A day to remember… 4/10 [DANZIG]

ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ – “4p” – DANZIG
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 1994
ΕΤΑΙΡΙΑ – American Recordings
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Glenn Danzig / Rick Rubin
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ
Φωνητικά / Κιθάρα / Πιάνο / Τύμπανα – Glenn Danzig
Κιθάρες – John Christ
Μπάσο – Eerie Von
Τύμπανα – Chuck Biscuits

Η δημοτικότητα του προσωπικού σχήματος του Glenn Danzig βρίσκεται στην κορύφωσή της. Έχοντας κυκλοφορήσει τρία εκπληκτικά άλμπουμ, ο Danzig θα γνωρίσει αναπάντεχη επιτυχία με το “Mother”, πέντε χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία, το 1988, με το αντίστοιχο video να λογοκρίνεται από το MTV. Όλα ξεκίνησαν με την κυκλοφορία του “Thrall: Demonsweatlive” EP όπου εκτός από δύο καινούριες συνθέσεις και μία διασκευή στο “Trouble” του Elvis Presley, περιέχονται και τέσσερα τραγούδια των DANZIG σε ζωντανή εκτέλεση κι ένα hidden track, γνωστό και ως “Mother ’93” από το αντίστοιχο single. Ένα νέο video που δείχνει τη μπάντα να αποδίδει ζωντανά το τραγούδι σε μία sold-out εμφάνιση στο Irvine Meadows Amphitheatre στη California έχοντας ως support τους WHITE ZOMBIE και KYUSS με μερικά εμβόλιμα πλάνα από την περιοδεία τους στην Αγγλία, αναγκάζει το MTV να του δώσει το πολυπόθητο airplay βάζοντας το στην κατηγορία Buzz Bin ενώ καταφέρνει να μπει στα Billboard chart καθώς και στα αντίστοιχα βρετανικά. Η πίεση από την εταιρία για την εκμετάλλευση της αναπάντεχης επιτυχίας του “Mother” πριν την ηχογράφηση του “4p” φυσικά δεν ευδοκίμησε, προς όφελος της καλλιτεχνικής εξέλιξης του συγκροτήματος.

Με σταθερό line-up για τέταρτο συνεχόμενο δίσκο, ένα από τα πιο ψαρωτικά που έχουν υπάρξει ποτέ, ο Danzig είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη μουσική κατεύθυνση, τη σύνθεση και τους στίχους, έχοντας οραματιστεί τον διάδοχο του “How the Gods kill” πριν καν μπουν στο στούντιο τον Οκτώβριο του 1993. Με τον Rick Rubin (SLAYER, RED HOT CHILI PEPPERS, METALLICA) σταθερά στο πλευρό του, ο Danzig ακούγεται αρκετά πιο σκοτεινός και μοχθηρός, με έντονη πειραματική διάθεση αν και σε πιο ήπιους τόνους και με φοβερούς συμβολισμούς στιχουργικά που αποδόθηκαν αργότερα και στο artwork του άλμπουμ.

Ηχητικά σε στιγμές θυμίζει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των SAMHAIN, το προηγούμενο σχήμα του Danzig, έχοντας αυτό το κυκλοθυμικό και απόκοσμο συναίσθημα που καταφέρνει να σε ελκύει όλο και περισσότερο σε κάθε του άκουσμα. To εναρκτήριο “Brand new God” σε μπάζει ύπουλα με την πιο punk διάθεσή του αλλά όταν ακούγονται οι στίχοι “and I can take you there / I’ve got a brand new God / and if I lay you there / under my brand new God / then I will slay you there / for my brand new God” με το riff να σου τραβάει τη ψυχή όπως χτυπά τις χορδές τις κιθάρας ο John Christ τότε συνειδητοποιείς που έχεις μπλέξει. Το “Little whip” είναι το απόλυτο DANZIG τραγούδι σε όλες του τις εκφάνσεις, οι ανάποδες στροφές του “Cantspeak” προκαλούν δίνη εκφράζοντας την απόγνωση και την απελπισία στον απόλυτο βαθμό και το “Going down tο die” την πλήρη συνειδητοποίηση πως έχει έρθει το οριστικό τέλος υπό τους στίχους “and i know / that it’s true / all the fire / has burned thru» και τη συμφιλίωσή με το θάνατο.

Το άλμπουμ όσο κυλάει αρχίζει να γίνεται όλο πιο σκοτεινό, με τον Danzig να οικειοποιείται διάφορες μορφές στιχουρχικά, να θέτει συνεχώς προβληματισμούς με φιλοσοφικό υπόβαθρο και να ακούγεται αρκετά πειστικός. Η παρακάτω δήλωσή του συνοψίζει σε μεγάλο βαθμό τα παραπάνω: «Η θρησκεία απασχολεί μεγάλο τμήμα του κόσμου και είναι υπεύθυνη για μερικά σπουδαία πράγματα καθώς για αρκετά τρομερά. Παρακινεί τους ανθρώπους να διαπράξουν φόνο και να υποκύψουν σε πράξεις που φυσιολογικοί σκεπτόμενοι άνθρωποι δεν θα έκαναν ποτέ. Έτσι, κάθε φορά που αμφισβητείται η θρησκεία είναι σαν να τοποθετείς ένα μεταλλικό ραβδί στις ακτίνες, σταματώντας τη στροφή του τροχού. Αν πάρω τον Σατανά ή έναν δολοφόνο και τον βάλω σε ένα τραγούδι, όλοι ξαφνικά υποθέτουν ότι είμαι αυτό το άτομο και είμαι υπεύθυνος για ότι κακό μπορεί να συμβεί στην κοινωνία χωρίς κανείς να λογαριάζει τη λογοτεχνική άδεια που μου δίνεται ως στιχουργός».

Δίπλα σε τραγούδια όπως το “Until you call on the dark”, το φοβερό “Bringer of death” και “Stalker song” που κινούνται στο γνώριμο heavy ύφος ή στο πιο bluesy “Son of the morning star” με τη βιβλική μορφή του Διαβόλου να διακρίνεται στους στίχους, τα σχεδόν υπνωτικά “Dominion”, “I don’t mind the pain” και “Let it be captured” λειτουργούν ως αντίβαρο, με το τελετουργικό “Sadistikal” να εκκρίνει τα πρώτα industrial ψήγματα στη μουσική των DANZIG. Έχοντας μια περισσότερο ωμή προσέγγιση στην παραγωγή ο Glenn Danzig έχει περίσσιο χώρο να εκφραστεί αναδεικνύοντας τις soul επιρροές του από Bill Medley και Scott Walker μέχρι τις πιο blues από Howlin’ Wolf και φυσικά τον Jim Morisson.

Μέχρι να κυκλοφορήσει το “4p” επίσημα, το συγκρότημα βγαίνει στο δρόμο μαζί με τους METALLICA και SUICIDAL TENDENCIES το καλοκαίρι του 1994, στα πλαίσια της “Summer shit / Shit hits the sheds” περιοδείας των πρώτων και παρουσιάζουν για πρώτη φορά τα “Brand new God” και “Going down to die”. Επίσης ο Glenn Danzig στην εμφάνισή τους στο Chicago στις 3 Ιουλίου ανέβηκε κατά τη διάρκεια του set των METALLICΑ κι έπαιξε μαζί τους στις διασκευές των “London dungeon”, “Last caress” και “Green hell” των ΜΙSFITS.

Για την προώθηση του άλμπουμ κυκλοφόρησαν τα αντίστοιχα video για τα “Until you call on the dark”, “Cantspeak”, “I don’t mind the pain” και “Sadistikal”, με το πρώτο να λογοκρίνεται από το MTV. Αμέσως μετά την περιοδεία με τους METALLIC o Chuck Biscuits βρίσκεται εκτός συγκροτήματος. Τη μέρα της κυκλοφορίας του “4p” στις 4 Οκτωβρίου 1994, οι DANZIG εμφανίζονται στο The Whiskey A Go-Go στο Hollywood, παρουσιάζοντας τον νέο τους drummer Joey Castillo των SUGARTOOTH, αν και με τον Glenn Danzig γνωρίζοντας από την εποχή που έπαιζε στο hardcore/punk σχήμα των WASTED YOUTH και περιοδεύουν με τους TYPE O NEGATIVE και GODFLESH στις Η.Π.Α. Από την πλευρά του Glenn Danzig αναφέρεται πως ο Biscuits είχε πρόβλημα με τις καταχρήσεις τα τελευταία δύο χρόνια και είχε αποχωρήσει από το συγκρότημα νωρίτερα όταν αρνήθηκε να υπογράψει ένα συμβόλαιο συνεργασίας καθώς και δέσμευσής του πως δεν θα ξαναέπαιρνε ναρκωτικά. Ο Biscuits αρνείται όλους τους ισχυρισμούς περί ναρκωτικών και ισχυρίζεται ότι απέρριψε το συμβόλαιο επειδή θα τον καθιστούσε στην πραγματικότητα υπάλληλο του Glenn Danzig. Μετά το τέλος της περιοδείας με τον Marilyn Manson και KORN αποχωρούν για τους ίδιους λόγους οι John Christ και Eerie Von ενώ και με τον παραγωγό και στενό συνεργάτη Rick Rubin, o Glenn Danzig ήρθε σε διαμάχη λόγω των πνευματικών δικαιωμάτων και τις οικονομικές απολαβές από τις πωλήσεις των δίσκων έχοντας ως αποτέλεσμα να αποχωρήσει και από την δισκογραφική εταιρεία.

Tο “4p” μπορεί να δίχασε όταν κυκλοφόρησε όντας το πιο πειραματικό και σκοτεινό τους άλμπουμ κι αρκετά καταθλιπτικό για το τότε mainstream ακροατήριο, με απίστευτη γοτθική ατμόσφαιρα και υποβόσκον industrial παλμό που επεκτείνει την πορεία των προκατόχων του και ίσως σήμερα να μνημονεύεται περισσότερο ως το άλμπουμ που αποτέλεσε το τελευταίο έργο του κλασικού line-up των DANZIG αφήνοντας πίσω του ένα απίστευτο σερί τεσσάρων άλμπουμ με φοβερό αντίκτυπο που ο Glenn Danzig δεν κατάφερε να επαναλάβει αν και άλλαξε δραστικά το ύφος στις μετέπειτα δισκογραφικές δουλειές με διαφορετικό line-up κάθε φορά.

Did you know that:

• Για το άλμπουμ ο Glenn Danzig δεν ήθελε να δώσει κάποιον τίτλο καθώς δεν επιθυμούσε να μπει το κλασικό του λογότυπο στο εξώφυλλο γιατί δεν ταίριαζε καθόλου με το artwork. Υπεύθυνος ο ίδιος γι’ αυτό, χρησιμοποιεί γράμματα/ρούνους από το Inquisitorial Alphabet, ένα παρακλάδι του Vehmic Alphabet για να γράψει το όνομα “Danzig”. Το συγκεκριμένο σύστημα γραφής προέρχεται από μία ομάδα μυστικών δικαστηρίων στη Μεσαιωνική Γερμανία που ονομαζόταν Vehmgericht και λόγω του εξωφύλλου καθυστέρησε για αρκετούς μήνες και η κυκλοφορία του άλμπουμ.
• Ο τίτλος “4p” που δόθηκε στο άλμπουμ προέρχεται από το κίνημα με το ίδιο όνομα κι αποτελεί παρακλάδι της αίρεσης Process Church of the Final Judgment. Μία θρησκευτική ομάδα που ιδρύθηκε το 1967 και διαλύθηκε τη δεκαετία του ‘70 η οποία κήρυττε την ύπαρξη τεσσάρων θεών που υπάρχουν ως εσωτερικές πραγματικότητες σε κάθε άνθρωπο αναφερόμενοι στους Ιεχωβά, Εωσφόρο, Σατανά και Χριστό και συλλογικά ως «Μεγάλοι Θεοί του Σύμπαντος». Τα 4 P προέρχονται από το σύμβολο της αίρεσης, μια μορφή σαν σβάστικα που αποτελείται από τέσσερα αλληλένδετα P και συμβολίζει του τέσσερις θεούς. Το κίνημα Four P έχει συνδεθεί με έναν αριθμό τελετουργικών δολοφονιών στις Η.Π.Α., συμπεριλαμβανομένων αυτών του Son Of Sam στη Νέα Υόρκη και της Manson Family στη California. Το συγκεκριμένο σύμβολο το έχουν χρησιμοποιήσει και οι INTEGRITY, ένα από τα θρυλικότερα συγκροτήματα του μεταλλικού hardcore κι έντονα επηρεασμένο από τα συγκροτήματα του Glenn Danzig.
• Στην CD έκδοση του άλμπουμ υπάρχει ένα κρυφό bonus-track όταν φτάνει στο 66^ο τραγούδι με τον τίτλο “Invocation”. Πρόκειται για ανάστροφη μουσική επηρεασμένη από σατανική τελετή που είχε ακούσει όταν ήταν νέος καθώς περνούσε απέξω από το Magickal Childe, μαγαζί που εξειδικευόταν στον αποκρυφισμό στη Νέα Υόρκη και στιχουργικά αναφέρεται σε έναν δαίμονα που έρχεται σε σεξουαλική επαφή με τον άνθρωπο.
• Οι κιθάρες στο “Cantspeak” είναι αυτές του “Let it be captured” παιγμένες ανάστροφα.
• O Glenn Danzig είχε δηλώσει σε συνέντευξη του πως για το “4p” είχε ηχογραφήσει 17 τραγούδια. Τα “Satan’s crucifiction”, “The Mandrake’s cry” και “White devil rise” συμπεριλήφθηκαν στη συλλογή “The lost tracks of Danzig” του
• Την ίδια χρονιά με το “4p” κυκλοφόρησε το “American recordings” του country θρύλου Johnny Cash σε παραγωγή του Rick Rubin. Στο εν λόγω άλμπουμ υπάρχει το τραγούδι “Thirteen” σε μουσική και στίχους του Glenn Danzig το οποίο και επαναηχογράφησε ο ίδιος στο άλμπουμ του “6:66 Satan’s child”. Του είχε προτείνει και το “Come to silver” αλλά το ακούσαμε μονάχα από τον Danzig στο “5: Blackacidevil”.
• Λόγω της δημοτικότητας του “Mother ’93”, η αμερικανική εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών, 20th Century Fox, προσέγγισε το 1995 τον Glenn Danzig με σκοπό να του προτείνει τον ρόλο του Wolverine στην ιδέα μιας επικείμενης ταινία βασισμένη στην ομάδα υπερηρώων X-Men της οποία το σενάριο δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Μετά από χρόνια ο ίδιος δήλωσε πως αρνήθηκε το ρόλο γιατί θα συνέπιπταν τα γυρίσματα στον Καναδά με την περιοδεία του για την προώθηση του “6:66 Satan’s child” το 1999. Τελικά τον ρόλο τον πήρε o άσημος τότε Hugh Jackman, τρεις εβδομάδες πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα ενώ άλλοι ηθοποιοί που τους είχε γίνει πρόταση ήταν αρχικά ο Russell Crowe κι αργότερα ο Dougray Scott.
• To 1994 o Glenn Danzig ίδρυσε την εταιρεία comic Verotik Publishing με τον τίτλο να προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων violence και erotic. Έχει εκδόσεις αρκετούς τίτλους, σε συνεργασία μάλιστα με αρκετά γνωστούς καλλιτέχνες/εικονογράφους όπως ο Frank Frazetta, Simon Bisley και Jack Kirby και παραμένει ενεργή μέχρι και σήμερα.

Κώστας Αλατάς