Μόλις δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του φανταστικού “Slave driver”, οι Ολλανδοί μακελάρηδες DEAD HEAD επιστρέφουν με τη νέα τους δουλειά που τιτλοφορείται “Shadow soul”. Νέο άλμπουμ; Όχι ακριβώς. Από τη μία η δισκογραφική εταιρεία το προωθεί ως LP, η ίδια η μπάντα όμως το θεωρεί EP. Η αλήθεια είναι ότι το “Shadow soul” βρίσκεται κάπου στο ενδιάμεσο αλλά προσωπικά τείνω να συμφωνήσω με την άποψη της μπάντας και ως EP θα το αντιμετωπίσω.
Τι έχουμε λοιπόν εδώ; Οκτώ κομμάτια, εκ των οποίων τα δύο είναι δύο μικρά instrumental , τα “Defiance” και “Dark emptiness”, τοποθετημένα έντεχνα στο μέσον και στο τέλος του δίσκου αντίστοιχα, και εξυπηρετούν τον σκοπό τους, το πρώτο ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στα κομμάτια και το δεύτερο ως outro. Οπότε μένουν ουσιαστικά έξι τραγούδια, κατά συνέπεια γίνεται απόλυτα κατανοητή η άποψη της μπάντας να χαρακτηρίζει το “Shadow soul” ως EP.
Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους DEAD HEAD όλα αυτά τα χρόνια, είναι η πίστη και η συνέπεια σε αυτό που κάνουν. Χωρίς να κρύβουν την αγάπη τους σε μπάντες όπως οι SLAYER, DARK ANGEL και KREATOR, πάντα παρουσιάζουν ποιοτικές δουλειές μέσα από το δικό τους πρίσμα, σκορπώντας απλόχερα το μακελειό γύρω τους. Πολύ χαίρομαι που και το “Shadow soul” δεν παρεκκλίνει από αυτόν τον κανόνα ούτε στο ελάχιστο. Τα τραγούδια που περιέχονται εδώ, είναι γεμάτα ενέργεια, οργή και δύναμη, άλλα λίγο πιο τεχνικά , άλλα πιο φρενιασμένα, όλα όμως φέρουν φαρδιά πλατιά την σφραγίδα των DEAD HEAD.
Έτσι λοιπόν, μετά το άκρως δυναμικό “Litany of the weak” που ξεκινάει το EP και μοιράζει πόνο με το καλημέρα, ακολουθούν τα πολύ τεχνικά και αρκετά μελωδικά, για τα μέτρα των DEAD HEAD πάντα, “Serpents of fame” και “Caverns of fate” που σίγουρα θα γουστάρει πολύς κόσμος, ιδίως αυτοί που αγαπούν τους KREATOR. Η μικρή ανάπαυλα του “Defiance” οδηγεί κατευθείαν στο κολασμένο “The age of hype” που βρωμάει και ζέχνει SLAYER, και αυτό μόνο καλό είναι! Εξαιρετικό και το “The run” που ακολουθεί και ψαρώνει τον ακροατή με τον αργόσυρτο, υπνωτιστικό ρυθμό του μέχρι τα μισά του, οπότε και ξεσπάει μια thrash καταιγίδα χωρίς προηγούμενο. Και φτάνουμε στο “Opulent disruption” που ουσιαστικά είναι το τελευταίο κομμάτι , καθώς το “Dark emptiness” που ακολουθεί, είναι όπως είπαμε, ένα ακουστικό instrumental. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι το “Opulent disruption” είναι ένα από τα πιο ακραία κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι DEAD HEAD. Μιλάμε για ολοκληρωτική σφαγή αμάχων, ένα τραγούδι από αυτά που θα χαρακτηρίζαμε total brutal ενώ η πολεμική του ατμόσφαιρα αλλά και ο τρόπος που τραγουδάει ο Ralph de Boer θυμίζει πολύ SODOM. Με μια λέξη, χαμός!
Περιττό νομίζω να αναφερθώ στην απόδοση των μελών της μπάντας που βρίσκονται μεταξύ τους με κλειστά μάτια, παρουσιάζοντας μια σφιχτοδεμένη πολεμική μηχανή και που πάντα καταφέρνει να εντυπωσιάζει.
Μην σας ξεγελάει η έλλειψη βαθμολογίας, εξάλλου για EP μιλάμε. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το “Shadow soul” είναι άλλη μία εξαιρετική δουλειά από τους DEAD HEAD που συνεχίζει να τους οδηγεί στο μονοπάτι του ολέθρου που οι ίδιοι έχουν χαράξει. Για όσους παρακολουθούν τη δισκογραφία τους και κυρίως για όσους αγάπησαν το “Slave driver” η απόκτηση του είναι αυτονόητη.
UGH !
Θοδωρής Κλώνης
