a
Τετάρτη, η πρώτη Τετάρτη του Απριλίου μας επεφύλασσε ωραία πράγματα. Οι AS I LAY DYING, μπροστάρηδες εδώ και μια 20ετία του metalcore δίπλα με πάρα πολύ σπουδαίους συναδέλφους τους (KILLSWITCH ENGAGE, PARKWAY DRIVE, DARKEST HOUR, UNEARTH και πάει λέγοντας), θα τιμούσαν το ελληνικό κοινό για δεύτερη φορά σε διάστημα λιγότερο του ενός έτους, ενώ για πρώτη φορά ως headliners. Η ανυπομονησία πραγματικά τεράστια, μιας και τέτοιες μπάντες είναι και πολύ πιο δύσκολο να έρθουν στη χώρα μας, αλλά και είναι ρίσκο, δεδομένου ότι δεν ξέρεις τι κοινό υπάρχει γι’ αυτόν τον ήχο εδώ.
Το αρκετά γεμάτο Gagarin από την αρχή, με γέμισε με ελπίδα για πολύ ωραία βραδιά. Όπως και το ότι έβλεπα πολλή περισσότερη νεολαία, πράγμα πάντα όμορφο! Επειδή σε κάθε κυρίως πιάτο υπάρχει ένα ορεκτικό, στις 8:45 οι KARMA VIOLENS ανεβαίνουν στη σκηνή. Πέντε λεπτά μπροστά από το πρόγραμμα οι άξιοι metalcore εκπρόσωποι μας με το αρκούντως ακραίο προσωπείο, την εξαίρετη δισκογραφία, συνομήλικοι σχεδόν των AS I LAY DYING (μετράνε 20ετία στα πράγματα ομοίως), αποδεικνύουν πως ήρθαν με διάθεση αυστηρά να πάρουν κεφάλια! Έμπα με το “Legacy” και ήδη ψαχνόμαστε! Μόνο αρνητικό που έστρωσε λιγάκι προς το τέλος, το ότι οι κιθάρες ήταν χαμηλά σε σχέση με τα υπόλοιπα όργανα.
Κατά τα άλλα, τιμήσανε το σύνολο της δισκογραφίας τους: “Mount of the congregation” (“Great old ithaqua”, “Mark on my forehead”), “Serpent God” (“Dark morel”, “Sons of destruction”). “Skin of existence” (“Bloodbath”, “Floating in sadness”) και “Dormancy” (“Full dose of hate”, “Anima(l)” – με τον παλιό τους μπασίστα, Στέφανο να αναλαμβάνει). Στα συν, ότι ως έμπειρη μπάντα, ήξεραν πως να ζεστάνουν το κοινό, ο Ηλίας είναι ένας εξαιρετικός frontman που τους ώθησε και στα πρώτα mosh pits, αλλά και στο πρώτο wall of death. Κερασάκι στη τούρτα, η καρφί διασκευή στο “Ov fire and the void” των BEHEMOTH, που σε άλλη μπάντα θα την φοβόμουν, σε εκείνους όχι. Άλλη μια φορά που οι KARMA VIOLENS δίνουν πόνο και αφήνουν κόσμο χαζεμένο, ανυπομονώ ήδη για την επόμενη φορά που θα τους δω!
Και περνάμε στο κυρίως πιάτο της βραδιάς, με το Gagarin ασφυκτικά γεμάτο. Τετάρτη βράδυ, τονίζω. Με τη συντριπτική πλειοψηφία να έχουν σχολείο/σχολή/δουλειά/οτιδήποτε την επόμενη μέρα. Και αυτό το κατάμεστο Gagarin, οι AS I LAY DYING το μετέτρεψαν σε κερκίδα, που τραγουδούσε τους στίχους τους σαν συνθήματα, ειδικά στα ρεφρέν είχα ανατριχιάσει ολόκληρος! Από το μπάσιμο στο “Nothing left” στις 10 με το ρολόι, είδα το κύκλο να ανοίγει, να γίνεται ένα χάρμα ιδέσθαι, μόνο και μόνο για να πάρει όλη αυτή την ενέργεια η μπάντα και να αποδώσει ακόμα πιο πάνω από αυτό που ήδη θα απέδιδε! Για τα επόμενα 70 λεπτά με το ρολόι οι Αμερικάνοι, ένιωσαν όπως πρέπει να νιώθει μια μπάντα που έχει δώσει τόσα πολλά σε ένα ιδίωμα και έχει αγγίξει πόσους ανθρώπους με τη μουσική της.
Όλη η πορεία τους τιμήθηκε και με το παραπάνω. Έμφαση δόθηκε στο “Shaped by fire” (“Blinded”, “My own grave”, “Re-separation”, “Redefined”, ομώνυμο), με τα “An ocean between us” (“An ocean between us”, “The sound of truth” στο οποίο ακούσαμε και εκτεταμένο το intro) και “Shadows are security” (“Confined”, “Through struggle”, “The darkest nights”) να ακολουθούν. Φυσικά απ’ έξω δεν έμειναν τα “Awakened” (“A greater foundation”), “The powerless rise” (“Anodyne Sea”, “Condemned”, “Parallels”) ή το “Frail words collapse” (“94 hours”, “Falling upon deaf ears” – αυτό ειδικά δεύτερο κομμάτι, τα ‘παμε!). Αυτό το σετ 17 κομματιών σε συνδυασμό με το εξαίρετο και τρομακτικά ενθουσιασμένο κοινό, δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα μακελειά που έχω δει σε τέτοιου τύπου συναυλία ειδικά. Μόνο οι PARKWAY DRIVE συγκρίνονται, κι εκείνοι τώρα έχουν την δημοτικότητα των AS I LAY DYING. Επίσης, διαπίστωσα κάτι πολύ μα πολύ ενδιαφέρον. Το 20ετίας πλέον metalcore/NWOAHM έχει ανανεώσει κατά πολύ τον μοντέρνο ήχο του metal από πλευράς ατόμων που το απαρτίζουν, με αποτέλεσμα να πρόκειται για το βίωμα μιας ολόκληρης φουρνιάς.
Κάτι το οποίο εξηγεί τον τόσο ενθουσιασμό από το κοινό που ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτή η φουρνιά. Που έχει για ήρωες, μπάντες όπως οι AS I LAY DYING και τους σπουδαίους συνοδοιπόρους τους. Που έχουν μεγαλώσει λίγο πολύ με τους στίχους που αυτοί έγραψαν. Σπουδαίο πράγμα το βίωμα, σε κρατάει κοντά του και δεν σε αφήνει ποτέ! Οι ίδιες οι μπάντες αυτές καθαυτές, ανταμείβουν το βίωμα με ποιοτικές δουλειές που συνεισφέρουν σε αυτό. Κι εάν οι AS I LAY DYING είχαν μια μικρή ανάπαυλα, τόσο με το “Shaped by fire”, όσο και από τις εμφανίσεις τέτοιου βεληνεκούς, επιβεβαιώνουν πως δεν επαναπαύονται στις δάφνες τους και κοιτάζουν διαρκώς μπροστά. Και καλά κάνουν, θα πω εγώ. Επιπλέον, εάν έχει περάσει στον διάδοχο του “Shaped by fire” (που όπως μας είπε και ο Tim, θα κυκλοφορήσει φέτος) αυτή η ακραία δυναμική της εμφάνισης τους, θα φύγουμε με το κεφάλι!
Και δεδομένου ότι η δυναμική υπάρχει και από πλευράς απήχησης στη χώρα μας, επιβεβαιωμένα πλέον και έμπρακτα (όχι μόνο λόγια), δεν θα αργήσουμε να ξαναδούμε τους AS I LAY DYING στα μέρη μας, γιατί όχι και σε χώρο που να παίρνει και περισσότερα άτομα! Η μπάντα, που μέσω του Tim Lambesis θαύμασε πραγματικά την ενέργεια την οποία δείξαμε σαν κοινό, σίγουρα θα ήταν άκρως θετική σε αυτό, ειδικά μετά από βραδιές σαν της 3ης Απριλίου 2024. Με το καλό σε νέο σπουδαίο δημιούργημα, με το καλό να μας διαλύσουν, πάλι! Εις άλλα, με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
