“…plays Wagner by three cellos and drums”
Οι APOCALYPTICA ήταν ένα σχήμα που ανέκαθεν με συγκινούσε. Η πρώτη επίσκεψή τους στην Ελλάδα ήταν από τις πολύ καλές συναυλίες που έχω παρακολουθήσει και η πρώτη από τις πολλές φορές που έκτοτε μιλήσαμε με τον Eicca Toppinen, βασικό συνθέτη του σχήματος. Αυτό που με εντυπωσίαζε στο συγκρότημα, είναι η εξέλιξη που είχαν σε κάθε δίσκο τους. Το ότι ξεκίνησαν ως μία μπάντα που έκανε διασκευές METALLICA μόνο με τέσσερα τσέλο, στη συνέχεια έκαναν δικά τους κομμάτια, μετά έβαλαν ντραμς, φωνητικά κτλ. Μόνο το “7th symphony” ήταν απογοητευτικό, όχι λόγω της ποιότητάς του, αλλά εξαιτίας του ότι δεν πήγαν ένα βήμα παραπάνω. Με το “Wagner reloaded”, μας αποζημίωσαν και με το παραπάνω. Η ζωντανή εμφάνισή τους στη Λειψία, της Γερμανίας, για τα 200 χρόνια από τη γέννηση του Γερμανού συνθέτη Richard Wagner, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα του αστείρευτου ταλέντου τους και ο Eicca μας κάλεσε να μιλήσουμε γι’ αυτό, τα ευτράπελα που συνέβησαν εκείνη τη βραδιά, τις προβληματικές τους συνεργασίες, αλλά και το επετειακό show των METALLICA πριν από δύο χρόνια.
Σας παρακολουθώ από την πρώτη μέρα που δημιουργηθήκατε, έχουμε κάνει 4-5 συνεντεύξεις μαζί και με κάθε δουλειά σας αναρωτιέμαι ποιο είναι το επόμενο βήμα των APOCALYPTICA. Φτάσαμε στο “Wagner reloaded” λοιπόν. Ποιανού ήταν η ιδέα; Ήταν δική σου ή του Gregor Seyffert;
Ήταν ιδέα του Gregor. Με βρήκε πριν από 2 ή 3 χρόνια στο Beyreuth Festival, που είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ όπερας στον κόσμο και μου πρότεινε αυτήν την ιδέα, να γράψω δηλαδή δική μου μουσική βασισμένη πάνω στη μουσική του Richard Wagner για ένα show που θα είχε συμφωνική ορχήστρα, χορογραφίες κτλ.
Πόσο δύσκολο ήταν να γράψετε δική σας μουσική, συνδυάζοντας στοιχεία από τη μουσική του Wagner;
Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Άκουγα τα κομμάτια κι έλεγα από μέσα μου: «τι μπορώ να κάνω; Η μουσική είναι τέλεια από μόνη της». Είμαι μονάχα ένας ταπεινός τσελίστας από τη Βόρεια Ευρώπη, τι να προσθέσω στη μουσική του Wagner; (γέλια) Έπρεπε να βρω την απαραίτητη ισορροπία λοιπόν. Έπρεπε συνολικά να γράψω γύρω στα 30 τραγούδια, με πολύ συγκεκριμένες οδηγίες. Στο σημείο που ο Wagner γεννιόταν, έπρεπε να γράψω ένα κομμάτι 2-3 λεπτών, που να μοιάζει με νανούρισμα κοκ. Επίσης σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο έπρεπε να ακούγεται το “The flying Dutchman”, σε κάποιο άλλο ένα άλλο κομμάτι κοκ. Ήταν πολύ δύσκολο λοιπόν να συνθέσω τραγούδια βασισμένα πάνω στα ήδη τέλεια σημεία του Wagner, καθώς έπρεπε να βρούμε τη σωστή αναλογία της αυθεντικής, δικής μου μουσικής κι αυτής του Wagner. Τελικά, καταλήξαμε σε μία αναλογία να είναι 25% μουσική του Wagner κι 75% δική μου. Το CD που κρατάς στα χέρια σου, με τα 16 τραγούδια, έχει σχεδόν αποκλειστικά δική μου μουσική, αφού, όπως σου είπα, παίξαμε γύρω στα 30 τραγούδια εκείνο το βράδυ.
Με ποιο κριτήριο αφήσατε τα υπόλοιπα τραγούδια έξω;
Ήταν κάποια που ο ήχος δεν ήταν και τόσο καλός, από τη στιγμή που υπήρχε και η ορχήστρα κι επειδή ήταν ζωντανή ηχογράφηση, δεν υπήρχε λόγος να τα ξαναηχογραφήσουμε μόνο και μόνο για να κυκλοφορήσουν. Αυτός είναι ο λόγος. Τα μέρη της ορχήστρας, δεν ήταν ουσιαστικά τόσο καλά ώστε να μπουν στο CD, όσο αστείο κι αν φαίνεται αυτό! (γέλια) Η ορχήστρα όμως, έπαιζε κάτω από απίστευτα δύσκολες συνθήκες, οπότε είναι απολύτως δικαιολογημένοι.
Μπορείς να περιγράψεις σε όσους δεν έχουν καταφέρει να δούνε το show, τι γινόταν σ’ αυτό;
Έχω την εντύπωση ότι γινόντουσαν τόσα πράγματα που είναι σχεδόν αδύνατο να το περιγράψω. Αλλά όλα είχαν να κάνουν με την ζωή του Wagner, ο χορός ήταν κυρίως κλασικός με κάποια μοντέρνα στοιχεία και εμβόλιμα έμπαιναν κάποια θεατρικά στοιχεία. Γενικότερα υπήρχαν τόσα πολλά πράγματα που συνέβαιναν ταυτόχρονα που ακόμα και για τους θεατές ίσως να ήταν δύσκολο να τα προσέξουν. Τελικά όμως πιστεύω πως ήταν ένα τέλειο πάντρεμα χορού, υποκριτικής και δυνατής μουσικής. Τι να πω, ο τρόπος που εξελίχθηκε το show ήταν πολύ Wagnerικό, με όλα αυτά τα τρελά οράματά του.
Μελετώντας την μουσική του Wagner σε βάθος πριν γράψεις τα τραγούδια, θα μπορούσες να πεις ότι ήταν κι αυτός ένας heavy metal συνθέτης της εποχής του;
Η αλήθεια είναι ότι έχει πολλά στυλ στη μουσική του. Όμως σε αυτή την περίοδο είχε την βαρβαρότητα, την εκρηκτικότητα και όλη αυτή την επιβλητικότητα που κάνουν πολλούς οπαδούς του metal να τον θαυμάζουν. Πολλοί λένε ότι ο Jacques Offenbach είναι ο πρώτος “heavy metal” συνθέτης, αλλά γενικά όλοι οι τραγικοί συνθέτες έχουν αυτό το έντονο στοιχείο και αρέσουν στους οπαδούς.
Τι νομίζεις ότι θα έλεγε ο Wagner αν έβλεπε κι άκουγε αυτή την παραγωγή;
Δεν θα του άρεσε. Δεν του άρεσε άλλωστε τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό του (γέλια). Θα έλεγε ότι αυτό είναι καλό, αλλά όχι όπως θα το έκανα εγώ. Αλλά ξέρεις η τελική κριτική έρχεται από τον κόσμο. Υπήρχε τόσος κόσμος στο show που δεν ήταν εξοικειωμένος ούτε με την μουσική μου, αλλά ούτε και με την μουσική του Wagner, αλλά τελικά του άρεσε το αποτέλεσμα γιατί ήταν ένα μείγμα που τα δύο του μέρη δεν προσπαθούσαν να παλέψουν το ένα το άλλο, αλλά να συνυπάρξουν.
Υπάρχει πολύς κόσμος στο Leipzig που του αρέσει η κλασική μουσική και γι’ αυτό ήρθαν να σας δουν. Πως αντέδρασαν όταν είδαν κάτι ψηλούς τύπους με τσέλο να κάνουν headbanging πάνω στην σκηνή;
Χαχαχα, νομίζω ότι ο κόσμος της κλασικής μουσικής δε μας ήξεραν από πριν, το πώς συμπεριφερόμαστε με τα όργανα αλλά και την ορχήστρα. Θα πρέπει να τους ήταν πολύ περίεργο. Παρόλα αυτά, ο κόσμος φάνηκε να το απολαμβάνει, χωρίς να αμφισβητεί το εγχείρημα. Αλλά έχω την εντύπωση πως υπάρχουν άνθρωποι που μας εμπιστεύτηκαν αυτή τη μεγαλειώδη έναρξη γι’ αυτό το φεστιβάλ κλασικής μουσικής, επειδή δεν μας ήξεραν (γέλια).
Πόσο δύσκολο ήταν να παίζετε σε αυτή την μεγάλη αρένα, και να μετακινείστε μαζί με τα μουσικά σας όργανα; Μπορείτε να μας περιγράψετε τυχόν απρόοπτα ή περίεργες στιγμές που συνέβησαν;
Υπήρχαν πολλές δύσκολες στιγμές. Αρχικά υπήρχαν δύο μέρη όπου παίζαμε, δύο σκηνές. Η πρώτη ήταν η βασική όπου ήταν μεγάλη σε διαστάσεις, αυτή ήταν και η πιο καλή, και η δεύτερη που βρίσκονταν σε έναν πύργο. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν μεταξύ δύο κομματιών υπήρχε μία παύση 30 δευτερολέπτων κι έπρεπε να βρεθούμε από την κάτω σκηνή στον πύργο, που είχε ύψος τεσσάρων ορόφων. Ανοίγουμε την πόρτα για τις σκάλες και ήταν θεοσκότεινα. Έπρεπε να ανέβουμε τρέχοντας κουβαλώντας τα τσέλο. Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο ήταν. Μετά ήταν και αυτά τα αιωρούμενα κρεβάτια. Δεν είχαμε ιδέα ότι θα παίζαμε πάνω σε κάτι που θα μετακινούταν. Πως θα κρατάγαμε ισορροπία; Και ακόμα στην αρχή του show έπρεπε να προχωρήσουμε πάνω σε κάτι καρέκλες χωρίς να πιανόμαστε από πουθενά. Σε κάθε πρόβα πέφταμε και φαντάζεσαι τι θα συνέβαινε αν στη πρώτη σκηνή του show βρισκόμασταν ξαπλωμένοι στην σκηνή.
Αν το κάνατε αυτό με τα τσέλο στα χέρια, τότε θα πρέπει να σταματήσετε να παίζετε και να γίνεται ακροβάτες.
(Γέλια) Όμως αυτά ήταν τα πιο ωραία μέρη.
Να κάνετε ένα project με το Cirque du Soleil!
(Γέλια) Ναι, θα πρέπει να κάνουμε κάτι τέτοιο.
Υποθέτω ότι η εμφάνισή σας στο Leipzig μαζί με την ορχήστρα, σας ενέπνευσε για την περιοδεία σας με την 25μελή ορχήστρα τον Μάρτιο του 2014. Τι να περιμένουμε από αυτή την περιοδεία;
Αυτή περιοδεία δεν γίνεται μόνο εξαιτίας του Wagner, αλλά και για κάτι άλλο που έχουμε ετοιμάσει από το προηγούμενο καλοκαίρι, το οποίο είναι πιο δύσκολο. Μετά από 8 χρόνια είναι η πρώτη φορά που βρίσκουμε ένα τόσο μεγάλο κενό στο πρόγραμμά μας. Οπότε αφού δεν έχουμε νέο δίσκο, είναι μια καλή συγκυρία να κάνουμε όλο αυτό το ορχηστρικό project. Πρόκειται να είναι πλήρως instrumental, δεν θα έχει καθόλου φωνητικά και πρόκειται να παίξουμε τα καλύτερα κομμάτια μας προσαρμοσμένα σε ορχήστρα.
Τι σκοπεύετε να κάνετε με το “Wagner reloaded”; Θέλω να πω, το παίξατε μόνο μια φορά και απλά κυκλοφορήσατε ένα live δίσκο, είναι τόσο καλό για να περιοριστεί σε μία και μόνη παράσταση.
Ναι έχεις δίκιο. Τόση πολλή προσπάθεια για μία μόνο εμφάνιση. Θα έχουμε, όμως, δύο ακόμα εμφανίσεις τον επόμενο χρόνο ξανά στο Leipzig. Αλλά σκεφτόμαστε να φτιάξουμε μια νέα εκδοχή αυτού του show για περιοδεία, γιατί καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να περιοδεύσεις με τόσο κόσμο.
Ναι, δε θα μπορούσατε να παίξετε πουθενά…
Γι’ αυτό εκτός από όνειρο πρέπει να γίνει και πραγματικότητα, με ένα καλό σχέδιο. Να δούμε πόσο κόσμο θα χρειαστούμε, τι θα κόψουμε, τι θα προσαρμόσουμε, πόσα κομμάτια θα παίξουμε. Για παράδειγμα τώρα είχαμε 250 με 300 άτομα. Είναι ασύμφορο. Αλλά πραγματικά θα ήθελα κι εγώ να δω περισσότερα Wagner shows, τα οποία όμως πρέπει να δούμε πως θα τα οργανώσουμε χρονικά. Γιατί είναι και οι δίσκοι και το ορχηστρικό project.
Ξεκινήσατε ως μια μπάντα που έπαιζε διασκευές των METALLICA. Αρκετά χρόνια αργότερα σας κάλεσαν οι ίδιοι οι METALLICA για να παίξετε στην 30ετή επέτειο. Αν θυμάμαι καλά παίξατε το “No leaf clover” το “Seek and destroy” και το “One”. Μπορείτε να μας περιγράψετε τι ήταν αυτό που σας εντυπωσίασε περισσότερο πριν, κατά την διάρκεια και μετά την εμφάνισή σας.
Ξέρεις, ήμασταν σε επαφή με τους METALLICA όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που ήθελαν για την επέτειο, ήταν καλλιτέχνες που θα έπαιζαν μαζί τους. Κι εμείς φυσικά δεν είχαμε κανένα πρόβλημα μ’ αυτό. Ήταν μια μεγάλη η τιμή μας έγινε, ίσως να είναι και μια από τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας μας. Τι με ρώτησες σχετικά με το show;
Πότε ήταν οι πιο έντονες στιγμές που ζήσατε, πριν ή μετά την συναυλία;
Πριν από την εμφάνισή μας ήταν φρικτά, για πολλούς τεχνικούς λόγους. Είχαμε προβλήματα με τα τσέλο. Αλλά το να είσαι πάνω στην σκηνή και να παίζουμε μαζί τους ήταν τρομερό. Αλλά και πέρα από αυτό στα παρασκήνια ήταν πολύ ωραία ατμόσφαιρα, συναντήσαμε τους φίλους τους, τις οικογένειές τους. Πώς να στο περιγράψω, ήταν μια μεγάλη συγκέντρωση οικογενειακών φίλων. Το σημαντικότερο όμως είναι το να βλέπεις την μπάντα πάνω στη σκηνή να παίζει με τόσο πάθος.
Στον δίσκο σας, “7th symphony”, είχατε ένα κομμάτι , “Not Strong Enough”, που το τραγούδησε ο Brent Smith των SHINEDOWN. Λόγω όμως πνευματικών δικαιωμάτων τα φωνητικά του τα ξανα-ηχογραφήσατε με τον Doug Robb των HOOBASTANK, αυτή τη φορά. Τι συνέβη τελικά με αυτή την κατάσταση;
Χαχα, ήταν ωραία περίπτωση. Δεν περιμέναμε, όταν γράφαμε το κομμάτι μαζί ότι οι SHINEDOWN θα έβγαζαν τόσα single από τον δίσκο. Οι περισσότερες μπάντες βγάζουν 2-3 singles, αλλά εκείνοι έβγαλαν 7 γ@μημένα singles! Και ωραία να βγάλουν κάποια γιατί κι εμείς κάναμε το ίδιο, αλλά επειδή είναι τόσο γνωστοί στην Αμερική κυκλοφόρησαν ακόμα περισσότερα. Τελικά επειδή ακούγονταν μόνο από την δική τους πλευρά, δεν θέλαμε να χάσουμε το τραγούδι και γι’ αυτό έπρεπε να βρούμε κάποιον άλλον για να τραγουδήσει. Μετά η κατάσταση άρχισε να γίνεται πιο πολύπλοκη. Οπωσδήποτε ήταν μια πολύ κακή στιγμή.
Ναι αλλά έχετε συνεργαστεί και με άλλα μεγάλα ονόματα. Εντάξει οι SHINEDOWN είναι αρκετά γνωστοί, αλλά και οι RAMMSTEIN είναι μεγάλο όνομα στην Αμερική, όπως και ο Dave Lombardo, ο Corey Taylor. Αλλά δεν αντιμετωπίσατε τέτοιου είδους προβλήματα. Φαντάζομαι ότι οι STONE SOUR δεν ήθελαν να βγάλουν 7 singles από ένα album.
Είχαμε αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα στο παρελθόν, αλλά δεν ήταν τόσο εμφανή στο κοινό (γέλια). Για παράδειγμα είχαμε κάποια θέματα με το management των RAMMSTEIN, γιατί βρεθήκαμε προ εκ πλήξεως σε καταστάσεις που δεν είχαμε αρχικά συμφωνήσει. Έχουν γίνει πολλά λάθη στις συνεργασίες μας στο παρελθόν και αυτός είναι ο κύριος λόγος που ο επόμενος δίσκος δε πρόκειται να έχει τόσες πολλές. Θα έχει κάποιες, αλλά όχι όπως παλιά. Ξέρεις κάτι; Οι καλλιτέχνες δεν ήταν το πρόβλημα. Ποτέ δεν ήταν μέρος αυτού. Αλλά οι άνθρωποι που δουλεύουν μαζί τους, οι δισκογραφικές και οι μάνατζερ κάνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα.
Μιλώντας για τη μουσική βιομηχανία, σας είχαμε χάσει για ένα διάστημα. Κάνατε κάποιο διάλειμμα; Πιστεύεις ότι οι μπάντες μπορούν εύκολα να κάνουν διαλείμματα από τις περιοδείες ή τις ηχογραφήσεις στις μέρες μας;
Κάποιες μπάντες μπορούν, άλλες πάλι όχι. Αν η μπάντα έχει ένα σκληρό πυρήνα οπαδών και έχει κάτι το μοναδικό, τότε μπορείς να κάνεις. Αλλά αν το συγκρότημα κάνει κάτι που όλες οι μπάντες κάνουν τότε πρέπει να βρίσκεσαι σε εγρήγορση όλη την ώρα. Αυτό που πιστεύω για τους APOCALYPTICA είναι ότι μετά από τόσο καιρό, το κοινό μας είναι τόσο πιστό που κανείς δε μπορεί να μας αντικαταστήσει. Αυτή είναι η αίσθησή μου. Το να κάνουμε κάποιο διάλειμμα αυτή την περίοδο μου φαίνεται πολύ πιθανό, αφού παίζουμε ασταμάτητα για 15 χρόνια είτε σε περιοδείες, ηχογραφήσεις και projects. Με το να βρίσκεσαι τόσο καιρό σε αυτή την κατάσταση ξεχνάς να ζήσεις κάποια απλά πράγματα. Να κάτσεις λίγο στο σπίτι σου. Έχω μια τόσο γεμάτη ατζέντα με τόσα ταξίδια, μου αρέσει να ταξιδεύω, αλλά για αλλαγή θα ήθελα να κάτσω λίγο στο σπίτι (γέλια).
Ξεκινήσατε μια καμπάνια μέσω της Pledgemusic.com, για ένα βιβλίο με εικονογραφήσεις. Πως και πήρατε μια τέτοια απόφαση; Πιστεύετε σε αυτές τις καμπάνιες; Ποια ήταν η τελική του κατάληξη;
Βασικά πήγε καλά, αλλά στράβωσε λίγο γιατί έπρεπε να υπογράψουμε όλα αυτά τα βιβλία, γεγονός που δεν προβλεπόταν. Είχαμε δύο μέρες που υπογράφαμε γύρω στις 4-5 ώρες την ημέρα. Αλλά γενικά το αποφασίσαμε γιατί ο κόσμος παίρνοντας τον δίσκο δε μπορούσε να έχει μια εικόνα για το τι γίνεται από πίσω. Είναι μια ειδική κυκλοφορία για όποιους ενδιαφέρονται περισσότερο για το συγκρότημα.
Και ίσως αποκτάτε την οικονομική ευχέρεια να δημιουργήσετε ευκολότερα το νέο σας δίσκο.
Ναι και αυτό είναι σωστό, αλλά όχι στην δική μας περίπτωση. Αυτά τα χρήματα δεν είναι τόσο απαραίτητα για την κυκλοφορία ενός δίσκου. Αλλά αν βάζαμε έναν δίσκο σε αυτή την καμπάνια θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο, γιατί αντί να περιμένουμε 1-2 χρόνια από το να πάρουμε πίσω τα λεφτά από τον δίσκο, τα παίρνουμε προκαταβολικά. Είναι πολύ δύσκολο στις μέρες μας να επενδύσεις στη δημιουργία ενός νέου album, αλλά μέσω αυτής της διαδικασίας έχεις μεγαλύτερη ελευθερία, αφού δεν επεμβαίνει η εταιρεία στην παραγωγή.
Έχω την ίδια άποψη, και αν σκεφτεί κανείς πως εδώ και καιρό οι εταιρίες χρηματοδοτούν ελαχίστων συγκροτημάτων την παραγωγή.
Ναι! Και γίνονται όλο και περισσότερες οι εταιρίες.
Ακριβώς, δίνουν χρήματα μόνο για τα μεγάλα ονόματα.
Και ακόμα, τα χρήματα από τους δίσκους πάνε στις εταιρίες, πράγμα που γνωρίζει ο κόσμος και πλέον δε θέλει να αγοράζει για να μη τις χρηματοδοτεί.
Όσοι δίνουν χρήματα σε αυτές τις καμπάνιες ξέρουν ότι θα καταλήξουν στις τσέπες των καλλιτεχνών, και θα τους βοηθήσουν να κυκλοφορήσουν το δίσκο με τον τρόπο που αυτοί επιθυμούν.
Είμαι της ίδιας άποψης κι εγώ. Αλλά σχετικά με το βιβλίο τώρα, σκέψου ταξιδέψαμε μέχρι το Βερολίνο μόνο για να τα υπογράψουμε. Από το management προσφέρθηκαν να το κάνουν εκείνοι, αλλά αρνηθήκαμε, αφού είχαμε δώσει την υπόσχεσή μας στους οπαδούς.
Για την ακρίβεια δώσατε κι ένα τραγούδι δωρεάν σε εκείνους που είχαν πάρει το αντίστοιχο πακέτο, είναι αλήθεια;
Δεν έχω ιδέα, γιατί δεν μπορώ να ξέρω όλες τις λεπτομέρειες των πακέτων που προσφέραμε. Α, μισό λεπτό μόλις το είδα. Ναι δίναμε την δυνατότητα να κατεβάσει κάποιος ένα νέο μας κομμάτι.
Αυτό που θαυμάζω περισσότερο στους APOCALYPTICA είναι ότι δεν μένουν ποτέ στάσιμοι. Πάντα δοκιμάζετε κάτι διαφορετικό, προσπαθώντας να εμβαθύνετε στη μουσική και αυτό γιατί είστε μουσικοί και όχι μέλη της μουσικής βιομηχανίας. Ωστόσο το “7th Symphony” ήταν η εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, αφού ήταν ακριβώς το ίδιο με το “Worlds Collide”. Κανείς δε σας κατηγορεί, αφού ο συγκεκριμένος δίσκος ήταν εκπληκτικά επιτυχημένος. Αλλά τι ακολουθεί μετά για το συγκρότημα;
Δεν ξέρω ακριβώς τι θα γίνει μετά, αλλά είχαμε μια πολύ καλή επαφή των δύο δίσκων όπως ανέφερες. Για πολλούς το “7th Symphony” είναι ένα follow up του “Worlds Collide”. Ναι όντως σπάσαμε αυτόν το κανόνα, αλλά τώρα με αυτά τα δύο project, το ορχηστρικό και το “Wagner Reloaded” αλλάζει ξανά το σκηνικό. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε μετά, δεν έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο συζήτησης. Στο μυαλό μου το έχω σαν έναν δίσκο λιγότερο πομπώδη και περισσότερο με ένα “in your face” ύφος. Αλλά πραγματικά δε ξέρω τι θα γίνει, γι’ αυτό άλλωστε θα κάνουμε αυτό το διάλειμμα. Να αποκτήσουμε μια απόσταση από το παρελθόν, να δούμε που βρισκόμαστε, να αφήσουμε τον κόσμο να κάνει τα σχόλιά του. Αλλά αυτό είναι και το συναρπαστικό στοιχείο του να γράφεις μουσική. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προκύψει.
Είστε πάντα ένα βήμα μπροστά σε κάθε δίσκο. Ειλικρινά απογοητεύτηκα από το “7th Symphony”. Άκουσα τα ίδια πράγματα με το “Worlds Collide”. Δεν λέω ότι δεν ήταν καλή μουσική, απλά ήταν η ίδια. Και δε μου αρέσει οι APOCALYPTICA να ακούγονται το ίδιο. Φαντάζομαι ότι θα υπήρχε η αντίστοιχη πίεση κι από την δισκογραφική εταιρεία.
Δεν υπήρχε τόση πίεση από την εταιρεία. Το θέμα είναι ότι τα χρονικά όρια που έθεσε η δισκογραφική δεν ήταν καλά. Να φανταστείς ότι έπρεπε να γράψω, ή να γράψω μαζί με άλλους, καλά τραγούδια πριν ακόμα τελειώσει η περιοδεία του “Worlds Collide”. Και αυτό ήταν κάτι πολύ εκνευριστικό. Η πίεση του χρόνου ήταν τέτοια. Αν και μερικά κομμάτια του “7th Symphony” ξεχωρίζουν. Ιδιαίτερα τα instrumental, όπως to “At the Gates of Manala” ή το “Rage of Poseidon”. Νομίζω ότι ήταν πιο φρέσκα. Αλλά τελικά όντως αποτύχαμε να πιάσουμε κάποιους στόχους που θέλαμε, και αυτή την φορά θα είμαστε πολύ προσεκτικοί είτε σε κάθε κομμάτι είτε στο σύνολο του δίσκου.
Ευχαριστώ πάρα πολύ Eicca. Ελπίζω να τα ξαναπούμε από κοντά.
Εγώ ευχαριστώ. Ελπίζω να ξαναπαίξουμε σύντομα στην Ελλάδα, γιατί μου έχει λείψει. Ακυρώθηκε κι εκείνη η διοργάνωση που ήταν να λάβουμε μέρος και πλέον έχουν περάσει αρκετά χρόνια…
Σάκης Φράγκος
Line-up:
Eicca Toppinen – τσέλο
Paavo Lotjonen – τσέλο
Perttu Kivilaakso – τσέλο
Mikko Siren – ντραμς
Δισκογραφία:
“Plays Metallica by four cellos” (1996)
“Inquisition symphony” (1998)
“Cult” (2000)
“Reflections” (2003)
“Apocalyptica” (2005)
“Worlds collide” (2007)
“7th symphony” (2010)
“Wagner reloaded – Live in Leipzig” (2013)
