a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Symphony Masses: Ho Drakon Ho Megas” – THERION
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1993
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Megarock, Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Rex Gisslén, THERION
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Christofer Johnsson – Φωνητικά, κιθάρες, πλήκτρα
Magnus Barthelson – Κιθάρες
Andreas Wallan Wahl – Μπάσο
Piotr Wawrzeniuk – Τύμπανα
ΘΗΡΙΟΝ: Ο Δράκων ο μέγας. Αυτό είναι ουσιαστικά το όνομα του τρίτου δίσκου των μεγάλων THERION. Η επιφώνηση του “Ho Drakon Ho Megas” χρησιμοποιείται συνήθως στο τέλος των τελετών και των τελετουργιών όταν επικαλείται τη Δρακόντεια δύναμη το μαγικό τάγμα του Dragon Rouge, στο οποία ο επικεφαλής του συγκροτήματος Christofer Johnsson ήταν μέλος.
Μουσικά, το άλμπουμ λειτουργεί μεταιχμιακά, μιας και πρόκειται για τον ενδιάμεσο σύνδεσμο μεταξύ του death παρελθόντος της μπάντας και του συμφωνικού μέλλοντος το οποίο θα ακολουθήσει, δίνοντας στο σχήμα την μοναδική ταυτότητα που κουβαλούσε (και κουβαλά) ως ένα πρωτοποριακό συγκρότημα, με τάσεις για πειραματισμό και προσθήκης κλασσικών στοιχείων στον ήχο του.
Κάπου ανάμεσα στις ρίζες τους στο death metal λοιπόν και στο symphonic metal, οι THERION δημιούργησαν αυτό το άλμπουμ – στολίδι που καταφέρνει να ενσωματώσει και τις δύο επιρροές του mastermind Johnsson σε μια μοναδική ακουστική εμπειρία.
Τα δύο πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος είναι εξαιρετικά δείγματα σουηδικού death metal με μια αίσθηση κλασσικότροπης ενσωματωμένης μελωδίας μέσα σε μια πανούργα σύνθεση τραγουδιών. Οι THERION καταφέρνουν να διατηρήσουν αυτήν την ιδιόμορφη μελωδικότητα και την αυθεντικότητα που τους διακρίνει στη σύνθεση των τραγουδιών και να συνδυάσουν τα παραπάνω με διάφορες μελωδίες και χορωδιακά μέρη, μεταβαίνοντας απρόσκοπτα από το death metal στο heavy metal και από εκεί στο συμφωνικό (όχι πολύ έντονο ακόμα) στοιχείο, σε όλο το άλμπουμ. Όλο αυτό, βγαίνει τόσο φυσικά και αβίαστα, με έναν τρόπο τόσο μοναδικό που λίγοι μπορούσαν τότε να το καταφέρουν. Για κάποιο λόγο οι THERION θεωρούνται πρωτοπόροι και μεγάλοι άλλωστε, έτσι δεν είναι;
Οι απαρχές της μελλοντικής φιλοδοξίας των THERION, για την μουσική κατεύθυνση που θα ακλουθούσαν στο μέλλον, φαίνονται ξεκάθαρα εδώ με τις μοναδικές ενορχηστρώσεις και την ενσωμάτωση των πλήκτρων, αλλά η πραγματική δεξιοτεχνία είναι ότι το σπάσιμο του βασικού αδυσώπητου ρυθμού σε διαφορετικούς ρυθμούς, ώστε να ταιριάζει με τις διαθέσεις κάθε ενός από τα υπέροχα κομμάτια που σχηματίζουν το σύνολο αυτού του απίστευτου άλμπουμ. Μερικά από αυτά είναι πιο σκοτεινά, άλλα έχουν έναν μεσανατολικό ύφος, όλα όμως δίνουν το ίδιο, εξαιρετικό αποτέλεσμα. Η δουλειά στην κιθάρα είναι φανταστική, όπως και κάθε συμφωνική τάση, γεγονός που καθιστά αυτό το άλμπουμ όχι μόνο ένα μεταβατικό άλμπουμ στο ρεπερτόριο των THERION, αλλά μία μοναδική εμπειρία στα αυτιά του κάθε ακροατή.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
