NIGHTWISH virtual concert review

Rock Hard

May 31, 2021

303

Για να είμαι ειλικρινής, η ιδέα αυτών των virtual concerts, δεν μου είχε κάτσει ποτέ καλά. Ναι, καταλαβαίνω ότι οι μπάντες πρέπει με κάποιο τρόπο να υπάρχουν στην ουσία με αυτόν τον 1,5 χρόνο που κάποιος αποφάσισε να πατήσει pause στη ζωή μας (ασχέτως που ταυτόχρονα την επηρεάζει) και καταλαβαίνω επίσης ότι για κάποιες είναι ζωτικής σημασίας, γιατί τα έσοδα έρχονται κυρίως από τα live shows, τα οποία δεν υπάρχουν όμως. Καταλαβαίνω επίσης, ότι δεν γίνεται από την άλλη, να σταματήσουμε την ενασχόληση με τη μουσική, έτσι, βρέθηκε αυτό το… υποκατάστατο. Λειτουργεί; Για αρκετό κόσμο φαίνεται πως ναι, αλλιώς δεν νομίζω να έμπαιναν μπάντες και εταιρείες σε τέτοιο κόπο και πολλές φορές με ακριβές παραγωγές, όπως η συγκεκριμένη των NIGHTWISH.

Μία τύπου ταβέρνα λοιπόν (όχι οι τίμιες, οι δικές μας, με κοψίδια παντού και τα συναφή), με fantasy medieval αισθητική, ήταν η σκηνή για το live αυτό των NIGHTWISH. Ωραίος ο χώρος και ωραία διαμορφωμένος, με τα virtual effects να κάνουν ακόμα πιο ωραίο το οπτικό αποτέλεσμα. Σίγουρα μία παραγωγή που κόστισε αρκετά, αλλά νομίζω ότι ειδικά ο Tuomas, με την αγάπη που έχει για τον fantasy κόσμο, δεν θα άφηνε αυτήν την ευκαιρία και να μην την εκμεταλλευτεί (με την καλή έννοια) στο μέγιστο βαθμό.

To εισιτήριο ήταν και για τις 2 συναυλίες και της Παρασκευής και του Σαββάτου, οι οποίες θα είχαν διαφοροποίηση στο setlist. Εμείς, είχαμε το VIP ticket (βάλτε ρε και ξηροκάρπια και κάνα ποτάκι, αφού από τον καναπέ το βλέπαμε), το οποίο την πρώτη μέρα, την Παρασκευή, σου έδινε ουσιαστική την ευκαιρία να δεις πρώτος το νέο μπασίστα της μπάντας και αντικαταστάτη του Marco Hietala, μέσω μίας συνέντευξης. Τη δεύτερη μέρα, δεν ξέρω τι είχε το VIP ticket, γιατί την ώρα που άνοιξε η πλατφόρμα, ήταν για τους Αμερικάνους και εγώ προφανώς έβλεπα κάποιο όνειρο, ενώ δεν μπορούσες να το δεις αργότερα, όπως το live για παράδειγμα. Ποιος είναι λοιπόν ο νέος μπασίστας της μπάντας; Αυτός λοιπόν, είναι ο Jukka Koskinen, ο οποίος είναι συμπαίκτης του Kai Hahto στους WINTERSUN, ενώ έχει και αυτός τα παράσημά του από τη Φινλανδική σκηνή. Μια χαρά παίκτης. ΑΛΛΑ! Ένα τεράστιο αλλά, που δυστυχώς φάνηκε από το «καλημέρα» στις live εμφανίσεις των NIGHTWISH. ΔΕΝ τραγουδάει. Και πραγματικά, δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω τη λογική αυτής της απόφασης του Tuomas. Αντικαθιστώντας τον Marco, δεν αντικαθιστάς απλά έναν πολύ καλό μπασίστα, αλλά και έναν δυνατό τραγουδιστή (πέραν της περσόνας και της έντονης παρουσίας του). Το «θα αναλάβει τα μέρη του Marco o Troy», δεν θα λειτουργήσει ποτέ και μάλλον δεν θα το προσπαθήσουν. Πέραν κάτι δεύτερων, ο Troy δεν μπορεί να πάρει πρωταρχικό ρόλο (δεν πιάνουμε τα δικά του, «αγαπησιάρικα» τραγούδια, αλλά μιλάμε για τα heavy, που θέλουν έναν Α όγκο στη φωνή και έναν τσαμπουκά). Θα λειτουργήσει λοιπόν αυτό live; Ε ας δούμε τι γίνεται.

Είπαμε για το σκηνικό, το οποίο καθ’ όλη τη διάρκεια του live, άλλαζε σε ένα βαθμό λόγω της virtual πολύ καλής δουλειάς και προσαρμοζότανε σε χρώματα και background στον κάθε κομμάτι. Το live σαν live τώρα, είχε θέματα. Το πρώτο και βασικότερο για εμένα, ήταν ο ήχος. Κακός δεν ήταν. Προς Θεού. Απλά η τελική μίξη που έφτανε στα αυτιά μας, ήταν αδύναμη. Η κιθάρα αρκετά πίσω, τα προηχογραφημένα επίσης, αλλά το κυριότερο ήταν τα φωνητικά. Τα προηχογραφημένα δεύτερα και έξτρα φωνητικά ήταν πάρα πολύ πίσω, η Floor λίγο πιο μπροστά απ’ όσο έπρεπε σε αρκετές στιγμές, με αποτέλεσμα να την έχουν τελείως «απροστάτευτη». Βάλτε ότι έλειπε και ο Marco, είτε με τα πρώτα, είτε με τα δεύτερα φωνητικά του και στην ουσία η Floor είχε αναλάβει τα πάντα. Εννοείται πως αυτό το οπλοπολυβόλο (sorry παιδιά, αλλά ασχέτως προσωπικών γούστων, πρέπει να είσαι κουφός για να μην καταλαβαίνεις ότι μιλάμε για την απόλυτη τραγουδίστρια του είδους τουλάχιστον) τα κατάφερε. Ζορίστηκε σε στιγμές στην αρχή, αλλά όταν πήρε φόρα, δεν σταμάταγε. Τη δεύτερη μέρα ήταν εξίσου εξαιρετική, απλά δεν ξέρω αν σε μία περιοδεία, χωρίς βοήθεια και με τόσο απαιτητικά κομμάτια, αν θα τα βγάλει στο έπακρο πέρα. Ίσως πρέπει να το δει λίγο αυτή η μπάντα. Έστω με τα προηχογραφημένα δεύτερα. Κάποια κομμάτια χάνουν πλέον και ειδικά το (αγαπημένο μου) “Planet hell”, όπου η Floor κάνει όλα τα φωνητικά πλέον. Ίσως προσαρμόσουν κάπως και το setlist τους. Θα δείξει. Σαν αρχή πάντως, μου κάνει περίεργη αυτή η απόφαση του Tuomas.

Τα δύο live, ήταν στην ουσία και σαν προθέρμανση για τα live της περιοδείας για το τελευταίο τους άλμπουμ, “Human nature”, οπότε ήταν λογικό να έχουν στο setlist αρκετά τραγούδια από το δίσκο. Την πρώτη μέρα είχαμε τα “Noise” (με αυτό άνοιξαν), “Tribal” (εξαιρετικό live), “Harvest”, “How’s the heart” (σε πολύ ωραία ακουστική εκτέλεση με φανταστική Floor) και “Showmaker”. Κάπου εκεί, είχε κουράσει κάπως το setlist, γιατί ήταν πολλά μαζεμένα τα πιο mid tempo ή ατμοσφαιρικά τραγούδια. Τη δεύτερη μέρα, είχαμε μόνο τα “Noise” (πάλι πρώτο), “How’s the heart”, “Harvest” και “Pan” και ένα πιο ισορροπημένο setlist ως ένα βαθμό. Η διαφορά των 2 ημερών βασικά ήταν τα 5 διαφορετικά κομμάτια και το outfit της Floor.

Η μπάντα, παρά τον νέο μπασίστα, ήταν full δεμένη, η απόδοση ήταν εξαιρετική και παρά την προφανή «μαγκωμάρα» λόγω της αποχής (δεν πιστεύω να έχει κανείς την ιδέα ή απαίτηση να βγουν με τη μία όλες οι μπάντες σαν μηχανές και λες και δεν έχει περάσει όλη αυτή η πανδημία), τα πράγματα ήταν σε πάρα μα πάρα πολύ καλό επίπεδο. Υπήρχε και μία παγωμάρα λόγω της σκηνογραφίας προφανώς, γιατί στα πλαίσια του να δείχνει ωραίο αυτό το event στην οθόνη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα μέλη της μπάντας ήταν σαν «βιδωμένα» στις θέσεις τους. Ευτυχώς ο Emppu κάπου πρέπει να βαρέθηκε ο άνθρωπος και έκανε μερικές βόλτες προς τους άλλους, να αποκτήσει βρε αδερφέ και ένα πιο live χαρακτήρα αυτό το πράγμα και για μία στιγμή άλλαξε και θέση με τον νέο μπασίστα τους.

Πάντως, όλο αυτό το εγχείρημα, εμένα μου φάνηκε περισσότερο σαν την τελευταία πρόβα πριν την περιοδεία, την πρόβα τζενεράλε που λέμε, σε ένα πολύ ωραίο σκηνικό, προσεγμένο και με αρκετά χρήματα δαπανημένα γι’ αυτό, παρά σαν συναυλία. Ακόμα και το κενό ενδιάμεσα των τραγουδιών ήταν αμήχανο, αφού ούτε η Floor λειτουργούσε σαν frontwoman σε live show (μόνο 2-3 φορές πέταξε τις κλασικές ατάκες πριν από τραγούδια, όπως το “Storytime” για παράδειγμα). Ίσως είμαι εγώ ο περίεργος. Δεν ξέρω. Αλλά η αίσθηση που μου έδινε ήταν της πρόβας τζενεράλε, παρά του live. Μίας full pro πρόβας τζενεράλε προφανώς! Ναι, η διάρκεια ήταν 1 ώρα και 45 λεπτά (τιμιότατοι!), ναι, ήταν full live τα παιξίματα, όλα κομπλέ σε αυτό.

Θα πλήρωνα γι’ αυτό το virtual concert; Προσωπικά όχι για να είμαι ειλικρινής. Όσο αρρωστάκι και αν είμαι με κάποιες μπάντες. Μιλώντας και με τον Σάκη, λέγαμε ότι πόσο καλύτερο ήταν (σαν αίσθηση μιλάμε πάντα) αυτό που είχαν κάνει οι ARMORED SAINT στο “Whisky A Go Go” που ήταν κανονική σκηνή κλπ, παρά αυτό των NIGHTWISH ή κάτι αντίστοιχα που είχαν κάνει στο Wacken που ήταν πάλι virtual και κρύα. Κάπου κουράζει αυτό, ακριβώς επειδή δεν έχει την αίσθηση του live, αλλά της πρόβας περισσότερο. Αλλά τι να κάνουν και οι μπάντες; Πραγματικά, τι να κάνουν τόσο καιρό οι άνθρωποι; Πρέπει να ξεσκουριάσουν, πρέπει να πάρει μπροστά η μηχανή και πρέπει επιτέλους όλοι μας σιγά σιγά να μπαίνουμε σε μία νέα σειρά, μία νέα αρχή, να ξαναζούμε, γιατί παραπήγε όλο αυτό και σαπίσαμε πολύ. Ειδικά στη μουσική, που για κάποιους από εμάς είναι ζωτικής σημασίας. Αν κάτι μένει από όλο αυτό, είναι το ΠΟΣΟ ΘΕΑ ΕΙΣΑΙ ΡΕ FLOOR! Απλά και όμορφα. Άντε να δούμε πραγματικά live και πάλι και άντε να βγουν όλες οι μπάντες στη σκηνή, γιατί και οι ίδιες δεν νιώθουν το ίδιο και φαίνεται και πολύ μάλιστα, όσο και αν προσπαθούν να το παίζουν cool. Αυτά τα virtual concerts μοιάζουν λίγο με αυτές τις διαφημίσεις της Cosmote για το 5G και σαν παρηγοριά στον άρρωστο. Ως εκεί.

Setlist 1^ης βραδιάς:

Noise

Planet Hell

Tribal

Elan

Storytime

She Is My Sin

Harvest

7 Days To The Wolves

I Want My Tears Back

Bless The Child

Nemo