a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Dance of death” – IRON MAIDEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2003
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: EMI
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Kevin “Caveman” Shirley
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Bruce Dickinson – Φωνητικά
Adrian Smith – Κιθάρα
Dave Murray – Κιθάρα
Janick Gers – Κιθάρα
Steve Harris – Μπάσο
Nicko McBrain – Τύμπανα
Το reunion (+ one) του κλασσικού line-up της Σίδηρας Παρθένου είχε πραγματοποιηθεί και το πρώτο άλμπουμ της νέας εποχής του Βρετανικού Θηρίου, το “Brave new world” είχε ήδη κυκλοφορήσει τρία χρόνια πριν. Άφησε πίσω του τις καλύτερες των εντυπώσεων σε ολόκληρο τον μεταλλικό κόσμο, ενώ η περιοδεία που ακολούθησε, με αποκορύφωμα την μαγική βραδιά στο Ρίο ντε Τζανέιρο και το φεστιβάλ Rock in Rio που ηχογραφήθηκε και βιντεοσκοπήθηκε, κυκλοφορόντας με το ίδιο όνομα σαν live album και βίντεο, αποκατέστησε πλήρως τους IRON MAIDEN στον Θρόνο τους, από τον οποίον είχαν αποκλίνει αρκετά τα τελευταία χρόνια.
Με νέα, τεράστια ώθηση πλέον από πίσω τους και όλο το μεγαλείο του ενδόξου παρελθόντος να στέφει περήφανα το Θηρίο, είχε έρθει η ώρα για τον διάδοχο του “Brave new world”, με τις απαιτήσεις του κοινού να είναι και πάλι εκεί που πρέπει. Αντίστοιχες της αξίας του ονόματος που θα συνόδευε το νέο άλμπουμ.
Έχοντας ήδη ανακοινώσει ότι στη θέση του παραγωγού θα βρισκόταν και πάλι ο Kevin Shirley, οι ηχογραφήσεις που πραγματοποιήθηκαν στα Sarm West Studios είχαν ολοκληρωθεί και την 1η Σεπτεμβρίου του 2003, το πρώτο single του δίσκου, το “Wildest dreams”, έφτασε στα αυτιά των ακροατών. Ένα αρκετά γρήγορο, μελωδικό κομμάτι που σκοπό είχε να ανοίξει ακόμα περισσότερο την όρεξη των ούτως ή άλλως πεινασμένων οπαδών των MAIDEN. Το single, ήταν και το τραγούδι που θα άνοιγε και το επερχόμενο άλμπουμ.
Το ημερολόγιο, έγραφε 8 Σεπτεμβρίου του 2003 και το “Dance of death”, το δέκατο τρίτο studio άλμπουμ των ηγετών του heavy metal ήταν γεγονός. Ακολουθώντας την γραμμή του προκατόχου του που σηματοδοτούσε τον ήχο και το ύφος της νέας αυτής εποχής των IRON MAIDEN, ο δίσκος αποτελούνταν από έντεκα νέα τραγούδια. Χωρίς να περιλαμβάνει τις μόνιμα πιο μακροσκελείς συνθέσεις των πιο σύγχρονων ετών, το άλμπουμ είχε και τα πιο γρήγορα, πιο galloping κομμάτια του, όπως το προαναφερθέν “Wildest dreams”, το MAIDEN-ικότατο “Rainmaker” και το ταχύτατο, ιστορικού περιεχομένου στιχουργικά “Montségur” που αναφέρεται στην εξόντωση της αίρεσης των Καθαρών από τα Παπικά στρατεύματα, μετά από πολιορκία τους στο ομώνυμο κάστρο του Μοντσεκιούρ. Φυσικά εμπεριείχε τις κλασσικές επικές στιγμές του, αλλά και τις προδρομικές, άνω των έξι – επτά λεπτών σε διάρκεια στιγμές του, εικόνες του τι θα ακολουθούσαν σαν συνθετικό μονοπάτι οι MAIDEN στο μέλλον.
Δύο ακόμα μεγάλες πρωτοτυπίες θα έβρισκε κανείς σε αυτόν τον δίσκο. Το πρώτο εξ ολοκλήρου ακουστικό τραγούδι των MAIDEN, το ταξιδιάρικο “Journeyman”, όμως και το μοναδικό τραγούδι στο οποίο συμμετέχει στην σύνθεση του ο Nicko McBrain, το όμορφο και με θέμα την κλωνοποίηση του ανθρώπου και την προβληματική της, “New frontier”.
Το “Dance of death”, είναι άλμπουμ των IRON MAIDEN, ως εκ τούτου, είναι δεδομένο ότι θα γεννούσε και θα συμπεριλάμβανε κλασσικά άσματα, τα οποία θα άντεχαν στην δοκιμασία του χρόνου και θα σήκωναν την σημαία της Σιδηράς Παρθένου ακόμα πιο ψηλά (ναι, πάντα η συγκεκριμένη σημαία θα έχει περιθώρια να σηκωθεί ψηλότερα και φυσικά these colors don’t run). Στο περιεχόμενο του δίσκου συμπεριλαμβάνονται τα μοναδικά “Paschendale”, ένα ακόμα μάθημα ιστορίας από το Θηρίο, που μας μιλάει για την πιο αιματηρή και χωρίς κανένα ιδιαίτερο αντίκρισμα τελικά, μάχη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στο ομώνυμο μέρος, το εξαιρετικό από κάθε άποψη “Dance of death”, την περιγραφή μιας αλλόκοσμης εμπειρίας που διηγείται ο πρωταγωνιστής του τραγουδιού και το πολύ ωραίο “No more lies”.
Πρέπει να συζητηθεί περαιτέρω η αξία του άλμπουμ; Ίσως. Ναι, θα μπορούσαν κάποια κομμάτια να μην συμπεριληφθούν, καθώς, δεν προσέθεσαν το κάτι παραπάνω. Αφαίρεσαν όμως τίποτα από την γενικότερη αξία του πολύ ωραίου follow-up του “Brave new world”; Κατά την γνώμη του γράφοντος, όχι. Άλλωστε, πόσοι MAIDEN είναι τελικά αρκετοί; Ποτέ δεν θα είναι, έτσι δεν είναι;
Δυστυχώς, ανεξαρτήτως του περιεχομένου, θα πρέπει να αναφερθούμε και στο περιτύλιγμα. Το περίβλημα του “Dance of death”, «κοσμείται» από το ίσως πιο άσχημο εξώφυλλο που είδε ποτέ δίσκος των MAIDEN. Πρόκειται για μια ημιτελή τρισδιάστατη (ο Θεός να την κάνει) εικόνα, με τον Eddie ντυμένο Χάρο και κάτι εξαιρετικά κακάσχημα ανθρωπόμορφα πλάσματα με μάσκες να τον περιστοιχίζουν. Όχι, αυτό το αίσχος δεν το δημιούργησε ο πιο ατάλαντος καλλιτέχνης του κόσμου, αλλά ήταν μια πρόχειρη μακέτα την οποία ο καλλιτέχνης έδειξε στον Steve Harris, ο οποίος για αδιανόητους λόγους ενθουσιάστηκε τόσο πολύ, που την επέλεξε για εξώφυλλο του άλμπουμ… Άγνωσται αι βουλαί του αρχηγού ώρες ώρες… Ο καλλιτέχνης πάντως, αρνήθηκε να μπει το όνομα του (David Patchett τον λένε τον άνθρωπο) σε αυτό το έκτρωμα και με το δίκιο του. Αργότερα μάλιστα, ο ίδιος ο Dickinson, αποκάλεσε το εξώφυλλο “ντροπή” (αν μη τι άλλο).
Παρόλα αυτά, never judge a book (or an album) by it’s cover!
Φανούρης Εξηνταβελόνης
