Οι APOCALYPTICA αποτελούν αδυναμία από την πρώτη επαφή μου μαζί τους, είκοσι χρόνια πριν… Εκτιμούσα απίστευτα το γεγονός ότι σε κάθε δίσκο έβρισκαν κάτι διαφορετικό να μας προσφέρουν. Στην αρχή διασκεύαζαν METALLICA. Μετά άλλα συγκροτήματα, μετά έκαναν δικές τους συνθέσεις, έβαλαν ντραμς, έβαλαν φωνητικά… Βέβαια, τα τελευταία χρόνια, κάπου άρχισαν να επαναλαμβάνονται, αφού οι δύο τελευταίοι δίσκοι τους δεν έχουν να μας παρουσιάσουν κάτι καινούργιο. Είναι όμως καλλιτέχνες με ανήσυχο πνεύμα, που δοκίμασαν κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει μέχρι τότε. Ιδιαίτερα η πρώτη εμφάνισή τους στο «Ρόδον», ήταν καταλυτική για τη συμπάθειά μου προς αυτούς και πάντα έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και τη δισκοθήκη μου…
Σάκης Φράγκος
Με τους APOCALYPTICA η σχέση μου κρατά από το πρώτο εκείνο album με τις διασκευές των METALLICA. Είχε έρθει μάλιστα σε μια χρονική περίοδο που η αρμάδα του Hetfield μόνο απέχθεια μου προκαλούσε. Ευτυχώς για τους συμπαθέστατους Φιλανδούς, εξελίχθηκαν με την πάροδο των ετών, προσθέτοντας δικές τους συνθέσεις, guest τραγουδιστές και κρουστά.
Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν μια μικρή, φυσιολογική κάμψη, αλλά όλα αυτά θα ξεχαστούν την Παρασκευή. Όπου θα ακούγονται μόνο τα έγχορδά τους κι εμείς από κάτω θα φτύνουμε τα λαρύγγια μας τραγουδώντας, σαν τον παλιό καλό καιρό.
Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι η καλύτερη στιγμή τους και μια από τις καλύτερες διασκευές όλων των εποχών, δεν φέρει στα στιχουργικά credits τους METS…
Γιώργος Κόης
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η σκληρή μουσική έχει σίγουρα κρίση μοναδικής ταυτότητας. Δυστυχώς εξαιτίας του γεγονότος ότι όλα έχουν «παιχτεί» από όλους, δεν υπάρχει πια πρωτοτυπία στα νεοσύστατα σχήματα με την έννοια του κάτι νέου και καινοτόμου. Έτσι η όποια διαφορετικότητα υπάρξει σίγουρα θα κάνει αίσθηση. Ίσως αυτή να ήταν μια από τις σκέψεις των μελών των APOCALYPTICA όταν μας συστήθηκαν δισκογραφικά το 1996, κυκλοφορόντας ένα δίσκο με διασκευές στους METALLICA όπως δεν είχαν ξανακουστεί ποτέ αφού ήταν αποδομένες με 4 τσέλο. Από εκείνη την χρονιά και μετά μπήκαν στις ζωές μας και ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος μεταλλάς δεν μπορεί να τους αψηφήσει. Σαφώς δεν είναι προοδευτικοί ή ανακάλυψαν το νέο metal τροχό. Σίγουρα όμως είναι και ηχητικά καινοτόμοι και εφευρετικοί, αφού κάνουν κάτι με επιτυχία, φτάνοντας αισίως στις 8 δουλειές. Ε, δεν τις λες και λίγες, δείγμα του γεγονότος ότι ο οπαδός μάλλον διψάει για κάτι που θα τον «αποπροσανατολίσει» από τα «τετριμμένα» σχήματα που «γράφουν» ύμνου επηρεασμένοι από τους κολοσσούς του εκάστοτε είδους. Οι APOCALYPTICA πήγαν την metal μουσική ένα βήμα, έστω και παράλληλο, πιο πέρα. Το να ακούγεσαι metal με έγχορδα πιστέψτε με δεν είναι καθόλου εύκολο στην δημιουργία και απόδοση. Ειλικρινά θέλω να δω πόσο ακόμα θα αντέξουν και για πόσο καιρό θα τους αγκαλιάζει ακόμα ο κόσμος….
Θοδωρής Μηνιάτης
Ελάχιστες επαφές έχω με το συγκρότημα. Τους άκουσα, όπως η πλειάδα των μεταλάδων, λόγω του “Plays METALLICA by for cellos”. Η αλήθεια είναι ότι είχα βρει αρκετά δημιουργικό αυτό που είχαν κάνει τότε και είχα αγοράσει και το άλμπουμ μιας και ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό στη δισκοθήκη μου. Έκτοτε παρακολούθησα την πορεία τους από αρκετά μεγάλη απόσταση είναι η αλήθεια, ακούγοντας ανά διαστήματα τραγούδια είτε μέσω φίλων είτε από καθαρή περιέργεια και μόνο. Αυτό που έχω να πω είναι ότι παρουσίασαν κάτι αρκετά πρωτότυπο για τα δεδομένα του χώρου και γι’ αυτό και μόνο τους παραδέχομαι και τους σέβομαι.
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Τους METALLICA δεν θα τους «ξαναπιάσετε» στα τσέλο σας…Τους METALLICA. Οι Φινλανδοί με τα τσέλο τους, μας συστήθηκαν το 1996 με τον δίσκο “ Plays Metallica by Four Cellos” και τότε ήταν που τους έμαθα και εγώ. Να πω ότι ενθουσιάστηκα τότε; Όχι ιδιαίτερα… είναι η απάντηση. Θες το νεαρό της ηλικίας τότε, θες η σκληροπυρηνική αγάπη για αυτή την μπάντα (τους Metallica εννοώ), που δεν με άφηνε να είμαι πιο ανοιχτός στο διαφορετικό. Ίσως όλα αυτά μαζί. Παρόλα αυτά, τα χρόνια πέρασαν και πέρα του ότι οι τύποι κάνουν την φάση τους και τους χαίρομαι για αυτό, δεν βρήκα κάποιο νόημα προσωπικά στα τραγούδια τους και από τις διασκευές (που κάποιες είναι εξαιρετικές), ξεχωρίζω μέχρι σήμερα το “Fade To Black” από τον “Inquisition Symphony”.
Θάνος Κολοκυθάς
Σπάνια περίπτωση συγκροτήματος οι APOCALYPTICA. Προσωπικά δεν γνωρίζω άλλη μπάντα στην οποία τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί, τελειόφοιτοι του μουσικού πανεπιστημίου της χώρας τους, που γουστάρουν την heavy metal, να πιάνουν τσέλο αντί για κιθάρες και να προσπαθούν μέσω αυτού του πολύ όμορφου μουσικού οργάνου να αποτυπώσουν το όνομα τους στον ακραίο ήχο. Το ότι ξεκίνησαν να παίζουν τραγούδια των METALLICA μόνο με τσέλο, κυκλοφορώντας το παρθενικό τους album μόνο με αυτές τις διασκευές, ήταν ίσως η πιο έξυπνη κίνηση αυτού του συγκροτήματος και αυτό διότι παρουσίασαν στο ευρύ κοινό την μουσική του πιο γνωστού και εμπορικού σχήματος της heavy metal μουσικής, με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο. Τον δικό τους αυτό μοναδικό τρόπο που σε κάνει να σπας το κεφάλι σου διερωτώμενος πως είναι ποτέ δυνατόν να σε πωρώνει τόσο πολύ αυτή η μουσική που με μαεστρία πηγάζει από τα τσέλο αυτών των ταλαντούχων και εξαιρετικών μουσικών.
Δημήτρης Μπούκης
Από το 1996 όπου έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση ως όχι μια ακόμα tribute μπάντα στους METALLICA μέχρι σήμερα, έχουν περάσει 21 χρόνια. Και λέω όχι μια ακόμα tribute μπάντα καθώς, οι Φινλανδοί τσελίστες κατάφεραν να παντρέψουν ιδανικά το metal με την κλασική μουσική, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον μίγμα τόσο για τους οπαδούς του μεν, όσο των φίλων της δεν. Αυτό φάνηκε και στην εξέλιξη τους όλα αυτά τα χρόνια καθώς από τις διασκευές στις αγαπημένες τους μπάντες προχώρησαν σε δικές τους συνθέσεις με μεγάλη επιτυχία και σε συνεργασίες με διάφορους καλλιτέχνες που προκάλεσαν αίσθηση. Από τους πρωτεργάτες του συμφωνικού metal οι APOCALYPTICA και με 8 full length άλμπουμ εξακολουθούν να κάνουν ξέφρενο headbanging επάνω στα τσέλο τους με την ίδια μανία όπως όταν πρωτοξεκίνησαν και εκτιμώ ότι θα εξακολουθούν να μας απασχολούν για πολύ καιρό ακόμα. Όσο για τους πιο δύσπιστους, ακούστε το παρακάτω κομμάτι όπου συνεργάζονται με τον τιτάνα Dave Lombardo και τα ξαναλέμε. Ακόμα καλύτερα, δείτε τους live!
Θοδωρής Κλώνης
