Άντε να δούμε τι άλλο θα γίνει φέτος και ποιος άλλος νεκρός θα αναστηθεί εν έτει 2019… Νέο άλμπουμ λέει από τους AFTERMATH. Αν πρόλαβες το μοναδικό τους και απίστευτα σούπερ άλμπουμ “Eyes of tomorrow” το 1994 (το οποίο και συμπεριλάβαμε με συνοπτικές διαδικασίες στο αφιέρωμα τεχνικού thrash προ μηνών), τότε σίγουρα θα έχεις την ίδια απορία στο κεφάλι σου όπως κι εγώ. Αν από την άλλη όπως οι περισσότεροι εκεί έξω δεν είχες ιδέα για τη μπάντα και αγνοούσες πλήρως την ύπαρξη της, το νέο τους δεύτερο άλμπουμ με τίτλο “There is something wrong” δε θα σου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση γιατί ούτως ή άλλως τους είχες… γραμμένους! Οι AFTERMATH ήταν μία μπάντα με thrash/crossover ρίζες που στα demo τους είχαν προκαλέσει φρενίτιδα, τόσο με το “Killing the future”, όσο και με το “Words that echo fear” (1987 και 1989 αντίστοιχα). Είχε ενδιαφερθεί μέχρι και κοτζάμ Roadrunner να τους υπογράψει, πράγμα που δεν έγινε και τελικά η τύχη δεν τους πολυχαμογέλασε καθώς το μοναδικό τους άλμπουμ με τα πολλά κυκλοφόρησε το 1994 και παρά την αδιαμφισβήτητη αξία του, κατέληξε αγνοημένο και φυσικά πήγε σχεδόν άπατο, πέραν κάποιων ελάχιστων οπαδών που το πήραν είδηση, δεν θα ήταν μάλιστα υπερβολή να πούμε ότι οι περισσότεροι ήταν Έλληνες.
Τώρα το πώς και γιατί φτάσαμε να είναι εκ νέου ενεργοί δεν το ξέρω και εκ του αποτελέσματος του δίσκου δεν το καταλαβαίνω κιόλας. Κι αυτόν που δε μπορώ να καταλάβω καθόλου μα καθόλου είναι τον συμπατριώτη μας τραγουδιστή Κυριάκο Τσιώλη, ο οποίος το μόνο που δεν κάνει μέσα στο δίσκο είναι να τραγουδάει. Απαγγέλει και φωνάζει τόσο μα ΤΟΣΟ πολύ που πραγματικά σου τα σκάει στα μηνίγγια και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ο μόνος λόγος που μπορώ να εξηγήσω την προσέγγιση αυτή είναι γύρω από την κεντρική ιδέα ότι «κάτι πάει λάθος» στον κόσμο και απ’ ότι προκύπτει από τους στίχους, είμαστε θύματα εκμετάλλευσης από τις κυβερνήσεις, όλα ελέγχονται από κάποιον άλλο και όλοι μας λένε ψέματα για να επωφεληθούν οι ίδιοι ή για να αποκρύψουν διάφορα. Σ’ αυτό να προσθέσω ότι δεν διαφωνώ σχεδόν καθόλου με το σκεπτικό αυτό και δεν έχω φυσικά το παραμικρό πρόβλημα με το να εκφραστούν έτσι στιχουργικά. Από ’δω όμως μέχρι το μουσικό μέρος, είναι πολλά παραπάνω από ένα τσιγάρο δρόμος που λέμε στην καθομιλουμένη και για να κάνω αυτή τη δισκοκριτική, η αλήθεια είναι ότι ζορίστηκα πάρα μα πάρα πολύ για να μπορέσω να ακούσω πολλές φορές όλον το δίσκο.
Εννοείται πως μπορεί να σου κάτσει και η στραβή και καλό είναι να σου σκάει και καμία μπαρούφα, για να μη νομίζουν και οι αναγνώστες ότι βάζουμε τα 7-8-9 έτσι επειδή τα έχουμε εύκαιρα, αλλά το να σκάσει η μπαρούφα από τους AFTERMATH, ε με πειράζει ρε αδερφέ. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά το άλμπουμ μέσα στην όλη του σχιζοφρένεια δείχνει να ξεκινάει καλά με το “False flag flying” και το “Diethanasia”, όπου ο Τσιώλης ακούγεται λίγο σαν να προσπαθεί να τραγουδήσει και τα κομμάτια έχουν μία σχετική δομή. Σχιζοφρενικό thrash, σχεδόν κομπιουτερισμένο και για να υπηρετήσει μία λογική ενός πιθανού concept, στο οποίο όμως συνολικά αποτυγχάνει παταγωδώς. Άχρηστα κι αχρείαστα σημεία σε κομμάτια, εισαγωγές και κλεισίματα χωρίς λόγο ύπαρξης, samples χωρίς νόημα (ξέρεις τι είναι ν’ ακούς σε λούπα στα Ελληνικά «υπάρχει κάτι λάθος»;) και γενικά πολύ κακό για το τίποτα.
Συνήθως προσπαθώ μέσα κι από τα αρνητικά να βρω κάτι καλό, αλλά εδώ δεν ξέρω τι μπορώ να αναφέρω υπέρ τους, πέρα από τον ντράμερ Ray Schmidt ο οποίος στην κυριολεξία πυροβολεί με δίκαση που σπάνια έχει συναντηθεί. Να έχεις τέτοια ντραμάκλα και να τον αναλώνεις σε ανοησίες, είναι πραγματικά τεράστια πίκρα. Είναι από τις στιγμές που ότι και να σας γράψω δε μπορώ να περιγράψω πόσο ΔΕΝ πρέπει να ακούσετε αυτό το άλμπουμ και πόσο ΔΕΝ χρειαζόταν καν να κυκλοφορήσει. Και από αυτή τη μπάντα ειδικά. Κι όποιος νομίζει θα έμπαινα σε τυχόν σύγκριση, εξ αρχής δεν είχα προσδοκίες ούτε καν για κάτι που θα πλησίαζε στο ελάχιστο επίπεδα “Eyes of tomorrow”. Απογοήτευση της χρονιάς μέχρι στιγμής, νόμιζα ότι ήταν χάλια το νέο EVERGREY, μετά με προσγείωσε το νέο CANDLEMASS, ήρθε όμως το AFTERMATH και μου υπενθύμισε ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Υπάρχει σίγουρα λοιπόν κάτι λάθος με αυτό το δίσκο και είναι αυτή καθαυτή η κυκλοφορία του. Μην πλησιάσετε ούτε για την εμπειρία, μην το ακούσετε ούτε στα πεταχτά αν κάνετε κάτι άλλο παράλληλα.
4 / 10 (κι αυτό για τον ντράμερ)
Άγγελος Κατσούρας
