ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Through the ashes of empires” – MACHINE HEAD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Robb Flynn
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Robb Flynn – Φωνητικά, ρυθμική κιθάρα
Adam Duce – μπάσο
Phil Demmel – lead κιθάρα
Dave McClain – ντραμς
Οι αρχές των 00s δεν ήταν και η καλύτερη περίοδος για τους MACHINE HEAD. Είχαν βγάλει το “Burning red”, που δεν είχε πουλήσει άσχημα, αλλά είχε ξενερώσει τους οπαδούς τους με τα rap φωνητικά και ήρθε το “Supercharger”, που ήταν ένας απλά κακός δίσκος, να φτάσει το γκρουπ στο all-time low. Η Roadrunner δεν τους ήθελε άλλο στο roster της κι έβγαλαν το live άλμπουμ, “Hellalive” ώστε να σπάσει το συμβόλαιο μαζί τους. Το “Supercharger”, είχε πουλήσει 250.000 αντίτυπα, ένα ασύλληπτο νούμερο στις μέρες μας, αλλά ήταν το άλμπουμ με τις χαμηλότερες πωλήσεις για τους MH μέχρι τότε…
Σαν να μην έφταναν αυτά, έφυγε και ο κιθαρίστας Ahrue Luster, αφήνοντάς τους ως τρίο κι επιστρατεύτηκε ο παλιός συμπαίχτης του Flynn στους VIO-LENCE, ο Phil Demmel, για να παίξει στις συναυλίες που είχαν κλειστεί. Όταν τελείωσαν κι αυτά, με επιμύθιο τη χειρότερη συναυλία του γκρουπ, ever, στη γενέτειρά τους, όπου μέχρι να κατέβουν από τη σκηνή, είχαν μείνει στο venue περί τα 150 (!!!) άτομα, οι MACHINE HEAD είχαν βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο.
Εκεί που οι εταιρίες τους έλεγαν όταν είχαν συμβόλαιο στη Roadrunner, πως όταν τελειώσουν οι υποχρεώσεις τους με τη συγκεκριμένη εταιρία, ήθελαν να συζητήσουν μαζί τους, οι πόρτες –όταν έφτασε αυτή η στιγμή- έκλειναν η μία μετά την άλλη! Όσες εταιρίες δεχόντουσαν να διαπραγματευτούν, έβαζαν ως απαράβατο όρο, να υπάρχει ένα single για το ραδιόφωνο, κάτι που στην αρχή το σχήμα δεν δεχόταν, μετά από τόσες χυλόπιτες όμως, σκέφτηκαν να υποχωρήσουν κι έφτιαξαν ένα Electronic Press Kit (EPK) όπου παρουσίαζαν το τραγούδι “Pins and needles”, σε εντελώς διαφορετικό ύφος από αυτό που τους είχαμε συνηθίσει και το συγκρότημα να μιλά για τον εαυτό του, κάτι που το θεώρησαν εντελώς εξευτελιστικό.
Αποφάσισαν να πάρουν τον Demmel, λοιπόν, ως μόνιμο κιθαρίστα στο σχήμα και να μπουν να ηχογραφήσουν το άλμπουμ που έμελλε να γίνει το “Through the ashes of empires”, χωρίς τη στήριξη εταιρίας, αποκρύπτοντάς το από το στούντιο που είχαν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν, για να μη φοβηθεί ότι θα τον «πιστολιάσουν». Δύο μόλις μέρες πριν από την έναρξη των ηχογραφήσεων, ειδοποιήθηκε το σχήμα, ότι τους έκανε μία καλή πρόταση η… Roadrunner International, δηλαδή η εταιρία όπου είχαν συμβόλαιο προηγουμένως, αλλά όχι για τη χώρα τους, παρά μόνο για τον υπόλοιπο κόσμο.
Μην έχοντας κάτι καλύτερο/άλλο στα χέρια τους, υπέγραψαν κι έγραψαν το ΕΠΟΣ, “Through the ashes of empires” που κυκλοφόρησε στις 31 Οκτωβρίου του 2003 σε όλες τις χώρες ΠΛΗΝ της Αμερικής!!! Την καλύτερη δήλωση για το άλμπουμ, την έκανε ο A&R της Roadrunner, ο πολυμήχανος Monte Conner, που είπε ότι «ο δίσκος δεν ήταν thrash, δεν ήταν metalcore, δεν ήταν nu metal. Απλά ήταν metal. Κι αυτό τον έκανε διαχρονικό». Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ που έπαθα όταν με κάλεσαν στα γραφεία της εταιρίας τους στην Ελλάδα για να ακούσω το άλμπουμ. Έχοντας πολύ άσχημη άποψη για τους δύο προηγούμενους δίσκους τους, πήγα με μισή καρδιά. Σκάνε οι πρώτες νότες του “Imperium” κι ένιωσα να με πατάει μία μπετονιέρα!!! Κόλλησα στον τοίχο. Τους είπα: «Το κάνω εξώφυλλο. Χωρίς δεύτερη κουβέντα». Μπήκε και το “Bite the bullet” και πήρα το CD στο σπίτι μου για ενδελεχή μελέτη… Όλα αυτά τα nu metal και rap στοιχεία, είχαν εξαφανιστεί. Ακουγόταν ένα γκρουπ λυσσασμένο, με γνήσια ορμή και πάθος, επηρεασμένο από το κλασικό heavy metal, μέχρι και τους DEATH (ακούστε το “Imperium” και θα καταλάβετε ότι μελέτησαν καλά το “The sound of perseverance”).
Μία νέα αρχή για το συγκρότημα, ένας δίσκος-μνημείο για το heavy metal, που άνοιξε το δρόμο για να βγει το “The blackening”, που ήταν δίχως το άλλο, ένας από τους σημαντικότερους δίσκους για τα 00s. Οι κριτικές που έλαβε το άλμπουμ ήταν διθυραμβικές. Ο κόσμος το λάτρεψε, ακόμα όμως δεν είχαν συμβόλαιο στην Αμερική, μέχρι που η Roadrunner τελικά… τους ξαναϋπέγραψε! Το “Through the ashes…” βγήκε στην Αμερική τον Απρίλιο της επόμενης χρονιάς και παρότι μπορούσε να βρεθεί ως δίσκος εισαγωγής, παρότι το video clip του “Imperium” καθυστέρησε να βγει, όπως καθυστέρησε και η διαφημιστική καμπάνια, πούλησε πάρα πολύ καλά και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, με το γκρουπ τελικά να καταλήγει να κάνει τη μεγαλύτερη και η πιο επιτυχημένη περιοδεία του μέχρι τότε, που κράτησε 20 μήνες και κατέληξε στο headline slot στο Wacken Open Air.
Ποιος να το φανταζόταν λίγους μήνες πριν, αλλά τα καλύτερα ήταν να έρθουν για τους MACHINE HEAD, από εκεί που στο καλύτερο σενάριο θα άλλαζαν όνομα για να κάνουν νέα αρχή, στο χειρότερο, θα διαλύονταν…
Did you know that:
- Μιας και ο δίσκος κυκλοφόρησε αργότερα στην Αμερική, έδωσαν ένα bonus τραγούδι, το “Seasons wither”, που ήταν το τραγούδι το οποίο γράφτηκε αργότερα απ’ όλα και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, έδινε το στίγμα για το επόμενο άλμπουμ, στην περίπτωσή μας το “The blackening”. Νομίζω ότι αν το ακούσει κανείς προσεχτικά, οι ομοιότητες είναι εμφανείς.
- Το τραγούδι “Pins and needles”, τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ με αυτή τη μορφή. Άσχετο, αλλά “Needles and pins”, ήταν να ονομαστεί και το “Cryptic writings” των MEGADETH. Κι αυτό δεν έγινε ποτέ!!! Αρκετά αλλαγμένο, πάντως, με τον τραγουδιστή των VISION OF DISORDER, Tim Williams, και νέο τίτλο, “Army of the sun”, κυκλοφόρησε στο επετειακό άλμπουμ της Roadrunner, με τίτλο “Roadrunner united – The all-star sessions”. Μεταξύ μας, δεν χάσαμε και κανένα τεφαρίκι που δεν μπήκε στο δίσκο, αφού αν ακούσει κανείς και το demo, είναι ένα τραγούδι που επιτηδευμένα το συγκρότημα προσπάθησε να το κάνει εμπορικό, ώστε να παιχτεί στο ραδιόφωνο, μόνο και μόνο για να βρει συμβόλαιο, όπως άλλωστε έχουν εξομολογηθεί και οι ίδιοι…
- Στις 13-14 Δεκεμβρίου του 2004, οι MACHINE HEAD, στα πλαίσια της προώθησης αυτού του δίσκου, επισκέφτηκαν και τη χώρα μας για πρώτη φορά. Στη συναυλία της Αθήνας, ο κόσμος πραγματικά είχε ξεχειλίσει το Gagarin205, όσο λίγες φορές…
Σάκης Φράγκος
