a
“Born of fire”
Δε νομίζω πως οι AS I LAY DYING χρειάζονται μετά από μια 20ετία πορείας, ιδιαίτερες συστάσεις. Από τους πρωτεργάτες του NWOAHM ήχου στις αρχές του 2000, σε μια πορεία που τους έφτασε στη κορυφή, ακόμα κι αν τους πέρασε από μια περίοδο αστάθειας. Επ’ αφορμή της πρώτης τους headline εμφάνισης στο Gagarin205 στις 3 Απριλίου το ROCK HARD, συνομίλησε πριν μερικές εβδομάδες με τον τραγουδιστή της μπάντας, Tim Lambesis, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα!
Καλησπέρα Tim, καλωσήρθες στο ROCK HARD!
Καλησπέρα, ευχαριστώ για την φιλοξενία!
Παρακαλώ. Είμαστε πολύ κοντά στη δεύτερη εμφάνιση των AS I LAY DYING στην Ελλάδα και τη πρώτη σας ως headliners. Πρέπει να είστε πολύ ενθουσιασμένοι για αυτό.
Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι, προσωπικά είμαι ενθουσιασμένος που ήρθαμε γενικά στην Ελλάδα πέρυσι και έπειτα να επιστρέψουμε ως headliners. Μας δίνει την ευκαιρία να εκπροσωπήσουμε κατάλληλα όλη μας τη δισκογραφία.
Ωραία. Ότι θα σε ρωτούσα, ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τη πρώτη φορά στο Rockwave Festival πέρυσι;
Πιστεύω ότι το φεστιβάλ ήταν τρομερό, περάσαμε πολύ ωραία. Είχαμε κάποια τεχνικά θέματα, που φυσικά δεν έφταιγε κανένας γι’ αυτό. Δυστυχώς, σε κάποια από τα κομμάτια μας, μας είπαν ότι σε 3-4 απ’ αυτά, δεν μπορούσες να ακούσεις καλά τα φωνητικά. Οπότε ανυπομονώ να επιστρέψω και να κάνουμε μια headline εμφάνιση και να παίξουμε όχι μόνο αυτά τα κομμάτια πάλι, αλλά και περισσότερα μια και θα έχουμε επιπλέον χρόνο.
Κατάλαβα, ναι, άκουσα κι εγώ για τα τεχνικά θέματα από ανθρώπους που ήταν εκεί. Μιλώντας για κομμάτια, έχουν περάσει περί τα 5 χρόνια από τη κυκλοφορία του “Shaped by fire”, την επιστροφή σας από τη τριετή ανάπαυλα. Ποια είναι η άποψη σου για αυτό το δίσκο τώρα, που έχεις κάνει ένα ικανό αριθμό συναυλιών περιοδειών και πάει λέγοντας;
Είμαι πολύ περήφανος για τον δίσκο αυτό. Είναι μια πολύ σημαντική επανεκκίνηση για τη μπάντα, λείπαμε πολύ καιρό. Για μένα, ήταν εντελώς θολή ανάμνηση η σύνθεση του. Είχαμε τόσα πολλά demos τριγύρω εκείνη τη περίοδο. Όταν σκέφτεσαι συνθέτες όπως ο Phil και εγώ, που γράφουμε πολλή μουσική γενικά (o Phil έχει και μια διέξοδο για τα solo κομμάτια του) και έχεις όλο αυτό το υλικό, το δυσκολότερο κομμάτι του “Shaped by fire” ήταν να αποφασίσουμε ποια κομμάτια θα μπουν στο δίσκο.
Πράγματι. Και από ότι διάβασα, ο διάδοχος του “Shaped by fire” έχει ολοκληρωθεί και είστε στη φάση της μίξης και του mastering. Ξέρω ότι δεν έχετε σταθερές ημερομηνίες κυκλοφορίες ακόμα, αλλά πότε περίπου μπορούμε να το περιμένουμε;
Πρέπει να βγει φέτος, γιατί έχουμε κλείσει δύο ξεχωριστά headline tours για τη προώθηση του, οπότε θα είναι δύσκολο να γίνουν χωρίς να έχουμε δίσκο να προωθήσουμε. Θα βγει σίγουρα φέτος, απλά δεν ξέρω ακόμα ποιο μήνα ακριβώς.
Ωραία. Το “Shaped by fire” ήταν ένα πολύ καθαρτικό και πολύ φορτισμένο συναισθηματικά άλμπουμ για σένα προσωπικά. Δεδομένου ότι η σύνθεση έχει αλλάξει έκτοτε, τι αλλαγές μπορούν οι οπαδοί να περιμένουν από αυτό τον επερχόμενο δίσκο;
Ο Phil κι εγώ είχαμε πολλές συζητήσεις γι’ αυτό. Εσωτερικά – πως αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας και εξωτερικά – πως οι οπαδοί αντιλαμβάνονται τη μπάντα. O Phil κι εγώ, από τότε που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε κομμάτια για το “Shadows are security”, ήμασταν οι κύριοι συνθέτες. Στο “Shadows are security” ήμασταν οι μόνοι συνθέτες στη μπάντα εκείνη τη περίοδο. Και έπειτα, ο μπασίστας μας ο Josh ήρθε και άρχισε να προσθέτει επιπλέον υλικό, αρχής γενομένης με το “The powerless rise”. Μας λείπει πραγματικά ο Josh και τον αγαπάμε, αλλά είμαστε χαρούμενοι που κάνει αυτό που αγαπάει περισσότερο.
Αλλά από την άποψη του πώς είμαστε εγώ και ο Phil εσωτερικά, δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι που ήμασταν εκεί από την αρχή στην ουσία, γράφουμε αυτό το δίσκο τώρα. Νιώθουμε σε θέση να το κάνουμε ακόμα κι αν δεν είχαμε επιπλέον μέλη. Φυσικά, έχουμε νέα μέλη τα οποία έρχονται και συμπληρώνουν συναρπαστικά. O Nick Pierce είναι ένας φοβερός drummer για παράδειγμα, φέρνει τόση ενέργεια ρυθμικά στο δίσκο. Οπότε δεν νιώθουμε τόσο διαφορετικά. Καταλαβαίνουμε ότι οι οπαδοί ως εξωτερικοί παρατηρητές το αντιλαμβάνονται ως αρκετά διαφορετικό. Αυτό έβαλε λίγη πίεση σε αυτό το δίσκο.
Γιατί νομίζω ότι οι άνθρωποι θα δημιουργήσουν μια ιστορία στο μυαλό τους σε φάση “έφυγαν αυτοί οι τύποι, θα ακούγεται διαφορετικό τώρα” ή “επειδή ήρθαν αυτοί οι καινούργιοι τύποι, αυτοί θα αλλάξουν τον ήχο”. Κανένα από τα δύο αυτά αφηγήματα δεν είναι εντελώς αληθές. Πιστεύω ότι ο δίσκος θα πήγαινε στη κατεύθυνση που πηγαίνει, ανεξάρτητα από αυτές τις αλλαγές. Και νομίζω, το πιο σημαντικό για εμάς, είναι ότι έχουμε ένα πολύ ενθουσιώδες περιβάλλον στο οποίο συνθέτουμε. Και έχουμε μια δεύτερη φουρνιά με τους Ken, Nick και Ryan, οι οποίοι το κάνουν συναρπαστικό για τον Phil και εμένα. Βάζουμε τα δυνατά μας χάρη σε όλο αυτό τον ενθουσιασμό που το περιτριγυρίζει.
Μάλιστα. Από τη στιγμή που είπες ότι θα κυκλοφορήσετε τον επερχόμενο δίσκο φέτος, θα πάρουμε μια γεύση του στην συναυλία εδώ;
Θα το ήθελα πολύ, αλλά ακόμα μιξάρουμε τα τρία τελευταία κομμάτια του δίσκου. Οπότε δεν μπορούμε να διαλέξουμε single μέχρι να έχουμε και τα 10 κομμάτια για να τα ακούσουμε και να ακούσουμε και γνώμες ανθρώπων ως προς το ποιο κομμάτι θα μπορούσε να γίνει single. Έπειτα, μέσω του single θα πρέπει να γυρίσουμε και video clip. Οπότε, δυστυχώς δεν θα τα έχουμε τελειώσει όλα αυτά εγκαίρως μέχρι την συναυλία. Αλλά θα είναι πολύ κοντά.
Κατάλαβα. Tim, είσαστε από τις ηγέτιδες μπάντες του είδους σας, υπάρχετε για πάνω από δύο δεκαετίες. Έχετε φτάσει στο σημείο όπου εσείς και άλλες μπάντες της γενιάς σας, όπως οι UNEARTH, οι DARKEST HOUR και πάει λέγοντας, είναι επιρροή για νέες, ανερχόμενες μπάντες της σκηνής. Πως σε κάνει να νιώθεις αυτό;
Με τιμάει πολύ. Υπάρχουν μπάντες που θεωρώ ότι είναι τρομερά ταλαντούχες που έρχονται σε εμάς ή σε εμένα προσωπικά και μας λένε “είστε μεγάλη επιρροή στο ότι ξεκινήσαμε τη μπάντα, στο ποιος είναι ο ήχος μας”. Κάποιες φορές δεν είναι η περίπτωση όπου η μπάντα ακούγεται το ίδιο, αλλά σίγουρα μπορείς να ακούσεις τη πρόοδο και τη μοντέρνα προσέγγιση στον metalcore ήχο. Είναι φοβερό για μένα να το ακούω αυτό, ακόμα κι αν υπάρχουν πολλές ομοιότητες, δεν με θίγει, το θεωρώ μια μορφή κολακείας. Είμαι ευγνώμων.
Υπάρχει κάτι που θα άλλαζες σε αυτές τις πάνω από δύο δεκαετίες ιστορίας των AS I LAY DYING;
Σίγουρα. Όλοι κοιτάζουν πίσω και θα άλλαζαν πολλά πράγματα αν μπορούσαν, γιατί μαθαίνουμε. Κάνουμε λάθη ή μαθαίνουμε να κάνουμε πράγματα πιο αποτελεσματικά. Μιλώντας αυστηρά μουσικά, υπάρχουν κομμάτια που τα ξανακούω και σκέφτομαι “είναι καλό κομμάτι, απλά θα το ενορχήστρωνα λίγο διαφορετικά”. Ειδικά σε παλιότερο υλικό. Ήταν τόσο σφιχτό το budget για να τελειώσουμε αυτά τα κομμάτια που στα περισσότερα κομμάτια στα παλιά άλμπουμ, θα ηχογραφούσα μόνο ένα πέρασμα. Τραγουδούσα ένα κομμάτι από την αρχή μέχρι το τέλος, σχεδόν όπως θα το έκανα σε live σκηνικό.
Στην μοντέρνα ηχογράφηση, συνήθως ηχογραφούν μερικές γραμμές τη φορά. Και νομίζω αυτό επιτρέπει για μεγαλύτερη προσήλωση στην απόδοση της κάθε γραμμής και να έχεις τη καλύτερη δυνατή απόδοση. Οπότε θα ήθελα να γυρίσω και να επανηχογραφήσω φωνητικά στα παλιότερα άλμπουμ μας, τέτοια πράγματα. Αλλά ταυτόχρονα, αποδέχομαι ότι είναι μια στιγμή στο χρόνο, του που βρίσκονταν τα πράγματα. Νομίζω ότι μπορεί να χαλάσω την νοσταλγία για κάποιους ανθρώπους, άμα έκανα κάτι τέτοιο, οπότε το αφήνω στην ησυχία του.
Πολύ πιθανόν. Και ανέφερες νέες, σπουδαίες μπάντες. Ποια είναι η άποψη σου για τη σκηνή γενικά; Υπάρχουν κάποιες μπάντες που θεωρείς ότι ξεχωρίζουν από τη νεότερη γενιά;
Νομίζω ότι η μοντέρνα προσέγγιση στο metalcore, για μένα, είναι σημαντική. Γιατί σιγουρεύει ότι το είδος δεν ανακυκλώνει τους ίδιους ακριβώς ήχους. Είναι καλό νομίζω που υπάρχει μίξη μεταξύ μπαντών όπως οι AS I LAY DYING, οι UNEARTH, οι DARKEST HOUR, οι KILLSWITCH ENGAGE από την άποψη του στυλ των κιθαριστικών μελωδιών. Γιατί όλοι μεγαλώσαμε την ίδια εποχή, υπάρχουν πολλά παρόμοια στυλ κιθαριστικών μελωδιών. Και κανένας μας δεν θίγεται από αυτό, γιατί λέμε “είναι τρελό, προερχόμαστε από διαφορετικά σημεία στη χώρα”.
Αλλά είναι και γιατί όλοι είχαμε κλασσικές επιρροές στις κιθαριστικές μελωδίες όπως οι IRON MAIDEN, οι JUDAS PRIEST και πάει λέγοντας. Αλλά τώρα που το έχουμε κάνει όλοι μας αυτό, νιώθω ότι η επόμενη, η πιο μοντέρνα προσέγγιση εκπροσωπείται κατά το καλύτερο τρόπο από τους WAGE WAR για παράδειγμα. Έχουν ακόμα τις τεχνικές κιθαριστικές μελωδίες και τα ρεφρέν και όλα αυτά, αλλά το κάνουν με ξεκάθαρα πιο μοντέρνο τρόπο. Με κάθε μπάντα ισχύει αυτό, με καμία διάθεση να τους μειώσω, δεν γουστάρω πάντα το σύνολο της δισκογραφίας τους.
Κάποιες φορές πάνε να κάνουν κάτι διαφορετικό, να σκεφτούν λίγο έξω από τα στεγανά. Κάποιες φορές πάνε να κάνουν κάτι που ίσως είναι πολύ ηλεκτρονικό για τα γούστα μου, αλλά συνολικά, πιστεύω πως είναι πολύ γουστόζοι αναφορικά με το πόσο εκμοντέρνισαν το metalcore.
Είπες για video clip, να διαλέξετε τα κομμάτια για promo και όλα αυτά. Τι άλλο επιφυλάσσει το μέλλον για τους AS I LAY DYING;
Ξέρω ότι έχουμε αρκετές νοσταλγικές επετείους που έρχονται. Και δεν μπορώ παρά να γιορτάσω την 20η επέτειο του “Shadows are security” κάποια στιγμή το 2025. Οπότε νομίζω ότι εάν εστιάσουμε στο νέο άλμπουμ για τώρα και να παρουσιάσουμε σωστά αυτό το νέο κεφάλαιο των AS I LAY DYING με τα παιδιά με τα οποία παίζουμε και κάνουμε συναυλίες μαζί τους, τότε με το που έρθει το 2025, θα μπορούμε να κοιτάξουμε προς τα πίσω λιγάκι και να απολαύσουμε την ενδιαφέρουσα και πλούσια ιστορία που έχουμε.
Κάποιες από αυτές τις επετείους, θεωρώ ότι ορισμένες μπάντες τις κάνουν πολύ γουστόζικα. Κάποιες φορές ωστόσο, νομίζω μπορείς να καταλάβεις όταν μια μπάντα δεν έχει κάτι νέο και συναρπαστικό να πει, οπότε προσπαθούν να παίξουν κάτι παλιό. Άμα γίνει σωστά, νομίζω ότι η 20η επέτειος του “Shadows are security” μπορεί να είναι πολύ συναρπαστική.
Συμφωνώ σε αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου Tim, ήταν μεγάλη τιμή. Ανυπομονώ για την συναυλία εδώ στην Αθήνα. Ο επίλογος είναι δικός σου!
Αν είσαι στη συναυλία, έλα να πεις ένα γεια προσωπικά, από τη στιγμή που είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε σήμερα. Πάντα το καθιστώ σαφές πόσο ευγνώμων είμαι να παίζω μουσική. Υπήρχαν χρόνια στη ζωή μου όπου πίστευα ότι δεν θα ξαναείχα αυτή την ευκαιρία. Το να μου ξαναδοθεί αυτή η ευκαιρία από τους οπαδούς και από ανθρώπους που έρχονται στις συναυλίες μας, είναι μεγάλη τιμή για εμένα. Δεν το θεωρώ ποτέ δεδομένο. Πραγματικά απολαμβάνω τη μουσική τώρα το 2024, ως 43χρονος άντρας, εξίσου με όταν ήμουν 20 χρονών και ξεκινούσα να γράφω κομμάτια για τους AS I LAY DYING.
Γιάννης Σαββίδης
