ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Liquid monster” – BRAINSTORM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2005
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Metal Blade Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Achim Köhler / Ingmar Schelzel
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Andy B. Franck
Κιθάρες – Torsten Ihlenfeld / Milan Loncaric
Μπάσο – Andreas Mailänder
Drums – Dieter Bernert
Ανήκουν οι Γερμανοί BRAINSTORM στη λίστα με τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα του Heavy/Power ιδιώματος; Σύμφωνα με την κριτική του Δημήτρη Μελίδη για το “Plague of rats” μάλλον ναι, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί καθόλου, υπάρχει τυχαία σύγκλιση απόψεων. Ο καθένας μπορεί να έχει την δική του γνώμη πάνω στο θέμα αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως άλλοι έχουν καταφέρει περισσότερα, κάνοντας πολύ λιγότερα. Το Power Metal στις αρχές των 00s δεν είχε την αίγλη της προηγούμενης – χρυσής- δεκαετίας, αλλά δεν έλεγε να το βάλει κάτω. Ανάμεσα λοιπόν σε κάτι TAD MOROSE, LOST HORIZON, KAMELOT που κρατούσαν τη σημαία ψηλά, συναντάμε και τους BRAINSTORM οι οποίοι ήταν (και είναι) φοβεροί και έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους για να κρατηθεί το οικοδόμημα όρθιο. “Ambiguity”, “Metus Mortis”, “Soul temptation”, μιλάμε για δισκάρες και ειδικά για τα δύο τελευταία. Μετά από ένα τέτοιο σερί η μπάντα είχε δύσκολο έργο το οποίο σε γενικές γραμμές έφερε εις πέρας, με το πολύ καλό “Liquid monster” το οποίο σε αντίθεση με το περίεργο εξώφυλλο που δεν μου αρέσει καθόλου, έχει τέρμα αξιόλογα τραγούδια.
Συγχωρώ τον τραγουδιστή τους Andy που είχε την επιμέλεια του artwork, γιατί στο κομμάτι των φωνητικών έσπειρε! Χωρίς υπερβολές, χωρίς γρέζια, χωρίς θεατρινισμούς ήρθε με την απόλυτα δυναμική φωνή του και απογείωσε όλες τις συνθέσεις του “Liquid monster” το οποίο θα ακούγονταν αρκετά φτωχότερο χωρίς αυτόν. Είναι με τον τρόπο του ένας από τους πιο ώριμους και καλούς ερμηνευτές που έχουμε την τύχη να ακούμε. Για να μην αδικήσουμε και τα υπόλοιπα μέλη, ειδικά τους κιθαρίστες που ήταν και οι βασικοί συνθέτες, πρόκειται για έναν καρα-METAL δίσκο που κατοικεί στις παρυφές του ιδιώματος με γείτονες όπως οι MYSTIC PROPHECY και TAD MOROSE, που μέσα στο κοπάνημα δεν χάνει ούτε στιγμή τη μελωδικότητά του. Αν η είσοδος του δίσκου με το “Worlds are comin’ through” σε βρει χωρίς ίχνος headbanging κάτι δεν πάει καλά. Γενικότερα υπάρχει ογκώδης ριφολογία, ωραία συνοδεία από lead μέρη, και μία στιβαρή βάση από μπάσα και τύμπανα.
Παρά τη βαριά κατεύθυνση, οι γρήγορες ταχύτητες δεν είναι προσδιοριστικός παράγοντας αφού υπάρχει αρκετή ποικιλία. Ας πούμε το “All those words” είναι μία άκρως μελωδική σύνθεση με έμφαση στις φωνητικές γραμμές, όπου συναντάμε και γυναικεία συμμετοχή πίσω από το μικρόφωνο. Σαν τραγούδι είναι πολύ ωραίο αλλά βάζω στοίχημα πως τους έλουσε κάποιους κρύος ιδρώτας όταν το ανακάλυψαν σαν το πρώτο single του άλμπουμ τότε. Έχουμε και το συνεσταλμένο “Heavenly” με ρεφραίν το οποίο δεν χορταίνεις να ακούς, απόδειξη πως ό,τι κάνουν οι BRAINSTORM το κάνουν ωραία και με μεράκι! Όταν παίζουν δυνατά βέβαια είναι στα καλύτερά τους, οπότε μπορούν να φέρουν όσα “Despair to drown” θέλουν. Στο τραγούδι αυτό βρίσκουμε και λίγη ανατολίτικη ενέργεια, κάτι που υπήρχε ήδη σε παλιότερες δουλειές όπως στο “Maharaja Palace” και την τριπλέτα “Trinity of lust” του “Soul temptation”.
Για άλλη μια φορά θα συναντήσουμε ανεπαίσθητη χρήση πλήκτρων, με τα μέρη να μοιράζονται από τους Ferdy Doernberg (ROUGH SILK και AXEL RUDI PELL), καθώς και τον Miro. Ο Miro τον οποίο βλέπαμε σε πολλές συμφωνικές δουλειές εκείνη την εποχή και συνήθως ερχόταν πακέτο με τον Sascha Paeth ο οποίος είχε κάνει την παραγωγή στο “Ambiguity”. Μιας και πιάσαμε την παραγωγή να μην πούμε πόσο γεμάτη ακούγεται ακόμα και σήμερα; Εκτός του ότι τα όργανα έχουν όλα το εκτόπισμα που πρέπει, αυτό δεν γίνεται εις βάρους του Andy ο οποίος ακούγεται κρύσταλλο, ενώ υπάρχει τέλειος τονισμός και στα backing vocals που είναι πολύ σημαντικά για τον ήχο των BRAINSTORM.
Πριν πάμε στον επίλογο, ας μου επιτραπεί να δηλώσω τον θαυμασμό μου και για το αγαπημένο μου χαρακτηριστικό της μπάντας που δεν είναι άλλο από τις ΡΕΦΡΑΙΝΑΡΕΣ!!! Δεν φτάνει που μας σερβίρουν άκρως ποιοτικό και καλοπαιγμένο Power, όταν φτάνει η ώρα του ρεφραίν τα κομμάτια απογειώνονται. Πως να μην σε κερδίσουν με συνθέσεις όπως το “Even higher”; Δεν είναι κάτι που περιορίζεται στη συγκεκριμένη κυκλοφορία, αλλά είναι σίγουρα ευχάριστο να επαναλαμβάνεται και εδώ.
Παρά το εγκώμιο που έχω πλέξει μέχρι τώρα, το “Liquid monster” δεν πιστεύω ότι καταφέρνει να ξεπεράσει τα “Metus Mortis” και “Soul temptation”. Μια τέτοια δήλωση επ ουδενί δεν είναι αφαιρετικός παράγοντας για το άλμπουμ αυτό, αλλά προσθετικός για την αξία του συγκροτήματος. Αν κάποιος ξεκινούσε σήμερα το μουσικό του ταξίδι με τους Γερμανούς δηλαδή θα πρότεινα αυτά σαν αφετηρία, αλλά μετά σίγουρα δε πρέπει να αφήσει παραπονεμένο το υγρό τέρας (πόσο αστείος τίτλος). Είναι μία δουλειά που έχει αποδείξει και με το παραπάνω την αντοχή της στο χρόνο. Για να επαναφέρω την ερώτηση που έθεσα στην αρχή, μήπως θα έπρεπε να απολάμβαναν οι BRAINSTORM λίγο μεγαλύτερη αναγνώριση; Σίγουρα είναι από τα λίγα συναυλιακά απωθημένα που έχω.
Παύλος Παυλάκης
