ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ – “Unstoppable momentum” – JOE SATRIANI
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ – 2013
ΕΤΑΙΡΙΑ – Epic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ – Joe Satriani, Mike Fraser
ΣΥΝΘΕΣΗ
Joe Satriani – κιθάρες
Mike Keneally – πλήκτρα
Vinnie Colaiuta – τύμπανα
Chris Chaney – μπάσο
Σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια, ο αγαπημένος μου Joe Satriani (όσοι με παρακολουθείτε εδώ στο ROCK HARD μάλλον γνωρίζετε για την εμμονή μου με τον Satch) κυκλοφόρησε τον 14ο του δίσκο “Unstoppable momentum”, δίσκος που, σε αντίθεση με όσα μαρτυρά ο τίτλος του, δεν χαρακτηρίστηκε και ούτε χαρακτηρίζεται σήμερα από μια «ασταμάτητη ορμή», αν και είναι σίγουρα αξιόλογος.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα 00s και ειδικότερα στα 10s του Satch, περίοδος με δίσκους που, όπως θυμάμαι ακόμα σήμερα, με κέρδισαν ακαριαία με το μοναδικό παίξιμο, τη συνθετική δεινότητα του καινοτόμου Satriani και το εξαιρετικό line up στέρεων μουσικών που τον πλαισίωναν. Απ’ την άλλη είναι και μια περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας πιστεύω ο Satriani είχε βαλτώσει, κάτι που ίσως είναι απαραίτητο για να αναγεννηθείς από τις στάχτες. Έτσι λοιπόν πλάι στο, υπέροχο και κλασσικό για το είδος που δημιούργησε ο Satch, “Is there love in space” του 2004, ή το πιο πειραματικό και φευγάτο “Strange beautiful music” του 2002, για να μην μιλήσω για το αδίκως παραμελημένο “Engines of creation” (2000), βρίσκουμε το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας του, το “Super colossal”(2006) και μια σειρά δίσκων που ήταν επί τω πλείστον αδιάφοροι όπως το “Professor Satchafankilus and the musterion of rock” (2008), το “Black swans and wormhole wizards” (2010) και το “Unstoppable momentum”. Όπως είπα και πριν, είναι ένας αξιόλογος δίσκος με τις κλασσικές μελωδίες του Satriani που κολλάνε στο μυαλό σου όπως ένα ριφ ή ένα καλό ποπ ρεφραίν, ιδανική συντροφιά για ένα road trip. Υπάρχουν και κάποια κομμάτια που σε κολλάνε στο τοίχο όπως το “Three sheets to the wind” όπου ο υπέρτατος Vinnie Collaiuta στα τύμπανα κερδίζει τις εντυπώσεις. Αλλά αυτό που πάνω απ’ όλα κάνει αυτό το κομμάτι να προεξέχει είναι το ρίσκο που παίρνει ο Satriani αναμειγνύοντας τους pop BEATLES με fusion, rock, blues και γενικά που πειραματίζεται και παίζει, ο ίδιος και η μπάντα του, στο μέγιστο των εκτελεστικών και ερμηνευτικών του δυνατοτήτων.
Αυτό που μου λείπει λοιπόν από αυτό το άλμπουμ είναι η απουσία ρίσκου και που ο Satriani δεν παρουσιάζεται στο τοπ των συνθετικών του και εκτελεστικών δυνατοτήτων. Εν ολίγοις, το “Unstoppable momentum” είναι ένας αρκετά “safe” δίσκος, οικείος μεν αλλά κάπως επαναλαμβανόμενος. Θα μου πεις, δεν γίνεται να παίζεις συνέχεια «παπάδες» και να είσαι πάντοτε καινοτόμος. Ναι, αλλά από μουσικούς αυτού του επιπέδου, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτό και μόνο προσδοκώ. Από κει και πέρα, μιλάμε και για προσωπικά γούστα και ο καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Did you know that:
- Στο δίσκο τούτο παίζει πλήκτρα ο εν γένει σταθερός συνεργάτης του Satriani αλλά και των Steve Vai και Devin Townsend, Mike Keneally που έπαιξε για ένα φεγγάρι και με τον Frank Zappa. Στα τύμπανα βεβαίως ο θρυλικός Vinnie Colaiuta που έχει επίσης παίξει με τον Zappa όπως και με τους Sting και Jeff Beck αλλά και τους… Στο μπάσο συναντάμε τον επίσης session μπασίστα και μέλος των JANE’S ADDICTION Chris Chaney.
- Ο δίσκος γενικά ανέβηκε ψηλά σε πολλά charts σε ΗΠΑ και Ευρώπη μένοντας στη θέση #42 των Αμερικάνικων για μια βδομάδα.
Φίλιππος Φίλης
