Έχουμε που έχουμε βάλει πάρα πολλά γκρουπ ως “Band of the week”, δεν έχουμε πλέον ούτε πολλές κυκλοφορίες, ούτε συναυλίες, οπότε οι αφορμές μας γίνονται ολοένα και πιο «ευφάνταστες». Στις 11 Μαΐου 1987, κυκλοφόρησε το τρίτο άλμπουμ των BATHORY, με τίτλο “Under the sign of the black mark”, οπότε αρπάξαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για τη θρυλική μπάντα του Quorthon, μίας από τις πιο μεγάλες μορφές σε ολόκληρο το heavy metal κι όχι μόνο για τον ακραίο ήχο. Διαβάστε, όπως πάντα, τη γνώμη των συντακτών μας και ψηφίστε τον αγαπημένο σας δίσκο από το συγκρότημα.
Εντάξει, δεν πρόκειται να το παίξω κονιόρδος. Ποτέ δεν υπήρξα οπαδός των BATHORY, παρότι τους παρακολουθούσα από κοντά, από το 1987 και ύστερα. Τα δύο πρώτα άλμπουμ τους, ποτέ δεν μπόρεσα να τα νιώσω. Το “Under the sign…”, μου έκανε τρομερή εντύπωση το “Massacre” όταν το πρωτάκουσα, αλλά και τα “Woman of dark desires” και κυρίως το “Enter the eternal fire”, που ψιλοσκιαζόσουν όταν το άκουγες!!! Από εκεί και πέρα, κρυφά στο σπίτι η κασετούλα του “Blood, fire, death”, που δεν το πολυκατάλαβα με τα πρώτα ακούσματα κι επανέλαβα τις ακροάσεις αφού αγόρασα το “Hammerheart”, που το θεωρώ μακράν το κορυφαίο άλμπουμ τους, αφού δεν περίμενα με τίποτα να ακούσω τέτοιου είδους επικές συνθέσεις κι όχι ανείπωτη καφρίλα. Βέβαια, ακούγοντάς το πολλά χρόνια μετά, συνειδητοποιώ ότι τα φάλτσα είναι πιο πολλά και από casting σε reality τραγουδιστών, αλλά είναι τέτοιο το πάθος και η ατμόσφαιρα που τα παραβλέπαμε (και να σας πω την αλήθεια, ακόμα και τώρα, κάνω τα στραβά μάτια ή τα κουφά αυτιά). Από εκεί και πέρα, μου ήταν οκ το “Twilight of the Gods”, αλλά έκτοτε, μόνο το “Blood on ice” μου έκανε αίσθηση να το ακούσω πολλές φορές. Σαφώς και μιλάμε ένα από τα πιο επιδραστικά σχήματα στον χώρο της ακραίας μουσικής, με τον Quorthon σχεδόν σε όλους τους δίσκους να παίζει τα πάντα και να έχει μπάντα μόνο για τις φωτογραφήσεις, αλλά not my cup of tea, που λένε και στην Οξφόρδη!!! Από τραγούδι, θα διάλεγα οτιδήποτε από το “Hammerheart”, όμως ο αδερφός μου έχει παίξει σε μία μπάντα “μίας χρήσης”, στα πλαίσια ενός tribute στους BATHORY που είχε βγάλει πάλαι ποτέ το περιοδικό Metal Invader, διασκευάζοντας το “The woodwoman”, αγαπημένο τραγούδι του πάλαι ποτέ συμπαραγωγού στον 902 Αριστερά στα FM και αρχισυντάκτη μου στο Metal Invader, Αντρέα Στασινόπουλου, οπότε, δικαιωματικά, έχει την τιμητική του.
Σάκης Φράγκος
Αντικειμενικά, μέσα στους 5 πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες και το τραγί στο εξώφυλλο του ντεμπούτου από τα πιο αναγνωρίσιμα και πολυχρησιμοποιημένα σύμβολα στον metal -και όχι μόνο χώρο-. Από το σατανικό thrash των early 80’s, στο πρώτο ξεκάθαρο black metal άλμπουμ που ηχογραφήθηκε ποτέ, το “Under the Sign of Black Mark”, και μετέπειτα στον επικό ήχο που διαμόρφωσε ένα οκοκληρωμένο κίνημα/υποείδος, o Quorthon μέσα σε 8-9 χρόνια κατάφερε όσα ελάχιστοι έχουν καταφέρει στο rock/metal μουσικό στερέωμα. Η μοχθηρία που αναβλύζει από τα riffs και τα γρυλίσματα αποτελούν πρότυπο για όσους επιχειρούν να παίξουν σκοτεινό thrash/black ή crust punk. Άλλοι τόσοι από τον επικό doom/heavy metal χώρο οφείλουν την ύπαρξή τους σε άλμπουμ όπως το “Hammerheart”. Αν και πριν από αυτό το κείμενο που αποτέλεσε πολύ καλή αφορμή, είχα ίσως και χρόνια να βάλω κάποιον BATHORY δίσκο στην playlist, συνειδητοποίησα ότι έμμεσα τους συναντάω στα καθημερινά μου, συνήθη ακούσματα και αυτό νομίζω λέει πολλά. Επίσης συνειδητοποίησα πως οι ανατριχίλες και η πώρωση που μου προκαλούν δεν έχουν χάσει στο παραμικρό μέσα στα χρόνια.
Νίκος Χασούρας
Η στήλη αυτή την εβδομάδα, φιλοξενεί μια από τις επιδραστικότερες μπάντες που έχουν υπάρξει στην heavy metal μουσική. Οι BATHORY, γιατί περί αυτών ο λόγος, κατάφεραν σε είκοσι δυο χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, να τραβήξουν όλα τα βλέμματα του κοινού πάνω τους, επειδή παρήγαγαν μουσική υψηλής ποιότητας, με δίσκους που θα παραμείνουν αθάνατοι στο είδος τους. Τα τρία πρώτα albums τους “Bathory”, “The Return…” και “Under the sign of the black mark” θεωρούνται επιτομή του black metal ήχου για τους ειδήμονες. Από το τέταρτο album “Blood fire death” και μετά αλλάζουν στις περισσότερες δουλειές τους το στυλ μουσικής έκφρασης σε πιο επικό/Viking metal, βάζοντας άτυπα μια ταμπέλα που θα τους συντρόφευε για πάντα και νομίζω θα μνημονεύονται όντας ένα συγκρότημα που κατάφερε να κάνει επιτυχία σε δυο ιδιώματα. Τα “Hammerheart” και “Twilight of the gods”, κυρίως, δικαίως θεωρούνται μουσικά διαμάντια που εξυμνούν τον επικό ήχο, κάτι που για τον γράφοντα δεν κατάφεραν να ξανακάνουν τα επόμενα χρόνια. Τα “Blood on ice”, “Nordland I”, “Nordland II” και ελαφρώς το “Destroyer of worlds”, μουσικά και συνθετικά, είναι στο ίδιο ύφος, αλλά δεν είχαν την αίγλη του παρελθόντος, ενώ τα “Requiem” και “Octagon” όντας λίγο απομακρυσμένα ηχητικά από αυτό που είχαν συνηθίσει τότε οι οπαδοί, αφού έχουν πιο thrash δομές, νομίζω ότι ίσως δεν άρεσαν τόσο. Όπως και να έχει όμως οι BATHORY, είναι από τα groups, που έχουν αφήσει ανεξίτηλο για πάντα το στίγμα τους στο heavy metal χαίροντας άκρατου σεβασμού, και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο, όποια ηχητική περίοδο της καριέρας τους και αν αρέσει στον εκάστοτε οπαδό. Είναι κρίμα που ο mainman του group, Quorthon, εγκατέλειψε τα επίγεια σε νεαρή ηλικία. Ίσως στις μέρες μας να ήταν ένα συγκρότημα πρώτης γραμμής.
Θοδωρής Μηνιάτης
O Tomas “Quorthon” Forsberg, όταν δημιουργούσε «τους» BATHORY το 1983, σίγουρα είχε πλήρη άγνοια για το τι έκανε. Αν δεν υπήρχε η μπάντα του, το δεύτερο κύμα του black metal πιθανότατα δεν θα υπήρξε ποτέ, καθώς οι τρεις πρώτοι δίσκοι (“Bathory”, “The return”, “Under the sign of the black mark”) θεωρούνται δικαίως θεμέλιοι λίθοι του ιδιώματος. Σε αυτόν ανήκει και το πρώτο επικό black metal τραγούδι όλων των εποχών, που αποτέλεσε με την σειρά του την πρώτη επιρροή ολόκληρου του επικού pagan black κινήματος και την μήτρα από την οποία ξεπήδησαν όλοι οι MOONSORROW αυτού του κόσμου. Αναφέρομαι φυσικά στον ύμνο “Enter the eternal fire” και κατεπέκταση στα “A fine day to die” και “Blood, fire, death” που το διαδέχτηκαν. “Blood, fire, death”, “Hammerheart”, “Twilight of the gods”, “Blood on ice”, το Viking metal (χαζός όρος, αλλά περιγραφικός) γεννάται, ο επικός ήχος έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τα βορειοευρωπαϊκά και αγγλοσαξωνικά Kennings στο στιχουργικό του περιεχόμενο (κάπου εδώ όμως να πούμε και ένα μπράβο στον καπετάνιο του πλοίου που έφερε στην Σουηδία τις πρώτες “Into glory ride” κόπιες, και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Τα θεόρατα riffs, οι απλωτές μελωδίες και οι επιβλητικές ακουστικές κιθάρες πάνω από τα συμπαγή ηλεκτροδοτούμενα ρυθμικά μέρη, είναι μουσικά χαρακτηριστικά που έκαναν την εμφάνισή τους τον καιρό του Quorthon. Τα samples από ήχους της φύσης και της καθημερινής ζωής, επίσης. Η επεξεργασία του μετάλλου, τα ποδοβολητά των αλόγων, η ροή του νερού και το θρόισμα των φύλλων… Η μικρή παρένθεση με κάποιες ανάξιες αναφοράς μπούρδες δεν έφτασε να αμαυρώσει το όνομά του μεγάλου Σουηδού. Τα “Nordland” αρκούσαν να επαναφέρουν ξανά στον θρόνο του επικού metal τον Quorthon, απ’όπου τον κατέβασε, σωματικά και μόνο, η αδύναμη καρδιά του. ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ καλλιτέχνης, ΤΕΡΑΣΤΙΟ το «πνευματικό παιδί» του, αλλά, ας μιλήσει ξανά η μουσική καλύτερα. Tendons and muscles of steel and the blaze of lightning in its eyes… White as the snow on the hills, and its reins, that I hold, they are mine…
Δημήτρης Τσέλλος
Κάποιες μπάντες… Κάποιοι μουσικοί… Είναι φτιαγμένοι να τους προσκυνάνε σκηνές ολόκληρες για τα έργα τους. Ένας από αυτούς, είναι ο Tomas “Quorthon” Forsberg, και οι BATHORY. Δεν είχε σημασία αν ήσουν ορκισμένος blackster, ή επικός μεταλλάς. Είχες μια ξεχωριστή θέση, για κάποια περίοδο των BATHORY στη καρδιά σου. Από τα 3 πρώτα διαμάντια (“Bathory”, “The return of darkness and evil”, “Under the sign of the black mark”) που τους έκαναν μέρος του πρώτου κύματος black metal (αλλά επηρεάζοντας και το black/thrash, άθελα τους), φαινόταν ότι αυτή η μπάντα ήταν φτιαγμένη για να αλλάξει τη μουσική (κι ας την έθαβε τότε ο Τύπος… θρυλικά 4άρια στα άλμπουμ αυτά). Από εκεί, στο μεταβατικό “Blood fire death” και στον τελειότερο επικό δίσκο μετά το “Hail to england” (“Hammerheart”), οι BATHORY δεν άφησαν ασυγκίνητο κανέναν metal οπαδό, Ειδικά δε, η επική περίοδος έχει μείνει για πάντα χαραγμένη στις καρδιές των περισσότερων, καθώς εκεί ο Quorthon ξεδίπλωσε το συνθετικό του μεγαλείο. Ειδικά δε στη τριπλέτα “Hammerheart” – “Twilight of the gods” – “Blood on ice”, το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Τόσο που ανάγκασε όλους τους εξυπνάκηδες που έθαψαν τις πρώτες μέρες τους, να κωλοτουμπιάσουν και να σεβαστούν όπως πρέπει κι αρμόζει (μιλάμε για κωλοτούμπα άξια περιγραφής από τον Κωστάλα, όχι αστεία!). Όπως και να έχει, ο μεγάλος μπορεί να μην είναι μαζί μας πλέον από το 2004 (πιθανότερη αιτία, ανακοπή καρδιάς), αλλά τα έργα του θα μας συντροφεύουν για πάντα. Σαν κομμάτι, θα επέλεγα το εναρκτήριο του αγαπημένου μου δίσκου τους, που σε βάζει στο drakkar με το διπλοπέλεκυ ανα χείρας, έτοιμο να κατακτήσεις με τους υπόλοιπους Vikings τις ακτές του κόσμου….shores in flames….FIRE!
Γιάννης Σαββίδης
BATHORY εστί Quorthon και αντίστροφα. Το όραμα ενός ανθρώπου που τάραξε τα νερά του ακραίου ήχου σε όλο το Βορρά, όντας μέγας οραματιστής και δημιουργώντας κάτι που είχε μεν ισχυρές βάσεις στα punk ακούσματά του και τους πρωτοδιδάξαντες VENOM (που λάτρευε να μισεί), αλλά στην συνέχεια οικειοποιήθηκε πλήρως με τα έργα του. Οι πρώτες ακατέργαστες μέρες τους οδήγησαν στο ομότιτλο άλμπουμ, το οποίο πλέον πωλείται σε αστρονομικές τιμές για τις αρχικές κόπιες, η συνέχεια με το “The return…” έδειχνε ότι έχει μπει το νερό στο αυλάκι και το αντικείμενο αυτής της στήλης ήρθε να αλλάξει άρδην το σκηνικό στον βορρά. Το “Under the sign of the black mark” στην ουσία γεννάει το black metal όπως θα έπρεπε να ακούγεται, το ίδιο που έκανε το “Hell awaits” για το thrash 2 χρόνια πριν δηλαδή. Αυτό ήταν. Όλη η Σουηδία κινήθηκε στους ρυθμούς του δίμετρου εμπνευστή, το όραμα του γρήγορα έγινε αντιληπτό σε όλο τον κόσμο και μάλιστα (για τους λάθος λόγους), ο Euronymous καπηλεύτηκε τον ήχο του μεταδίδοντας όλο το μίσος για το τότε ανερχόμενο death metal και κήρυξε την επανάσταση του για το black metal. O Quorthon ήταν ήδη πολύ μπροστά σε σκέψη για να μείνει στο θρίαμβο του 1987, η επική εποχή των BATHORY είχε ήδη έρθει, η Αθάνατη Τριλογία των “Blood fire death”/”Hammerheart”/”Twilight of the gods” ήρθε να τον περάσει στο επόμενο επίπεδο και να πετύχει στα πρώτα του 6 άλμπουμ κάτι το μοναδικό, κάθε άλμπουμ που έβγαζε να είναι (πολύ) καλύτερο από το προηγούμενο. Στη συνέχεια οι BATHORY πέσανε σε συνθετικό τέλμα, τα “Requiem”/”Octagon” ακουγόντουσαν πολύ πιο θρασαριστά και ανάλαφρα αλλά ξεκάθαρα δεν του πήγαιναν, ήρθε το θαμμένο από το χρόνο “Blood on ice” το 1996 (ηχογραφημένο το 1989 παρακαλώ) αν προσδώσει λίγη αύρα παραπάνω στα ταραγμένα νερά της σχέσης τον οπαδών με τη μπάντα και κάπου εκεί… κενό! Κενό που κράτησε 5 χρόνια και με την επιστροφή του 2001 με το αλλοπρόσαλλο “Destroyer of worlds” οι οπαδοί αναθάρρησαν ότι θα υπήρχε συνέχεια. Συνέχεια που ήρθε με τα 2 πανέμορφα “Nordland” και με τον χρόνο να δείχνει ότι είναι με το μέρος του. Ώσπου ήρθε η μέρα που μάθαμε για τον χαμό του Quorthon σε τρομερά μικρή ηλικία και ο κόσμος βυθίστηκε στο πένθος. Όχι τόσο για τη δεδομένη αξία των έργων του αλλά γιατί έφυγε ένας άνθρωπος ακμαίος, γεμάτος χιούμορ και όρεξη για τη ζωή, που πάντα στεκόταν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά άφηνε το έργο του να μιλάει, και που όταν ερχόταν η ώρα να μιλήσει, σαν σωστός προβοκάτορας, πουλούσε το προϊόν του τόσο ιδανικά που έτρεπε άπαντες σε αγορά του υλικού του. Το οικονομικό του πρόβλημα είχε ήδη λυθεί από το 1987 όταν κυκλοφόρησε το “Under the sign of the black mark” αλλά η ίδια η Black Mark (του μπαμπά Boss) έθαψε σωρεία συγκροτημάτων για χάρη των BATHORY. Δε γνωρίζω αν ήταν κάτι που ήθελε ο Quorthon αλλά θέλω να πιστεύω ότι αν το ήξερε θα προσπαθούσε να το εμποδίσει γιατί δεν είχε ξεχάσει ποτέ από πού ξεκίνησε και το ίδιο θα ήθελε και για τα άλλα συγκροτήματα, να έχουν την ευκαιρία που τους αναλογούσε. Για τους BATHORY έχουν χυθεί τόνοι δακρύων, μελανιού και… λευκού οργασμικού υλικού στο διάβα τους. Ότι και να πούμε είναι λίγο. Ας θεωρήσουμε εαυτούς πολύ τυχερούς που μπορέσαμε να τους βιώσουμε ως ένα σημείο και να γίνουμε μάρτυρες της αναμφισβήτητης επιρροής τους σε γενιές κόσμου. Ο Quorthon οδήγησε το σχήμα του στη μουσική αθανασία και ο ίδιος υποδέχεται τις ψυχές των μαχητών της ζωής στην πύλη του Παραδείσου (ή της Κόλασης, δεν έχει σημασία), κρατώντας ανοιχτή την είσοδο για όσους τον αγάπησαν εν ζωή και δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ, ούτε μετά θάνατον.
Άγγελος Κατσούρας
Αν ποτέ υπήρξε σχήμα που να κοιτάξει κατάματα τους βασιλιάδες του επικού metal δηλαδή τους MANOWAR αυτοί/ος είναι οι BATHORY/ο (Quorthon). Ένα σχήμα εν πολλοίς one man show/one man’s dream, που από το πρωτόλειο και επιδραστικό για το είδος black metal κατέληξε, δεδομένης της αναγκαστικής τριβής με τα μουσικά όργανα στο επικό αλλά και ταυτόχρονα πάντα παγανιστικό epic metal των “Hammerheart”, “Twilight of the gods”. Δεν έχω πολλά να πω. Ο Quorthon θα μείνει στην Βαλχάλα να συντρώγει με τον Όντιν και τους πολεμιστές που έχασαν τη ζωή τους σε μάχες, απλά και μόνο για ένα τραγούδι το “One rode to Asa bay”. Χωρίς φτιασίδια, με μια φωνή από τα βάθη της συνείδησης των Ευρωπαίων, από τα δάση του Βορρά, έως τα ακρωτήρια του Νότου, εκεί που λατρεύτηκε η Μητέρα Γη, ωσάν πρωταρχική θεότητα, μαζί με τον πατέρα ήλιο. Ωδή στον πόνο, για τη χαμένη θρησκεία, τη ζωή δίχως περιορισμούς και «Χριστιανική» ηθική. Αγάπη αλλά και μίσος, θάνατος και ζωή, συνυφασμένα στο αέναο ταξίδι από το μηδέν στο μηδέν. Όλα αυτά με μια κιθάρα που τονίζει τη μισαλλοδοξία των «καινοτόμων», των «προοδευτικών», όσων εκκαθαρίζουν τους »οπισθοδρομικούς» προς όφελος του νέου καθεστώτος. Η επιλογή των εξωφύλλων και το ηχητικό εύρος και σημάδι των «επικών» ημερών του Quorthon/BATHORY δείχνουν ένα μουσικό με γνώση και αγάπη για την κλασική μουσική αλλά και την παράδοση της χώρας του. Δίχως να διεκδικεί δάφνες τεχνικής πρωτοτυπίας, έδωσε με τα μέσα που διέθετε, δημιουργήματα που αντέχουν στο χρόνο, αντίστοιχα με κάθε μουσική που βασίζεται στον άνθρωπο και στα συναισθήματα μπλουζ, ρεμπέτικα, γιατί ο Quorthon ήταν αυθεντικός. Ο πρόωρος θάνατός του, άφησε αναπάντητα ερωτήματα για την επόμενη μέρα, αλλά άφησε και ένα μοναδικό όγκο δουλειάς, που στοιχειώνει ανθρώπους σε όλη την υφήλιο, καθώς ατενίζουν τις βουνοκορφές αναζητώντας τους Θεούς.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
Σαν σήμερα, το 1987, κυκλοφόρησε ένα από τα πλέον σημαντικά «μαύρα» άλμπουμ της μουσικής μας, το “Under the sign of the black mark” των BATHORY. Δικαιωματικά λοιπόν, οι BATHORY, ή καλύτερα ο μακαρίτης Tomas Forsbers (aka Quorthon), παίρνουν θέση στο σημερινό Band Of The Week.
Η πολυεπίπεδη προσφορά του Quorthon στο black metal ειδικά στερέωμα, αλλά και στο Viking metal (ας το πούμε έτσι για να συνεννοηθούμε), είναι αδιαμφισβήτητη και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό από τις αναφορές που γίνονται στο όνομά του από τις μπάντες αυτών των ειδών. Εννοείται πως βγάζω το καπέλο στη συνεισφορά του καλλιτέχνη, αλλά αν το πάμε καθαρά σε προσωπικά γούστα, η περίοδος από τα “Bathory” ως και το “Blood fire death”, δε συγκρίνεται με αυτή που ακολούθησε. Ναι, το black metal οφείλει τα μέγιστα σε αυτούς τους δίσκους, αλλά ο ήχος που γούσταρα και γουστάρω περισσότερο στους BATHORY, είναι αυτός των “Hammerheart”, “Twilight of the Gods”, “Blood on ice” και “Nordland I”. Αυτή η τετράδα δίσκων. Όταν πλέον υπήρχε άπλετο το επικό στοιχείο στον ήχο τους, που σε συνδυασμό με τα τόσα μα τόσα λάθη και φάλτσα, που είχαν τη μαγική ικανότητα όμως να ταιριάζουν τόσο πολύ στο τελικό αποτέλεσμα, έκαναν τους BATHORY τόσο θελκτικούς στα αυτιά μου. Το παράδοξο σε όλο του το μεγαλείο, αλλά για αυτό άλλωστε μιλάμε για μία μπάντα που ανήκει στην κατηγορία των μοναδικών!
Έχοντας προλάβει να κυκλοφορήσει 12 άλμπουμ, ο Quorthon έβαλε τη σφραγίδα του στα 90s όσο πολύ λίγοι μουσικοί. Και το κατάφερε αυτό μέσα από έναν αχταρμά που είχε μεν στο κεφάλι του, αλλά που μπορούσε να τον αποδώσει με έναν τρόπο τόσο ιδιαίτερο και μοναδικό εκείνη την εποχή, που κατέφερε να γίνει πρωτοπόρος και να επηρεάσει τα σκοτεινά παρακλάδια της μουσικής μας όσο λίγοι. Άλλωστε πόσες φορές έχουμε συναντήσει παραδείγματα όπου πατέρας και γιός έχουν βάλει τόσο ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στη δημιουργία και γιγάντωση ειδών;
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Σίγουρα η περίπτωση του Quorthon είναι μοναδική. Είναι από τους μουσικούς αυτούς που, ενώ υπήρχαν μειονεκτήματα στην τεχνική του, είτε αυτά εστιάζονταν στα όργανα ή στη φωνή του, και στις παραγωγές των άλμπουμ του, η συνθέσεις του ήταν πραγματικά τόσο ξεχωριστές, που με τον τρόπο τους, επηρέασαν ένα τεράστιο μέρος του heavy metal. Στο black metal, όπου ξεκίνησαν κιόλας την πορεία τους οι BATHORY, είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο για το ιδίωμα τα πρώτα τους τέσσερα άλμπουμ, άσχετα που εμένα προσωπικά δεν είναι του γούστου μου. Και ενώ υπάρχουν οι μετέπειτα πειραματισμοί του στο thrash metal, τα άλμπουμ που εγώ λατρεύω είναι αυτά που ανάγκασαν κριτικούς και οπαδούς, να αναφέρουν ταμπέλες στην μουσική του όπως epic ή viking metal. Τα αγαπημένα μου άλμπουμ του είναι τα “Hammerheart”, “Twilight of the gods”, τα δύο “Nordland”, το “Blood on ice” και το “Destroyer of the worlds” λίγο λιγότερο από τα υπόλοιπα. Θυμάμαι που ήμουν πιτσιρικάς όταν έσκασε η είδηση ότι ο Quorthon απεβίωσε και ήταν σε μία περίοδο που τους άκουγα συνέχεια και πραγματικά είχα φρικάρει. Δεν μπορώ να γνωρίζω ποια θα ήταν η συνέχεια μετά τα “Nordland”, αλλά πιστεύω με την εξέλιξη της μουσικής στο metal την τελευταία εικοσαετία, σίγουρα θα ακούγαμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα από τους BATHORY. Αγαπημένο τραγούδι.. Eίμαι κάπου ανάμεσα στα “One road to Asa bay” (το πρώτο που άκουσα) και του “Foreverdark woods”. Αλλά θα επιλέξω μία άλλη αγαπημένη μου στιγμή από το “Nordland I”.
Δημήτρης Μπούκης
Ένας Μύθος, μία Ιστορία, μία Πραγματικότητα. Απόλυτος καθολικός σεβασμός. Τόσο απλά. Οι BATHORY ήταν, είναι και θα είναι εις τον αιώνα τον άπαντα μια τεράστια metal μπάντα. Ο Thomas Börje Forsberg, ο Άσσος, ο Quorthon, ο ψηλός ημίθεος από τη Στοκχόλμη Σουηδίας, καθιερώθηκε και αγαπήθηκε στο χώρο ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ. Μπορεί οι SLAYER, οι VENOM και οι CELTIC FROST να προϋπήρξαν, αλλά κανένας δε μπορεί να του στερήσει αυτό που δημιούργησε. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ΟΛΕΣ οι κλασικές black metal μπάντες φορούσανε περήφανα μπλουζάκια BATHORY.
Συνθέτης, πολυοργανίστας, τραγουδιστής, παραγωγός, δεν έκανε συναυλίες, έγραφε, ηχογραφούσε και δούλευε όλα τα όργανα και όλα τα τραγούδια του μόνος του, με τα φάλτσα του, τα λάθη του, τις ιδιοτροπίες του, κι όμως, κανένας δεν κατάφερε να φτάσει το μεγαλείο του. Πατέρας και υπεύθυνος για το black metal και το viking metal όπως τα ξέρουμε στη σημερινή τους μορφή, με πολλά tribute από όλους τους μεγάλους του είδους να αποδίδουν φόρο τιμής ακομπλεξάριστα, του οφείλουν άλλωστε τα μέγιστα.
Τόσο τα άλμπουμ από την 1η περίοδο, αυτή του black metal, όσο και τα μετέπειτα, της Viking metal περιόδου, θεωρούνται κλασικά απροσπέλαστα και αδιαμφισβήτητα διαμάντια, μπούσουλας για πολλούς “μεγάλους” αργότερα. Άσκοπο να αναφερθώ δισκογραφικά, δεν αγγίζεται από λέξεις και χρόνο. Τι να γράψεις για δίσκους όπως το “Blood fire death”, το “Hammerheart”, το “Twilight of the gods”, το “Blood on ice”, δίσκοι ζωής. Προδόθηκε από την προβληματική του καρδιά ο Quorthon, εγκαταστάθηκε στη Valhalla σε ηλικία μόλις 38 ετών, 7 Ιουνίου συμπληρώνονται 16 χρόνια από το ταξίδι του.
Προσωπική μου άποψη, η οποία αδιαμφισβήτητα δεν αλλάζει και δε χαλάει ποτέ και για κανένα λόγο: Οι BATHORY θα παραμείνουν για πάντα το μεγαλύτερο συναυλιακό απωθημένο από αυτά που δεν γίνεται να δούμε. Ο θάνατος του Quorthon είναι από τις σημαντικότερες απώλειες στην ιστορία του Metal μας. Κι όμως – ΑΘΑΝΑΤΟΣ – Οι BATHORY είναι η μεγαλύτερη μπάντα που έβγαλε η λεβεντογέννα Σουηδία και η Σκανδιναβία γενικότερα.
Επιλογή τραγουδιού συνοδεία κειμένου, σίγουρα το παρακάτω, το οποίο έχω αφήσει σαφής οδηγίες για να τραγουδηθεί στην δικιά μου κηδεία. Δεν κλαίμε. Τραγουδάμε…
“For the ones who stood me near
And you few who were me dear
I ask of thee to have no doubts and no fears”
Μίμης “HammerHeart” Καναβιτσάδος
Οι BATHORY είναι μαζί με τους CELTIC FROST και τους VENOM η κύρια επιρροή για το μαυρομεταλλικό ήχο. Ίσως με απόλυτο τρόπο θα λέγαμε πως τα τρία πρώτα τους album όρισαν σε τεράστιο βαθμό την ηχητική και θεματολογική πλευρά του black metal. To “Under the sign of black mark” είναι το ευαγγέλιο του νορβηγικού black metal και όχι μόνο. Στο “13 candles” είναι συμπυκνωμένος όλος ο ηχητικός σχεδιασμός και η riffολογία των DARKTHRONE! Θεματολογικά με αυτόν τον δίσκο φαινόταν να αποστασιοποιείται από την μονοδιάστατη σατανιστική προσέγγιση που είχε στους δύο πρώτους δίσκους. Και η στροφή έγινε στο “Blood fire death”, το οποίο λανθασμένα θεωρείται ως το πρώτο επικό album τους. Ηχητικά και συνθετικά ήταν η φυσική συνέχεια του προκατόχου του, έχοντας κομμάτια που επηρέασαν μαυρομέταλλους όπως οι BEHERIT – ξεπατίκωσαν κυριολεκτικά το “Dies Irae”! Φυσικά έχει και επικά κομμάτια όπως το “A fine day to die” αλλά στο σύνολο του ο δίσκος αυτός δεν απέχει χιλιόμετρα από το “Under the sign of black mark”. Με το “Hammerheart” σημάδεψε μια ολόκληρη γενιά μουσικών για δεύτερη φορά, εγκαινιάζοντας στον ακραίο ήχο το επικό στοιχείο και την Viking θεματολογία. Προσωπικά με ενοχλούν τόσο πολύ τα φωνητικά του Quorthon που ανάθεμα αν έχω βάλει το βινύλιο αυτό να το ακούσω ολόκληρο. Όσο κι αν παραδέχομαι για την αυθεντικότητά του, άλλο τόσο δεν μπορώ να το οικειοποιηθώ όπως τα προηγούμενα albums του. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη και με άφησε απλώς να παρακολουθώ τι κάνει χωρίς να χαίρομαι ιδιαιτέρως για τα albums που κυκλοφόρησε στα 90s. Στον Quorthon χρωστά ο ακραίος ήχος τόσο την εικόνα του, την θεματολογία του και την ηχητική του ταυτότητα! Με τους BATHORY κατάφερε να προσδιορίσει είδη που σήμερα θεωρούνται mainstream, ενώ στην εποχή του ήταν κατάπτυστα από το κυρίαρχο ρεύμα της μουσικής βιομηχανίας και των ακροατών! Γι’ αυτό και μόνο το γεγονός θα πρέπει να του είμαστε ευγνώμονες!
Λευτέρης Τσουρέας
Μου είναι τρομερά δύσκολο να περιγράψω σε ένα απλό κείμενο το συναισθηματικό δέσιμο που έχω με τους BATHORY και τον Quorthon. Στη, δυστυχώς, σύντομη ζωή του, ο υψηλόσωμος Σουηδός κατάφερε με τους BATHORY να αγγίξει απάτητες κορυφές και πραγματικά , όπως συμβαίνει με τους περισσότερους ταλαντούχους μουσικούς που φεύγουν νωρίς από κοντά μας, σε πιάνει δέος για το πόσο ακόμα θα μπορούσε να μεγαλουργήσει. Τι κατάφεραν οι BATHORY; Έπαιξαν με απόλυτη επιτυχία black/thrash στις πρώτες τους δουλειές, μετά όχι απλά έθεσαν τις βάσεις σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Viking metal, αλλά κυκλοφόρησαν και μεγαλειώδεις δουλειές-ορόσημα για το είδος, στην συνέχεια έπαιξαν καθαρόαιμο thrash, πολύ απλά γιατί ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ, και επέστρεψαν στο επικό ύφος τους μέχρι ο Quorthon να φύγει για την αγαπημένη του Valhalla. Η προσφορά των BATHORY στη μουσική μας, είναι όχι απλά τεράστια αλλά ανυπολόγιστη και όλοι τους οφείλουμε πολλά. Όσο για το συναισθηματικό δέσιμο που ανέφερα στην αρχή, είναι αυτό ακριβώς που με δυσκολεύει αφάνταστα να επιλέξω κάποιο αγαπημένο κομμάτι. Για παράδειγμα, το “Blood, fire, death” ήταν το πρώτο βινύλιο BATHORY που απέκτησα, ενώ το “Blood on ice” ήταν το πρώτο CD που αγόρασα, (μαζί με το “Ghost in the ruins” των SAVATAGE) μόλις απέκτησα CD player. Νομίζω όμως ότι το “Enter the eternal fire” από το “Under the sign of the black mark” που έχει και γενέθλια είναι μια ιδανική επιλογή, καθώς το συγκεκριμένο κομμάτι εκτιμώ ότι έθεσε τις βάσεις για την δοξασμένη πορεία των BATHORY στο Viking metal.
Υπάρχουν όλες οι μπάντες, υπάρχουν και οι BATHORY. Μια κατηγορία μόνοι τους. Αθάνατοι.
Θοδωρής Κλώνης
