Καλοκαίριασε και το κύμα της θάλασσας καλεί όποιον θέλει να δροσιστεί και να χαρεί τον ήλιο. Θα μου πείτε «μα καλά, τι σχέση έχει η πρόταση αυτή με την παρουσίαση ενός doom metal συγκροτήματος;». Ε λοιπόν, αν το καλοσκεφτείτε, η άνωθι πρόταση, είναι η μία πλευρά της θάλασσας. Πολλές φορές, ειδικά στο ηλιοβασίλεμα, η θάλασσα βγάζει μία βαριά, doom-ίζουσα μελαγχολία. Μία μοναξιά, η αίσθηση του ότι δεν είσαι τίποτα, παρά μία κουκίδα στο απέραντο γαλάζιο. Αλλά αρκετά με τις ψευδοποιητικές μου απόπειρες. Εδώ έχουμε πράγματα να πούμε, για ένα συγκρότημα με έντονη συναυλιακή παρουσία τα τελευταία 15 χρόνια της ύπαρξής του. Ο λόγος, για τους Αθηναίους AEON APHELION. Ξεκίνησαν το μακρινό 2005, με doom/death προσανατολισμό, κυκλοφορώντας ένα demo σε αυτό το ύφος και από το 2010 και μετά, με την αλλαγή τραγουδιστή, κρατήσανε το doom και αφήσανε το death metal στοιχείο στην άκρη.
Αντικείμενο αυτής της κριτικής, είναι το νέο EP τους, 7 χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, “Visions of burning aeons” και το οποίο τιτλοφορείται “Blind descent”. Αποτελεί προπομπό, σύμφωνα με το δελτίο τύπου που μας έστειλε η μπάντα, για το (άτιτλο ακόμα, αλλά σχεδόν έτοιμο συνθετικά) δίσκο τους, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Για να δούμε λοιπόν, που πηγαίνει το νέο τους πόνημα. Από τις πρώτες νότες του “Eyes of the abyss”, κοιτάς την άβυσσο και αυτή εσένα, για τα επόμενα 9 λεπτά. Αργόσυρτο, θρηνώδες doom metal, στα πρότυπα των γιγάντων CANDLEMASS και SOLITUDE AETURNUS (ειδικά στα φωνητικά του Αλέξανδρου Κούτση, που φέρνουν στο μυαλό τον κύριο Robert Lowe), μπάζει τον ακροατή στο κλίμα με τη μία. Το μεσαίο, γκαζωμένο mid-tempo μέρος, εξυπηρετεί στην ποικιλία του κομματιού, ως απαραίτητο ξέσπασμα, πριν το αργόσυρτο κλείσιμο.
Πιο θρηνητικό και μελαγχολικό το “Undying distress”, με το πολύ όμορφο ρεφρέν του, δείχνοντας ένα άλλο πρόσωπο της μπάντας, με τις lead κιθάρες να χρωματίζουν ιδανικά το κομμάτι. Πιο ευθύ και ανεβαστικό, δείχνοντας άλλη μία πτυχή της μπάντας, με το αιχμηρό riff του, είναι το “Hollow gaze”, που λόγω του μεσαίου ρυθμικού μέρους του, το λες υπό μια έννοια και “επικό”. Κλείνουμε, έτσι ωραία, τον κύκλο των νέων ουσιαστικά τραγουδιών της μπάντας. Γιατί το EP το κλείνει μία επανεκτέλεση του “Urn for the ashes of Gods”, από το πρώτο demo της μπάντας, φερμένο στα μέτρα της τώρα μουσικής κατεύθυνσής της, σαν MY DYING BRIDE χωρίς τα death metal φωνητικά.
Και κάπως έτσι, 30 λεπτά και 4 κομμάτια μετά, βρισκόμαστε στο τέλος του EP των AEON APHELION. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία υποσχόμενη μπάντα, που έχει τα riffs, έχει τα κομμάτια και τη διάθεση να δουλέψει για ένα δυνατό αποτέλεσμα, το οποίο και πετυχαίνει. Αρκεί να μην αφήνουν μεγάλα διαστήματα ανάμεσα στις κυκλοφορίες. Οι doomsters δεν χρειάζεστε εμένα να σας πω τι να κάνετε. Τους έχετε ήδη τσεκάρει και έχετε κάνει τον προβλεπόμενο χώρο στη δισκοθήκη σας. Οι υπόλοιποι, πιο μετριοπαθείς, μη διστάσετε.
8 / 10
Γιάννης Σαββίδης
