ”The Unknown Force” Γιώτας
