ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Temples of ice” – VENOM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1991
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Under One Flag
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Kevin Ridley
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Tony Dolan (a.k.a. Demolition Man)
Κιθάρες – Jeff Dunn (a.k.a. Mantas), Al Barnes
Μπάσο – Tony Dolan
Drums – Tony Bray (a.k.a. Abaddon)
Δεν ξέρω αν σας έχω πει πόσο μεγάλη αδυναμία τρέφω στην περίοδο των VENOM με τον Tony Dolan. Μπορεί οι δίσκοι με τον Cronos να είναι περισσότερο εμβληματικοί και επιδραστικοί, εκτιμώ όμως ότι τα άλμπουμ με τον Dolan εμπεριέχουν περισσότερη ποιότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι μπάντα χάνει καθόλου από τη μουσική της ταυτότητα. Το δεύτερο άλμπουμ των VENOM με τον Dolan στα φωνητικά, κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1991 και δεν θα μπορούσα να μην πω δυο πράγματα για αυτό.
Και ο τίτλος αυτού, “Temples of ice”. Ένας δίσκος που είχε τον δύσκολο ρόλο να διαδεχθεί το τεράστιο “Prime evil” του 1989. Όχι φυσικά χωρίς προβλήματα. Αυτή τη φορά όμως οι προστριβές δεν ήταν ανάμεσα στα μέλη της μπάντας αλλά με την δισκογραφική εταιρία. Μετά την επιτυχία του “Prime evil” , η Under One Flag μυρίζεται φρέσκο χρήμα και ξεζουμίζει τους Βρετανούς με όποιον τρόπο μπορεί. Έτσι, το 1990 και ενώ οι VENOM έχουν αρχίσει να δουλεύουν στον διάδοχο του “Prime evil”, η Under One Flag τους υποχρεώνει να κυκλοφορήσουν ένα EP με την προοπτική να κρατηθεί το όνομα της μπάντας στο προσκήνιο. Οι VENOM αρνούνται, αλλά δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά, βάσει συμβολαίου. Μέσα στο 1990 λοιπόν, κυκλοφορούν το παντελώς άχρηστο και αχρείαστο EP “Tear your soul apart” με έξι κομμάτια εκ των οποίων ένα από το “Prime evil” (“Skool daze”), δύο leftovers από τις ηχογραφήσεις του εν λόγω άλμπουμ (“The ark”, “Civilized”) και τρεις live εκτελέσεις στα “Angel dust”, “Bursting out” και “Hell bent for leather” (διασκευή στους JUDAS PRIEST). Όπως δήλωνε και ο Abaddon τότε, “To EP αυτό βγήκε για να ικανοποιήσει τις ορέξεις της UOF, για κανένα άλλο λόγο”. Πραγματικά, το μοναδικό κομμάτι που αξίζει είναι το “The ark” (γραμμένο μάλιστα για τον Indiana Jones!) και σίγουρα αυτή δεν ήταν σοβαρή αιτία για κάποιον να αγοράσει το EP αυτό παρά μόνο για συλλεκτικούς λόγους. Το γυαλί ανάμεσα στους VENOM και την Under One Flag είχε ραγίσει κι αυτό φάνηκε την επόμενη χρονιά που κυκλοφόρησε το “Temples of ice”.
Το λογότυπο της μπάντας που θρυμματίζεται στο εξώφυλλο, έρχεται σε άμεση σχέση με τον τίτλο του δίσκου αλλά κρύβει και έναν κρυφό συμβολισμό καθώς υποδηλώνει τους τριγμούς που είχαν αρχίσει να κλυδωνίζουν τα θεμέλια του οικοδομήματος των VENOM. Ηχητικά το “Temples of ice” ακούγεται λιγότερο τεχνικό από τον προκάτοχό του αλλά περισσότερο τσαμπουκαλεμένο και οργισμένο καθώς η μπάντα ξεσπά απέναντι σε όλους και σε όλα μέσω της μουσικής. Με το πρώτο άκουσμα, προκαλεί εντύπωση η κιθαριστική δουλειά των Mantas/ Barnes . Δεν θα ήταν υπερβολή ίσως αν πω ότι σε σημεία ακούγεται ακόμη καλύτερη και από αυτήν του “Prime evil”. Συνθετικά τώρα, υπάρχουν κάποια απίστευτα τραγούδια όπως το εναρκτήριο “Tribes” και το ομώνυμο στον επίλογο, ταχύτατα κομμάτια και δυναμικά, και το ρυθμικό, στακάτο και ογκώδες “In memory of” που θεωρώ ότι αποτελούν και τα highlights του δίσκου. Υπάρχει επίσης το “Playtime”, στα πλαίσια του χαβαλέ που πάντα διέκρινε τους VENOM και που κλείνει στιχουργικά την kinky τριλογία που ξεκίνησε με το “Teacher’s pet” από το “Black metal” και συνέχισε με το “Skool daze” από το “Prime evil”. Όσο για τα υπόλοιπα κομμάτια υπάρχουν κάποιες πολύ καλές στιγμές και κάποιες που, ενώ δεν είναι κακές, κατεβάζουν ελαφρώς τον πήχη. Στην πρώτη κατηγορία μπορούμε να βάλουμε τα speed/thrash “Acid” και “Arachnid” ή ακόμα το απρόσμενα μελωδικό “Faerie tale”, ενώ στον αντίποδα, τα “Even in heaven” και “Trinity MCMXLV 0530” ενώ έχουν κάποιες πολύ καλές ιδέες και δυναμικά riffs, κάπου χωλαίνουν σε σύγκριση με τα υπόλοιπα και επηρεάζουν το συνολικό αποτέλεσμα. Τέλος, η διασκευή στο “Speed king” των DEEP PURPLE, εκτιμώ ότι είναι μια ατυχής όσο και αχρείαστη επιλογή. Η απόδοση όλων των μελών της μπάντας βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, με τους Barnes και Mantas να κλέβουν την παράσταση όπως προανέφερα. Από κοντά ο Dolan τον γνωστό τσαμπουκά του στα φωνητικά, ενώ θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί η συνεχής τεχνική βελτίωση του Abaddon στα τύμπανα που είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Με εξαίρεση λοιπόν ένα δυο μικρές παραφωνίες, το “Temples of ice” κρίνεται ως μια πολύ καλή αλλά και υποτιμημένη δουλειά που οπωσδήποτε είναι κρίμα να περνάει απαρατήρητη. Αναπόφευκτη και μοιραία η σύγκριση με τον προκάτοχό του, καθώς ενώ το “Prime evil” δεν περιέχει ούτε ένα filler, το “Temples of ice” χάνει στις λεπτομέρειες, προσωπική μου άποψη όμως είναι ότι θα μιλάγαμε για δισκάρα εάν δεν είχε προηγηθεί το έπος του 1989. Εκτιμώ ότι σε σειρά αξιολόγησης των τριών άλμπουμ αυτής της περιόδου των VENOM το “Temples of ice” έρχεται τρίτο, πίσω από τα “Prime evil” και “The waste lands” , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αξιοπρεπές, το αντίθετο μάλιστα. Αντί επιλόγου, κρίνεται σκόπιμο εδώ να σημειώσουμε ότι όλα τα άλμπουμ των VENOM με τον Dolan επανακυκλοφορούν σύντομα, και αξίζει να τα προσθέσετε στη δισκοθήκη σας όσοι δεν τα έχετε, καθώς βρίσκονταν εκτός διανομής για μεγάλο χρονικό διάστημα και όσα αντίτυπα υπήρχαν κοστολογούνταν σε εξωφρενικές τιμές. Μια αδικία χρόνων φαίνεται να αποκαθίσταται και μάλιστα με μεγάλη δυσκολία, καθώς το brand name των VENOM ανήκει πλέον στον Cronos, ενώ τα συνθετικά δικαιώματα των τριών αυτών δίσκων ανήκουν στους Dolan/ Mantas/ Abaddon. Μύλος με λίγα λόγια, ή αλλιώς, τυπικές VENOM καταστάσεις…
Did you know that:
- Το κομμάτι “In memory of “ είναι αφιερωμένο στον Paul Miller, δημοσιογράφο του Kerrang! , μεγάλο υποστηρικτή της underground thrash/ speed metal σκηνής και στενό φίλο των VENOM που σκοτώθηκε σε δυστύχημα τον Οκτώβριο του 1990.
- Η πρώτη επιλογή των VENOM για τη θέση του παραγωγού ήταν ο μετέπειτα βραβευμένος με Grammy , Howard Benson (SANCTUARY, MOTORHEAD, SEPULTURA μεταξύ πολλών) αλλά εκείνη την περίοδο δεν ήταν διαθέσιμος και έτσι κατέληξαν πάλι στη σιγουριά του Kevin Ridley.
- Η κόντρα των VENOM με την Under One Flag είχε σαν αποτέλεσμα την μηδαμινή προώθηση του “Temples of ice” από την εταιρία και το άλμπουμ πάτωσε εισπρακτικά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την αποχώρηση του Al Barnes από την μπάντα, όντας απογοητευμένος από τις εξελίξεις.
Θοδωρής Κλώνης
