Πέρασαν δύο χρόνια περίπου από την τελευταία κυκλοφορία των ANNIHILATOR, που ήταν το album “Suicide society” κι ενώ ο ιθύνων νους της μπάντας Jeff Waters μαζί με το υπόλοιπο συγκρότημα δουλεύει επάνω στην νέα τους studio δουλειά, το γκρουπ μας παρουσιάζει μία πολύ ενδιαφέρουσα κυκλοφορία.
Η κυκλοφορία αυτή ονομάζεται “Triple threat”, ένα όνομα το οποίο μαρτυρά το πολύ όμορφο πακέτο της. Η «τριπλή απειλή» περιέχει ένα CD με την live εμφάνιση του σχήματος στο Bang your head festival της Γερμανίας που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2016, ένα δεύτερο CD με ένα ακουστικό – unplugged προσωπικό show στο οποίο συμμετέχουν δύο προσωπικοί φίλοι του Jeff Waters με δύο μέλη των ANNIHILATOR και ένα DVD ή Blu-Ray, ανάλογα με την έκδοση, το οποίο περιέχει όλα τα παραπάνω σε οπτικοακουστικό υλικό μαζί με ένα μικρού τύπου ντοκιμαντέρ για το συγκρότημα.
Η συναυλία στο Bang your head περιέχει μόλις έντεκα τραγούδια το οποίο είναι φυσιολογικό αν σκεφτεί κανείς πως η εμφάνιση αυτή πραγματοποιήθηκε σε φεστιβάλ, κάτι που σημαίνει πως ο χρόνος που είχε το συγκρότημα ήταν περιορισμένος. Στην συναυλία αυτή μπορεί κανείς να ακούσει κλασικές επιτυχίες του group όπως τα τραγούδια “W.T.Y.D.”, “Alison hell” και “Never, neverland” αλλά και το τραγούδι “Creepin’ again” από το “Suicide society”. Η εμφάνιση του συγκροτήματος ήταν πολύ καλή με καλό ήχο και καλή παραγωγή.
Το ενδιαφέρον κομμάτι όμως του “Triple threat” είναι το ακουστικό show στο οποίο ο Jeff Waters μαζί με τους Aaron Homa και Rich Hinks, κιθάρα και μπάσο στους ANNIHILATOR αντίστοιχα, και τους προσωπικούς φίλους του, Marc LaFrance και Pat Robillard, έπαιξε live χωρίς κοινό μέσα σε ένα studio, ακουστικές εκτελέσεις από μπαλάντες των ANNIHILATOR. Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά μοναδικό. Ο Jeff Waters είναι ένας άνθρωπος που φαίνεται πως την μουσική την αγαπάει πολύ. Βλέπει την μουσική και ως επάγγελμα αλλά μέσα σε αυτό βάζει συναίσθημα και στις ακουστικές εκτελέσεις αυτές το συναίσθημα ξεχειλίζει.
Η αλήθεια είναι πως ο Jeff Waters προτίμησε την safe επιλογή, στο να επιλέξει δηλαδή power ballads για να τις διασκευάσει σε ένα ακουστικό show αλλά το αποτέλεσμα των δικαιώνει απόλυτα. Το μόνο τραγούδι που διασκευάστηκε που δεν ήταν power ballad ήταν το “Stonewall” το οποίο έχει την πλάκα του με τον τρόπο που το διασκεύασαν αλλά δεν συγκρίνεται με το αποτέλεσμα των άλλων τραγουδιών. Η μοναδική εκτέλεση του “Sounds good to me” και το πανέμορφο “Phoenix rising” κλέβουν την παράσταση και στο εξαιρετικό αποτέλεσμα βοήθησε πολύ ο συνδυασμός των τριών ακουστικών κιθάρων που γέμιζαν με πολύτονες μελωδίες τα τραγούδια αυτά. Διαφορετικό τόνο στις ακουστικές εκτελέσεις έδωσε και η φωνή του Marc LaFrance που συνοδευόταν από τα πίσω φωνητικά των Jeff Waters, Aaron Homa και Rich Hinks. Βέβαια φαίνεται για ακόμα μία φορά η αδυναμία του Waters να αναλάβει τα φωνητικά των τραγουδιών που απαιτούν πιο επιδέξιες φωνές αλλά ο τρόπος που χειρίστηκε την παραπάνω κυκλοφορία ήταν ιδανικός.
Πιστεύω πως μετά την ταραχώδη περίοδο στην οποία ο Waters από το πουθενά έχασε από την μπάντα τον Dave Padden, ήρθε η στιγμή στην οποία δουλεύει με ηρεμία. Τα νέα παιδιά με τα οποία έχει πλαισιώσει το συγκρότημα του, τον κάνουν να περνάει μία δεύτερη νιότη και αυτή η φρεσκάδα και η ευχαρίστηση που έχει βγαίνει και στα live τους. Ελπίζω το ίδιο να φανεί και στο επόμενο album της μπάντας που αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε επεξεργασία.
7 / 10
Δημήτρης Μπούκης
