Βραδιά επιστροφής στις ρίζες, βραδιά θρασαρίσματος και λύσσας όπως την αγαπάμε και την λατρεύουμε (ο γράφων οπως-και-δήποτε). Oι νέοι και πεινασμένοι AMKEN, οι παλαιότεροι SPEEDRUSH και οι νεότεροι όλων SACRIFICIAL DEATH. Μια σύμπραξη τριών φουρνιών thrash, με ομοιότητες, μα και σημαντικές διαφορές. Κοινό σημείο βεβαίως-βεβαίως, η όρεξη και η δίψα για τις υψηλές ταχύτητες, μα και για ένα σπουδαίο live. Τα προγνωστικά ήταν πάρα πολύ καλά, ενώ ο κόσμος, δεδομένης της υπερπροσφοράς εγχώριων συναυλιών, τίμησε δεόντως.
Στις 21:10, με μια μικρή απόκλιση από το πρόγραμμα που είχε ανακοινωθεί, οι SACRIFICIAL DEATH ανέβηκαν στο σανίδι. Το στυλ τους ανακατεύει υπό ένα γκρουβάτο/μοντέρνο πρίσμα μπάντες όπως οι SLAYER, SODOM, KREATOR, μη παραλείποντας τους πατέρες DEATH. Δεν παρέλειψαν να τιμήσουν τους τελευταίους με το “Zombie ritual”, το οποίο αποδόθηκε όχι απλά με το δέοντα σεβασμό αλλά αρτιότατα! Σε σημεία, μου θύμισαν τους Ολλανδούς LEGION OF THE DAMNED στη προσέγγιση του death/thrash τους.
Τους είχα ακούσει και στουντιακά από σπόντα, τους θεωρούσα πολύ δυνατούς και ελπιδοφόρους. Το υλικό του πρώτου τους EP “Glory of the dead” σε συνδυασμό με υλικό από επερχόμενο full-length που παρουσίασαν, επί σκηνής να πω πως απογειώνεται (δεν υπερβάλλω, τους χάζευα με το τσαμπουκά που είχαν), ενώ έχουν ήδη μπόλικο κοινό που τους ξέρει. Μιλάμε για ηλικίες μεταξύ 17-20 ετών, πρέπει αυτά τα παλικάρια να βγάλουν δίσκο, να πάρουν κεφάλια με ΑΥΤΗ την ενέργεια. Άξιοι μάγκες!
Οι παλαιότεροι όλων εκείνη τη βραδιά, SPEEDRUSH, ήρθαν να θυμίσουν πως ο παλιός, είναι και αλλιώς! Με το μοναδικό τους άλμπουμ “Endless war” να είναι ήδη 8 ετών και τον διάδοχο να είναι ήδη έτοιμος και να περιμένει να κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο “Division mortality” από την Jawbreaker Records. Τρία δείγματα ακούσαμε εκείνο το βράδυ: “Ride with death”, “Feeding the carnivores”, “Sons of thunder”. Και τα τρία μαρτυρούσαν το πόσο πιο τεχνικό και ώριμο θα είναι το “Division mortality”. Ανυπομονώ να το ακούσω!
Σε όποιον δεν είναι γνώριμος με τους SPEEDRUSH, βρίσκονται κάπου μεταξύ Γερμανίας (DESTRUCTION) και Καναδά (RAZOR) με τζούρες δεξιά και αριστερά που δείχνουν βαθιά γνώση του ιδιώματος. Πάνω από όλα η χαρακτηριστική φωνή του Nir, που ειλικρινά, ακόμα και σήμερα ψάχνω κάπως να τη παρομοιάσω με κάτι. Κάνει πόσα διαφορετικά πράγματα με αυτή. Γρυλλίζει, έχει γρεζάτες ψηλές, έχει χροιά που τρυπάει το τύμπανο, έχει μάτι που γυαλίζει σαν frontman, τι να λέμε τώρα!
“Malevolent torture”, “Speedrush”, “Into the abyss”, “Plague storm” από το ντεμπούτο, αποτελούν υπέροχες ενέσεις αδρεναλίνης, με ένα καθόλα νεανικό κοινό να τους στηρίζει με έντονο moshing, πιθανολογόντας πως είναι η πρώτη φορά που τους έβλεπαν. Το πως φώναζαν ρυθμικά το όνομα τους, αλλά και πως θέλανε κι άλλο στο φινάλε, ήταν μια από τις σπουδαιότερες ανταμοιβές γι’ αυτήν την “παλιοσειρά” αλλά και τη σκηνή εν γένει. Χρειαζόμαστε αυτή την ανανέωση, επιβάλλεται θα έλεγα!
Και κάπως έτσι, φτάνουμε στις 11:10, με μια χιουμοριστική εισαγωγή, να εκκινεί την εμφάνιση – γιορτή των AMKEN. Για την επόμενη μια ώρα, αυτοί οι λεβέντες, μας αποδείξανε γιατί είναι έτοιμοι για το επόμενο κρίσιμο, τρίτο άλμπουμ, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ξεκινώντας με το (AWARDED WITH BADGES OF HONOR, FOR BEING) “Obedient dogs” από το “Theater of the absurd”, ξεσήκωσαν για τα καλά το An Club που είχε αγκαλιάσει πλήρως τις δουλειές τους.
Πίσω στο “Passive aggression” με το VEKTOR-ικό “Bliss” και το ογκώδες “I am the one” που κερδίζουν πόντους όσες, μα όσες φορές κι αν παιχτούν ζωντανά! Από την άλλη, τα αγαπημένα “Soul’s crypt”, “D.A.P.”, “Shattered sanity” καθώς και το ομώνυμο από το “Theater of the absurd”, αποτελούν πρώτης τάξεως δυναμίτες, κομμένοι – ραμμένοι για συναυλιακές συνθήκες, αγκαζέ με τη μοναδική εκπροσώπηση του EP “Adrenaline shot”: το “Zombie pets”!
Έχει κλείσει δεκαετία αυτό το κομμάτι και παραμένει το ίδιο πωρωτικό με τότε. Από την άλλη, τα “Passive aggression”, “Dead man’s land”, “Somewhere past the burning sun” και το δίδυμο – θάνατος “The underdogs” (τι μελωδιάρα αυτή προς το τέλος διάολε!) και “The li(f)e we lead” αποδεικνύουν τα πόσα βήματα μπροστά κάνει αυτή η μπάντα με κάθε κυκλοφορία. Προσωπικά, με κάνουν και απορώ για το που θα μπορέσουν να το πάνε και ανυπομονώ να την ακούσω, φυσικά!
Μια βραδιά που μας έδειξε πόσο καλά τα πάει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του εγχώριου thrash. Και μάλιστα, πάνω στην ημέρα που οι μπροστάρηδες SUICIDAL ANGELS εκκινούσαν τη δική τους headline περιοδεία, γιορτάζοντας τη κυκλοφορία του “Profane prayer”! Τι μέρες να δηλώνεις thrasher, αλήθεια. Και εις άλλα, με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Απόστολος Ανδριώτης (https://www.instagram.com/apostolis_andriotis)
