Συμφωνικού black metal το ανάγνωσμα. Ένας ήχος που δεν είναι δα και τόσο ξένος στη χώρα μας. Για την ακρίβεια, είναι τέτοια η φύση της black metal σκηνής μας, που η ευρύτερη ατμοσφαιρική ακραία metal σκηνή έχει κοινό εδώ και δεκαετίες. Οι FOVITRON, αποτελούν ένα ανερχόμενο σχήμα του ντόπιου underground. Μετά το προ τριετίας φερώνυμο EP τους και μετά από μία έντονη συναυλιακή δραστηριότητα, οι Αθηναίοι δεν χάσανε χρόνο. Κατόπιν σκληρής δουλειάς στα Made In Hell studios, υπό το έμπειρο μάτι του κυρίου David Prudent, βρίσκονται στη θέση να παρουσιάσουν στον κόσμο, πριν 2 μήνες, το πρώτο τους ολοκληρωμένο δημιούργημα, μέσω της Alcyone Records. Το όνομα αυτού; “Altar of whispers”. Προτού προχωρήσω στο δίσκο, να βγάλω κάτι από μέσα μου: τι υπέροχο εξώφυλλο είναι αυτό; Τα σέβη μου στον γραφίστα που το συνέλαβε/αποτύπωσε! Θα είχε άνετα μία θέση σε κάθε κυκλοφορία black metal μπάντας του Ευρωπαικού Βορρά των 90s. Τώρα που το είπαμε αυτό, προχωράμε παρακάτω!
Ξεκινάμε με το“The grieving king”, όπου η ορχηστρική, μελαγχολικά πανέμορφη εισαγωγή, άνετα θα μπορούσε να είναι σε ένα δίσκο των πρώιμων CRADLE OF FILTH (που απαντώνται σαν επιρροή γενικά στο δίσκο). Τα καταιγιστικά “Inner demons” και ”Dreading the night”, σαν συνέχεια του, φανερώνουν ένα κράμα Σουηδικού black metal (άλλωστε, αναφέρονται σαν επιρροή οι σπουδαίοι DARK FUNERAL) με μπάντες όπως οι πρώιμοι ROTTING CHRIST και οι EMPEROR. Επίσης, μέσα στις συνθέσεις, απαντάται μία υποβόσκουσα doom/death μελαγχολία, που σπάει ιδανικά το μεγαλοπρεπές και το, καλώς εννοούμενο, «υπερβολικό» της μουσικής τους κατεύθυνσης. Ειδικά σε κάτι κομμάτια όπως το “Wasteland of my dreams”, τα οποία παρόλο που δε λυπούνται και πετσοκόβουν με τις υψηλές ταχύτητές τους, χαρακτηρίζονται από μία θλίψη (ειδικά στο μεσαίο του μέρος). Κάτι που σε συνδυασμό με την απόγνωση στα φωνητικά του Γιάννη Παπιδά (εδώ με το ψευδώνυμο Nuntius Mortis), έρχεται και δένει ιδανικά.
Θα σταθώ ξεχωριστά, στο “Endless whispers”, που έχει τη συμμετοχή της Νάνσυ Μοσχοπούλου, τραγουδίστρια στους ανερχόμενους FORTIS VENTUS (το EP τους “Haunted heart” είναι ταμάμ για τους οπαδούς του συμφωνικού ήχου και οι ενδιαφερόμενοι να σπεύσετε!). Ξεκάθαρα το πιο ιδιαίτερο κομμάτι του δίσκου εξαιτίας αυτής της συνεργασίας. Το πάντρεμα των δύο φωνών μου βγάζει κάτι από παλαιούς THEATRE OF TRAGEDY, με το γρήγορο ξέσπασμα να μας θυμίζει πως ακούμε την ίδια μπάντα με πριν. Πιο περιπετειώδες οπωσδήποτε και μία ενδιαφέρουσα νότα, σε ένα δίσκο που κατά βάση είναι υψηλών ταχυτητων, αλλά έχει και τα ατμοσφαιρικά του σημεία (εξ ου και το ρολόι που χτυπάει 60λεπτο).
Επιστροφή στον «πόνο», μιας και το αναφέραμε, με ένα ντουέτο κομματιών με «άρωμα Νορβηγίας». “Remembrance” και ”The deathbringer” και ήδη φαντάζομαι σβέρκους να φεύγουν, μέχρι να φτάσουμε στη μελωδική κάθαρση του τελευταίου μέρους του πρώτου και στο ρεφρέν του τελευταίου. Το δε ”When darkness calls”, παρουσιάζει την mid-tempo πλευρά της μπάντας και ενίοτε την πιο αργόσυρτη, εξυπηρετώντας την ποικιλία και αξιοποιώντας τα 9 σχεδόν λεπτά που πιάνει στο δίσκο. Κλείσιμο, με το πιο μικρής διάρκειας κομμάτι, το “The minstrel of the icy keep” να συνοψίζει σε 5 μόλις λεπτά τα στοιχεία της μπάντας και ελάχιστα death metal φωνητικά προς το τέλος του. Ωραία πινελιά αν μη τι άλλο.
Οι FOVITRON, φανερώνουν εαυτόν στον κόσμο, σε πλήρη μορφή, δίνοντάς μας ένα δυνατό δίσκο, αντάξιο της προσοχής των οπαδών του είδους. Επίσης, φανερώνουν το άρτιο συνθετικό επίπεδο της μπάντας, που δείχνει πολύ αποφασισμένη να δείξει από τι είναι φτιαγμένη, από τον πρώτο κιόλας δίσκο. Εκ μέρους του ROCK HARD, εύχες μόνο για τα καλύτερα και να τους απολαύσουμε όσο το δυνατόν πιο σύντομα σε ζωντανό περιβάλλον.
8/10
Γιάννης Σαββίδης
