ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Another Perfect Day” – MOTORHEAD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1983
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Bronze Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tony Platt
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/Μπάσο – Ian Fraser “Lemmy” Kilmister
Κιθάρες, πιάνο στα “Rock it” και “Shine” – Brian “Robbo” Robertson
Drums – Phil “Philthy Animal” Taylor
Το 1983 οι MOTORHEAD είχαν ήδη στις πλάτες τους 5 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, με δουλειές που μέχρι να σταματήσει να υπάρχει το όνομα τους στους καταλόγους συγκροτημάτων, τα “Motorhead”, “Overkill”, “Bomber”, “On parole”, “Aces of spades” και “Iron fist”, θα αποτελούν τα γερά θεμέλια που είχε θέσει το ίδιο το group έτσι ώστε να είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα της σκληρής μουσικής.
Το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου θα τους έβρισκε στο studio να ηχογραφούν την νέα, τότε, έβδομη δουλειά τους (ή έκτη αν εξαιρέσουμε το “On parole” που δεν έχει αμιγώς ακυκλοφόρητο υλικό), η οποία είδε το φως της δημοσιότητας τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Το album θα είχε μια ηχηρή απουσία αφού ο Eddie Clarke, κιθαρίστας της τριάδας μελών που καθιερώθηκε σαν η κλασσική σύνθεση, είχε φύγει μετά το “Iron fist”. Είχε όμως και μια πολύ σημαντική μεταγραφή αφού τις κιθάρες θα αναλάμβανε ο Brian Robertson, γνωστός από την θητεία του στους THIN LIZZY και WILD HORSES. Ο drummer του group, Phil Taylor, ήταν μεγάλος οπαδός των THIN LIZZY κι έτσι έπεισε τον Lemmy να προσλάβει τον Robertson. Σίγουρα μια κίνηση που τότε λογικά ίσως θα «θορύβησε» πολλούς, και ειδικά τους πιο παρωπιδιασμένους.
Το group έπρεπε όμως να «πάει παρακάτω» και το έκανε. Όποιος είχε ακούσει τις προηγούμενες δουλειές του, θα έβρισκε και στο “Another perfect day”, τραγούδια που ακολουθούσαν την ίδια ηχητική και συνθετική συνταγή του παρελθόντος, χωρίς πολλές αλλαγές. Συνθέσεις που για άλλη μια φορά είχαν ως επίκεντρο και βάση το σκληρό rock’n’roll με ψήγματα metal, punk και speed στοιχείων, επικαλυμμένα από το γνώριμο «αλήτικο» και «βρώμικο» ηχητικό ύφος που είχε δημιουργήσει το συγκρότημα. Όλα τα τραγούδια είχαν την δομή που προϋπήρχε και τους είχε καθιερώσει στα αυτιά των ακροατών, με την μόνη μικρή διαφορά ότι εξαιτίας του Robertson, που συμμετείχε στην συγγραφή των τραγουδιών, υπήρχε μια διάχυτη λίγο πιο rock προσέγγιση σε κάποια τραγούδια.
Για ένα ακόμα album, το αστείρευτο ταλέντο και η έμπνευση σύνθεσης των μελών, τους έκανε να δημιουργήσουν ένα δίσκο, που από το πρώτο δευτερόλεπτο του “Back at the funny farm”, που ανοίγει το δίσκο, μέχρι και που τελειώνει αυτός, ό,τι άκουγε ο ακροατής θα ήταν άλλη μια δουλειά που θα εμπεριείχε τραγούδια σε κυρίως up tempo mood, που όλα τα επόμενα χρόνια κι εξαιτίας της υπέροχης παραγωγής που τα συνοδεύει, θα είχαν εκατομμύρια ακροάσεων από τον κόσμο, είτε από όλα τα formats κυκλοφοριών της, είτε ζωντανά όποτε παίζονταν αυτά.
Για δεύτερη συνεχή κυκλοφορία μετά το “Iron fist”, το album δεν είχε την πληθώρα τραγουδιών που θα γίνονταν πάρα πολύ γνωστά στο ευρύ κοινό και δη στους μη φανατικούς οπαδούς τους, είχε όμως συνθέσεις που όσοι ήταν για τον ένα ή τον άλλο λόγο πιο προσκολλημένοι με το group, θα τις λάτρευαν ακόμα και αν κάποια είχαν μια λίγο πιο “ελαφριά” προσέγγιση. Άλλωστε δε νομίζω ότι τραγούδια όπως τα “Shine”, “Dancing on your grave”, “Rock it”, “One track mind”, “I got mine”, “Tales of glory” ή και το προσωπικά πολύ αγαπημένο “Marching off to war”, μπορούν να σε αφήσουν αδιάφορο. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από 40 χρόνια ακούγονται λες και δημιουργήθηκαν πρόσφατα.
Το “Another perfect day” θα είναι για πάντα ένα album, που θα έχει γράψει την δική του σελίδα στην καριέρα των MOTORHEAD, έχοντας και όλες τις όποιες ιστορίες που συντροφεύουν την κυκλοφορία. Οι συνθέσεις και σε αυτό το album, θα έχουν την δική τους υπόσταση στο χρόνο και φυσικά στις καρδιές των οπαδών, φανατικών και μη, αλλά θα έχουν αφήσει και το στίγμα τους ανεξίτηλο. Το album απλά τους εδραίωσε ακόμα περισσότερο στην σκηνή, δίνοντας τους παραπάνω φήμη και αναγνωσιμότητα, με τραγούδια που υπάρχουν σε άλλη μια μοναδική κυκλοφορία του συγκροτήματος.
Did you know that:
– Στις πρώτες εκδόσεις σε βινύλιο υπάρχουν και δυο «ελαττωματικές». Σε μια Αγγλική, ενώ τα τραγούδια που ακούγονται είναι του album, οι ετικέτες είναι από το “Head first” των URIAH HEEP. Σε μια Γερμανική, τα νούμερα της κυκλοφορίας που αναγράφονται περιμετρικά του βινυλίου είναι τα ίδια με μια Ισπανική έκδοση.
– Σε αρκετές πρώτες εκδόσεις χωρών του βινυλίου, υπήρχε ένα ένθετο που από την μια πλευρά είχε τους στίχους του album και από την άλλη τις περιπέτειες του ιδίου, νέου τότε group, με τα μέλη να απεικονίζονται σαν cartoon.
– Κάποιες λίγες εκδόσεις κασέτας του album αλλά και η Αμερικάνικη έκδοση βινυλίου είχε διαφορετική σειρά τραγουδιών με το “I Got Mine” να «ανοίγει» το δίσκο και το “Back at the Funny Farm” να είναι το πρώτο της δεύτερης πλευράς του δίσκου.
– Αν κάποιος αναζητήσει την επανέκδοση του album σε cd το 1996, από την Castle Communications, θα βρει σαν bonus τα “Turn your round again (b-side του single «Ι got mine»)”, “(I’m your) hoochie coochie man)” και “(Don’t need) religion)”, και τα δυο από ζωντανές εμφανίσεις του group, συμπεριλαμβανόμενα στο 12’ single “Shine”.
– Αν κάποιος αναζητήσει την επανέκδοση του album σε διπλό CD το 2006, από την Sanctuary Records, θα βρει ότι και σε αυτήν της Castle Communications, μόνο όμως με το “Turn your round again (b-side του «Ι got mine»)”, όχι τα άλλα δυο τραγούδια στο πρώτο cd. Στο δεύτερο υπάρχει μια ζωντανή ηχογράφηση συναυλίας από το Manchester Apollo στις 10 Ιουνίου 1983.
– Μετά την περιοδεία και το δίσκο οι Robertson και Taylor, εγκατέλειψαν τους MOTORHEAD και δημιούργησαν τους OPERATOR. Το 2013 ο Lemmy θα δηλώσει στο περιοδικό Classic Rock, ότι έχει να μιλήσει στον Robertson από τότε και ότι το τότε line up ήταν το λιγότερο καλό στην ιστορία των MOTORHEAD.
– Στο documentary “The Guts and the Glory”, o Lemmy θα δηλώσει για το album: «Ηχογραφώντας το “Another perfect day”, ήταν ένα πραγματικό μαρτύριο. Ο Brian (Robertson) έκανε 17 ώρες για ένα τραγούδι. Κράτησε τόσο πολύ σχετικά με άλλα albums, και όταν κυκλοφόρησε το album, όλοι το μίσησαν».
– Το τραγούδι “Dancing on your grave (Χορεύοντας πάνω στην τάφο σου)” θα ήταν η πηγή έμπνευσης των SEPULTURA για να ονομάσουν έτσι το group, αφού η λέξη «τάφος» στα Πορτογαλικά μεταφράζεται όπως τελικά «βαφτίστηκαν».
– Το album θα ήταν το τελευταίο όπου όλες οι εκδόσεις του είναι σε συνολικά τριψήφιο αριθμό και το τελευταίο με την δισκογραφική τους εταιρία, Bronze Records.
– Τα τραγούδια “Back at the Funny Farm” και “Marching Off to War” συμπεριλήφθησαν στο video game Brutal Legend το 2009, που ήταν συμβατό στις κονσόλες Playstation 3 και Xbox 360.
– Στην περιοδεία του δίσκου “Another perfect tour”, το κοινό αλλά και η μουσική βιομηχανία παρατήρησαν την τρομακτική αντίθεση μεταξύ του Lemmy και του Taylor, ντυμένοι με τα συνηθισμένα τους δερμάτινα ρούχα, και του Robertson, ο οποίος άρχισε να φοράει σατέν σορτς και slip-on παπούτσια εσπαντρίγιας που ήταν αρκετά της μόδας στα μέσα της δεκαετίας του 1980, στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Στην αυτοβιογραφία του το 2002 “White line fever”, ο Lemmy γράφει για αυτό: “Η αίσθηση μόδας που είχε ο Brian συνέχισε να σοκάρει και να φρικάρει τους θαυμαστές σε όλη την περιοδεία στην Ευρώπη στο τέλος της χρονιάς. Ας το παραδεχτούμε, παπούτσια μπαλέτου και MOTORHEAD δεν πάνε μαζί!” Για τις στιλιστικές επιλογές του Robertson, είχε αναφέρει στον David Ling του Classic Rock: «Όλα αυτές οι μα*****ς με το να ντύνεσαι διαφορετικά, με τα ηλίθια σορτς, ήταν απλώς για να με πικάρουν. Όλοι ήξεραν ότι δεν ήταν στους MOTORHEAD πραγματικά, απλά ήταν ένας προσκεκλημένος καλλιτέχνης, που μας έκανε τη χάρη ως κιθαρίστας των THIN LIZZY»
– Στα απομνημονεύματά του, ο Lemmy δήλωσε για τον δίσκο: «Έπρεπε να βρούμε έναν άλλο κιθαρίστα γρήγορα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την περιοδεία, και επιλέξαμε τον Brian Robertson, ο οποίος ήταν στους THIN LIZZY. Τεχνικά, ήταν καλύτερος κιθαρίστας από τον Eddie (Clarke), αλλά τελικά δεν ήταν κατάλληλος για τους MOTORHEAD. Με τον Robbo, η «πτώση» μας γινόταν γρήγορα, κάτι που ήταν πραγματικά άδικο, γιατί το album που κάναμε μαζί του, ήταν πολύ καλό και άντεξε στο χρόνο. Πολλοί θαυμαστές που το είχαν αποκηρύξει, τώρα τους αρέσει. Τότε όμως δεν μας βοήθησε».
– Ο Joe Petagno, ο άνθρωπος που είναι υπεύθυνος για τα περισσότερα εξώφυλλα των MOTORHEAD, έχει δηλώσει για το εξώφυλλο του “Another perfect day”: «To εξώφυλλο ήταν εμπνευσμένο από την αναταραχή που επικρατούσε στο συγκρότημα και τα μέλη του εκείνη την εποχή: “Δεν άκουσα τη μουσική. Νομίζω ότι είχα μια πρόχειρη μίξη του album μόνο. Ήταν διαφορετικά. Αλλά, το έκανα σε ένα κουτί μπύρας, με ένα χαρτόνι στην αγκαλιά μου, μερικές μπογιές και έναν κουβά νερό δίπλα μου. Και ο λόγος που βγήκε όπως ήταν, ήταν ότι όλα ήταν ένα χάος. Χάος στη ζωή μου και χάος στη ζωή του Lemmy. Το έφερα μαζί μου στο Λονδίνο για να το παραδώσω προσωπικά στα παιδιά και όλοι είχαν φρικάρει. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Και θυμάμαι ότι ο Taylor είπε: «Γαμώ φίλε! Αν τα παιδιά το δουν αυτό «ναρκωμένα», απλά θα φρικάρουν! Είναι ένα από τα αγαπημένα μου εξώφυλλα»
Θοδωρής Μηνιάτης
